Dagskrá - 24.03.1898, Síða 3

397
I
un á embættisvaldi til þess að fá menn til að með-
ganga sem hann gæti hugsað sjer. -
Hvort hann ættti að hafa upp fyrir mjer ým-
islegt sem jeg hefði sagt. Hann hefði hlustað á
mig með athygli og þótt fjarska vænt um mig
fyrir það sem jeg sagði, það hefði verið alveg það
sem hann hefði hugsað, en verið bundið á tungu
hans.
Jeg bað hann innilega að vægja mjer við
að heyra orð mín endurtekin, jeg hefði verið hálf-
drukkinn, og þar að auki reiður af því að ónefnd-
ur Islendingur kom inn þar sem við sátum á veit-
ingahúsinu við ölglas, og rjeðst á okkur Vestur-
farana með allskyns fúkyrðum og brígslum. —
Nei, hann gæti vel haft upp fyrir mjer heilar setn-
ingarnar, hann hafði tekið svo'vel eptirþeim. —
— Þegar þessi gallinn var á Jóni hafði jeg vana-
lega það lag á honum að snúa mjer að að tala
um framtíðarhorfur hans í Ameríku sem hann
aldrei gat orðið þreyttur á að skrafa um- —
Hann hefði farið burt af Islandi af því að
sjer finndist að hann aldrei gæti orðið þar að
manni. Hann gæti auðvitað eins og aðrir haft
ofan í sig að jeta með þeim vanalega hætti að
vera í vinnumennsku þangað til að hann væri
orðinn gamall og slitinn og svo einn góðan veð-
urdag þegar höndin væri orðin kreppt og fótur-
inn stirður að fara á sveitina. — Það væri vegur-
inn okkar allra sem fæddir væru á fátækum sveita-
heimilum, og hann væri sannarlega ekki glæsileg-
ur. Þá væri munur á að fara eitthvað langt burt,
til annara landa þar sem ótal vegir væru opnir
fyrir þá sem hefðu hug og dug til þess að bjarga
sjer. Hvort hann hjeldi að þar væri enga erfið-
leika við að strfða, að sínu leyti eins mikla eða
meiri en á Islandi? —
Jú auðvitað yrðu menn allstaðar, eitthvað að gera
tit þess að hafa ofan f sig að jeta,en það væri á hinn
bóginn ómögulegt að það gæti orðið honum örðugra
að'fleyta fram lífinu í Amerlku en það hefði verið
bonum í Islandi. — Frá því að haun var 16 ára
og þangað til að hann steig á skip til Ameríku
befði hann í 6 ár þrælað dag út og dag inn, og
hvað átti hann afgangs fargjaldinu? Aðeins fáa
silfurpeninga, og þó hafði hann aldrei eytt neinu
í tóbak eða brennivín. Það væri laglegur arð-
ur af svo langri baráttu. — Hvort hann væri ekki
smeikur við, að það væri erfitt fyrir hann að ryðja
sjer braut í landi þar sem hann engan skildi eða
gæti gert sig skiljanlegan fyrir neinum. — Það
færi margur • til Ameríku sem ekki gæti talað,
stakt orð 1 ensku og eptir nokkur ár væru þeir
orðnir fólríkir samt. Það sem aðrir gætu, gæti
hann líka, Hann áliti að það væri nóg að kunna
svo mikið í málinu að geta sagt „já“, þegar mað-
ur ætti áð taka á móti peningum en „nei“ þegar
maður ætti að láta peninga. —
Þessu líkar voru skoðanir han á þeims erfið-
lelkum er biðu hans í lifinu fyrir vestan hafið, og
jeg þori að segja að hafi nokkur maður nokkurn
tíma yfirgefið land sítt með óbifandi traust þess að
hann myndi finna það sem hann leitaði að, þá
var það þessi unglingspiltur frá Austurlandi, Jón
P. Gíslason.
Jeg gerði allt sem í mínu valdi stóð til þess
að fá hann til að líta vitund dýpra á lífið, en
hann sló öllu upp í glens, og sagði að jeg öfund
aði sig af sinni brimsterku trú á framtíð sína, hann
vildi ekki heyra neitt vfl nje vol.
(Frh.)
SKOSMIÐUR
nýkominn til bæjarins
Páll Halldórsson,
er settstur að í húsi söðlasmiðs Sigurðar Bjarna
sonar við Laugaveg. Hjá honum getið þjer feng-
ið vandaðan skófatnað og allt er að skósmíði
lítur ódýrara en hjá öllum öðrum.
Komið! sjáið og kaupið,
ef þjer viljið versla yður til hagnaðar.
Hvernig fær maður bragðbestan kaffibolla?
Með því að nota
Fineste Skandinavisk Export
Kaffe Surrogat
sem enginn býr til nema
F. Hjorth. & Co.
Kjöbenhavn K.
Býður nokkur betri k]ör? Nei.
Maður, sem er 25 ára gamall og kaupir sjer
4000 króna lífsábyrgð í „Star“ sem hann fær út-
borgaða þegar hann er 60 ára, (eða hvenær sem
hann deyr, ef það verður fyr), verður að greiða
í iðgjöld 110 kr. 68 au., eða með öðrum orðum,
3873 80 aur. ef hann verður sextugur. Þetta er
voðalega mikið, munu menn ef til vill segja, en
gæti þeir að. Eptir þeim „bonus", sem útbýtt
var 1894, fengi sami maður þegar hann væri sext-
ugur:
Upphæðina sem hann tryggði sig fyrir 4000 kr
bonus fyrstu fimm árin.................310 —
-----önnnur — —...................330 —
-----þriðju — — . . . .............352 —
-----fjórðu — —....................378 —
-----fimmtu — —................., . . . 390 —
-----sjöttu — —....................420 —
-----sjöundu — —....................470 —
Samtals 6650 kr
Sex þúsund, sex hundruð og
fímmtíu krónur.
Menn ættu að sjá, hversu miklu betra þetta
er, en að leggja peninga í sparisjóð. Setjum sem
svo, að einhver leggði fyrir 110 kr. árlega; ef hann
svo ljeti þær í sparisjóð og dæi eptir eitt ár, þá
fengju eptirlifendur hans einungis þessar 110 kr.
með rentum, en ef hann hefði látið þær í iðgjöld
í „Star“ þá ferigju þeirfjögur þúsund
Jkrónur. Er það ekki munur! Hvaða lífsábyrgðar-
fjelag skyldi þola samanburð við Star? Allar
nauðsynlegar upplýsingar víðvíkjandi fjelaginu
gefur Sig. Júi. Jóhannesson, sem er að hitta á
Skólavörðustíg 11. á hverjum virkum degi kl. 12
—1 og 5—6.
24
urámig um þenna glæp, en frá því að jeg greiddi þaðhögg
og til þess dags hefur líf mitt verið hvíldarlaus plága. —
Nú hafið þjer heyrt æfisögu mína“.
„Jeg vann þetta níðingsverk til þess að auðgast afþessa
heims gæðum en það átti ekki svo að fara, því mjer óafvit-
andi var kona frænda míns þunguð, og fæddi 3 mánuðum
síðar barn, sem er komið í beinan karllegg frá Hr. Perowne
og sem að honum látnum erfir allan hans auð. — Þetta
barn heitir Constance. Þegar stundir líða fram giptist hún
og maður hennar tekur við arfinum. — Nú, skal jeg segja
yður herra Gilchrist, vil jeg ná henni á mitt vald“.
„Jeg ætla mjer ekki að drýgja morðglæp í annað sinn,
'en jeg vil geta haft Constance og hennar ráð í hendi mjer
eins og mjer best líkar. Ef þjer dirfist að leggja steinígötu
mína í því efni, þá er yður glötun og dauði viss".—
Hún þagnaði allt í einu, einblindi yfir í vegginn hinumegin
og ljet báða handleggina hanga niður með sjer.
»Jeg vil helst að þjer farið burt«, mælti hún eptir dá-
litla þögn. Jeg tók eptir því að málrómur hennar var nú
allur annar en áður. — Röddin var hálfkjökrandi og kjark-
laus.
»Þjer eruð mjer þyrnir í auga hjer; við stöndum í sam-
bandi hvort við annað, þjer hafið vald yfir mjer, þjer getið
meira að segja lesið hugsanir mínar. Jeg kom hingað í
kvöld ekki af frjálsum vilja heldur af því að jeg gat ekki
komist hjá því, og það sem jeg hef sagt yður hef jeg sagt
af því að mjer var ómögulegt að verjast því«.
„Viljið þjer ekki fara og lofa mjer vera í friði«. —
Aður en mig varði fleygði hún sjer á knje fyrir fram-
an mig, og mjakaði sjer liggjandi á knjám, nær mjer og
nær.
»Standið þjer á fætur«, mælti jeg, „þjervitið ekki hvað
þjer segið --- þarna eru dyrnar; þjer verðið að fara út hjeð-
an«, —-
»Ekki fyr en þjer hafið lofað mjer því sem jeg hef
21
eptir mjer, var hugur minn fullur kynlegrar gremju og bitur-
leiks. Jeg gérði uppreisn á móti þeim örlögum, sem valdið
höfðu tilveru minni.
Jeg hlaut í æsku óvenjulegt uppeldi, einmitt af þvítagi,
sem var allra hættulegast innræti mínu. Kona sú, sem annað-
ist mig, hafði frá því hún fór að komast til vits og ára lagt
stund á hin undarlegu hálf-ókunnu vísindi er menn kalla „mes-
merismus“ eða, dýrsegulfræðina. Hún var þess bráðlega vísari,
að jeg var ágætlega fallin til dáleiðslu, og að jeg átti til hulda
óvenjulega krapta. Hún hvatti mig til þess að beita þeim,
og hún þaulæfði mig í þessum fræðum svo að jeg eptir eitt
eða tvö ár var orðin frábærlega skyggn, sem við köllum, og
gat skynjað margt og mikið, sem venjuleg augu og eyru ná
ekki til.
Jeg var barnung enn þá, þegar jeg fór með henni til
Indlands til þess að nema dýrsegullistina meðal austrænna
fræðimanna. Og jeg var nýlega orðin 18 ára þegar jeg kom
aptur til Englands. Fóstra mín var dauð, og móðir mín vildí
fyrir hvern mun, að jeg byggji með henni svo að jeg settist
að í húsi því, sem hún nú býr í. Stjúpbróðir móður minnar,
eigandi þessarar miklu fasteignar, var þá nýgiptur, en þó hann
væri tengdur mjer, hataði jeg hann fyrir það, að hann skyldi
vera til, því hefði hann ekki verið, þá hefði jeg sjálf verið
erfingi að Queens Marvel allri.
Jeg þráði að komast yfir þessa eign með svo mikilli og
hatursfullri öfund, með svo mikilli ástríðu, að þjer, sem eruð
fæddur til auðæfa, getið ekki skilið það eða trúað því. En
samt sem áður bældi jeg niður ákefð mína og reyndi að
gjöra mig þægilega og vinsæla hjá húsbændunum.
Jeg hef aldrei verið frfð, en jeg hef haft hæfileika til
þess að hrífa mennn, og jeg hreif þennan móðurbróður minn,
því megið þjer trúa. Hann var ungur, að eins fáum árum
eldri en jeg, mjög laglegur maður og örlátlega útbúinn af
náttúrunni með öllu því sem getur gert manni gleði og á-
nægju í lífinu. Hann hafði einmitt það sem mig vantaði, ró-