Dagskrá - 08.02.1898, Side 7

369
þeir geti með engu móti verið kyrrir, þeir
verða að fara eitthvað á burt til þess að kanna
ókunna stigu. En þótt þessi löngun vaknaði
nú hjá Petru, þótt hún varla neytti svefns nje
matar fyrir ferðahug, þá hafði hún samt al-
drei fundið eins innilega til þess hve heitt
hún elskaði þann stað, er hún síðast hafði
dvalið á, allir hlutir voru svo fagrir, viðkunn-
anlegir, heimalegir í augum hennar á þessari
stundu þegar hún átti að fara burt og segja
skilið við þá, að henni hitnaði um hjartaræt-
urnar, hún gat ekki tára bundist. Henni fannst
sem hún aldrei hefði gefið því gaum, sem í
kring um hana var fyr en nú á skilnaðarstund-
inni.
Hún átti einungis eptir að vera fáa daga,
á prestssetrinu, — þær gengu um allt, Signý
og Petra og hún kvaddi allt, alla menn, all-
ar verur, alla staði og alla hluti með sárum
söknuði, og bað drottinn að halda verndarhendi
sinni yfir því öllu.
Allt í einu var þeim sagt að Ödegaard
væri þar í grenndinni og hefði í hyggju að
koma þangað.
Þegar Ödegaard kom, var hann glaðari og
kátari, fjörugri og skrafhreifari en nokkur mundi
eptir áður. Erindi hans var að stofna þjóð-
skóla þar í þorpinu og ætlaði hann sjálfur
að vera skólastjóri fyrst um sinn þangað til
honum byðist einhver, er hann áliti tæran til
þess. Síðan ætlaði hann að koma á fleiri um-
bótum í menntalegu tilliti. Hann kvaðst ætla
með því að borga nokkuð af því, sém faðir
sinn skuldaði þessu hjeraði og faðir hans hafði
lofað að flytja sig til hans jafnskjótt sem hús-
ið væri komið upp. Bæði prófastur og Signý
urðu mjög glöð við þessar frjettir. Sama var
að segja um Petru, en henni þótti það þó
unþarlegt að einmitt þegar hún var að fara,
þá kom Ödegaard til þess að setjast þar að.
Frh.
Loptfarið.
(Niðurl.)
Það sem Bolgarinn sá var ólíkt öllu öðru
sem hann hafði nokkru sinni dreymt um. —
Það var djöfull með vængjum, víðum
stórfjöðruðum og kolsvörtum að sjá. Glyrn-
ur hafði ófreskjan tvær í haus sem glórðu
eins og hálfslokknaður eldur í kolablaði, það
eina sem skipaði þessari ófreskja á bekk
með nokkri lifandi veru sem hafði borið fyr-
ir Bolgarann í vöku eða draumi, var niður
hluti líkamans, ef líkama skyldi kalla. Þrátt
fyrir hinar tinnusvörtu fjaðrir sem þöktu
kykvendið, gat hann ekki betur sjeð en að
þessi vængjablakkur hefði nokkurnvegin eðli
lega mannsmynd frá mitti og niður úr, og
eptir því sem hann virti ferlíkið lengur fyrir
sjer komst hann áð þeirri niðurstóðu að und-
ir þessum ferlega hams væri falin eðlileg
mannsmynd og vera.
En hvaða erindi gat nokkur mennskur
maður átt á þessum stað í jafn undursam-
legu aulagerfi. Það fló Dátanum í hug að
hjer gæti máske verið um einhvern aðsætinn
keppinaut að ræða, og hann ýtti tönnunum
ofan í hænubringuna. Hann var í þann
veginn að byrja að tyggja þegar nýr atburð-
ur í eldhúsinu, sem hann alltaf hafði auga-
stað á í gegnum „Júdasargatið", greip athygli
hans með ómótstæðulegu afli. —
Hryllingin smó eins og köld vatnsbuna
um hinn vígvana Bolgara og liefði ekki kjöt-
Þitinn sem hann hafði á milli tannanna ó-
tugginn komið honum að liði, hefði enginn
mannlegur kraptur megnað að hindra tennur
hans frá því að nötra, svo trillandi hræðileg
var sú sjón sem hann sá. —
Ferlíkiðvar að kastahaminum. Undanhin-
um úfna skrattahaus kom nef, augu, munnur,
haka, sem hvort um sig var óafskræmdur og
lýtalaus hluti þess týgulega mannsandlits
sem litlu á eptir blasti við Bolgaranum í „Júd-
asargatinu". Herðar, handleggir, mitti, mjaðm-
ir, hendur og fætur, felldu smámsaman fjaðr-
irnar og Hr. Wool hinn örláti hafði tekið á
sig mannsmynd. —
Bolgarinn rak upp hátt óp, og hnje
niður í aungviti. —
Þegar hann raknaði við aptur, lá hann
í legubekk og Hr. Wool stóð hjá honum.
Þar var ekkert fleira manna.
Bolgaranum hnikti svo við er hann sá
hann að hann rak upp annað óp stærra og
meira en hið fyrra, hentist á fætur, og hefði
að öllum líkindum gert brottför sína hið bráð-
asta hefði ekki Hr. Wool, gripið utanum
hann og haldið honum kyrrum. —
Þegar hryllingin var runnin af Bolgar-
anum leiddi Hr. Wool hann með sjer inn í
afvikið herbergi, bauð honum til sætis, setti
vín og glös á borðið. Þar töluðust þeir við
hljótt og lengi, og þegar Bolgarinn bauð
Hr. Wool góða nótt, vissi hann það sem eng-
inn annar í »Sofía« vissinema Hr. Wool sjálf-
ur, og það var hvernig auðæfi og gjafmildi
hans voru undirkomin. —
En Bolgarinn gat ekki staðist mátið,
hún þyngdi á honum þessi launungarsaga
Hr. Wools og eitt kvöld losaði vín og víf
um tunguböndin. —
Hr. Wool hafði frá því hann var 19
ára ekki um annað hugsað en að búa sjer
út flugham sem gæti gert honum mögulegt
að lypta líkama sínum frá jörðinni og vera í
förum með fuglum loptsins. — Margar til-
raunir hafði hann gjört árangurslausar, þang-
að til að þolinmæði hans loksins sigraði
þrautina, frá þeim degi jukust auðæfi hans.
Um þau kvöld og nætur sem hann sat ekki
veislur með broddunum í »Sofía«, fleygði
hann yfir sig flughaminum, og ljet vængina
bera sig þangað sem hann vissi gulls og
gimsteina von. —
Hann vissi hvert hann átti að leita, og
í hvert sinn kom hann aptur með gimsteina
°g gull sem var nóg peningavirði til þess
að auka auðlegð hans á óskiljanlegan hátt
þó hann gæti ekki flutt mikið í einu. Hvert
hann sótti fjarsjóðina það fjekk Bolgarinn
ekki að vita, en »gaman væri að fá haminn
lánaðan eitt kvöld, og sjá hvers maður yrði
vísari«, sagði Bolgarinn um leið og hann
lauk sögunni.—
Skýrslurnar frá stúdentasamkundunni,
Brjef það sem að framan er skrifað frá hæsta-
rjettarmálfærslumanni Octavius Hansen höfum vjer
tekið hjer upp til þess að lesendur Dagskrár gætu
sjálfir dæmt um það, að hye miklu leyti innihald
þess ríður í bága við skýrslur þeirra blaða er stað-
ið hafa á móti hinni nafnfrægu stjórnarbyltingu
herra Valtýs.
Þess skal getið að vjer fengum vitneskju um
það skömmu eptir að fyrstu brjef bárustum hinn
umrædda fund danskra stúdenta, að ýmsar frá-
sagnir landa í Höfn trá ræðuhöldunum, er þeir
höfðu skrifað hingað voru miður áreiðanlegar og
mjög litaðar, og þótti því rjettara að láta skýrsl-
urnar eiga sig því fremur, sem fundarályktan ís-
lenskra nemenda var að öllu leyti miklu merkari
í þessu máli, og næg til þess, að sýna hvernig lit-
ið er á slíkt ráðabrugg sem Valtýskuna meðal
menntaðra Islendinga, sem ekki eru „compromitt-
eraðir" ginningarmenn þessarar síðustu og verstu
»tlsku«. — En að því er snertir samanburðinn á
yfirlýsingum þeirra er dr. Valtýr hefur fengið frá
ræðumönnum á danska stúdentafundinum (sbr.
Isafold), og það, sem borist hafði áður um ræður
þeirra, þá getur hver maður heilskyggn og óhlut-
drægur fundið að Valtýsliðar hafa mjög haggað
þar rjettu máli sjer í vil, sem búast mátti við, og
llkist aðferð þeirra mjög hinu alþekkta Valtýs-
bragði, er hann stóð upp og tjáði mönnum »að
það gleddi sig, að allir væru sjer samdóma« - • þá
er Danir höfðu talað við hann á fundi þessum.
Annars geta bragðnæmir menn fundið „and-
ann“ í yfirlýsingum þeirra merkismanna, er dr.
Valtýr hefur fengið til að gefa sjer „vottorð". —
Þetta er hið síðasta innlegg, sem dr. Valtýr flyt-
ur í máli sínu, og er ekki sjerlega kröptugt.
- Það mun lítið bæta um öllu fremur vekja
enn meiri óbeit á öllu þessu ógeðslega makkí
hans, sem Danastjórn hefur nú stungid algerlega
undir stól, — en sem því miður hefur ekki verið
vansalaust fyrir mikinn hluta þingsins og mun
lengi í minnum haft.
Til sölu
er ácjætt íbiiðarhús með túnl og kál-
görðum 1 verslunarbæ einum á Suð-
urlandi. Verð 1500 krónur. — Gef-
ur af sjer um 300 krónur á ári netto,
fyrir utan ibúð í húsinu.
Herbergi
með eldhúsi, geymsluhúsi og kjallararúmi (á
1. lopti) í miðjum bænum eru til leigu frá 14.
maí næstkomandi. Ritstj. vísar á.
H|ex* með auglýsist að
þeir, sem ósika að kaupa vín-
föng þau, sem jeg áður iiefi
auglýst að jeg liefði á boð-
stólum við verslun mina,
snúi sjer til föður míns E-
M Vaage, sem hofur sölu
þeirra á hendi.
Reykjavík 7. jan. 1898.
Sigurður E Vaage
Versl u n
Sigurðar E. Vaage
Pósthússtræti nr. 16,
Heilgrjón, Hálfgrjón, Hveitimjöl 2 teg.,
Kaffl, Kandís, Export, Melís í toppum og
steyttur, Púðursykur, Kartöflumjöl,
Sagómjöl, fín Sagó, Súkkulade fleiri teg.,
Kanel, Kirsuber, Sveskjur, Rúsínur,
Makkarónur. Kardemommer.
Aprikoser, Ananas, Perur, Hindber, og
Jarðber, Syltetau,
Eplagele og fleira þ. h.
Hollenskur og Meieri ostur.
Reyktóbak ágætt margar teg.
Vindlar ágætir — —
Munntóbak.
Kafflbrauð, Tekex margar teg.
Brjóstsykur mjög — —
Grænsápa, Soda.
Peningalán.
Allt aö IOOO krónum óskast gegn
veði í ágætum stofu og búsmunum
sem metnir eru og vátryggðir fyrir
4000 krónur. — Vextir háir. — Einn-
ig mundi hlutaðeigandi gjalda rif-
lega þóknun sjálfskuldarábyrgðar-
mönnum er vildu taka búsmunina
að veði sjer til tryggingar. — Rit-
stj. þessa blaðs vísar á lántakanda.
Fineste
Skandinavisk Exportkaffe Surrogat
óefað hið besta og ódýrast exportkaffi.
F. Hjarth & Co.
Kjöbenhavn K.
Nokkrar jarðir nálœgt Reykjavík fást
leigðar eða keyptar.
Gísli Þorbjarnarson,
(búfræðingur).
Reynið
munntóbak og rjól frá
W. F. Schrams Eftf.
Fæst hjá kaupmönnunum.