Alþýðublaðið - 07.01.1962, Síða 15

,/Hann er bróðir frú
Thrip“, sagði Síhayne stuttur
í spuna. .„Mér þætti gaman
að vita hvar hann var milli
hálf tvö og tvö nóttina sem
morðið var framið. Ham
græddi á að gizka milljón
'þann stutta tíma“.
,,Eða einkalögi’eglumað-
ur“. Shayne hreis á fætur og
strauk hendinna yfir strftt
rautt íhárið. „Viltu gera
þetta fyrir mig Will? Qg
hringdu til mín. Ég þarf að
fara ií eina heimsókn enn áð
ur en ég fer heim“.
Gentrv svaraði: „Svo
sannarlega“- og lvfti klUrna
legri hendinoi í kveðjuskyni
um leið os Shavne gekk út.
Shayr e ók beinustu leið til
hanka, h.ar sem ihann seldi á
vísun L°oru Tihrip og lét
borga sér hana út í tuttugu
dala seðlum.
Síðan ók hanr til skrif
stofu „Daily News“. Hann
gekk upp í ritstjórnarskrif
stofuna rétt áður en blaðið
átti að fara í prertun. Timo
thy Bourke sat við skrifborð
sitt.
Bourke leit upp og otaði
fingrinum að Shayne með
• uppgerðar alvöru. ,i,Óþekkur
strákur MichaeL Gamalt ind
verskt máltæki segir: ,.Sá,
sem leikur sér að eldinum
brennir sig“.“
Shayre kinkaði kolli.
..Þessu hafa þeir stölið fi’á
Kínverjunum", svo settist
hann á borðbrúnina. „Hverj
ar eru fyrirsagnirrar Tim?“
„Bejnt frá Petie Painter.
Almenningur krefst að leyf
ið sé tekið af Shaý’ne. Og
undirfyrirsögnin: Hneykslað-
ir kjósendur stóðu einhuga
að baki lögregluyfirváldanna
og annarra vfirvalda- borgar
inrir um. að krefjast'þess að
Michael Shayne veittist ekki
lengur fær á að mísþyrma
lífi og limum borgaranna“.
sagði Rourke alvarlegur, ,eða
eitthvað álíka.‘ Hann brosti
glettnislega og bauð-Shayne
sígarettu.
S'hayne hristi - höfuðið-
“Svo þið ætlið að dæ.ma mig
án þess að dr.aga míg fyrir
dóm?‘ — -
„Dóm? Hvaða vitleysa er
þetta? Ligeur ekki ’ málið
Ijóst fvrir Mike? Þú ætlar þó
ekki að neita því að Darnell
hafi unnið hjá þér?“
,.Það væri ekki ti} reins
fyrir mig að neita þýí“, svar
iaði, Shayns. „iSannleikurinn
er 'hins yep-ar sá að Darrell
kyrkti ekki konuna Tim“.
,,Ha-a-“! Rourke svelgd
ist á reyknum.
„Hann gerði það ekki”,
sagði Shavne og lagði svo
mikla áherzlu á orð sín að
hann dró að sér alla athvgli
Röurkes. ,.Écr 'hef hjálcað
hér m^ð marpf undanfarin
ór", hélt Shavne hörkulega
áfram“, og þú hefur grætt á
að hlusta á mig. „Herald”
krossfesti mig í morgun sam
kvæmt skiouri Painters. Af
hverju reynið þið ekki að
prenta snnnleik.ann?1’
Nasavængir Rourkes titr
uðu. Hann teygði sig eftir
blaði og blýjant. „Guð minn
góður Mike! Geturðu sannað
þetta?“
„Nei, ekki b.aun. En ég
segi þér það. Þú getur borið
mig fyrir því. Þú heldur þó
ekki að ég ætli að taka þessu
með þögn og þolinmæði? Jöe
Darnell drap ekki frú Thrip.
Painter vill gjarnan iáta þar
við sitja af því að hann
treystir sér ekki til að finra
morðingjann og af því að með
þessu móti nær hann sér nið
ur á mér“.
„En hvað með Thrip? Ef
Darnell drap ekki fni Thrip
því drap þá Thrip Darnell?“
„Hanr hafði næcrar ástæð
ur fyrir þvi“, sagði Shayne.
„Meðal annars innbrot og
þjófnað. Ég ásaka ekki Thrip.
Saga hars liggur b°int við-
Hver einasti maður hefði
„Þú hlýtur að muna eftir
mér Jim. Ég heiti Michael
S'hayne“, bætti hann við þeg
ar ungi maðurinn hrökk við.
„Ó, já. Já, herra Shayne.
Auðvitað þekkl ég yður —
Oia—ha. Nei, það €r ekkert
til yður núna“-
„Þú átt ekki að trúa öllu,
sem þú lest í blöðunum“,
sagði Shayne ov gekk til lyft
unnar og afgreiðslumaðurinn
starði á eftir honum og
neri litla höku sína með titr-
andi fingrunum.
'Shayne bar*í að dyrum á
íbúð sinni, gDðlega rat-ta —
ta-tat til að Phvllis -vissi að
hann væri þa” á ferð. Þegar
er.ginn ansað’ opnaði hann
með smekklásh’kli sínum og
gekk inn. Hann kallaði
„Pbyl-halló-PhvT^ en berg
málið eitt svaraði orðum
hans.
Hann gekk um alla íbúð-
ace hptelið og spurði um
Carl Mejdrum. Hann stóð
gleitt með símann við eyra
sér og hlustaði á hri^ging-
arnar. Þegar enginn. svaraði
bað bann um herbergisþjón
ustuna.
Þjóninn svaraði því til að
herra Meldrum væri ný far
inn út. Urg kona hefði snur
um hann og iþau hefðu farið
út saman. Þegar Shayne bað
um lýsingu á konur ni fékk
hann nákvæm.a lýsingn á
Phyllis. Hanp þakkaði fyrir
sig ocr lag«i símann á.
Þegar hann kom að skrf-
horðinn náði h.ann sér í langt
urnslan og þvkka pappírs-
örk. Hann vafði pappírsörsk
inni utan um tuttugu dala-
seðlana fjmmtíu sem hann
hafði fengið í bankanum,
setti þá erætilepa í langt um
sla gið nS áritaði það til frú
Dóru Darnel með heimilis-
gert það sama í hans spor
um. Ég tala um skýringu
hans á því sem hann sá þeg
ar h.anr.i kveikti ljósið. Ég
held því frami að frú Thrip
hafi verið látin þegar Joe
Darnell kom inn í herberg-
ið“.
Gáfuleg augu Rourkes
urðu sljóleg. svÞetta er ekki
þér líkt“, sagði hann utan
við sig. „Þetta er í fyrsta
sinn sem þú hefur komið
fram með kenningu án þess
að rökstyðja hana. Ég hélt
að þú létir Painter um það“.
„Ég hef allt á móti mér“,
útskýrði Shayne. „Ég vil að
morðingirn viti að ég er á
Ihælum hans- Ég verð að gera
eitthvað Tim. Það er svo ,and
skoti margt í þessu —“ hann
þagnaði, hristi höfuðið og
spurði svo: „Jæja Tim?“
„Þetta er frétt,“ sagði
Rourke. „Sam.a hvort hún er
sörn eða login frétt er það“.
„Skrifaðu eins og þú álít-
ur að þetta sé satt og þig
skal aldrei iðra þess“, sagði
Shayne, stóð upp af skrif
borðinu og gekk út.
Þegar hann kom út á götu
steig hann irn. í bíl sinn og
ók beint heim til hótelsins-
Þegar hann gekk gegnum for
salir.n sá hann að afgreiðslu
maðurinn hafði tekið eftir
honum þegar hann kom inn
og horfði svo í aðra átt í
þeirri vor að Shayne talaði
ekki til hans.
Shayne gekk yfir flísalagt
gólfið. Hann n.am staðar fyr
ir framan afgreiiðslujhorðið.
„Er eitthvað til mín Jim?“
spurði harn vingjarnlega.
ina, en fann hana hvergi,
svo hann gekk aftur inn í
dagstofuna og opnaði bar-
inn.
Bréfið frá Fhyllis lá ofan
á hálffullri koníaksfölsku.
Hann hellti sér í glas og las
það:
„Elskan — eftir að ég var
búin að tala við stúlk.una
ga’ ég ekki setið aðgerðar
laus lengur. Ég ætla ekki að
segja þér hvert ég fór, því
þú myndir reiðast mér, en
ég er fullfær um að sjá um
mig. Ef allt gengur vel kem
ég með góðar fréttir.
Engillinn þinn“.
Hann las bréfið í fimmta
snn og krypla*i það svo sam
an. Það var '’kki fyrr en
hanr. gerði sem. hann sá
heimilisfang Dóru skrifað
neðst á blað’ð.
Hann flýtt.i '’ér að skápn-
um og opnaðí hanr.. Skamm
byssa Dóru var horfin-
Hann gekk nð sófanum og
settist niður með koníaks
flöskur.a og "tas með ísmol
um í.
Hann leit vfir herbergið
og kveik i sér svo í tígar
ettu. Síðan sawði hann und-
iur blíðlega. . Þð áttir ekki
,að gera þetta Phyl“.
Þegar inn ■' svefrherberg
ið kom hring'h hann á Pal-
fanginu sem Phyllis hafðl
skrifað á hlaðið.
Svo sendi hann bréfið og
se tist með flöskura sína og
ísmolana og beið hennar.
10.
Það v.ar liðið dálítið fram
ið þið annað um Carl Melds
um“? t
„Svo til ekkert. Hann borg
ar hótelreikninginn sinn oj*
sefur þar >af og til. Hann er
búinn að senda skeyti til
Colorado og ég er enn aö
hafa upp |á lögfræðingun
um“. e
Shayne sagði; „Þakka þér
fyrir Will. Haltu áfram að
reyna“. Hann hikaði og
spurði svo áhyggjufullur:
„Læturðu gæta Meldrum“.
„Nei. Eg sendi mann eftir
að þú fórst en Meldrum var
farinn út með einhverri konu-
Þjónarnir segja að það sé ekki
ein af hans venjulegu vinkon
um þó þeir haldi að ekki líði
á löngu unz hún verður það
ef dæma má af því hvemig
hún hékk í honum“.
Shayne sagði: „Þakka þér
fyrir“, einu sinni enn og lagði
simann á. Hann hélt um sím
ann og starði á rúmið. Enn var
dæld í koddann eftir höfuð
Phyllisar og rauð náttföt
hennar héngu á rúmstokkn-
um. Shayne gekk að rúm-
stokknum og snerti náttföt
hennar með fingrinum. Svo
hló hann að sjálfum sér, hló
áð Michael Shayne einkalög-
reglumanninum sem var svo
óendanlega harðsoðinn.
Eftir smástund gekk hann
út úr svefnherberginu og lok
aði dyrunum að baki sér.
Hann stakk kon íaksflöskunni
f vasa sinn, setti á sig hatt og
fór í frakka, fór niður me3
lyftunni, gekk yfir forsalinn
og steig upp í bíl sinn.
Hann ók beint til ibúSar
konu Tabor í Little Rivfir.
Þegar hann kom inn f lyft
una sagði hann við lyftuvorð
inn: „Ungfrú Mona Tabor“.
Lyftuvörðurinn studdi á
yfir hádegi þessa morguns hnappinn og lyftan fór Upp á
sem hafði virzt svo lengi að þr ðju hæð. Þégar hann hafði
cpnað dyrnar benti han»
niáur ganginn: „Þama herr®
þriú hundruð og sex. En ég
held að unrfrú Mona sé ékkð
kominn á fætur“.
Shayne gekk út án þess a<3
svara og gekk yfir að herberg
inu. sem ’yftuvörður nn hafði
bent á. Hann nam staðar vi9i
dyrnar og barði.
Enginn ansaði, svo hamá
tók í handfangið cn dyrnai?
voru 'æslar. Hann barði aftui?
en það var ekk: fyrr en hama
barði í þriðja sinn. setn hanm
heyrði íótatak á gólfinu fyriip
innan.
Dyrnar opnuðust. Hanm
ýtti með öxiinni á dyrnar og
gekk inn fram hjá konu í víra
rauðum og gulurn silkislopp
með austrænu mynstri.
liða. Síminn hringdi í svefn
herbergL Shaynes.
•Hann reis á fætur og
studdi sig með annarri hend
inni við horðið. Augu ihans
voru blóðhlaupin, andlit
hans fölt og svipbrigðalaust.
Tóm koráaksflaska lá á gólf
inu og önnur hálffull stóð
'á borðinu.
Símiiin hélt áfram að
Ihringja. S’hayne gekk inn í
svefruherbergið bann slagið
ögn en að öðru leyti virtist
'hann. ódrukkinn. Hann lyfti
heyrnartólinu af og sagði;
,.,Shayne“.
Will Gen ry svaraði hon-
um. „Év er búinn að finna
Mon.u Tabor Mike. Hún býr
í Little River“, bann sagði
bonum' lheimilisfan°|ð.
Shayne sagði; „Gott Will“.
..Hún vinnur sem frammi
stöðushilka í Tally-Ho
klúbbnnm rétt fvrir utan
Little River“, sagði lögreglu i
forinfdnn. „Har,n er fyrir ut j
ian borfíormörkin og við J
skiptum okkur ekki af þeim
ósóma -»n skeður bar. En
fátt er það fallegt. Og svo er
eitt enn sem þú hefur ef til
yill af að heyra. Carl
Meldrnm, er fastagestur í
TaHv-Ho.“
Shavne spurði: „Hvað vit
Sérsfök hagkaup.
1. fl ullarr'?rn — mölekta
— hnökrar ekki — lætur
ekki u* — 1?0 gr. aðains
kr. 30 00.
.inlHINIIMMIMII
^MHiimij........
iiiiimiiim
jHimuiiiiHj
HHIHHHinHI
•IIIHIIIIHIimJ
HHIIHIHHHIH
HHHHIHHHHj
imiiHHiiiiii
•fimmmmij
‘nummmi
••Himiml
.................jjHmUIIH-
■miniimm.
gHmmimiit,
SmmummH'
gmmmmiiii:
imimiiHHHiM'
áimiiHmiiHia)
BnllMUtmiHI
lUIHIimHHt'
Imimiiiim6
RmmiiiH*
M.klatorgi við hlið na á Isbor|?.
Alþýðublaðið — 7. janúar 1962 1*