Dagskrá - 10.12.1898, Qupperneq 2

«3
Það væri hægt að halda þessu á-
fram, en þér sjáið vonandi, að það verði
hvorki yður né sunnudeginum til styrkt-
ar.
Fáein orð má segja um aðalefni
síðustu greinar yðar. Aðalefni hennar
er að engu leyti sabbatsdagurinn, held-
ur persónuleg óvild og stóryrði gegn
mér. En hvílíkar sannanir það eru,
hljóta þó allir að sjá. Yðar málstað
styrkir það þá allra sízt.
Að ávíta mig fyrir það, að ég
haldi mínum málstað fram og færi rök
fyrir honum, það er dálítið skrítið, séra
J. H., og fjarri fer því að ég vildi líkj-
ast yður í þessu.
Að maður skyldi vera óáreiðanleg-
ur, og ekki vilja sjá sannleikann, það
er alt of ljót ásökun til þess að maður,
sem á góða samvizku, ekki skuli kasta
þessu tilbaka þaðan, sem það er
komið.
Eg hefi ekki gengið fram hjá þvf,
sem þeir hafa haldið fram, er aðrar
skoðanir hafa haft. Hvíldardagsbók
mín er sönnun þessa. Á bls. 24—27,
i Hvd. dr. er t. d. sérstaklega talað um
ritningargreinir, er verndarmenn sunnu-
dagsins nota. Að þessir staðir ekki
sanna það, sem þeir eru notaðir til
að sanna, er ekki mér að kenna.
Að ég hefi talað um og tekið til
meðferðar nokkurn veginn alt það, sem
þér hafið komið með, það vitið þér, séra
J. H., — en máské aðrir þó betur.
Að nýju farið þér að ásaka mig
fyrir að ég hafi gengið fram hjá og
slept síðustu orðunum í Matt. 5, 18, og
það til þess að létta fyrir mér, þótt ég
hafi svarað þessu og sannað óhrekjan-
lega, að þetta sé órétt hjá yður, þar
sem ég einmitt í hvíldardagsbókinni tvi-
svar hefi tekið orðin með. (Sbr. gr.
»Lögm. og séra J. H.«, niðurl.).
Að sumir lúterskir guðfræðingar —
sumir dauðir og sumir lifandi — hafi
verið ósamkvæmir og sjálfum sérsundur-
þykkir í kenningum sínum unr lög-
málið eða lögmálin, er að vísu slæmt,
en það er ekki rétt gert að ávíta mig
fyrir það.
„Einkenni" rm'n „sem rithöfundar"
eru eiginlega máiinu alveg óviðkomandi.
Hefðuð þér getað sannað, að það
væri á móti heilagri ritningu að halda
sabbatsdagir.n heilagann, —
hefðuð þér getað sannað, að sunnu-
dagshelgihaldið væri annað en manna-
skipun og mannakenning, —
þá hefðuð þér eflaust ekki eytt
tíma yðrum með að skrifa um mín ein-
kenni;
en af því að hitt er og verður yð-
ur jafnómögulegt og það er að taka
sólina í burtu, —
þá takist þér alt annað starf á
hendur, það nefnilega, að reyna að sanna
að ég sé ófullkominn, aumur og breysk-
ur í starfi mínu, og það mun eflaust tak-
ast yður betur, þar sem ég sjálfur er
fús á að játa breyskleika minn. Því að þótt
sumum þyki, ef til vill, að þér hafi verið
alt of stórorður í mörgu af þessu, og
þótt ég gæti hafa sagt yður, hvað þekk-
inguna snertir, að ég þekki það, sem
þér í þessari grein ávítið mig fyrir að
þekkja ekki*), þá vil ég þó með heil-
um hug játa yður það, að mig vanti
svo ákaflega margt og mikið. En samt
*) Eitt einasta dæmi viðvíkjandi því, hvern-
ig þér „sannið" „þekkingarskort" minn, lang-
ar mig þó til að benda yður á. Það er um
bréf Ignatíusar. Þegar þér lesið í grein minni
í Dagskrá um það e.ina Ígnatíusarbréf, sem
þér vitnuðuð í, og sem var tal um, —já---
þá hafið þér undireins sönnun fyrir því, að
ég þekki ekki nema eitt bréf, kent við ígna-
tíus. — En séra J. H.! Þegar nú menn lesa
í Isafold frá yðar eigin penna einmitt það
sama, að talað er um þetta eina bréf hans (t.
d.: „í bréfi Ígnatíusar" o. s. frv.)-já—
sannar það þá, að þér heldur ekki þekkið
nema eitt?—?—?
sem áður vona ég þó fyrir náð Jesú
Krists, að ég geti staðist reynslu ’ hér,
og síðan fyrir hástóli himnaföðursins,—
og þess vegna gera ásakanir yðar mér
alls ekki neitt.
Spurningu yðar til mín:
„Heldur herra 0., að nokkur sá, er
elskar guð af öllu hjarta, láti sér
nokkurn tíma til hugar koma vísvitandi
að fremja það, er sýnir fyrirlitningu
fyrir dýrð drottins?" —
ætla ég að lokum að svara með eftir-
fylgjandi gagnspurningu til yðar, séra
J. H., og til hvets einasta manns, sem
þessar línur koma fyrir sjónir:
Haldið þér, að nokkur sá, er elskar
guð af'óllu hjarta, láti sér nokkurn tíma til
hugar koma VÍSVÍtandÍ að sýna fyrirlitn-
ingu fyrir hinum heilaga hvíldardegi
drottins, sem hann blessaði og helgaði í
upphafi, og sem sonurinn líka í sann-
leika helgaði?
Svar við þessari spurningu gefið
þér bezt frammi fyrir honum, sem gaf
oss sinn heilaga dag til hvíldar. En
eitt er víst: Mjög alvarleg erspurn-
ingin, því frelsarinn segir sjálfur, og
orð hans eru meira en mannleg stóryrði:
„Sá þjónn, sem veit vilja húsbónda síns
og hirðir ekki um að hlýða honum, hann
mun sæta mikilli refsingu". Lúk. 12, 47.
Drottinn frelsi oss frá allri óhlýðni
og synd!
í kærleika og sannleika.
David Osilund.
Eftirmáli. Að eins fáorðumþað,
sem ég kenni í Breiðfjörðshúsi. — Séra
J. H. Svo lengi sem þér sjálfir heyrið
það ekki með eigin eyrum, sem ég kenni,
þá væri bezt að láta vera að skrifa um
það. Þegar þér aftur og aftur lesið það
í ritgerðum mínum, sem ekki stendur
þar skrifað, þá er enn minni von um að
yður takist að segja rétt frá orðum mín-
um eftir þvaðri annara.
Hinn sami.
Dagbók Reykjavíkur.
Vikan frá 26. nóv. til 3. des.
Þar eð ekki var rúm í síðasta
blaði fyrir Dagbók Reykjavíkur, kemur
hún tvöföld (fyrir báðar vikurnar) í þessu
blaði.
Laugardagur.
Norðanstormur fram yfir miðjan
dag; lygndi þá og gjörði gott veður;
frost var lítið.
Kom gufubáturinn »Muggur« og
með honum eigandi hans, hr. kaupm.
P. Thorstenson frá Bíldudal.
Hér var maður á ferð sunnan úr
Grindavfk og var staddur á hótel ís-
land; var þar stolið úr vasa hans pen-
ingaveski með 80 kr. (þar af 50 kr.
í einum seðli). Veskið fanst síðar tómt
inni á Svínastíu.
Skáldið Tryggvi Andersen hélt
einkarfróðlegan fyrirlestur í Stúdenta-
félaginu um skáldskap og bókmentir
Norðmanna á siðari tímum.
Sunnudagur.
StiUiIogn allan daginn, frost og
heiður himinn; óvanalega fagurt kveld,
eins bjart og um hádegi væri, enda sá
það á hér í bænum, því ekki varð þver-
fótað um göturnar fyrir þrengslum.
Sig. Júl. Jóhannesson fór upp að
Lágafelli, hélt þar bindindisfyrirlestur og
stofnaði Good-Templarstúku, er nefnist
Björg.
Leikfélagið skemti í fyrsta sinni á
þessum vetri og var aðsóknin svo mik-
il, að færri komust inn en kaupa vildu.
Stúdentafélagið sýndi myndir í
Iðnaðarmannahúslnu. Var þar húsfyllir.
Mánadagur.
Austankaldi fram á hádegi og dá-
lítið frost, gekk því næst í suður.
Kom póstskipið „Lára" 2 dögum
á eftir áætlun. Með henni kom Magnús
læknir Ásgeirsson.
J>riöj idagur.
Lygnt og frostlitið fram eftir deg-
inum, hvesti á austan síðari partinn.
Miðvikudagur.
Lygnt og gott veður fram undir
kveld, hvesti þá nokkuð á suðaustan.
Lítið frost.
Stúkan Bifröst hélt opinberan fund
kl. 9 síðd. og var svo mikil aðsókn að
honum að margir urðu frá að hverfa.
Muggur fór vestur aftur.
Fimtidagur.
Norðanstórviðri og nokkuð frost,
kafald öðru hvoru.
Lára fór til Akraness og Hafnar-
fjarðar.
Fðstudagur.
Norðaustanstórviðri, lítið frost.
Dýraverndunarfélagið hélt aðalfund,
og var kaupm. W. Ó. Breiðfjörð kos-
inn formaður þess.
Dó ungfrú Guðrún E. Waage.
Hún var söngkona mikil og fékk
styrk til þess fyrir nokkrum ár-
um að afla sér frekari þekkingar í
þessari list.
Vikan frá 3—10 des.
Laugardagur.
Norðaustan kæla lítið frost og
heiðskírt veður.
Maður varð bráðkvaddur niðri á
bryggju, Pétur Ásmundsson fyrrum
prentari.
Sunnudagur.
Norðan kæla, lygndi eftir miðjan
dag, nokkuð frost, heiðskírt og skemti-
legt veður.
Var stofnuð ný barnastúka f Good-
Templarahúsinu, er „Svava" heitir. í
hana gengu 53 nýir meðlimir; þessi
nýja stúka heldur framvegis fundi sína
á sunnudögum kl. 1 síðd.
Leikfélagið lék í annað skifti sama
leikritið og áður. Fór það mjög vel
yfir höfuð, eins og áður.
Því hefur verið haldið fram af
mörgum, að Reykvíkingar, eða íslend
ingar yfir höfuð, væru svo blindirfyrirþví
hvað þeim væri boðið, að þeir sæktu alt
jafnt, en nú hefir reynslan sýnt hið
gagnstæða. Þetta er eina leikritið, sem
boðlegt hefir verið nú um langan tíma,
enda hafa sjónleikar aldrei verið jafn-
vel sóttir að undanförnu.
Þess skal getið að söngurinn var
skárri nú en í fyrra skiftið, þótt ekki
væri hann góður.
Mánadagur.
Heiðskírt veður, stillilogn og lítið
frost.
Póstgufuskipið Lára fór til útlanda
og með því: Ó. H. Benediktsson, Pétur
Þljaltesteð úrsmiður, Guðmundur Brynj-
ólfsson trésmiður, Eyþór kaupm. Fel-
ixson og Otti Guðmundsson skipasmiður
til þess að nota styrk þann er honum
var veittur á síðasta þingi og læra þil-
skipasmíðar. Má vænta góðs af þeirri
för, því hr. Otti er maður duglegur og
smiður góður.
Þriðj idagur.
Norðaustan kæla, lítið frost, heið-
skírt veður.
Opnaði herra Þorkell Þorkelsson
frá Reynivöllum nýja verzlunarbúð í
húsi Reinholds Andersens skraddara.
Er þar nóg af allskonar vörum,
vönduðum og ódýrum.
Leynifélagið hélt fund og voru þar
til umræðu 3 slúðursögur; ein þeirra
var rakin að vatnspóstinum, önnur inn
í laugar og hin þriðja til’nokkurra hefð-
arkvenna hér í bænum. Urðu allharðar
umræður um það, hvort rétt væri að
auglýsa höfunda þeirra, eða ekki, en
niðurstaðan varð sú, að það skyldi ekki
gjört að sinni.
En varlega mega slúðursagnahöf-
undar bæjarins fara héðan af, ef þeir
vilja dyljast.
Miðvlkudagur.
i
Lygnt og frostlítið allan daginn.
Leikið í þriðja skifti í Iðnaðarmanna-
húsinu „Drengurinn minn" og tókstvel
eins og áður.
Fimtidagur.
Hávaðarok á suðaustan allan dag-
inn; lá við að fólk yrði uppnumið af
götum bæjarins.
Föstudagur.
Austanrok. Kafaldsél af suðri síð-
ari hluta dags: Lygndi um kveldið.
Kom gufuskipið „Moss“, (eign stór-
kaupm. Thor E. Tuliniusar í Kaupm.
höfn), hlaðið kolum til V. Christensens-
verzlunar.
Jarðsettur Pétur Ásmundsson prent-
ari.
Prentvilla.
í grein mir.ni i „Dagskrá" nr. 19
stendur á 3. bls. 1. dálki, 3. og 4. línu
a. o. um rit kirkjufeðranna:
„það hafi talað" o. s. frv.; á að
vera\ „þau hafi talað" o. s. frv.
Eg verð að láta „ljós" „Dagskr ír“
skína á þetta orð, þar sem ritstjóri
„Verði ljóssins" (þrátt fyrir það, að «Is-
land“ sem líka hefur tekið greinina, í
sömu setningu í henni hefir „þau“\
hangir svo fast í „bókstafnum" hér,
að hann í staðinn fyrir „þau" les „það"
og citerar „það" í síðasta blaði „Dag-
skrár“ — með upphrópunarmerki, eins
og honum er Iagið.
Reykjavík 5. des. 1898.
David Ostlund.