Dagskrá - 04.03.1899, Síða 3

123
syo er nú siglt út með þessa menn,
sem varla — og ekki — kunna
vaðarhald, hvað þá heldur annað
meira,, ef um önnur skipverk er
að ræða; hugsar rnargur að hann
megi eiga frí við þau, af því hann
kunni þau ekki, þótt honum séu
skipuð þau jafnt.og öðrum; hýmir
hann svo bak við þá, sem vanir
eru og lætur sem minst á sér bera,
þetta má ekki líðast, því þeir ráða
sig upp á sama kaup og vönu
mennirnir, verða því að vinna
helzt meira en þeir, þegar gott
er veður, því þegar vont er, taka
þeir betri verkin afþeim. En þeg-
ar óvanir diaga sig þannig í hié
þegar þeir geta (dettur mér
þá oft í hug að spyrja þá, hvort
hinir færu rétt að því að vinna
verkið, því það lítur út sem þeir
stjórni því, og mundi þá svarið
verða: Ég veit það ekki, ég kann
það ekki) en ég segi mig þá ekki
svo góðan, að ég ka.sti ekki til
þeirra miður góðum orðum, sem
fréttaritarinn mundi svo kalla, en
þess verður hann að gæta, að þessi
orð eru seinasta tilraunin til að
vita hvort þessir menn hafi heyrt
skipanina; en hvað þeir læra bezt
og fljótast, hlýtur að vera undir
þeirra eðlisfari komið, en ekki má
fréttaritarinn heimta stóra breyt-
ingu á, því á eins stuttum tíma
og þessir austan menn eru hér,
sem vanalega eru 6 vikur. Þessi
stutti tími er til að venja þá af
landvinnu meir en kenna þeim sjó-
mensku, því margan má finna sem
ekki kann að binda á öngulinn
sinn eftir tímann. Hvað drykkju-
skap viðvíkur þá veit ég engan,
sem að austan hefir ki'inið að hann
hafi ekki haft vit á að setja flösk-
una á munninn þegar hann hefir
komið að austan, hafi hami nokk-
uð verið með í þá áttina, og engan
heldur fara heim meiri drykkju-
mann en hann hefir komið að
heiman. Ég hefi ekki víða vejið
á þilskipum, enda þekki ég ekki
eins ósæmilegt framferði eins og
hann gefur manni að slcilja að sé
á þilskipunum við Faxafióa. En
mér finst, hann komast svo langt
inn í þetta málefni, þó með fám
orðum sé, að hann finni sig knúð-
an til að tilkynna þá menn, sem
þessu framferði valda, því þeir
mega gjarnan koma í Ijós.
Engey, 25. febrúar 1899.
Bjarni Magnússo n.
Framfarafélagsfundurinn,
í blaði yðar, hr. ritstjóri, er út
kom 25. f. m. er í „Dagbók Reykja-
víkur“ skýrt frá fundi i „Fram-
farafélagi Reykjavíkurf 18. f. m.,
sem mér sem þingmanni var boðið
á. Skýrsla þessi er að íleiru en
einu leyti ónákvæm eða röng, en
að þessu sinni vil ég leiðrétta það,
sem þar er sagt um meðferð
stjórnarbóta,rmálsins á fundinum,
og sem er mjög villandi fyrir al-
menning, sem læsi skýrsluna og
legði trúnað á hana.
Ályktunin í þá att að skora á
alþiugi að haina iiinni svo kölloðu
Yaltýs-stefnu i stjórnarbótarmálinu,
sem þér finnið ástæðu til að skýra
almenningi frá, en þó með alt öðr-
um orðum en fram komu á fund-
inum, var ekki samþykt, af fundin-
um, eins og þér orðið það, heldur
að eins af litlum hluta fundar-
manna, með 14 atkvœðum (þar á
meðal Þorbjörgu Sveinsd. og Bene-
dikt Sveinssyni, sem bæði var utan-
bæjar og utanfélagsmaður) gegn 6
atkvæðum. Fleiri greiddu ei at-
lcvæði um tillöguna, vegna þess,
eins og fram kom á fundinum að
þeir vildu ekki gerast dómarar
milli þingflokkanna í þessu vanda-
sama máli — og voru þó á fund-
inum um eða yfir 50 manns. En
svo látið þér hins ógetið í skýrsl-
unni, að strax á eftir var samþykt
tillaga til ályktunar frá mér með
öllum atkvœðum gegnl (Éorbj.Sveins-
dóttur) svo hljóðandi: „Framfara-
félag Rejdijavikur lýsir yfir þeirri
ósk, að næsta þing samþykki frum-
varp um nauðsynlegar bætur á
stjórnarskránni, en gæti þess þó
vandlega að gefa elckert eftir af
sjálfsforræði því, er landið nú hefir
eða á heimting á“. Éegar þessi
ályktun fundarins er tekin með
verður niðurstaðan sú, að fundur-
inn með yfirgnæfandí meiri hluta
vildi eigi kveða neinn áfellisdóm
upp yfir Valtýs-stefnunni, heldur
fela þinginu málið að öllu leyti,
og er það nokkuð annað en að
„fundurinn" hafi skorað á mig að
koma í veg fyrir framgang Valtýs-
frumvarpsins, ef það kæmi aftur
til meðfnrðar á þinginu.
Þessa leiðréttingu vænti ég að
þór, herra ritstjóri, finnið yður
skylt að birta í næsta blaði Dag-
skrár.
Reykjavík, 1. marz 1899.
Jón Jensson.
*
* *
Athugasemd.
Ég hef ekki viljað synja þessum
línum upptöku, en skil hins vegar
ekki, að nokkrum manni geti dul-
ist að það sem samþykt er á
fundi með meira en tveimur þriðju
atkvæða þeirra sem greidd eru,
það samþykkir fundurinn. Hr.
Jón Jensson er sjálfur þingmaður
og veit vel að sú regla gildir þar.
Frásögn Dagskrár um áskorunina
er því alveg rétt og vonandi að
þingmaðurinn verði við henni, enda
er hún í samræmi við tillöguna
frá honum sjálfum.
Ritstj.
reykjavík:.
Éessi vika hefir verið viðburða-
, lítil.
Fiskiskipin ílest koiniu á höfn-
ina og leggja út innan skamms.
Bríet hélt fyrirlestur og sýn-
ing a kvennfólkí á sunnudaginn og
voux þaj' nála'g't 30 manns; þar
af liinum g fnir aðgöngumiðar.
8ú fregn hefir flogið fyrir að
Björn ísafoldar muni verða sokt-
aður háum sektum fyrir ósann-
indi í málgagni sínu þar sem hann
segir, að verzlanir þeirra Jensens
og Böðvars Éorvadlssonar muni
leggjast niður. Ekki er gott vita
í hvaða tilgangi hann liefir búið
þetta til, fremur en sumt annað úr
þeirri átt. Það er verst ef hann
verður sektaður svo hátt, að hann
verður aftur að fara að lifa Hafnar-
lífinu sínu gamla.
— David Hstlund hefir nú sett
sér upp prentsmiðju og eyðilagt
prettverk Jóns Ólafssonar, munu
flestir fagna þeim skiftum. Að
sjálfsögðu verður prentsmiðja herra
Hstlunds lokuð á laugardögum.
— JónÓlafsson’virðist vera orðinn
persónulegur fjandmaður Éorsteins
Gíslasonar.og hafi þ ess verið getið
ið til að það væri sökum þess
sökum þess, að hann hefir ekki
getað farið eins með hann í við-
skiftum þeirra og hann er vanur
við félaga sína.
cŒramsóRn
hafa þær mæðgur frú Sigríður
Porsteinsdóttur og ungfr. Ingibjörg
Skaftadóttir selt frú Jarðþniði Jóns-
dóttir og ungfru Ólafíu Jóhanns-
dóttur. BÍaðið er því flutt til
Reykjavíkur. Frámsókn hefir frá
upphafi verið gott og skemtilegt
blað og þarf ekki að efast um að
svo verði hún einnig framvegis í
höndum hinna nýju útgefenda.
Raddir úr ymsum áttum,
—o—
Árnessýslu 28. febrúar 1899.
Éegar inenn skrifa fréttir í blöð,
þá byrja þeir oftast að segja frá
tíðinni, og verð ég líka að liafa
þann sið, helzt sökum þess að fátt
ber til tiðinda, sem í letur só fær-
andi um þennan tíma árs, nema
um tíðarfarið, því öll mikilsvarð-
andi mál liggja í dái, en sjálfsagt
verða þau vakin upp þá vorið kem-
ur, því þá lifnar alt og glæðist við
komu sumarfuglanna, þegar þeir
koma með sinn undnrfagra sumar-
söng o. s. frv.
Framan af vetrinum voru óvana-
lega miklir stormar og úrferð sitt
á hvort, stundum ösku útsynnings-
byljir; en annað veifið úrfellis-rign-
ing og þessi hroða-veðrátta gekk
alt fram yfir jól og var því allur
fénaður kominn á gjöf hór i Ár-
nessýslu víðast hvar um miðja
jólaföstu. Um nýárið kingdi niður
snjó töluverðum, svo færð var hin
versta um tíma, en með þorra-
byrjun gerði þýðn góða, svo hagar
komu nægir fyrir fénað manna,
og er snjór því núna hér um bil
; allstaðar upptekinn, því tíðin er
j svo inndæl, sem orðið getur, ein-
]■ læg hægð og blíða, aldrei rieinn
krassi. frost eða stórkostleg úrferð
j áf neinni átt, og er því ótrúlegt, að
menn þurfi að drepa úr hor í vor
enda heyrast ekki neinar heylejysis-
kvartanir núna, en um þessar
mundir var nóg af slíku í fyrra,
því það hefir verið eitt hið versta
og mesta átumein í búskap vor
íslendinga, hversu menn hafa sett
skepnur sínar illa á vetur, þó slíkt
sé altaf að smálagast og menn að
vakna til alvarlegrar umhugsunar
um vellíðan skepna sinna.
Bráðapestin gerði með lang-
minsta lagi vart við sig í haust;
enda kom Magnús Einarsson dýra-
læknir hingað austur i haust og
bólusetti fé á stöku stað og gaf
mönnum leiðbeiningar í því efni.
Sunnudaginn 19. þ. m. hélt Sig-
ui’ður Eiriksson orgelleikari af
Eyrarbakka bindindisfund við
Ölvesárbrúna á „Tryggvaskála",
og sóttu hann alt of fáir, helzt
sakir þess að hann var boðaður
of seint og vissu svo fáir af hon-
um.
Hugmyndin hjá Sigurði var sú,
að stofna þar stúku, en með því
móti að hann fengi þar 3 menn
til að gangast fyrir því, og þeir
menn, sem hann ha.fði augastað á,
voru: Sínion Jónsson á Selfossi,
Sigurður F’orsteinsson á „Tryggva-
skála“, og Eggert Benediktsson á
Laugardælum og höfðu þeir skor-
ast undan því með lítilfjörlegum
afsökunum, nema Eggert lofaði að
styrkja fyrirtækið, sem hann gæti.
Ekkert varð úr stúkustofnun í
þetta sinn og er það þó bagalegt,
því þar væri stúka á hentugum
st.að við brúna, þar sem svo hæg-
lega þrír hreppar gætu sótt fundi
(Hraungerðis-, Sandvíkur- og Ölves-
-hreppuij.
Þess vildi óg óslca af heilum
hug, að einhver góður og atorku-
samur Gord-Templar kærni og
stofnaði stúku í mínum hreppi, þá
skyldi ég ekki láta mitt eftir liggja
að styrlcja það, sem hægt væri og
mér væri framast unt, því nóg er
af ungum og efnilegum mönnum,
sem alt um of aðhyllast áfengið,
þann skaðlega og skammarlega
löst, sem er of algengur hér á
landi.
Róið 1 Eyrarbakkaflóann 24. þ.
m. og 11 í hlut hæst.
Heilbrigði manna fremur góð.
líréfkafli af Austurlaiidi.
Ég þori naumast að ininnast á
pólitík, því allstaðar er ég illa heima
og ekki sízt í henni. Éó er það
eitt, sein alla snertir fevo tilfinnan-
lega, að enginn getur verið því
með öllu ókunnugur. Pað er:
„Fátækramálið". Ég veit að þetta
er nokkurt vandamál, en jiví meiri
furða er, hve alþingi leggur litla
rækt við það. Það er þó haiia
mikilsvert, þó það heiti þessu nafni.
Ég get ekki skilið hvað getur ver-
ið á móti þvi, að hver maður eigi
þar framfærslurétt, sem hann á
lögheimili,- og þarfnast hans*). Með
þessu hyrfu hinir leiðu, en þó oft
nauðsynlegu fátækrafiutningar. Éó
sami maður þægi af sveit í 3—4
hreppura, þyrfti alls ekkert órétt
*) Hjá húsráðanda fjrsta árið.