Dagskrá - 17.09.1897, Blaðsíða 4

256
þessari. »Stilltu þig barnl« mælti hún, »það dugar
ekki að óska sjer dauða þótt eitthvað hafi gengið í öf-
uga átt«. Svo stóð hún upp, fór út og steig aldrei
fæti sínum inn fyrir dyrnar á kvistherberginu upp frá
þeirri stundu.
Odegaard var lagstur hættulega veikur; læknirinn
var hræddur um hann. Faðir hans flutti sig upp á lopt
til hans og hafði lestrarstofu sína við hliðina á svefn-
herbergi hans. Þegar menn sögðu við hann að hann
yrði að gæta þess að leggja ekki of mikið á sig, þá
svaraði hann að hann yrði að vaka yfir syni sínum.
Hann varð alltaf að vera hjá honum þegar hann missti
einhvern, er hann elskaði meira en föður sinn.
Þegar svona var ástatt á báðar síður, kom Gunn-
ar heim. Það lá við að móðir hans hnigi örend niður
af úræðslu þegar hún sá hann; hún hafði ekki átt von
á honum svona snemma; hann kom löngu á undan
skipinu er hann fór með. Hún hjelt blátt áfram að
hann hlyti að vera dauður og kæmi nú apturgenginn,
og orð hans og látæði bættu heldur ekki úr skák.
Þegar hann var spurður að einhverju, þá svaraði
hann út í hött. Sama daginn og hann kom, fór hann
heim til Gunnlaugar, en þaðan var hann rekinn út og
og það gerði Gunnlaug sjálf. Þegar hann var kominn
út, kallaði hún á eptir honum ógnandi og grimmdarlega:
»Komdu aldrei hingað aptur ræksnið þitt! við höfum
fengið nóg af svo góðu!« Aður en hann hvarf úr
augsýn kom stúlka hlaupandi á eptir honum og hafði
tvo böggla meðferðis; annan þeirra fjekk hún Gunnari,
en í misgripum hafði hún fengið honum annan böggul en
hún átti að gjöra. Gunnar reif hann upp og fann í
honum stóra gullfesti. Hann hjelt henni nokkra stund
í lófa sjer. Hann hafði ekkert skilið í því hvernig stóð
á öllum skömmunum er Gunnlaug ljet dynja yfir hann,
en þó skildi hann því síður í þessu; að hún skildi
senda honum gullfesti! Hann kallaði á stúlkuna; hann
sagði að hún hlyti að hafa fengið sjer þetta í misgrip-
um. Hún fjekk honum hinn böggulinn og spurði hvort
hann kannaðist við hann. Hann reif hann upp og fann
þar allar gjafirnar, er hann hafði sent Petru. »Já, jeg
þekki þessa muni«. sagði hann, »en hver á að fá gull-
festinaf« »Yngve kaupmaður Vold« svaraði hún og
skildi við hann. Gunnar stóð sem steini lostinn.
»Yngve kaupmaður Vold!« hugsaði hann, »gefur hann
gjafirf það er þá hann sem hefur stolið henni frá mjer
— Yngve Vold — já hann skal þá líka —-«. Hann
rjeði sjer ekki fyrir samblandaðri sorg og reiöi; hann
varð að svala sjer á einhverju og nú var sjálfsagt að
það væri Yngve Vold.
Framh.
Bjarki var talinn á móti Valtýzkunni í síðasta
tölubl. Dagskrár, og bar það til að vjer vissum að
ýmsir stuðningsmenn »Bjarka« mundu vera hinum megin
< stjórnarskrármálinu, enda mátti vel ætlast til þessa af
Þorsteini Erlingssyni. En nú .er »Bjarki« komin spán-
nýr að austan, og vel samæfður við tón Valtýsliða um
þingrof, aukaþing etc. Skulum vjer ekki að sinni fara
neinum orðum um afskipti blaðsins af þessu máli, en
bíða þess hversu blaðið snýst þá er það sjer hvernig
þessari »stefnu« Valtýs reiðir af, og gjörum vjer þetta
því fremur sem vjer álítum litlu skipta þó Valtýr, Þór-
hallur eða einhverjir forkólfar Valtýskunnar á alþingi
riti leiðara í »Bjarka«.
Vesta kom í gærkveldi (tveim dögum á undan
i áætlun) og með henni 3 — 4 hundruð farþegar, flest
kaupafólk frá Austfjörðum. Lætur það yfir höfuð hið
I versta yfir ferð sinni þangað austur og hefOi sjálfsagt
j verið hyggilegra fyrir marga að vera heima. Það ætti
j að hugsa eptir því að vori: „brennt barn forðast eldinn".
Skipstrand, Vöruskip til Thomsens verslunar
sleit upp og rak á land á Akranesi 15. þ- m. Skioið
heitir »Hermann«, það brotnaði lítiðeðaekkert, entalið er
| víst að það verði að strandi.
til kaups.
Jeg hefi í dag fengið hvalrengi
að vestan.
Kosta 6 krónur hver 100 pund.
Reykjavík 17. sept. 1897
Sturla Jónsson.
Herbergi
eitt eða tvö fyrir einhleypan mann,óskast til leigu
1. oktober,
hslst 2 herbergi fyrir utan eldhús,
óskast tíi leigu strax,
Þrjú herbergi
fást til leigu nú þegar, á hentugum stað í bænum.
Sig, Júl. Jóhannesson vísar á.
Ábyrgðarrnaður: Einar Benediktsson.
Prenísmiðja 1) a g s Y r á r