Kvennablaðið - 31.08.1916, Síða 4

6o
KVENNABLAÐIÐ
margar voru svo lasburða að þær treystu
sér ekki.
Margar af miðaldra konunum, sem kosn-
ingarrétt hafa, voru hingað og þangað í
alskonar sumarvinnu, og var eðlilegt að
þeim gleymdist, í fyrsta sinni er þær áttu
að kjósa, að nota sér af þeim réttindum
að kjósa heima áður en þær færu, eða út-
búa sig með þau skilríki, að þær gætu það
i því kjördæmi, sem þær yrðu í kosning-
ardaginn; þetta er eðlilegt og fyrirgefanlegt
svona í fyrsta sinni.
En það, sem er i þessu efni algerlega ó-
afsakanlegt, er hirðuleysi allra kaupstaða-
búa, sem heima sitja, með að nota sér
þessi réttindi, þvi, þótt menn segi að hér
hafi aðeins verið um menn að kjósa en
engin mál, þá er heldur ekki sama hverir
menn eru kosnir til þingsetu. Það verða
allir að gera sér ljóst.
Ýmsir hafa talað um að konur hefðu
átt að hafa sérlista, Kvbl. hefir frá upp-
hafi verið því mótfallið að við byrjuðum
okkar stjórnmála hluttöku aneð því. Og
eins og kosningarnar hafa nú verið sóttar,
megum við þakka okkar góðu hamingju
fyrir að hafa ekki gert það. Pað hefði
orðið ógleymanlegur ósigur, og óheilla-
ríkur.
þá hafa ýmsir fundið það til foráttu að
konur voru ekki á öllum listunum. Segja
sem satt er, að margir kvenkjósendur
vildu gjarna hafa konur í þinginu, en bæði
fyigjast konur oft með flokkunum, margar
hverjar, og svo getur engin ein kona verið
svo vinsæl að hafa fylgi allra kvenna.
Auðvitað er þetta satt. En því miður
hafa ekki flokkar þeir, sem sett hafa upp
landkosningalistana sett nokkra konu á
þá, nema Heimastjórnarflokkurinn, hvert
sem það hefir heldur komið af því, að hinir
hafa ekki átt völ á nokkurri konu, eða
þeir hafa ekki gefið um að vera sér í út-
vegum um þær.
Nú fer að líða að því að menn fara að
vita um kosninga úrslitin, sem búist er
við að verði kunn fyrir miðjan september.
Enginn getur nú sem stendur, spáð neinu
í þær eyður hvernig þau verði. En eflaust
getum við konurnar ýmislegt lært af þeim.
Og eitt getum við gert; það að vera
árvakrari í þessum efnum og skyldurækn-
ari við kjördæma kosninguna fyrsta vetr-
ardag í haust. Pá megum við hvorki láta
kjötkatla eða sláturspotta halda okkur
heima.
Alþýðu-barnafræðsla.
Niðurl.
En eðli og skapferli karla og kvenna er
auðvitað ólíkt. Móðureðli konunnar, með
sínum næmu tilfinningum, fljótu skapbrigð-
um og hlýleika, virðist vera sérlega vel fallið
til að þroska hjá henni sjálfri einmitt þá
hæfileika, sem alveg ósjálfrátt gefa sig í
þjónustu barnauppeldisins. Staða karl-
mannsins, sem fyrirvinnu heimilisins, og
þar af leiðandi, að hann neyðist til að
Ieita atvinnu utan heimilisins, hefir þær
eðlilegu og óhjákvæmilegu afleiðingar, að
foreldratilfinningin verður ekki eins inni-
leg í framkvæmdinni og hjá móðurinni,
sem altaf er heima. Þetta er eðlileg af-
leiðing af þroskun þjóðfélagsins um marg-
ar aldir. Með þessu er þó ekki sagt, að
ekki séu til karlmenn, sem hafi þessa upp-
eldislegu hæfileika inst í hjarta sínu. En
venjulegt er það ekki. Höf. segist sjálfur
hafa vermst við uppeldistilraunir sínar, en
verði þó að játa það, að 1 hagsýnni fram-
kvæmd takist konum venjulega betur, að
leiða uppeldi barna og unglinga.
Höf. heldur þvi ennfremur fram, að af
því að launin við alþýðuskólana séu venju-
lega lág, þá fái karlmennirnir, sem venju-
lega heimti meira til lífsins viðurhalds,
einhver aukastörf, sem eyði tíma þeirra
og kröftum. Launin ættu því að vera
svo há, að með því væri trygt, að auka-
störf þyrftu ekki með kenslu við upp-
eldisstofnanirnar, til þess að bæta fjárhag-
inn. Það, að konur lifa einföldu lífi og
gera minni kröfur en karlmenn, gerir það