Dagskrá - 20.07.1898, Blaðsíða 4

75
0
>
00 fO
cti
?S|| c-
c

bD
0 ctf
> !—
cti 0
ÖD c
0 c
cti
5c
i—
0
>
X
In g
-5
3 «
a
QD
£ S
9
M™* •©
<o
+>
«
c9
xJ
s
o
«
h
(9
+»
»
(9
J!
®
•O
White saumavjelar
,Peerless
fást að eins hjá undirskrifuðum;
þær seljast nú með trjepallþ fyrir sama verð
og þær með járnpalli áður.
Jeg hefi til sýnis meðmæli með gæðum
þeirra frá skröddurum, saumakonum og öðr-
um bæjarbúum, sem menn geta fengið að
sjá hjá rnjer, — hver sem vill.
Aðalstræti, Rvík.
M. Johannesen.
Allskonar fatnaður
og
tilbúin föt,
allt með ágætu verði
fæst hjá
Sturlu Jónssyni.
Nýfluttur til íslands
er hinn heimsfrægi litur
Omnicolor
tilbúinn af efnafræðisverkstofu
Baumanns í Kassel.
Festist ekki við hendurnar,
hefur engin eitruð efni og upplitun á
sjer ekki stað
Hefur þegar við fyrstu reynslu fengið bestu
meðmæli.
20 litartegundir.
— pakkinn kostar 35 aura og fylgja
litunarreglur á íslensku.
Einkaútsölu fyrir ísland hefur
Gunnar Einarsson.
Tjarnargötu 1. Reykjavík.
Sagradavín
og
Bindindismannadrykkurinn
,Chika‘, -
cr ljúffengur og finn svaladrykkur. »Chika«
er ekki meðal þeirra drykkja sem meðlimum
stórstúku Danmerkur af N. I. O. G. T. er
bannað að drekka.
Martin Jensen, Kjöbenhavn.
Umboðsrnaður íyrir Island:
F. Hjorth & Co.
Maltextrakt
með kínín og járni. Þessi ágætu lyf, komu
með „Laura". Sjöl stór, sjetlega vönd-
uð. Klæðið góða. Buchwalds-
tauin alþekktu, tÍl'bÓLÍn föt fyrir full-
orðna og drengi og fi.
Björn Kristjánsson.
Fineste Skandinavisk Export
Kaffe Sorrogat,
F. Hjort & Co.
Kjöbenhavn K.
Nýjar bækur. Ódýrar bækur.
Bókasafn alþýðu II. árgangur.
1. C. Flammarion: Urania.
2. Z. Topelíus'. S'ógur Herlœknisins.
Báðar þessar bækur eru
prýddar fjöldamörgum eirstungu-
og málmsteypumyndum
og mjög vandaðar að óllum frágangi',
hver þessara bóka kosta í kápu: 1,00 kr.,
í bandi. 1,35, 1,75, 2,50 (áskrifendaverð).
Þeir sem viija gerast áskrifendur bóka-
safnsins geta
enn þá fengið I. árgang þess.
NOTIÐ TÆKIFÆRIÐ. I. árg,
er á förum.
Bókasaýn alþýðu fœst hjá;
Arinb. Sveinbjarnarsyni.
Skólastræti 3.
North British &
Mercantile
Insurance
Company
Stofnað 1809.
Elsta og öflugasta
vátryggingarfjelag í
Bretalöndum.
Fjelagssjóður yfir
270 millíónir króna.
Greið borgun á brunabótum.
Lág iðgj öld.
Allar nánari upplýsingar fást hjá:
T. G. Paterson,
aðalumboðsmanni á Islandi
og
Hanncsi Ó. Magniissyni,
umboðsmanni fyrir Reykjavík og Suðurland.
Jeg hef lengi þjáðst af óhægð fyrir brjóst-
inu og óreglulegri meltingu, en er jeg hafði
tekið inn 2 flöskur af Kínalífs-elixír frá
hr. Waldemar Petersen í P'rederikshavn,
get jeg með ánægju vottað, að upp frá því
hef jeg ekki kennt fyrgreindra veikinda. í
sambandi við þetta viljeg geta þess, að göm-
ul kona nokkur hér á bænum (Sigríður Jóns-
dóttir) hefur neytt Kína-lífs-elixírs með
besta árangri gegn illri meltingu, er stafaði
af ofmiklum kyrsetum innanbæjar, en hafði
áður vanist vinnu undir berum himni. Sömu
reynzlu hafa einnig ýmsir fleiri hér um slóð-
ir, er hafa neytt og enn neyta bittersins gegn
ýmiskonar lasleika. Jeg get því með öruggri
sannfæringu veitt Kína-lífs-elixírnum með-
mæli mín sem læknislyfi gegn fyrgreindum
sjúkdómum, og því fremur sem auðvelt er
að hafa hann jafnan við hendina, með því
að hann er ódýr í samanburði við það, sem
önnur læknislyf og læknishjálp kosta.
Grafarbakka
Ástríður Jónsdóttir.
Kína-lífs-elixírinn fæst hjá flestum kaup-
mönnum á Islandi.
Til þess að vera viss um, að fá hinn ekta
Kína-lífs-elixír, eru kaupendur beðnir að líta vel
eptir því, að -V‘F— standi á flöskunum í grænu
lakki, og eins eptir hinu skrásetta vörumerki á
flöskumiðanum: Kínverji með glas í hendi, firma-
nafnið Valdemar Petersen, Frederikshavn, Dan-
mark.
Smávegis krapíaverk.
Frá Laven er skrifað í Silkiborgardag-
blaði. Hinn gamli búhöldur Andrjes Rasmus-
sen í Laven, sem í 3 ár hefur verið alveg
heyrnarlaus hefir nú fengið heyrnina aptur á
merkilegan hátt. Konan hafði heyrt að
Voltakrossinn gæti kanske hjálpað við heyrnar-
leysi keypti einn og eptir að maðurinn hafði
haft hann í 24 tíma fór hann að heyra ein
stöku hluti. Eptir 3 daga getur hann nú
heyrt allt sem talað er í kringum hann bara
að talað sje nokkurnveginn hátt. Andrjes
er náttúrlega framúrskarandi glaður yfir að
hafa fengið heyrnina aptur og gleði konu
hans og barna er engu minni þar sem þau
í 3 ár hafa ekki getað skipst orðum á við
hann.
Frú Clara Bereim dóttir hins nafnkunna
læknis Prófessor Dr. med. Voeck skrifar
meðal annars: í tvö ár þjáðist jeg af gigt
og taugakenndum sárindum einkum í hand-
lcggjunum og höndunum, ennfremur eyrnasuðu
og í 6 mánuði var annar fóturinn á mjer
bólginn af gigt. I fimm vikur bar jeg upp-
fundning yðar og er við það orðin laus við
öll þessi sárindi,— sömuleiðis er fóturinn
á mjer, sem jeg opt var nærri örvæntingar-
full yfir, alveg heilbrigður. Ber jeg yður
því mínar hjartanlegustu þakkir.
Abyrgðarmaður: Einar Benediktsson.
Prentsmiðja Dagskrár.
6
áleit vera því til sönnunar að blætt hefði á þann hluta heilans er jeg hjelt fram,
og jeg mælti öfluglega fram með því að opnuð væri höfuðkúpan, þó ekki væri
nema til þess að komast eptir því hvar blætt hefði inn. —
„Nei“, sagði Parson. „Meiðslið er neðar en þjer haldið og verkfæri okkar
eru hjeröll verri en gagnslaus. Allar tilraunir til þess að lækna drenginn með hóndun
um mundu ekki einungis reynast fánýtartil þess að hjálpa, heldur mundu þær beinlínis
auka á hættu þá, sem hann nú er staddur í. Auðvitað er jeg fremur í þeirri von
að dregnum muni batna að nokkru leyti, en skynsemi hans verður aldrei jafngóð"
„Hamingjan hjálpi okkur", gat jeg ekki látið vera að segja. „Á drengur-
inn að verða fáráðlingur alla æfi, hann sem á að verða erfingi allra þessara miklu
eigna. Fáráðlingur — og sonur Harolds og Kitty Stanhopes. Það væri miklu
betra að hann clæi. Jeg vildi óska að þjer vilduð hugleiða það betur, hvort ekki
sje tiltækilegt að opna höfuðkúpana".
„Jeg get ekki ráðið til þess", svaraði hann. „Hættan yrði allt of mikil.
Ef við hefðum nokkuð víst, ákvarðað, að halda okkur að og ef jeg vissi nákvæm-
lega hvar meiðslið er, þá kynni jeg ef til vill að reyna að voga að taka til skurð-
arins, og þó því að eins að foreldrarnir gæfu samþykki sitt, eptir að hafa heyrt
hvað er í húfi. Þjer verðið að minnast þess, að ómögulegt er að hafa handlækn-
ing á þeim hluta heilans, sem jeg álít að blóðfallið stafi frá".
„Jeg hef gjört þann skurð á líki", sagði jeg, „en jeg hef að sönnu ekki
gjört það enn á lifandi manni".
„Jæja. En það getur ekki venð að tala um að reyna neitt slíkt í þessu
tilfelli", sagði hinn nafnkenndi sáralæknir, og var nú orðinn nokkuð heitur. Hann
stóð upp um leið og hann sagði þetta. „Við getum ekkert gjört«, sagði hann i
þeim tón, að jeg heyrði að hann vildi ekki teygja þetta tal. — „Við verðum að
bíða átekta. „En nú ættum við að tala við aumingja foreldrana".
Við gengum niður af loptinu, og jeg mun aldrei gleyma því sem fram fór.
Það er alveg ómögulegt fyrir mig að lýsa því. Hin þögla, djúpa angist móður-
innar, hin fullkomna ró og stjórn sem hún hafði á sjer, og hvernig hún bar sig er
hún leit til Harolds, gekk að stólnum hans og lagði höndurnar á öxl hans. — Það
fyrnist mjer aldrei.
En hvað Harold sjálfan snerti, þá var hann alveg utan við sig, veslingur,
þegar Parsons varð að koma upp með þá sorglegu niðurstöðu sem við höfð-
um komist að, að drengurinn mundi jafnvel í allra besta tilfelli verða fáráðlingur,
7
og aliar líkur væru til þess að hann lifði ekki, þá lagði Stanhope hendurnar fyrir
andlitið og grjet hátt.
Svo lengi sem jeg lifi mun jeg ekki gleyma þessum gráti vinar míns, sem
var þó stór og hraustur maður og hafði mikið mótstöðuafl á móti sorginni. Jafn-
vel Parsons, sem var því líkastur sem hann væri af járni gjörður, var þó auðsæilega
hrærður. Hann sneri sjer við og hvíslaði í eyrað á mjer:
„Jeg get ómögulega þolað að sjá meira af þessu. — Jeg fer til Lundúna
með næstulest".
Jeg fann ekkert orð í þá átt að segja honum að hann skyldi draga ferð
sína, því í þessu augnabliki var mjer hreint ekki um Parsons. í mínum augum
virtist það vera meira en varkárni, mjer virtist það vera tirein og bein ragmennska
af honum að þversynja fyrir tilraun þá sem jeg hafði ráðið til. Undir þessum
atvikum mundi hver djarfur læknir hafa gjört skurð á Hal litla Stanhope, og með
því freistað þess eina er gat bjargað skynsemi drengsins. Og nú þegar það var
orðið of seint mundi jeg eptir því að Parsons hafði jafnan fengið orð fyrir mikla
varkárni, og sá eptir að jeg hafði ekki beðið Fieldman að koma með mjer í
hans stað.
Eliot og jeg fylgdum sáralækninum tram til dyranna og við skiptumst á
nokkrum orðum að síðustu. Svo heyrðum við vagnhjólin skrölta fyrir utan. —
Parsons fór þar á leið heim til sín, burt frá drengnum sem hann áleit að ekkert
yrði gjört við. En jeg fór aptur inn til foreldranna og Eliot fór upp til lítla Hals
til þess að gæta hans á meðan. Og nú var Stanhope aleinn í stofunni, svo að
jeg gat þess til að móðirin mundi hafa leitað aptur inn til sonar síns. Stanhope
hafði að nokkru leyti náð sjer aptur eptir hina áköfu geðshræring, sem hann komst
í við skýrslu Parsons, og nú gekk hann um gólf fram og aptur fyrir framan arn-
inn. — „Settu þig niður, Guy, og fáðu þjer að borða til kvölds", — sagði hann.
„Ætlar þú að borða með“ spurði jeg. „Nei, jeg get það ekki, biddu mig ekki
um það“. Jeg sá að það var til einkis að reyna að fá hann til þess að setjast að
borðum, og tók sjálfur til matar. En jeg get fullyrt ykkur að allur þessi ágæti
matur sem var á borðum hjá Hal vini mínum, var eins og aska á bragðið í munni
mfnum og jeg lauk kveldverðinum skyndilega. En svo tók Hal, mjer til mestu
undrunar, að spyrja mig að fyrra bragði um ástand drengsins.
„Segðu mjer" mælti hann, »rækilega frá því aptur hvað Parson áleit. Jeg
heyrði það sem hann sagði, það er að segja, jeg heyrði orðin öll, en þau runnu
einhvernveginn saman við hijóm sem jeg hafði fyrir eyrunum, og þytinn í hjarta