Lögberg-Heimskringla - 26.09.1968, Page 4

4
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 26. SEPTEMBER 1968
Lögberg-Heimskringla
Published every Thursday by
NORTH AMERICAN PUBLISHING CO. LTD.
Prinied by
WALLINGFORD PRESS LTD.
303 Kennedy Sireet, Winnipeg 2, Man.
Editor: INGIBJÖRG JÓNSSON
President, S. Aleck Thorarinson; Vice-President, Jakob F. Kristjansson; Secretary,
Dr. L. SiQurdson; Treasurer, K. Wilhelm Johannson.
EDITORIAL EOARD
Winnipeg: Prof. Haraldur Bessason, chairman; Dr. P. H. T. Thorlokson Dr.
Valdimor J. Eylands, Coroline Gunnarsson, Dr. Thorvaldur Johnson, Rev. Phillip
M. Petursson. Voncouver: Gudlaug Johannesson, Boai Bjarnason. Minncopolis;
Hon. Voldimar Bjornson. Victorio, B.C.: Dr. Richard Beck. Icelond: Birgir Thor-
locius, Steindor Steindorsson, Rev. Robert J^ck.
Subscripiion $6.00 per year — payable in advance.
TELEPHONE 943-9931
Authorized as second class mail by the Post Office Deportment, Ottawo,
and for payment of Postoge in cash.
Dr. og Mrs. Vladimar J. Eylonds hylit
sem brugðið hafa ljóma yfir söfnuðinn með gáfum sínum
og forystuhæfileikum, þannig að íslendingar almennt hafa
litið á Fyrstu lútersku kirkju, sem dómkirkju íslendinga
vestan hafs.
Auk þess að þjóna kirkju sinni var séra Valdimar um langt
skeið forseti lúterska kirkjufélags Islendinga í Vesturheimi
og ritstjóri Kirkjurits þess, Sameiningarinnar. íslendingar
víðsvegar hafa leitað til hans til að jarðsyngja ástvini og einn-
ig á gleðistundum til að framkvæma hjónavígslur. Margar
og stundum erfiðar ferðir hefir hann lagt á sig til að verða
að óskum þeirra, þótt hann hefði mörgu að sinna heima fyrir.
Auk þess að semja og undirbúa hinar vönduðu stólræður
sínar og messa þrisvar á sunnudögum, ennfremur á hátíðum,
hefir hann í kirkju sinni á sl. 30 árum skírt 1,320 börn — að
meðaltali 44 á ári; undirbúið til fermingar og fermt 841 ung-
menni — að meðaltali 28 á ári; framkvæmt 1,158 hjónavígsl-
ur — að meðaltali 38 á ári og jarðsungið 1,202 manns — að
meðaltali 40 á ári. Hinar hjartnæmu ræður, sem hann hefir
flutt á sorgarstundum hafa veitt syrgjendum huggun og styrk
og margar eru ferðirnar, sem hann hefir gert sér að sjúkra-
beðum sóknarbarna sinna og til þeirra er sorgin hefir lamað.
Séra Valdimar hefir líka verið hrókur alls fagnaðar á
gleðistundum. Hinar skemmtilegu ræður hans og hnittilegu
smásögur hafa vakið hlátur og gleði, og eru rómaðar fyrir
orðsnilld.
Já, sóknarbörn hans munu sakna hans, en vonandi er, að
hann verði þeim svo nálægur í framtíðinni að sambandið
slitni ekki og þau megi sækja til hans stundum, þegar þeim
langar til þess.
Á sunnudaginn, 22 september, messaði séra Valdimar í
síðasta sinn sem prestur Fyrstu lútersku kirkju — tvær mess-
ur þann morgun kl. 9 og kl. 11 og var kirkjan þéttsetin í bæði
skiptin. Ekki skal hér skýrt frá efni ræðu hans því hann
hefir vinsamlega gefið ritstjóra góðyrði um að prenta hana
síðar í Lögbergi-Heimskringlu.
Eftir hádegi efndi söfnuðurinn til mikillar og virðulegrar
veizlu til heiðurs þeim hjónum, Dr. Valdimar og frú Lilju
Eylands. Fóru ræðuhöld og söngur fram í kirkjunni, en kaffi-
veitingar í Parish Hall. Svo sem vænta mátti var þarna mann-
þröng mikil — hvert sæti skipað.
Forseti safnaðarins, Leifur J. Hallgrímsson, bauð samkomu-
gesti velkomna fyrir hönd safnaðarins, minntist þess hve séra
Valdimar hefði þjónað honum með mikilli skyldurækni og
sæmd og tilkynnti að stjórnarnefnd safnaðarins hefði kjörið
hann heiðursprest — Pastor Emeritus Fyrstu lútersku kirkju.
Séra John V. Arvidson, sem nú verður eftirmaður séra
Valdimars flutti bæn og var síðan sungin sálmurinn, A
Mighty Fortress is Our God.
Þá tók til máls Dr. Otto A. Olson Jr., sem er forseti, Ameri-
can Lutheran Church, kirkjufélagsins, sem Fyrsti lúterski
söfnuður tilheyrir nú. Mælti hann fagurlega til séra Valdi-
mars og safnaðar hans, og kvað hann séra Valdimar áreiðan-
lega vera bezta predikara, sem starfað hefir innan kirkjunnar
hvarvetna í Canada, og árnaði honum og fjölskyldu hans
heilla.
Hinn ágæti einsöngvari, Reginald Frederickson söng nú
sálminn 91 eftir Malotte.
Næst flutti Mr. Grettir Eggertsson, fyrrv. forseti safnaðar-
ins, kveðjur frá söfnuðinum og er ræða hans birt hér í
blaðinu.
Söngflokkur safnaðarins söng svo: How Lovely Are Thy
Messengers, og söng ljómandi vel. Söngstjóri og orgelleikari
er Mrs. Eric Isfeld.
Þá komu fram fulltrúar þeirra hópa, er séra Valdimar hafði
skírt, fermt og gift, og mæltu nokkur þakkarorð til hans, en
þeir voru Mr. Thomas Goodman, Mr. Brian Björklund og
Mr. Gissur Elíasson og hafði Gissur sérstaklega margt
skemmtilegt að segja.
Söngflokkur söng svo He Watching Over Israel. Lagið
er eftir Mendelssohn. Sr. Laufey Olson, sem lengi var í þjón-
ustu safnaðarins flutti síðan ávarp, sem hér er birt.
Mrs. Ingibjörg Goodridge las nú skrautritað ávarp sem
biskupinn yfir Islandi, Dr. Sigurbjörn Einarsson hafði sent
séra Valdimar, og er það fagra ávarp birt á framsíðu þessa
blaðs. Mrs. Goodridge las einnig kveðjur frá Dr. og Mrs.
Richard Beck og kveðjuskeyti frá vinum í Vancouver til
þeirra Eylands hjónanna, og eru kveðjurnar birtar í blaðinu.
Næst flutti Mr. J. Victor Jónasson ræðu þá, er hér fylgir
og afhenti Dr. Valdimar meiri háttar klukku að gjöf frá
söfnuðinum, svo stóra og mikla að tveir menn áttu fullt í
fangi með að bera hana inn á sviðið — nefnist þessi gripur,
Grandfather’s Clock, en vitað var að séra Valdimar hefir frá
barnsaldri ávalt haft mikið dálæti á klukkum.
Mrs. Lincoln Johnson mælti nú sérstkelga til Mrs. Eylands,
en þakkarorðum mörgum hafði verið beint til hennar í öll-
um ræðunum, því þótt hún á síðari árum hafi átt við van-
heilsu að stríða, vissu menn að hún var jafnan stoð og stytta
manns síns í hans ábyrgðarmikla og erfiða starfi. Hún er
yndisleg kona, gáfuð og vel menntuð. Það var ánægjulegt
að börnin þeirra fjögur gátu verið viðstödd; Dr. Jón Valdimar
Eylands, læknir í North Dakota, kona hans og börn; Dolores
— Mrs. W. R. Lower, Montreal; Elin — Mrs. D. R, Oakley
frá Gimli og Lilja — Mrs Barry Day, Peterborough. Eylands
hjónin hafa átt miklu barnaláni að fagna; þau eru öll prýði-
lega gefin og vel menntuð.
Mrs. Johnson mælti fagurlega til Mrs. Eylands af munni
fram og birtist því ekki hér. Hún færði henni að gjöf frá
söfnuðinum forkunnarfallegt Mink stole, er myndi minna
hana á þá hlýju, er söfnuðurinn ber til hennar.
Dr. Valdimar kom nú fram og sagði að þeim hjónum, þegar
þau voru ung, hefði komið saman um, að hún skyldi syngja
fyrir þau bæði en hann skyldi tala fyrir þau bæði, en Mrs.
Eylands er góð söngkona og var lengi í söngflokk kirkjunnar.
Og nú þakkaði hann fyrir þau bæði með mörgum fögrum
orðum.
Því miður gefst mér ekki tími né rúm í þetta skipti til að
minnast' á ritstörf séra Valdimars og þjóðræknisstörf hans.
Hann er snillingur, ekki síður í riti en í ræðu. Ég vil aðeins í
þetta skipti þakka honum hjartanlega fyrir hve hann hefir
brugðist vel við, þrátt fyrir annríki, þegar Lögberg-Heims-
kringlu hefir legið á, og vænt þætti mér um að blaðið fengi að
njóta hinna miklu rithæfileika hans framvegis. — I. J.
Greetings From Fársfr Lutheran
Church
It is four score years ago
that the Icelandic Lutheran
Church in ,W i n n i p e g was
founded. The leader in this
organization was S é r a Jón
Bjarnasson. He was a neigh-
bour and I do remember him
as a kindly man with a long
white beard.
Over the years the congrega-
tion thrived and moved from
Pacific and Nena to Banna-
tyne and Nena. In the old
church at Bannatyne, Dr. B.
B. Jónsson was called in 1914
and served in the old church
until 1921 when the congrega-
tion moved to the present
home. He served here until
his passing in 1938. Since then
Dr. Valdimar Eylands has
been pastor.
Since its f o u n d i n g , this
church has given the leader-
ship and been the central font
of Icelandic culture and tradi-
tion in America. Dr. Eylands
has been in the forefront of
every activity and organiza-
tion in this regard. The church
has also given all local Ice-
landers the feeling of being
its ultimate home, steadfast
friend, and a place of wel-
come. For many families it
has been their spiritual focal
point for generations.
At the time Dr. Eylands
came to us, our congregation
was the largest in the Ice-
landic Synod, the leader in
this organization, and proba-
bly looked upon as the wealth-
iest. No doubt, in due time,
he 1 e a r n e d that the latter
description was not entirely
correct. However, he gave all
his energies to all phases of
the church work and its auxi-
liary organizations. For the
past thirty years, the church
grew and was spiritually
strengthened. Each and every
parishioner found in him a
good spiritual counsellor and
a friend most solicitous in
times of difficulty and grief.
During Dr. Eylands tenure,
the church building was con-
tinually being i m p r o v e d .
Lately it was completely re-
novated and the altar re-de-
signed. In addition, a very
substantial and' fine Parish
Hall and Sunday School was
erected. Many of our key lay
members also were very ac-
tive in this work. Over the
years our active lay members
have worked diligently and
given generously.
It is most interesting to
know a b o u t Dr. Eylands’
early years. He lost his moth-
er when he was ten, his par-
ents were farmers in an area
where it was difficult to make
a living. Nevertheless, he was
able with help of family and
friends to learn to read and
write. When he first left home
to go away to school, he walk-
ed for five days to reach
Akureyri. He was successful
at s c h o o 1 in Akureyri and
later made his way to school
in Reykjavik where he grad-
uated from Menntaskóli. Then
at the age of nineteen he ob-
tained passage on a ship to
New York by working his
way. The journey took three
weeks through very stormy
weather and as he was seasick
most of the time, the captain
threatened to seize his belong-
ings to pay for the fare or re-
turn him to Iceland. Through
help from a friendly passen-
ger he made his way to Winni-
peg, arriving without friends
and penniless. An indication
of his great faith is that he
still was able to make a suc-
cess in his chosen field, to
marry an admirable, hand-
some bride, and raise a family
of educated, successful chil-
dren.
Over the years we have had
m a n y distinguished visitors
from Iceland including heads
of state and church; On two
occasions the President, thrice
the sitting Bishop, and once
the Prime Minister. Each time
they were g u e s t s in our
church and Dr. Eylands made
arrangements for special ser-
vices and receptions, each of
w h i c h was an outstanding
event in our history.
On several occasions Dr. Ey-
lands was invited to Iceland.
The first visit was as an ex-
change pastor when he resided
in a parish near Keflavik. The
exchange pastor to come here
was Séra Eirikur Brynjólfsson
who endeared himself to ev-
eryone with his kindliness and
loving spirit. Another v i s i t
was to attend the dedication
of the new church at the his-
toric and famous religious
seat at Skálholt. On this oc-
casion guests were invited
from f o r e i g n governments
and churches and each guest
in turn made a presentation of
a gift to Skálholt. Dr. Eylands
later mentioned in a service
that he was quite mortified
and embarrassed that he was
empty handed on this oc-
o c c a s i o n. Nevertheless, he
went through the service with
aplomb and elegance. This
omission was later made up
by our friends in the congrega-
tion.
In closing, I must add an
expression of my personal ap-
preciation. Over the years I
have made a true and trusted
friend in Valdimar Eylands
and I am sure that this has
happened to every member of
our congregation who has
been willing to open his or
her heart to him. May I and
all of you express our very
best wishes to him and his
good wife in his retirement.
Megið þið fá meiri blóm
í ykkar garð.
Gretlir Eggertson