Alþýðublaðið - 04.01.1961, Blaðsíða 2

íBHtjírar. Olsll J. Ástþórsæn (áb.) og Benedlkt Grí'ndal. — FuUtrOar rtt-
; *j6rnar: Slgvaldl HJílaaursson og IndriSI G. Þorstelnsson. — Fréttastjón;
SJSrgvin GuBmundsson. — Símar: 14 900 — 14 902 — 14 903. Auglýslngaslná:
— Aðsetur: AlþýSuhúsið. — PrentsmiSja AlþyaublaSsins. Hveríia-
.JBte 8—10. — Áskriftargjald: kr. 45,00 6 mánuBl. í lausasMu kr. 3,00 eint
jjtesíandl: AiþýSullokkurinn. — FramkvœrodasUórl: Sverrlr KJartansson.
Skrýtið blað
T ÓLAFUR THORS forsætisráðherra skýrði frá
^ því í nj'ársræðu sinni, að vegna verðhruns og
: aflaskorts vantaði um 500 milljónir til þess, að
'■ gjaldeyristekjur síðastliðins árs væru eðlilegar,
• hvað þá meiri. Þetta atriði í ræðu hans hefur sér
' stakiega farið í taugarnar á Tímanum, sem kall-
• ar á Bismark til vitnis um, að logið sé með tölum,
1 telur Ólaf sekan um misnotkun útvarpsins, ó-
1 sæmilegan áróður, ‘blekkingu, óheiðarleik og ó-
! hreinskilni. Minna telja ritstjórar Tímans ekki
: duga til að hnekkja ræðu forsætisráðherra.
Það má mikið vera, ef lesendur Tímans vita
', ekki betur en ritstjórar blaðsins. Skyldu þeir ekki
; hafa heyrt aflatölur togaranna síðustu mánuði,
1 oft innan við 100 lestir eftir hálfs mánaðar veið
’ ar? Skyldu þeir ekki hafa rekizt á síldarsjómenn,
j sem gátu frætt þá um síldarleysi, þrátt fyrir
: gífurlegan tilkostnað í veiðarfærum og tækjum?
Skyldu lesendur blaðsins efast um þá staðreynd,
að lýsi og mjöl hafi stórlækkað á markaðnum?
Og skyldi ekki hvaða lesandi Tímans sem er
skilja, að þrjú slík áföll á einu ári hljóti að hafa
áhrif á gjaldeyrisafkomu þjóðarinnar?
I Þegar borið er saman við fyrri ár, verður að
taka tillit til breyttra aðstæðna. Þjóðinni fjölgar
ört, og því verður heildarframleiðsla að aukast
jafnvel til að halda afkomu óbreyttri. Til hvers
höfum við keypt hinn gífurlega fjölda fiskiskipa
og nýrra veiðarfæra, ef ekki til að auka fram-
leiðsluna? Afborgarnir og vextir af þeirri fjár-
festingunema tugum ef ekki hundruðum milljóna
í erlendum gjaideyri. Öllu þessu sleppir Tímihn
gersamlega, en lesendur hans skilja það án efa
: vel.
Forsætisráðherra mun reynast auðvelt að færa
: tölum sínum stað, enda heiðarlega og hreinskilnis
lega með þær farið. Hitt er athyglisverðara að mál
! gagn Framsóknarflokksins skuli skrifa grein eftir
grein og halda fram, að það sé allt í lagi fyrir
þjóðina, þótt síldveiði bregðist, þótt togarafli sé
! mánuðum saman innan við 100 lestir í veiðiferð
! og verð hrynji á lýsi og mjöli. Það er merkilegt,
að blað þess flokks, sem telur sig málsvara upp-
foygginga- og framleiðslustefnu, skuli ekki sjá
1 neitt athugavert við það, að tugir nýrra vélbáta,
! tappatogara og 1000 lesta togara með ný og full-
komin veiðafæri skuli ekki skila aflaaukningu á
land.
Það er eitthvað bogið við flokk og blað, sem
þannig hugsa.
2 4. janúar 1961 — Alþýðublaðið
Hannes
á h o r n i n u
ýV Það vantar álfadans
leik.
að efna til álfadansleiks. Ef til
vill er fresturinn of stuttur nú
en þet'ta er þá upp á næsta ár.
skammar. Er engu líkara ea
þingmenn og ríkisstjórn brestj
kjark tiL þess að reisa hér nægi-
leg fangelsi sem séu siðuðu þjóð
félagi samboðin. Hér er ekki fé-
leysi um að kenna, því hundruð-
um milljóna króna er varið í alla
konar ráðleysi, og mest annað-
hvort á vegum ríkisins, eða þá
á þess ábyrgð, þó látið sé heita
að einstaklingar standi að brask
inu. Ríkið borgar brúsann ef illa
fer, en braskararnir hirða ágóð-
ann, ef liann gefst. ,
-fe Laugadalsvöllurinn til
valinn.
ýj- Um skattsvik og
smygl.
'fe Lögregla og fangelsi.
GAMALL ÁLFUR skrifar
mér á þessa leið: „Álfadansleik-
ir fyrrum voru góðir siðir, enda
urðu þeir eftirminnilegir. Það
cr gott að efnt hefur verði til
margra álfabrenna á gamlárs
kvöld, en mikið þykjr mér
vanta þegar ekki fylgir álfa-
dansleikur. Nú vil ég leggja til
að íþróttafélögin efni til sam-
taka um þaff, aff hafa álfadans-
leik á þróttavellinum nýja x
Laugardal. Hann er alveg tilval-
inn fyrir mikinn mannfjölda í
sætunum umhverfis völlinn og
selja má affgöngumiðana. Hygg
ég að margir myndu sækja slíka
hátíð.
EN VEL ÞARF að vanda til,
því að margs er að gæta. Það
verður að velja álfakóng og
áifadrottningu og svo alls kon-
ar álfa og bezt er að allt sé þetta
gott söngfólk, sérstaklega bó
kóngurinn og drottningin. Þá
þyrfti að undirbúa þetta þann:g,
að álfarnir kæmu út um hamra-
dyr svo að allt sé gert sem eðli
legast. Ég skora á íþróttamenn
PÉTUR skrifar: „Leynivín-
sala er að sögn stunduð æði mik
ið, ekki aðeins hér í bænum, —
heldur víðsvegar um land. —
Bílstjórar á leigubílum eru taid
ir einna ötulastir við þessa iðju.
Almenningur fordæmir þennan
verknað og lögreglan gerir sér
far um að hafa hendur í hári
þeirra seku. Þessir vínsalar fara
ekkert leynt með iðju sína, því
á föstudögum og laugardags-
morgnum er jafnan fjöldi leigu-
bíla við útsölur Áfengisverzlun-
ar ríkisins og þá sennilega i því
augnamiði að ná sér í birgðir til
sölu yfir helgina. Sjálfsagt hef-
ur lögreglan auga með þessu, ■—
því það ætti að auðvelda að
hafa upp á sökudólgum, þegar
þeir hefja söluna.
MARGIR ásaka lögregiuna
fyrir slælegt eftirlit. En hafa
menn lxugleitt það, að hér á
landi er lögreglan svo fárnenn
að slík finnast engin dæmj ann
ars staðar hjá siðuðum þjóðum,
sem þó hafa allar her, sem hægt
er að grípa til, ef nauðsyn kref-
ur. Ef allt réttarfar óg löggæzla
á ekkí að fara úr böndunum,
verður að fjölga löggæslumönn-
um stórkostlega, og áður en það
er alt um seinan. Þá verður
einnig að hraða endurbótum á
fangelssismálum landsins. Þau
:ru vægast sagt þjóðinni til
SMYGLIÐ FÆRIST óðum J
vöxt'. Eftir því sem tollar hækka;
á ,,lúxusvörum“, því meiri verð-
ur freistingin fyrir fégráðugt
fólk. Hinar öru samgöngur viðl
útlönd auðvelda smyglurunura
iðju sína, en torvelda tollþjón-
um eftirlitið. Tollliðið er fá-
mennt, eins og lögregluliðið, em
það má kalla aðdáunarvert hvað
því hefur orðið ágengt vegna fá-
mennis og líklega lxirðuleysis.
Hefir ekki átt sér stað sú til-
færsla tollmainna, sem víða ann-
arsstaðar er talin nauðsynleg
I
ÉG VEIT EKKI lxvort almenn.
ingur gerir sér Ijóst, hversu al-
varlegur glæpur er framinri
gegn hverjum einasta skattgreið
anda í landinu, þegar hátolla-
vörum er smyglað inn í landið.
Allur sá tollur, sem með smygl-
inu er svikinn af ríkissjóði bitn-
ar á skat'tgreiðendum með sí-
hækkuðum tollum á þann varn-
ing sem löglega er fluttur inn.
Ef til vill segja einhverjir að
hér geti ekki verið um svo mik-
ið smygl að ræða, að það valdi
ríkissjóði verulegu tjóni. Þessu
eru margir ósammáia, því þeir
sem mest hafa hugleitt þessi
mál, álíta að það sem uppvist
verður um smygl, sé ekki nema
örlítið brot af því vörumagni,
sem smyglað er án þess að upp
komist“.
ssíl Flýja út í sveit
undan skemmtanaskatti
ÝMSIPw ágallar eru á
flestri skattheimtu ríkisins,
og þá ekki hvað sízt viðkom
andi skemmtanaskattinum.
Flestir, sem til þekkja, munu
viðurkenna að knýjandi nauð
syn beri til að fram fari sem
fyrst gagngerð endurskoð-
un á þeirri löggjöf, er miði
að því að afnema það óvið-
unandi óréttlæti, sem þar rík
ir, en skemmtanaskatturinn
hvílir aðeins á íbúum kaup-
staðanna. Þó eru þar á þær
undantekningar, að ýmiss fé-
lagasamtök og fyrirtæki kaup
staðanna eru undanþegin
skattgreiðslunni og, sem sum
hagnýta þannig, að ámælis-
vert verður að teljast; sérstak
lega þegar það er haft í
huga, að barizt er gegn sam
j keppnisaðilum, er hundnir
'j leru í báða skóg af miskunnar
j lausri ofsköttun.
I ’Staðreynir sýna, að svo
? langt hefur ríkisvaldið gengið
J í innheimtu skemmtanaskatts
•m ins, að um algera ofsköttun
er að ræða . Þessi ofsköttun
hefir leitt til þess í æ ríkari
mæli, að félagssamtök í kaup
stöðunum eru farin að flýja
með fjáröflunarsamkomur
sínar, t. d. dansleiki, undan
skattheimtumönnum ríkisins
út í dreifbýlið, en þar eru
þai> laus við hengingaról
skattpíningarinnar,
Félögunum er vorkunn,
þau eru peningalítil en öll
starfsemi þeirra kostnaðar-
söm. ‘
Ef þau, t. d. halda dans-
leik innan takmarka kaup-
staðarins verða þau að greiða
a.m.k. 27 ‘ýo af „brutto-tekj-
'Um í skemmtanaskatt, 2 kr.
af hverjum aðgöngumiða til
Menningarsjóðs og 3 c/o í sölu
skatt.
Einnig verða þau að kosta
dyravörzlu sem lögreglú-
stjóri viðurkenni og á m. a.
að sjá um að ekki sé svikizt
undan fullri skattgreiðslu.
Ef félögin aftur á móti
fara til næstu sveitar eða
þorps, sem þó er innan sama
lögsagnarumdæmis, þurfa þau
engan skemmtanaskatt a5
greiða, innheimtan til Menn
ingarsjóðs vægast sagt ann'
að hvort engin eða mjög lé-
leg og æði oft „slumpað“ á
söluskattinn, enda ekkert eft
irlit með dyravörzlu eða því,
hve tekjurnar eru miklar.
Þessi öfugþróun, sem ér
hein afleiðing ranglætis og of
sköttunar, e,r ekki æskileg;
sízt sé þess gætt, að þessir
dansleikir, þar sem lögreglu
eftirlit er óþekkt með öllu,
eru hinir menningarsnauð-
ustu og óþverralegustu um
flest, því þar finnst ungling
unum, já, jafnvel börnum á
fermingaraldri, að þeir séu
‘fullkomlega „frjálsir’j, þeir
séu „upp í sveit“ og megi
því láta og leika sér að vild,
enda er drykkjuskapur
þeirra á þessum dansleikj um
í yfirfullum samkomuhúsum
sveita og iþorpa, þjóðar-
Framhald á 11. síffu, }