Lögberg-Heimskringla - 11.06.1964, Qupperneq 7

LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 11. JÚNÍ 1964
7
75 ára afmæli Selkirk safnaðar
„Heiðra föður þinn og móð-
ur, svo að þú verðir lang-
lífur og að þér vegni vel í því
landi er Drottinn, Guð þinn,
gefur þér.“ — Þannig hljóðar
eitt af boðorðum kristinnar
kirkju. 1 víðari merkingu má
ætla að það þýði að meta að
verðugu minningu forfeðra
okkar og þeirra manna og
kvenna er lögðu grundvöllinn
að lífi okkar og starfi. Það fór
því vel á því, að séra Wallace
M. Bergman og söfnuður hans
minntust á virðulegan hátt
75 ára afmælis Selkirk safn-
aðar á sunnudaginn 31. maí
síðastliðinn.
Fjöldi mikill sótti þennan
mannfagnað þar á meðal
margir fyrrverandi safnaðar
meðlimir langt að komnir.
Um morguninn fór fram há-
tíðleg guðsþjónusta undir
stjóm sóknarprestsins, en Dr.
Otto Olson Jr., forseta Central
Canada Synod prédikaði.
Kvenfélagið, sem jafnan hef-
ir verið ein styrkasta stoð
kirkjunnar, veitti gestum
kveldverð í samkomuhúsi
safnaðarins. Borð voru tvísett.
Þar voru til sýnis mikið af
gömlum munum og myndum,
sem vöktu upp ljúfar minn-
ingar frá fyrri dögum. Hon.
George Johnson M.D. flutti
Selkirk Lutheran Church
Continued from page 5.
Iceland. They had migrated
from their homeland into this
new and strange environ-
ment. At first, but only for
a short time, they were totally
Icelandic in their outlook,
language, affiliations and
loyalties. However, members
of even the first generation
soon became identified with
the business, professional,
educational and political
activities in the community
and in this Province.
In the years that followed,
many thousands of people
came to this country from
many lands, bringing with
them their different langu-
ages, traditions, customs and
religions. Originally each
national group formed its
own separate religious organ-
ization or Synod which, in
some cases, included congre-
gations from both Canada
and the United States.
Some of these Synods that,
at first, attempted to cover
the continent are now re-
aligning themselves into more
compact regional bodies,
which now include people of
many national origins. Other
denominations have united to
form a strong Canadian
Church and so the process of
gradual adaptation to in-
evitable change moves for-
ward. The result is greater
understanding and tolerance.
Over the years, and in-
creasing with each succeeding
þar kveðjur fyrir hönd stjórn-
ar Manitobafylkis.
Að kveldverði loknum var
gengið í kirkju. Forseti safn-
aðarins Mr. Walter Dryden
bauð gesti velkomna og séra
Wallace M. Bergman flutti
bæn. Barnakór safnaðarins
söng. Þá voru lesnar kveðjur
frá fjarverandi vinum, þar á
meðal öllum börnum séra
Steingríms og frá Eriku Thor-
lakson, Jónasi Helgasyni á
Betel og fl. Tvísöng sungu
þær Dorothy Oliver og Janice
Rutledge og söngflokkur
kirkjunnar söng nokkur lög.
Ýmissir tóku til máls og
árnuðu söfnuðinum heilla: Mr.
Massey borgarstjóri í Selkirk;
Mr. Hillhouse, fylkisþingmað-
ur í Belkirk. Mr. Eric Stefan-
s o n Sambandsþingmaður
Selkirk kjördæmis; séra
Richard Magnuson, prestur í
Nýja íslandi; Dr. Otto Olson;
Sister Laufey Olson og flutti
hún jafnframt kveðju frá Dr.
Valdimar J. Eylands og Mr.
Carl Hendickson.
Dr. P. H. T. Thorlakson
flutti aðalræðu kvöldsins og
birtist hún á 4 og 7 síðum
þessa blaðs. Þessari virðulegu
samkomu lauk með því að
sungin var sálmur. — I. J.
generation, there have been
forces at work which are
bringing Canadians closer to-
gether. Intermarriage be-
tween members of different
national and religious groups
has been one of the most
effective means of overcoming
differences and breaking
down former prejudices. Our
public educational system has
also been important in this
process of adjustment and
assimilation. Modern methods
of travel and our mass com-
munication systems are im-
portant factors. It can be said
that the many forces that
serve to unite us in Canada
will always be greater than
the forces that tend to divide
us.
What has taken place during
these 75 years in Selkirk has
occurred simultaneously in
thousands of other Canadian
communities. The net result is
the emergence of a new virile
Canadian nation. What a great
transformation this would be
for our grandfathers to
witness!
Fortunately, we of this
generation are living in an
ecumenical age. We are
learning that our neighbor,
be he white or black, Catholic,
Protestant or Jew, rich or
poor, has thoughts and feel-
ings, hopes and aspirations,
which are constantly reach-
ing out for encouragement,
understanding and acceptance.
In this enlightened age we
must accord him every right
Ráðgótan um
hvarf flugskipanna
Síðla árið 1945, var mikið
um herflug æfingar í Banda-
ríkjunum. Ein aðal miðstöð
flughers flotans var þá við
Fort Lauderdale í Florida.
Einn bjartan og lygnan
miðdag voru send þaðan
fimm skip í hópflugi (Aveng-
ers) til vanalegrar æfingar
(routine training flight), öll
auðvitað í góðu ástandi og
undir stjórn æfðra flug-
manna. Þeim var skipað að
fara 200 mílur í háaustur (út
yfir hafið), þá í 40 mílur í
norður og þaðan heim. Allt
gekk að óskum, eins og búist
var við, því að þetta var eng-
in svaðilför. Flugstjórinn var
í sífeldu talsambandi við
heimaturninn, og það jafnvel
heyrðist til stjóra hinna
fjögru skipanna, sem spaug-
uðu hver við annann.
Þar kom að skipin náðu
þeim stað og tíma sem þau
áttu að snúa heim. Þá kallar
flugstjórinn til turnsins og
segist ekki vita hvað sé vest-
ur þótt sól væri enn á lofti,
og snúi því flugstjórn til
annars stjóra, að hann taki
við forystu til að leiða skip-
in heim. Þetta var síðasta
orðið sem heyrðist frá skip-
unum, og þau náðu aldrei
heim. Til þessa dags hefur
ekkert spurst til þeirra, og
ekki svo mikið sem einn
björgunarhringur komið í
leitirnar.
and privilege and apportunity
if our Christian Church and
all that it stands for is to have
real influence on our human
relationships.
Looking back over the re-
cord of the last 75 years, one
can observe how a spirit of
co-operation and sacrifice has
made it possible for the
members of this congregation
to face difficulties and accept
many changes. This attitude
has added depth and meaning
to the work of this Church.
The effect of this Christian
endeavor has been a vital
force in the lives of the young
people who, over these many
years, have been confirmed
in this congregation. Whether
these young people have re-
mained in Selkirk or moved
away, the influence of this
Church has made a lasting
impression on their lives.
The challenge and oppor-
tunities for service are greater
today than ever before. And
so, this time of rememberance
must also be a time of re-
dedication for each and every
one of us. As we now stand
on the shoulders of those who
have preceeded us and look
towards the new and prom-
ising horizon, let us face the
future with hope, courage anc
confidence and with gratitude,
understanding and charity in
our hearts.
Þegar vitað var að gasforði
skipanna var þrotinn, var
stórt flugskip (Martin bomber)
með þrettán manna áhöfn og
öllum nýjustu björgunartækj-
um sent út til leitar hinna
skipanna. Það fór beint þang-
að sem síðast heyrðist til
þeirra fimm, og var í talsam-
bandi við heimaturninn. En
þegar þangað kom, þagnaði í
því, og það hvarf eins og hin
fimm, með fullu og öllu.
Snemma næsta morgun var
hafin leit að þessum sex
skipum. Alls 300 flugskip tóku
þátt í þessu, og mörg sjávar-
skip, sem leituðu yfir stórt
svæði, bæði á sjó og landi, en
allt kom fyrir ekki. Skipin
og áhafnir hurfu með öllu.
Þau bara fóru út í bláinn (í
hafið, auðvitað, því að hefðu
þau náð til lands, hefði fljótt
spurst til þeirra). En hvers-
vegna, og hvað kom fyrir
þau? Það er ráðgátan. Þegar
flugskip ferst í sjó segir það
jafnan til sín á þá vísu, að
gas og olía í hreyflunum ná
til ofansjávar (oil slick), séð
úr lofti langt að. En ekkert
slíkt fannst eftir þessi skip.
Flugmenn og vísindamenn
velltu lengi vöngum út af
þessum einkennilega fyrir-
burði, en til þessa dags hafa
ekki fundið neina fullnægj-
andi skýringu. Það sem setti
smiðshöggið á þetta atvik var,
það, að öll sex skipin þögn-
uðu á sama stað, aðeins
skammt undan landi, og
hurfu þaðan.
Ritið American Legion
Monthly flutti nýlega langa
og ýtarlega grein um þetta
atvik, og segir það vera fylli-
lega eins óskiljanlegt og hvarf
áhafnarinnar á hafskipinu
Marie Celeste (fyrir svo sem
80 árum), sem fannst út á
regin hafi í góðu ástandi og
allt í röð og reglu, en mann-
laust. Eina lífið um borð var
kötturinn, sem svaf rólegur
í körfu sinni. Áhöfnin, þar-
með kona og ungbarn kap-
teinsins, höfðu sýnilega stað-
ið upp frá borðum og róið
burt í bát, sem svo fórst og
kom aldrei í leitirnar.
Og enn ein ráðgáta. Fyrir
nokkrum árum var stórt TCA
flugfar á leið að austan til
Vancouver, hvert sæti skip-
að. Á blíðu sumarkvöldi
nálgaðist það Sea Island flug-
stöðina (í mynni Fraser fljóts-
ins) og var í talsambandi við
turninn þar. Nokkrum mílum
austar, þá yfir Fraser daln-
um, talaði flugstjórinn síðustu
orðin við turninn: „Letting
down; can see the runway“.
Skipið lenti ekki, og hvar:'
með öllu. Þrátt fyrir ýtar-
lega leit fannst ekkert, og til
þessa dags hefur ekkert
fundist sem gæti bent til þess,
hvað skeði. Líkurnar eru þær,
að skipið bara hélt í vestur,
yfir þvera Vancouver eyju
og út á regin haf, þar til að
gasforðinn gekk til þurðar.
Ég átti fyrir skömmu tal
um þetta við háttsettann TCA
flugmann (chief check-out
pilot). “What happened? We
just don’t know. Your guess
is as good as mine.”
„Margt er skrítið í Har-
mónium.“
— L. F.
Fréttir frá íslandi
Gas við Isafjörð
Fyrir alllöngu tóku menn
eftir því á Isafirði, að mikið
gasuppstreymi var úr tveim-
ur holum á Suðurtanganum,
sem grafnar voru fyrir einu
og hálfu ári. Hér er um að
ræða svokallað methangas,
sem notað er víða erlendis
sem hitagjafi, og hefur einnig
fundizt í Lagarfljóti.
Jón Jónsson jarðfræðingur
sagði í dag, að líklegt væri,
að hér væri um dýra- eða
jurtaleifar að ræða, sem væru
að ummyndast og væru þetta
trúlega yfirboðsmyndir, en
ekki ga s sem kæmi úr basalt-
lögum.
Tíminn 3. júní.
☆
Góðviðrið heldur stöðugt
áfram, og á hádegi í dag var
meðal hiti maí orðin 7.9 stig,
sem er heilu stigi hærra en í
meðalári. Alls staðar má sjá
áhrifin af þessu góðæri. Ein-
staka menn eru farnir að slá
tún sín, 2—4 vikum fyrr en
venjulega, vegir eru alls stað-
ar að verða komnir í lag eftir
veturinn, flug hefur verið
mun öruggara en oft áður, og
á vetrarvertíðinni í vetur voru
gæftir einmuna góðar, sér-
staklega þegar líða tók á vet-
urinn.
Tíminn 31. maí
☆
Karlöflurækl
Ólafsvíkurhreppur á bæinn
Sveinsstaði, sem eru rétt ut-
an við Ennið, en ekki hefur
verið hægt að nýta jörðina
vegna vegleysis. Nú þegar
vegurinn undir Ólafsvíkur-
Enni er kominn er mjög stutt
að fara, og var þá ákveðið að
gera þarna kartöflugarða og
úthluta fjölskyldum í Ólafs-
vík.
Hreppurinn lét girða og
plægja þarna mikið land, og
hafa nú 46 fjölskyldur fengið
um 200 fermetra kartöflugarð
hver, og eru allir búnir að
setja niður. Lítið hefur verið
um kartöflurækt í Ólafsvík
síðasta áratuginn, en í haust
ætti að verða þarna nægilegt
af kartöflum, ef vel sprettur
í sumar.
Tíminn 31. maí
☆
Sendiherra í Mexikó
Nýlega hefur Thor Thors,
sendiherra Islands í Washing-
ton, afhent forseta Mexíkó,
Aldolfo Lopez Mateos trún-
aðarbréf sitt sem fyrsti sendi-
herra íslands í Mexíkó.
Mgbl. 26. maí