Alþýðuvinurinn - 01.03.1914, Blaðsíða 1

ALÞÝÐUVINURINN
ALÞÝÐUBLÁÐ. BINDINDISBLAÐ
I. ÁRG.
WINNIPEG, MARZ 1914.
3. BLAÐ
Sorgin.
Nokkru eftir að heim.uri.nn. var
skapaður, sendi Alfaðir börnum
sínum niður á jörðina margar dýr-
mætar gjafir.
Hinar ólíku systur — Sorg og
Gileði — voru einnig sendar mönn-
unum.
Grleði var alls staðar tekið með
fögnuði. Mehn þráðu af lijarte
ijósið og ylinn, sem henni var
samfara, og ánægja og friður ríkti
ávalt þar sem lmn var.
Hin hljóða Sorg mætti aftur á
móti lirygð og særðmn hjörtum, þar
sem hún fór. Komu hennar var
hvergi fagnað og menn urðu dapr-
ir og fálátir meðan hún dvaldi hjá
þeim.
Alfaðir liafði ekki lagt henni
neitt upp í liendur til að létta með
eða draga úr sársaukanum, sem
liún olli, þar sem hún kom.
Hún fór því lmuggin heim til
hinna gullnu himinsala og kraup
á kné frammi fyrir Alföður. Hún
leit á hann sínum döpru augum og
orðin á hinum rósfögru vörum
hennar snertu og hrærðu. “Fað-
ir!” sagði hún. “Það er vilji þinn,
að eg færi börnum þínum niður á
jörðina angur og trega; aldrei liefi
eg séð andlit brosa, sem þegið hefir
kossa niína, og köld og örvænting-
arfull eru þau augnatillit, sem mér
eru gefin. Herra! Giefðu mér eitt-
hvað til að mýkja og sefa með sorg-
ina, sem af komu minni leiðir. Það
er svo sárt að snerta hjörtu bama
þinna að eins til þess að kæla þau
og vera orsök til þess að þau hætta
að trúa á þinn föðurlega kærleika.
Allar Ijóssins verur, Von, Grleði,
Kærleikur, með öllum ylnum sem
þeim fylgir, geta ekki brætt þann
ís, sem eftir komu mína þrengir sér
inn að hinu heita hjarta, kælir það
og gerir tilfinningarlaust fyrir öllu
sem á eftir kemur! Ó, lierra! Þú
sem getur alt. Gef mér eina gjöf,
sem sefar, sem huggar, sem lækn-
ar.”
Sorgin var eftirlætisbarn skap-
arans. Með þessum hógværa engli
ætlaði hann að beina huga barna
sinna upp til Ijóssins lieima, lyfta
þeim og göfga þau. En hin biðj-
andi dóttir, hrærði hjarta lians.
Hann lagði liöndina á höfuð lienni
og fékk sorginni eina gjöf til að
sefa liarmana með, er hún olli.
Það voru tár!
Kv. Mag.