Lögberg-Heimskringla - 02.05.1968, Qupperneq 6

6
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 2. MAÍ 1968
GUÐRÚN FRÁ LUNDI:
Tengdadottirin
Skáldsaga
„Það er alveg óþarfi fyrir
þig að vera að leggja fá-
þykkju á hann“, sagði Hjálm-
ar, „þetta var ekkert annað
en heilaspuni úr ykkur feðg-
inunum. Það hefði ég átt að
skilja strax. Slíkt var svo ó-
líkt Ástu að fara að hugsa
um annan mann, enda kom
það fljótlega á daginn, hvaða
konu hann hafði í huga, mað-
urinn sá. Mér þótti sannar-
lega vænt um að geta greitt
götu þeirra vestur“.
„Þar komst þakklætið að“,
sagði Sigurfljóð.
Rúna litla kom nú inn og
bauð þeim að koma fram til
að borða. Þau voru litverp í
andliti, gömlu hjónaefnin,
þegar þau komu í eldhúsið,
auðséð var, að þau voru ekki
vel sátt eða ánægð hvort við
annað. Sigurfljóð bar þó höf-
uðið hátt að vanda, en svip-
ur hennar var stór og þótta-
legur.
Allt heimilisfólkið sat við
sama borð. Gamli siðurinn
helzt ennþá við, hugsaði Sig-
urfljóð. Á borðum var kald-
ur búmatur, alveg eins og
Gunnhildur væri húsmóðir.
Ekki var svo mikið um fyrir
Ástu, að hún breytti til að
neinu leyti, þó að gestur væri
við borðið.
„Mér finnst þetta alveg
einkennilegt, hvað allt er hér
með sama sniði og var fyrst,
þegar ég kom á þetta heim-
ili“, sagði Sigurfljóð hálf-
kuldalega.
Þorgeir svaraði henni: „Já,
Ásta hefur lært það af Gunn-
hildi sálugu, hvernig á að
bera á borð sveitamat. Mér
fellur það ágætlega eins og
öll hennar verk. Það mátti
líka taka þá konu sér til fyr-
irmyndar, því að hún var
prýðileg matmóðir“.
Ojæja, hugsaði Sigurfljóð,
honum finnst hún muni hafa
lært meira af henni en af
myndarheimilinu á Hálsi og
skólagöngunni. Hún varð að
taka því eins og öðru á þessu
heimili nú í seinni tíð. Dálítið
öðruvísi en þegar allt var
borið undir hennar úrskurð
og ekkert verk þótti neins
virði nema hennar hendur
hefðu unnið það. Svona gat
gæfuhjólið stundum s n ú i z t
öfugt.
„Hér hefurðu öll þín gömlu
hjú nema Gvend“. hélt hún
áfram. „Er hann nú sálaður
úr bölvuðum hóstanum? Nátt-
úrlega hefur hann g e n g i ð
með tæringu?“
„Nei hann er við ágæta
heilsu út í Skerjavík við sjó
eins og hann er vanur“, sagði
Hjálmar, „fór meira að segja
út eftir í fyrra vetur eftir að
honum var batnaður hóstinn.
i Það er óvanalegt, að Hraun-
| hamrahjúin séu heilsulítil“,
bætti hann við, ekki laus við
|gráa glettni.
„Ég er nú bara alveg hissa“,
sagði hún, „Bættuð þið ekki
við ykkur fólki yfir sláttinn
eins og vanalega?“
„Jú, bæði karlmanni og
konu“, sagði Þorgeir hreyk-
inn, „það veitti ekki af því
— við heyjuðum í þrjár vik-
ur fyrir handan á, í Grafar-
landi“.
„Það hefur verið óþægi-
legt‘, sagði hún.
„Gat ekki verið þægilegra
en að hlaupa niður að ánni
og sitja í prammanum yfir
hana, þá var komið á engjarn-
ar. Svo var heyið sett saman
og verður flutt heim í vetur,
þegar Busla er lögð“. Það var
Þorgeir, sem talaði, harðán-
ægður með sinn búskap eins
og fyrr.
„H e 1 d u r væri þægilegra
fyrir ykkur að búa sinn á
hvorri jörð og hafa svo stórt
tún, að ekki þyrfti að heyja
annars staðar en það að geta
flutt hvert strá í hlöður um
leið og taðan þornar heldur
en að eiga eftir að flytja það
heim að vetrinum, þ e g a r
allra veðra er von“, sagði sú
mikla búkona, Sigurfljóð.
„Óneitanlega v æ r i þ a ð
þægilegra“, sagði Þorgeir, „en
það er ekki gott að eiga við
svoleiðis, þar sem hvorugur
okkar getur yfirgefið Hraun-
hamra“.
„Ég á nú eftir að tala við
þig betur, Þorgeir minn“,
sagði hún. r
Það gerði hún líka, þegar
staðið var upp frá borðum og
Þorgeir farinn inn í sitt her-
bergi. Þá bankaði hún á hurð-
ina og spurði, hvort hún
mætti líta inn fyrir stafinn.
Henni var það velkomið. Það
var notalega hlýtt þarna inni,
hann sat við borðið og las í
blaði.
„Hér býrð þú, Þ o r g e i r
minn“, sagði hún og virti fyr-
ir sér það, sem inni var —
tvö rúm, skattholið góða og
kommóðuna, sem alltaf hafði
staðið fram í stofunni. Svo
var þarna komið skrifborð.
Allt var þetta vel málað og
lagleg tjöld fyrir glugganum.
„Já, hér bý ég mínum ein-
lífisbúskap“, sagði hann
spaugandi.
„En hvaða rúm er þetta hér
inni?“
„Það er rúmið hans Bjössa
litla. Hann er alltaf hálf-
myrkfælinn, skinnið litla, og
sefur hérna meðan Gvendur
er við sjóinn“.
„Þú ert ekki afleitur við
hjúin þín ennþá“.
„Ég var búinn að heita því,
áður en ég varð húsbóndi, að
verða ekki vandalausum mjög
bölvaður, ef ég ætti yfir þeim
að segja. Hún taldi það þá
ekki heldur úr, hún Gunn-
hildur heitin“.
Sigurfljóð settist rétt á móti
honum. „Já, þú ert góður
húsbóndi og hjúasæll. Það
verður ekki fáliðað á Hálsi,
þegar þú ert farinn að búa
þar“, sagði hún með kankvís-
legu brosi. „Ég vildi ekki vera
að ræða jarðakaupin þarna
við borðið upp yfir alla. Þú
kaupir jörðina, Þorgeir, og
flytur vestur með allt þitt
trygga og trúa vinnufólk. Við 1
skulum sjá, hvort þér búnast
ekki vel. Það er heldur þægi- I
legra en að búa við hálfgerð
þrengsli og sækja heyskap
langar leiðir. Ég hata engja-
heyskap, síðan ég vandist
þessu mikla túni“.
„Það vildi áreiðanlega ekk-
ert af mínum vinnuhjúum
flytja með mér frá Hraun-
hömrum — þau yrðu eftir
hjá Hjálmari", sagði Þorgeir.
„Ég er hræddur um, að mér
jfyndist það ónotaleg útgjöld
I að fara að kaupa dýra jörð,
þar sem ég hef fengið hinar
fyrirhafnarlaust upp í hend-
urnar, enda er það alveg ó-
þarfi fyrir mig að vera að
hugsa um búskap, einhleypan
manninn11.
„Þú getur nú ekki annað
en búið. Varla ferðu að setj-
(ast í hornið hjá syni þínum
strax“, sagði hún. „Við hann
er ómögulegt að semja. Mér
hefur nú aldrei dottið í hug,
I að hann væri eins þrár og
i ósveigjanlegur og hann er“.
„Minnstu ekki á ósköpin“,
sagði Þorgeir, „hann er orð-
jinn lifandi eftirmyndin henn-
ar móðir sinnar í þeim efn-
um. Hún var svona — það
þýddi ekki að reyna að biðja
hana að láta undan eða
breyta um skoðun. Ég er
alveg hættur að ætlast til
þess, að hann hliðri til fyrir
mér. Hann gerði það frekar
meðan Gunnhildur lifði“.
„Þetta hlýtur að vera þreyt-
andi fyrir þig, Þorgeir, sem
alltaf hefur verið einráður á
þínu heimili“, sagði Sigur-
fljóð. Þarna var þó eitthvað,
sem hægt var að hengja hatt-
inn á.
„Nei, nei, það þreytir mig
ekki mikið. Ég er farinn að
sjá, að það má koma áfram
verki án þess að ætla að
springa af ákafa. Hann sagði
það líka stundum, h a n n
tengdafaðir minn heitinn, sá
mikli gáfu- og geðprýðismað-
ur. Það gengur búskapurinn
hjá honum syni mínum, þó
að hann láti ekki mikið yfir
sér, og hún er sannarlega á-
gætiskona, hún Ásta, spar-
söm, en þó myndarleg hús-
móðir. Það var Gunnhildur
mín líka. Ég sá það bara ekki
fyrr en hún var horfin, hvers
virði hún var mér og heim-
ilinu. Þess vegna býst ég ekki
við, að ég gæti farið að búa
aftur út af fyrir mig og það
á óþekktri jörð. Nei, það yrði
aldrei neinn búskapur“. Hann
var farinn að ganga um gólf-
ið fram og aftur af ákafa. Það
var óneitanlega ginnandi að
hugsa til þess að verða eig-
andi að annarri eins jörð og
Háls var.
„En þú tekur það ekki með
í reikninginn, að ’ég kann að
búa á Hálsi, og ég verð bú-
stýra hjá þér, ef þú vilt“,
sagði hún. „Ég er hrædd um,
að það lyftist brúnin á pabba,
ef ég gæti flutt honum þær
fréttir, að þú værir að hugsa
um að kaupa blessaða jörðina
hans, sem honum þykir eins
vænt um og sitt eigið líf, ef
maður mætti svo segja“.
„Ég skal náttúrlega ekki
segja algert nei — þarf að
hugsa mig um“.
Þar með var samtalinu lok-
ið.
Morguninn eftir reið Sigur-
fljóð heim á leið. Þorgeir reið
með henni fram að klifinu í
Hvarfdalnum. Þau ræddu um
jarðakaupin alla leiðina. Ann-
að kost ekki að hjá henni.
Hann ráðgerði að koma bráð-
lega vestur til þess að losna
við að hún kæmi að Hraun-
hömrum á næstunni. Hún
hafði samt daufa von um að
hann gerði alvöru úr jarða-
kaupunum. Hún fann, að hún
var búin að missa aðdáun
þessa forvinar síns að mestu
leyti.
SAMNINGARNIR
TAKAST EKKI
Þorgeir bjóst til ferðar eft-
ir hálfan mánuð eins og hann
hafði ákveðið. Það hafði lítið
verið minnzt á jarðakaupin,
síðan Sigurfljóð reið úr hlaði.
En þegar Hjálmar sá föður
sinn ferðbúinn á hlaðinu,
kom hann út til hans.
When it comes
to hot water...
nothing can match natnral gas
Natural Gas is unmatched for economy
and performance — it heats water
faster . . . at a much lower cost! You
can’t beat it, so make the switch to a
natural gas hot water heater.
Rent a natural gas hot water heater
for only $1.95 a month, added to your
gas bill.
Contact your plumber, heatlng contractor, or gas appliance dealer.
NATURAL GAS MAKES THE BIG DIFFERENCE—COSTS MUCH LESS TOO!