Alþýðublaðið - 28.03.1961, Blaðsíða 4

lW»W>W*w.*wVWWW»HH»VWWVW»VWWW»t>MWVWMWWWW tvWMWWWW^WWWW liWWWWHWVWWWMWHWWWWWWWW
TIL HATIÐARINNA
SANITAS þekktu drykkir
SANITAS ávaxtasulta alltaf bezf
ss
3
ÍH
as
Q
cc
O
Q
Ananas
Appelsín
Gelsli
Ginger-Aie
Grape-fruit
Lemon
Póló .
Sódavatn
Ananas
Abrikosu .
Bláberja
BL ávaxta
Epla
Bindberja
Jarðarberja
Sveskju
2 stærðir
HEIfVISFRÆGUR GÆÐAGRYKKUR
r*
S
SANÍTAS-VÖRUR FÁST ALLSTAÐAR
mWWWVWWWWWWWWWWWWWMWWWWWWWWVWWWWWWWWWM WWWWWVW HWWWWWWWWWWW
ALÞÝÐUFLOKKURIXN
hefur markað sér þá stefr.u í
verkalýðsmálum, að verka-
lýðsfélögin eigi að vera har-
'áttutæki verkamanna og ann-
asra launþega þar sem raenn
með mismunandi stjórnmála-
skoðanir eigi að geta unnið
saman að stéttarlegum hags-
munamálum. Á hinn hóginn
hefur Alþýðuflokkurinn for-
dæmt pólitíska misnotkun
verkalýðsfélaganna, sem
kommúnistar öðrum fremur
hafa gerzt sekir um. Alþýðu-
ílokkurinn telur það ekki hlut
verk verkalýðshreyfingarinn-
ar að styðja eða feila ríkis-
stjórnir heldur eigi verkalýðs
samtökin að hafa sam.vinnu
við sé-hverja rtkisstjórn uni
að sjá hag launþega sem bezt
borgið undir ríkjandi stjórr.ar
stefnu á hverjum tíma.
Fyrr á árum aéhylltist
Framsóknarflokkurinn svip-
aða stefnu en var þó yíirleitt
fremur afskiptalítill aœ verka
lýðsmál. Á árum nýskopunar
.stjórnarinnar var t. d. aligott
-samstarf í verkalýðsfélögun-
um milli Alþýðuflckksmanna
■og Fi'amsóknarmanna en þá
var Alþýðuflokkurinn i rík-
i-istjóm en Framsóknarflokk-
urinn utan hennar. Sama er
að segja um árin 1950—1935
en þá sat Framsóknarflokkur-
inn í ríkiss.tjórn en Alþýðu-
flök'kurinn utan hennar, Á síð
ustu áirum hefur verkalýðs-
málastefna Framsókaarfiokks
ins hifls vegar gjörbreytzt. —
Hefur flokkurinn þar tekið.
venzlamenn sína, kommúnista
— mjög til fyrirrnyndar. Vil
ég árétta þetta með einu
dæmi.
Árið 1957 tóku Álþýðu-
flokksmer.n iþátt í því að
mynda samfylkingu lýðræðis-
sinna í Iðju_ félagi verksmiðju
$ólks I ReykjavíkJ, til að
hnekkja vaidi kommúnista í
félaginu og: fella-Björn Bjarna
son frá formennsku.. Alþýðu-
flokksmenn fóru þess á leit
við Framsóknarmenu að þeir
tækju þátt í þessu bandalagi
og bentu þeim á að öll eðli-
leg félagsstarfsemi innan
Iðju væri í molum, stjórn
Björns Bjarnasonar hefði mis
farið með sjóði félagsins og
héldi mörg hundruð fólags-
mönnum á löglausan háfct ut-
an. kjörskrár. Þetta allt. við-
urkenndu Framsókuarmenn
en sögðu að þetta skipti þó
ekki neinu máli. Aðalatriðið
væri að Björn Bjarnason
styddi ríkisstjórn Hermanns
Jónassonar og þar áf leiðandi
hlytu þeir að styðja Björn til
valda i Iðju .hvort sem hann
stjórnaði félagiiut vel eða
illa. Siðan hafa Framsóknar-
menn j. Iðj-u ávallt stutt til-
raunir Björns til að ná völdum
á ný hvort heldur Björn hef-
ur komið fram í eigin pers-
ónu e.ða falið sig á bak við
kcmur.
Annað dæmi úr verkalýðs-
málasögu. Franssóknarflokks-
ins snætti r.efna, í £y-rra baaan
aði rikisstjórnin verkfall flug-
manna um fjögurra mánaða
ur. annarsvegar að forða stor-
felldu tjóui, sem verkfall þess
arar fámennu, stéttar myndi
haía bakað þjóðumi allri. og
á hinn bógiun að koma í veg
fyrir að fáeinir menn gætu
raskað lieim allsherjarviunu-
friði, sem nauðsynlegur var
um nokkurn tíma til þess að
efnahagsaðgerðir gætu ’borið
WWWWWWWWMWWWWWWWWWWWWW
I
!| RÆÐA Jóns Þorsteinssonar, alþingismanns
;! í síðustu útvarpsumræðum vakti mikla athygli.
j! Alþýðublaðið flytur hér þann kaila hennar, sem
j; sérstaklega fjallaði um verkalýðsmálin.
s
WWWWWWWWWWWWWWWWWW»WWW»
skeið eins og kiuu'ugt er. Til-
gangur bannsins vax tvíþætt-
^ 28. marz 1831 — Afþý^ublaðið
tilætlaðan árangur. Framsókn
armenn áttu tæpast nógu stór
orð yfir fordæmingu sína á
þessu verkfallsbanni. Þeir
sögðu að ríkisstjórnin stefndi
að því að afnema verkfallsrétt
inn og koma verkalýðshreyf-
ingunni á kné.
Víkjum nú sögunni aftur til
ársins 1957. Þá slupaði Her-
mann Jónasson þáverandi for-
sætisráðherra þrjá Framsókn
armenn í nefnd til að endur-
skoða vinnulöggjöfina. í nefnd
inni sátu Karl Kristjánsson,
alþingismaður, Sveinbjörn
Dagfinnsson, deildarstjóri í
landbúnaðarráðuneytinu og
Vilhjálmur Jónsson. forstjóri
Olíufélagsins. Nefndin sat að
störfum sumarið 1957 og skil-
aði frá sér frumvarpi um
breytingar á vinnulöggjöfinni
hinn 11. september um haust-
ið. í frumvarpi þessu var lagt
til, að ailir samningar milli
Stéttarfélags og vinnuveitenda
skuli gilda til tveggja ára í
senn og renna út samtimis 1.
nóvember annað hvert ár og
framlengjast um tvö-ár í senn.
til viðbótar ef uppsögn eigi
sér ekki stað. Jafnframt var
fekið fram að all'ir þágildandi
kjarasamningar skyldu fram-
fcngjast til 1. nóvemiber 1959.
Frumvarp þetta var aldrei
lagt fyrir Alþingi, þar sem
kommúnistar og Alþýðuflokks
menn neituðu að styðja það.
Samþykkt frumvarpsins hefði
þýtt það, að allir kjarasamn-
ingar allra verkalýðsfélaga í
landinu hefðu verið bundnir
frá haustinu 1957 til 1. nóv-
ember 1959 og öll verkföll
verið bönnuð á því tímabili.
Þetta taldi Framsóknarflokk-
urinn eðlilegt að gera þegar
hann var í ríkisstjórn. Þegar
þetta er athugað getur enginn
maður tekið það alvarlega
þótt Framsóknarflokkurinn
færi hörðum orðum um það í
fyrra, er ríkisstjórnin frestaði
með lagasetningu verkfalli fá
menns hóps hátekjumanna
um fjögurra mánaða skeið. Er
þetta aðeins eitt dæmið af
mörgum um það hversu ger-
ólík stefna Framsóknarflokks
ins er eftir því hvort flokk-
urinn er í stjórn eða utan
stjórnar.
Það eru nokkuð margir
menn hé~ á lgndi. sem standa
í þeirri meiningu, að komm-
únistar séu harðsnúnir for-
svarsmenn verkafólks og laun
þega og gæti hagsmuna þeirra
bezt. Þeir séu mestu kröfu-
gerðarmennirnir og dugmest-
ir í vinnudeilum og verkföll-
um. Þvú sé mests árangurs að
vænta fyrir launþegana með
því -að fela þeim forsjá sína.
Það er að vísu rétt, að komm-
únistar setja jafnan fram
hæstar kröfur og hvetja
manna mest til verlcfalla. en
um árangurinn gegnir allt
öðru máli. Skal ég þar benda
á glöggt dæ-mi. Um s. 1. árá-
mót var unnið að því að gera
nýja samninga fyrir bátasjó-
menn og samræma kjörin í
hiiium einstöku verstöðvuna
frá því sero verið' hefði. Voru
i þessu skyni framkvæmdir
nákvæmir útreikningar og
samanburður á kjörunum á
hinum ýmsu stöðum. Þá kom
í Ijós, að kjör bátasjómanna
í Vestmannaeyjum, þar sem
kommúnistar hafa lengi haft
forustu, voru mun lakari en
Framh. á 12. síðu.