Lögberg-Heimskringla - 10.11.1977, Síða 4

4
LOGBERG-HEIMSKRINGLA, FIMMTUDAGINN 10. NOVEMBER 1977
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA
Published every Thursday by
LÖGBERG-HEIMSKRINGLA PUBLISHING Co. Ltd.
67 st. Anne’s Road, Winnipeg, Manitoba R2M 2Y4 Canada
Telephonc 247-7798
GUEST EDITOR: Jón Ásgeirsson
PRESIDENT: T. K. Arnason
SECRETARY: Emily Benjaminson
TREASURER: Gordon A. Gislason
Subscription $15.00 per year — PAYABLE IN ADVANCE
— Second class maiiing registration number 1667 —
Printed by GARDAR PRINTING LIMITED, Winnipeg
FJÖLMIÐLUN
OFT HAFA borist fyrirspurnir tíl blaðsins frá lesendum a
Islandi, hvort það geti verið þeim innan handar við að leita
ættingja i Vesturheimi. Slikar fyrirspurnir hafa oft verið
birtar í blaðinu, og er ánægjulegt til þess að vita, að yfir-
Jeitt hefur það orðið til þess að viðkomandi hefur fengið
,t>á vitneskju, sem leitað var eftir.
Eitt dæmi um þetta er að finna i Logbergi-Heims-
kringlu i siðustu. viku, á blaðsiðu þrjú.
Annars berast aJIs konar erindi frá Islandi, sem aldrei
eru birt í blaðinu, en leitast hefur verið við að svara bréf-
lega beint til viðkomandi aðila. Spurst er fyrir um atvínnu-
möguleika, húsnæði, launakjör, barnagæslu, innflytjenda-
leyfi, skóla og námskeið, og fyrir hefur komið, að óskað
hefur verið eftir áliti okkar á þvi, hvort bréfritari á Islandi
ætti að flytja til Kanada, — eða kannski eitthvað annað.
Sumum spurningum er hægt að svara með þvi að afla
upplýsinga, sem viðkomandi biður um, en það þarf ekki að
taka það fram, að við tökum ekki afstöðu til hugsanlegra
búferlaflutninga fólks, og við látum heldur ekki í ljós álit
okkar á þvi, livort það eigi að fara eða vera.
En við munum hér eftir sem hingað til reyna að svara
þeim fyrirspurnum, sem okkur berast, á hlutlægan hátt, og
sem fyrr segir, þá hefur það borið verulegan árangur, þegar
birtar hafa verið fyrirspurnir um ættingja hér vestan hafs.
Við höfum það fyrir satt, að fólk á íslandi, sem hefur reynt
að skrifa skyldfólki og vinum hér vestra til þess að fá upp-
lýsingar um horfin ættmgnni, ekki haft árangur, sem erfiði,
og þá snúið sér til blaðsins i sömu erindum, að þá hafi yfir-
leitt orðið 'annað uppi á teningnum. Þannig gegnir Lögberg-
Heimskringla veigamiklu hlutverki, og sýnir þetta einnig,
að verkefnasvið blaðsins er æði víðtækt.
En slík upplýsingamiðlun, sem hér hefur verið drepið á,
má ekki vera á anan veginn einan. Hvert eiga þeir að
snúa sér hér vestan hafsins, sem leita ættingja á Islandí,
eða þurfa á einhverjum upplýsingum öðrum að halda? Nú
er það svo, að eftir að ritstjóri blaðsins var ráðinn frá
Islandi, þá hefur hann verið betur í stakk búinn til þess að
gefa ýmsar upplýsingar, heldur en fyrirrennarar, um is-
lensk málefni, en aldeilis þyrfti sa að vera ættfróður, ef
hann ætti að geta rakið ættir allra þeirra, sem spurt er
pun.
Og þa vaknar spurmngin, — hvert a fólk hér vestra aö
snúa sér til þess að fá aðstoð við leit á ættingjum á Islandi?
Er einhver sérstakur aðili a íslandi, sem tekur að sér að
svara slíkum fyrirspurnum, — einstaklingur, eða stofnun?
Hvaða stofnun skyldi það vera, sem gæti gefið slíkar
upplýsingar? Hvert er hægt að snúa sér, eöa skyldi vera
nóg að fá fyrirspurnir birtar i Lögbergi-Heimskringlu
Ætli Þjóðræknisfélagið á Islandi gefi gefið upplýsing-
ar, eða Þjóðháttadeild Háskólans? Þetta eru spurningar,
sem oft heyrast bornar fram hér vestan hafsins.
Fyrr i þessan viku barst okkur fyrirspurn frá Montreal,
þar sem bréfritari segir meðal annars frá því, að afi sinn
hafi skrifað í dagbók sína árið 1883, að meðal þeirra, sem
hafi flutt frá Islandi til Ameríku, hafi verið hann sjálfur,
Jón Símonarson, 59 ára, og kona hans Signý, 57 ára, og
tvö börn þeirra, Jón 27 ára og Signý, en ekki er þess getið
hve gömul hún var. — Fleiri úr þessari sömu fjölskyldu
komu siðar yfir hafiö, segir ennfremur i dagbókinni.
I bréfinu, sem okkur barst, er svo sagt frá því, að son-
urinn hafi gifst Sigríði Bjarnadóttur, og heldur bréfritari,
að þau hafi Verið gefin saman i Montana, N.D. — Þá segir
bréfritari, að þessi fjölskylda hafi verið úr Skagafirði, —
“about 2 miles from Stefan G. Stefansson’s monument.”
Getur eiiihver gefið bréfritara nánari upplýsingar um
forffeáur hans ? fc
PISTILL AÐAUSTAN
ÞANN 11. október hófst á Is
landi verkfall starfsmanna
ríkis og bæja (BSRB), það
fyrsta, sem þeir hafa háð. —
Verkfallinu lauk 25. október
með því að samið var um
10—21% launahækkun auk
ýmissa annarra fríðinda.
Óánægja BSRB manna hef
ur lengi verið veruleg. Hafa
þeir talið önnur stéttarfélög
fá meiri launahækkanir, og
þó einkum að laun á hinum
svokallaða frjálsa vinnu-
markaði væru mun hærri.
Vegna skorts á vinnuafli á
Islandi hafa yfirborganir
mjög tíðkast í mörgum
starfsgreinum. Af þeim sök-
um hafa góðir starfskraftar
oft horfið úr ríkisþjónustu
og tekið önnur störf betur
launuð.
•ttir
Ingimar Sveinsson,
skólastjóra
á Djúpavogi.
neyðartilfelli væri að ræða.
Ibúum sumra byggðarlaga
fannst því sem þeir væru
komnir 100 ár aftur í tim-
ann. — Voru flestir þeirri
Skortur á kennaramennt-
uðu fólki til starfa i skólum
landsins hefur t.d. aldrei ver
ið jafn mikill og á þessu
hausti. Hefur fjöldi af hin-
um svokölluðu réttindalausu
kennurum verið ráðinn að
skólunum til að leysa vand-
ann. — Samtök kennara í
Reykjavík settu í haust þau
skilyrði, að aðeins kennara-
menntað fólk yrði ráðið að 6
neðstu bekkjum grunnskól-
ans í Reykjavíkurskólum. —
Munu síðustu kennaramir
hafa verið ráðnir nokkrum
dögum eftir að kennsla al-
mennt hófst.
Skólar úti á landi urðu
hins vegar að sætta sig við
að fylla í skörðin með rétt-
indalausu fólki, og þó að
margt af þessu fólki hafi
leyst sín störf af hendi með
mikilli prýði og bætt úr’brýn
um vanda, verður það að
teljast varhugaverð þróun,
að stóðugt fækki kennara-
menntuðu fólki í skólum
landsins.
stund fegnir, er þessari ein-
angrun var aflétt.
Þeir sem ekki voru í verk-
falli unnu þó sín störf eins
truflunalítið og unnt var. —
Sjómenn veiddu loðnu til
bræðslu norðanlands. — Síld
var veiddi til söltunnar suð-
austanlands. — Fiskifræð-
ingar telja þorskana í sjón-
um og eru yfirleitt sammála
um að sú skepna hafa verið
ofveidd, einkum á meðan út-
lend veiðiskip voru hér i
tuga- og hundraðatali.
Sjósókn og vegagerð
Það er mikið í húfi að vel
takist til um varðveislu
þorskstofnsins, þar sem lif
íslendingsins er svo mjög
háð þvi að nægilegt magn
af honum náist úr sjö.
Ýmsir óttast, að hinn stöö
ugt vaxandi floti islenskra
skuttogara með nýtískuleg
veiðarfæri gangi nokkuð
nærri þorskstofninum, sem
er í lágmarki eftir langvar-
andi ofveiði. — Flest sjávar-
pláss á Islandi sækjast eftir
að eignast slík skip, og telja
hráefnisöflun þeirra undir-
stöðu jafnrar og góðrar at-
vinnu.
Austfirðíngar horfa bjart-
ari augum fram á komandi
vetur en stundum áður hvað
snertir samgöngur. — Vega
gerð ríkisins hefur undanfar
in sumur unnið að verkefn-
um i f jórðungnum, sem eiga
að tryggja bættar vetrarsam
göngm’, bæði innan fjórð-
ungs og við hið þýðingar-
mikla þéttbýlissvæði við
Faxafloa.
Vegagerðarmenn hafa lok
ið þvi stórvirki að bora gat
i gegnum fjallið milli Eski-
fjarðar og Norðfjarðar, þ.e.
a. s. undir hið illviðrasama
Oddsskarð, sem oft hefur
lokað leiðinni til Neskaup-
staðar að vetrarlagi, dögum
og jafnvel vikum saman. Nú
er verið að. leggja síðustu
hönd á göngin og væntan-
lega verða þau brátt opnuð
til umferðar.
Þó að þau liggi ofarlega í
fjallinu er talið að þau muni
bæta mikið vetrarsamgöng-
ur við Neskaupstað, þar sem
erfiðasti kafli vegarins verð-
ur úr sögunni.
Þá hefur vegurinn yfir
Fjarðarheiði milli Fljótsdals
héraðs og Seyðisfjarðar mik
ið verið bættur síðustu ár. 1
sumar byrjuðu menn að aka
nýjan veg milli Austur-
Skaftafellssýslu og Suður-
Múlasýslu. — Þeim vegi er
reyndar ekki nærri lokið og
verður hann væntanlega end
urbættur næstu sumur.
Hann liggur með sjó fram
út fyrir Hvalsneshorn um
Hvalnes- og Þvottárskriður
og er, enn sem komið er,
fyrst og fremst hugsaður
sem vetrarvegur. Þá þurfa
ferðamenn ekki lengur að
fara hina illræmdu Lóns-
heiði, sem oft hefur lokað
leiðinni milli Austur- og
Suðurlands langtímum sam-
an að vetrarlagi.
Dagarnir styttast stöðugt,
en nætur lengjast. Varla hef
ur falHð snjór í byggðum
eða komið frostnótt svo heit
ið geti, a.m.k. ekki um suð-
urhluta landsins. — Göng-
100 ór
oft’ur í timann
Þegar verkfallið skall á
þann 11. október stöðvuðust
útsendingar útvarps og sjón-
varps. Póstflutningar féllu
niður, simi varð að verulegu
leyti óvirkur. Þannig voru
heilir landshlutar að mestu
sambandslausir, að öðru
leyti en því að um hrein