Lögberg-Heimskringla - 03.09.1964, Síða 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 3. SEPTEMBER 1964
Kaffið var jafngott og það var
áður og vistin notalegri. Þetta
gat hún gert með hægðinni,
hugsaði Þorgeir. Hann hefði
gjarnan viljað að systir henn-
ar væri eitthvað svipuð henni
að þessu leyti. En það var nú
ekki því að heilsa.
Veturinn leið tilbreytingar-
lítið og nýtt sumar heilsaði.
Ástríður hafði verið góð til
skapsmunanna það sem af var
hjónabandsins, enda forðaðist
maður hennar að gera henn á
móti í einu eða neinu.
i : i
Dimmur skuggi
Bændurnir í nágrenninu
dáðust að þessum unga dugn-
aðarbónda, sem var þó alinn
upp við sjó að mestu leyti, og
Hjálmar gamli dró heldur
ekki úr því, ef þeir töluðu um
það við hann, að Þorgeir væri
sín stoð og stytta. Eeins og
fyrr voru þeir gulir af öfund
yfir velgengninni á því heim-
ili. Þeim sýndist féð margfald-
ast að tölunni til og tor-
tryggðu hreppstjórann sinn
hálfu meira en áður um tíund-
arsvik. Áður höfðu þeir getað
skemmt sér við að hlæja að
vinnubrögðunum á Hraun-
hömrum, meðan Ástríður
mátti heita eina fullvinnandi
hræðan á heimilinu, en nú
máttu þeir gæta að sér að
verða ekki á eftir með öll
vinnubrögð. Ullarlestin fór
fyrir neðan Fellsenda, þegar
byrjað var að þvo ullina þar.
Ungu hjónin fóru með henni,
og Þorgeir var ánægjulegur á
svipinn, því að hann átti þá
ull sjálfur. Fjórum dögum
seinna fór hreppstjórinn með
sína lest og Gunnhildur dóttir
hans með honum. Jóhann á
Fellsenda hábölvaði og sló
saman hnefunum yfir þessari
velgengni nágrnna sinna. Hjá
honum sjálfum fækkaði ullan
pokunum með hverju árinu.
Sumarið var ákjósanlegt og
grasspretta ágæt. Allt virtist
leika í lyndi á heimilinu.
Gamli bóndinn virtist hafa
yngzt um heilan áratug við að
eignast tengdasoninn.
En þetta sældarlíf stóð ekki
lengi. Með haustinu dró
skyndilega upp dimma bliku
yfir þetta friðsæla heimili.
Unga konan varð lasin, eins
og oft kemur fyrir, þegar barn
er væntanlegt. Hún var van-
stillt fram úr hófi, því að hún
hafði alla ævina verið stál-
hraust. Heimilið var ekki leng-
ur þögult, þó að allir hefðu
kosið þögnina fremur en sí-
fellda geðvonzku og rifrildi,
því að enginn gat gert henni
neitt til hæfis, þegar hún var
lasin. En þegar hún var hress-
ari, heimtaði hún Faxa og
lagði á hann og þeysti eitthvað
um sveitina, þvert á móti vilja
manns síns og foreldra, því að
þau vissu, að næsta dag yrði
hún mikið lasnari.
„Þú mátt ekki haga þér
svona, Ástríður“, sagði faðir
hennar einu sinni, þegar hún
kom heim á löðursveittum
hestinum. „Þetta batnar með
tímanum, ef þú ferð skynsam-
lega með þig, en þessi óstjórn
kann ekki góðri lukku að
stýra“.
„Þegiðu, asninn þinn!“ hróp-
aði hún æst. „Þú veizt lítið,
hvað ég kvelst“.
„Ástríður, Ástríður!“ sagði
móðir hennar. „Því í ósköp-
unum talarðu svona við hann
föður þinn“.
„Þú getur haldið þér saman
líka. Þið eruð víst að hugsa
um að gera mig vitlausa með
bölvuðu nöldrinu“, sagði hún
og grét af geðofsanum.
Það þorði enginn að tala
meira við hana. Þorgeir var
hættur að koma inn í suður-
húsið fyrr en á kvöldin, þegar
farið var að hátta. Stundum
kom það fyrir, að hún kallaði
á hann inn fyrir, þegar hún
var betri til heilsunnar og
skapsmunanna. Þá ætlaði hún
að kæfa hann með kossum og
faðmlögum og bað hann að
vera ekki reiðan við sig, þó
hún væri vond í skapinu.
Vanalega varð hann þá að
sitja með hana í fanginu allt
kvöldið.
Hann varð sárfeginn því, að
hún vísaði honum burtu frá
rúminu eitt kvöldið, sagði að
sér liði nógu andstyggilega, þó
að hann væri ekki hjá sér til
þrengsla. Það var búið um
hann í rúminu, þar sem hann
hafði sofið fyrsta veturinn,
sem hann var á heimilinu.
Þorgeir bað Gunnhildi að
velja efnið í barnafötin, þegar
hún fór eitt sinn út í Skerja-
vík. Svo fór hann með bögg-
ulinn til konu sinnar, þegar
hún var hress og hann heyrði
að lá sæmilega á henni. „Hér
er nú efni í föt á litla angann“,
sagði hann hlýlega. „Það veit-
ir ekki af að fara að hugsa
fyrir því að sauma þau. Ég
verð feginn, þegar þessi tími
er liðinn“.
„Og ætli þér standi ekki
nokkuð á sama. Það mæðir
ekki mikið á þér, enda heyr-
ist það ekki oft, að ég sé
brjóstumkennanleg, hvorki
hjá þér né öðrum“, sagði hún
afundin. „En þú skalt fá
Gunnsu .þetta. Ég er engin
saumakona eins og þú sjálf-
sagt veizt, og þótt svo hefði
verið, hefði ég varla farið að
sauma utan á þennan and-
styggðarorm, sem kvelur mig
nótt og dag“. Hún henti
bögglinum á gólfið.
„Þetta er óskynsamlega
talað“, sagði faðir hennar á-
vítandi. „Ekki er ólíklegt, að
þér hefnist fyrir svona munn-
söfnuð og barnið fái ekki að
lifa hjá þér“.
„Ég vil heldur ekki að það
lifi. Ég vil ekki sjá það“, sagði
hún og nú var auðséð, að eitt
vanstillingarkastið m y n d i
koma yfir hana.
Þorgeir fór fram, hryggur
og reiður. Hann. fór fram í
stofu og reyndi að komast í
jafnvægi. Vonandi skipti kona
hans um skap og skoðun,
þegar hún væri laus við þessa
vanlíðan, sem hún bar óskap-
lega illa, eins og allt, sem á
móti henni blét. Hún hlyti að
hafa yndi af að sjá barnið
vaxa og dafna ekki síður en
önnur ungviði. Loks tók hann
skriffæri og settist niður við
að skrifa móður sinni. Hjálm-
ari hafði fundizt það sjálfsagt
að hún kæmi norður, fyrst
efnahagur Þorgeirs væri orð-
inn svona blómlegur. Það væri
líka svo ákjósanlegt, að hún
liti eftir þessu bessuðu „guðs-
ljósi“, sem væntanlegt var á
heimilið. Hann bjóst við, að
Ástríður kysi heldur að vera
við útistörfin eins og vant
væri. Sunnlezka kona tók boði
hans feginshendi og ætlaði að
koma með vordögunum. En
nú skrifaði Þorgeir, að hún
skyldi láta það dragast að
koma norður. Hann væri að
hugsa um að koma suður og
þá gæti hún orðið sér sam-
ferða heim aftur. En reyndar
ásetti hann sér það í augna-
bliksgremju sinni að yfirgefa
þetta allt áður en hann yrði
orðinn vitlaus yfir því. Það
var ómögulegt að búa við
svona lagað. Hann var að
loka bréfinu, þegar tengda-
faðir hans smaug inn úr dyr-
unum eins og skuggi, hljóð-
laust og hikandi eins og dauð-
veikur sjúklingur væri í stof-
unni. Hann klappaði Þorgeiri
á öxlina og mælti í sínum
vanalega geðprýðistón: „Þetta
voru nú meiri stóryrðin, Þor-
geir minn, en við skulum nú
vona, að þetta fari að styttast,
og þá býst ég við, að móður-
ástin segi til sín eins og vana-
lega. Þá gleymist þetta hörm-
ungatímabil, sem nú stendur
yfir“.
„Ég er alveg hættur að
vonast eftir að sjá nokkuð
kvenlegt eða aðlaðandi í fari
þessarar konu“, sagði Þorgeir
gramur.
„Jú, jú, hún hefur margt
gott í fari sínu, blessað barn-
ið. Það verður að taka það
með í reikninginn, hvað hún
líður dagsdaglega“, sagði
gamli maðurinn.
„Það er gott að þú ert bjart-
sýnn, en það get ég ekki ver-
ið“, sagði Þorgeir, stóð upp
og bjóst til að fara út, en bætti
við áður en hann opnaði hurð-
ina: „Ef ég ætti ósk, myndi ég
verða fljótur að óska þess, að
ég hefði aldrei stigið fæti á
þessa landareign“.
„Nú er mikið sagt vinur. Þú
átt áreiðanlega eftir að taka
þessa ósk aftur í huga þínum
ótal sinnum, því að hér muntu
finna gæfuna“.
Þorgeir var kaminn út á
hlað áður en gamli maðurinn
hafði lokið við það, sem hann
ætlaði að segja. Hann lét svala
frostgoluna kæla blóð sitt á
leið til fjárhúsanna. Þar bjóst
hann við að komast í gott skap
eins og vanalega, þegar hann
var í návist skepnanna. Hann
gat ekki annað en dáðst að
gamla manninum fyrir hvað
hann reyndi að ganga á milli
þeirra hjónanna með sáttar-
orð og færði allt til betri veg-
ar fyrir dóttur sinni. Og hann
fann líka, að dagfarsprýði
hans hafði róandi áhrif á sína
eigin bráðlyndu skapsmuni.
Það er ekki að þrá, sem ekki
er að fá.
Service — Satisfaction
Tour Federal Grain Agent welcomea the opportunity
to diacun the tollowing with you:
GRAIN CEREAL GRAIN SEED
MALTING BARLEY COAL
SELECTED OATS AGRICULTURAL CHEMICALS
OIL SEEDS — Rapeseed, Mustard Seed
Ungmenna styrkur
Mikilvæg tilkynning fyrir foreldra
í lok septembermánaðar verður borgun gerð í sambandi við Youth
Allowance Act, sem nýlega var samþykkt í Sambandsþinginu. Ef að þér
eigið barn á 16 eða 17 ára aldri, sem þér sjáið um og gengur á skóla eða í
háskóla, eða er ekki í skóla vegna líkamslegs eða andlegs lasleika, eigið
þér e.t.v. kost á þessum 10 dollara mánaðalega styrk.
SÆKJA VERÐUR UM ÞENNAN STYRK
— HANN KEMUR EKKI SJALFKRAFA
í ágúst voru umsóknareyðublöð send foreldrum barna á 16 og 17 ára
aldri, eða þeim er urðu 16 ára fyrir september. Ef þér eigið barn sem
fullnægir þessum skilyrðum, og J)ér hafið ekki fengið umsóknareyðublöð
fyrir einhverjar ástæður, getið þer fengið það með því að skrifa Regional
Director of Family Allowances í höfuðborg fylkis yðar á þessum stöðum:
NEWFOUNDLAND — Building 102, Fort Pepperrell, St. John’s.
PRINCE EDWARD ISLAND — Dominion Building, Charlottetown.
NOVA SCOTIA — Ralston Building, 105, Hollis Street, Halifax.
NEW BRUNSWICK — Federal Building, 633 Queen Street, Fredericton.
ONTARIO — 25 St. Clair Avenue East, Toronto 7.
MANITOBA — MacDonald Building, 344 Edmonton Street, Winnipeg 2.
SASKATCHEWAN — Dominion Government Building, Scartch Street and Victoria
Avenue, Regina.
ALBERTA — 646 Federal Building, 107th Street and 98th Avenue, Edmonton.
BRITISH COLUMBIA — 1230 Government Street, Victoria.
Umsóknirnar sendist eins fljótt og mögulegt er til þess að fyrsta
borgunin komi sem skjótast.
Department of National Health and Welfare
OTTAWA