Kvennablaðið - 28.06.1926, Blaðsíða 2

2
KVENNABLAÐIÐ
Kosning’araðferðin
við hlutbundna landskjörið er sú sama og við bæjarstjórnarkosningarnar hérna. Menn gera kross
framan við bókstaf þess lista sem þeir vilja kjósa, t. d. framan við B-lissitaiiii. Lítur kjörseð-
illinn að lokinni kosningu út þannig:
A-listi X B-listi C-listi D-listi E-Iisti
jón Baldvinsson. jónína Jónatansdóttir. Erlingur Friðjónsson. Rebekka ]ónsdóttir. Ríkharður Jónsson. Pjetur G. Guðmundsson. Bríet Bjarnhjeðinsdóttir. Guðrún Lárusdóttir. Halldóra Bjarnadóttir. Aðalbjörg Sigurðardóttir. Jón Þorláksson. Þórarinn Jónsson. Guðrún J. Briem. Jónatan J. Líndai. Sigurgeir Gísiason. Jón Jónsson. Magnús Kristjánsson. Jón Jónsson. Kristinn Guðlaugsson. Þorsteinn Briem. Páll Hermannsson. Tryggvi Þórhalisson. Sigurður Eggerz. Sigurður E. Hlíðar. Magnús Friðriksson. Magnús Gíslason. Einar Einarsson. Jakob Möller.
Og þá er krossinn á sínum rétta stað.
er. Þær eru þó oft mjög óánægðar með
ýmsa af þeim mönnum sem kosnir eru.
En á því hafa þær sömu ábyrgð og karl-
menn. Vanræki þær þessa skyldu sína,
eða gefi atkvæði sín hugsunarlaust út í
loftið, þá er það þeim að kenna þegar
kosningar fara illa.
Öllum þeim konum, sem Kvennalist-
ann vilja styðja, ráðum vér til að koma
heldur til kosninganna fyrri hluta dags-
ins, en geyma það ekki fram á kvöld. Vér
væntum að þær geri alt til að fá sem
flestar með sér, og taki grannkonur sín-
ar með, ef þær eru á líku máli.
Einnig viljum vér minna þær konur
á, sem ætla sér ekki að vera í bænum
1. júlí, að vera búnar að kjósa áður á
skrifstofu bæjarfógeta, og geta þær feng-
ið þar allar nauðsynlegar upplýsingar
um það. Einnig ættu utanbæjarkonur, er
hér kunna að vera staddar að geta kosið
hér, ef þær sýna vottorð frá kjörstjórn í
þeirra hreppi eða sýslumanni sýslunn-
ar um þær séu á kjörskrá. Gætið þess að
eitt einasta atkvæði getur ráðið kosn-
ingar úrslitunum.
Vér vitum, að flestum konum er ljóst
hverig kosningin fer fram, svo um það
þarf varla að tala hér. Ef sjóndepra eða
eitthvað annað hamlar einhverjum frá
að kjósa sjálfur, þá getur hann fengið
alla nauðsynlega hjálp hjá kjörstjórn-
unum í hverri deild. ;
Munið "það, konur, að þ^lileíb at-
kvæði, sem kvénnalistinn (IJ-listinn)
fær nú, og ætíð þegar þið hafið sérlista,
þvi meira álit vinnið þið í augum flokk-
anna, og því mefra tillit taka þeir til
ykkar áhugamála. Komið allar, sem
kosningarétt hafið, og kjósið á fimtu-
daginn 1. júlí.
KJÓSIÐ B-LISTANN
Við landkjörið 1922 þá voru íslenskar
konur ekki í pólitískri samvinnu við
flokkana. Þá höfðu þær sérlista með kon-
um einum.
Af þeim lista komst ein kona að, sem
þingmaður í Efri deild Alþingis. Af því
að konurnar fóru þá ekki í þessa hátt-
lofuðu pólitísku samvinnu, sem þær
höfðu i seinni tíð tekið upp, heldur voru
einar um sinn kvennalista og höfðu
einar ábyrgðina, á að vinna honum sig-
ur. Árangurinn varð sá, að konur fengu
fulltrúa inn í þingið.
2. LANDSFUNDUR KVENNA Á
AKUREYRI
Dagana 8.-^14. júní þ. á var haldinn
annar landsfundur kvenna á Akureyri.
Fundur þessi er að ýmsu leyti merkilegt
tímanna tákn í starfsögu konunnar ut-
an heimilisins hér á landi. Á fundinum
mættu fulltrúar úr flestum sýslum lands-
ins, a'ðallega kosnir af kvenfélögum, en
auk þess sátu fundinn margar konur af
Akureyri og úr nærsveitunum, svo vana-
lega munu fundarkonur hafa verið á 3ja
hundrað. Allar höfðu konurnar mál-
frelsi, en að eins fúlltrúar tillögu- og at-
kvæðisrétt, um einstaka tillögu greiddu
þó allar fundarkonur atkvæði, sam-
kvæmt ósk tillögumannanna.
Fróðlegt er nú að veita því athygli
hvaða mál það eru, sem konurnar taka
til umræðu á slíkum fundi sem þessum.
Kvenfélögin, sem fulltrúana sendu voru
ýmist líknarfélög, hjúkrunarfélög, heim-
ilisiðnaðarfélög og svo „Kvenréttindafé-
lag íslands“. Þau mál, sem félögin þann-
ig sérstaklega bera fyrir brjósti voru auð-
vitað á dagskrá fundarins, en auk þess
var heilan dag rætt um fræðslumál og
alþýðumentun þjóðarinnar, og annan
dag heilan um sérmentun kvenna. Á-
hugi fyrir öllum þessum málum sýndist
geysimikill og fjöldi kvenna tók til máls.
Var það mál ýmsra karlmanna, sem
fundinn sátu við og við, að fundur þessi
færi á engan hátt síður fram hjá konun-
um, en samskonar fundir fara hjá karl-
mönnunum, og að þær flyttu mál sín
yfirleitt engu síður vel og skipulega en
þeir.
Félagsstarfsemi kvenna hér á landi
hefir að þessu einkum snúist að líknar-
starfsemi í ýmsum myndum og að heim-
ilisiðnaðarmálum. Það er svo að segja
eingöngu „Kvenréttindafélag íslands“,
sem hefir snúið sér að þvi að vinna fyr-
ir réttindakröfur kvenna og fá konurnar
til þess að nota þessi réttindi, þegar þau
voru fengin. Öllum þorra kvenna hefir að
þessu ekki verið nægilega ljós þörfin á
þessari starfsemi, þær hafa þóst geta
unnið að sínum sérstöku málum án
nokkurra aukinna réttinda eða þátttöku
i opinberum málum, þess vegna hafa þær
líka að þessu notað svo litið réttindi
þau, sem þeim þegar hafa hlotnast.
Hið merkilega tímanna tákn, sem ég
mintist á í upphafi þessarar greinar er
einmitt það, að konurnar eru að vakna
á þessu sviði. Við svo að segja hvert ein-
asta mál, sem rætt var á þessum fundi,
og alt voru það mál, sem konurnar telja
sérmál sín, kom það í ljós að ekki var
hægt að koma þeim verulega áleiðis,
nema með einhverjum tilstyrk frá því
opinbera, annaðhvort löggjöf eða fjár-
framlögum. Þetta varð konunum því ljós-
ara, sem lengra leið á fundinn, og jafn-
framt jókst skilningur þeirra og samúð
með þeirri konunni, sem fyrst allra ís-
lenskra kvenna uppgötvaði hið nána
samband milli hinna svokölluðu sérmála
konunnar og starfsemi hennar á þjóð-
málasviðinu.
Ailir vita, að það er Bríet Bjarnhéðins-
dóttir, efsta kona kvennalistans, sem ég
á hér við. Hún gat þess í lok fundarins,
að hún hefði aldrei hér á landi mætt slík-
um skilningi og hjartanlegri samúð eins_
og á þessum fundi. Það byggist á því, að
íslenskar konur eru að byrja að skilja,
hvert starf hún hefir þegar leyst af hendi
fyrir þeirra hönd. En þeim konum, sem
Akureyrarfundinn sátu, varð það líka
ljóst, að frú Bríet hefir öll skilyrði til
þess að leysa enn af hendi mikið starf
fyrir þeirra hönd, ekki síst ef hún, sem
fulltrúi þeirra fengi sæti á löggjafarþingi
þjóðarinnar. íslenskar konur, treystum
sjálfum okkur best fyrir áhugamálum
vorum og sendum á þing þá konuna, sem
best þekkir til opinberrar starfsemi kon-
unnar og mestan áhuga hefir haft á því
máli, bæði fyr og síðar.
A. S.
Útgeíandi: Kvennréttindafélag íslands.
Ritstjóri: Bríet Bjarnhéðinsdóttir.
Gutenberg 1926.