Austurland - 23.10.1920, Síða 4

4
AUSTURLAND
„Faust“.
Mörgum mun það kunnugt, að
meðal heimsbókmentanna þykir
„Faust“ eftir Goethe eitthvert allra
mesta snildarverkið. Enda er þar
samfara stórfenglegt efni og snild-
arleg meðferð þess. Er þar svo
djúpt kafað f djúp mannlegrar
sálar, dulardóma mannlegs eðlis
og lögmála þeirra, er þar ríkja, að
inikinn skilning og þroska þarf
til þess að fylgja skáldinu. Og
höfundur „Fausts“ er og kunnur
sem einhver mesti spekingur og
skáld heimsins. Auk þess var
hann vísindamaður svo mikill að
frægt er orðið.
Vér íslendingar höfum ekki átt
snildarverkið „Faust“ á vorri
tungu. En vera mun það á vitorði
manna, að alþingismaður Bjarni
Jónsson frá Vogi hefur unnið að
þýðingunni undanfarin ár. Hefur
hann um hríð haft styrk til þess
úr landssjóði. Ennfremur mun
það vitanlegt, að leit mundi
verða meðal þjóðar vorrar að
manni, sem betur er fær um að
leysa þetta vandaverk af hendi.
Hefur Bjarni sýnt snilli sína við
slík störf á þýðingu sinni á „Hul-
iðsheimum“ og „í Helheimi“ eftir
norska stórskáldið Árna Garborg.
Bækur þessar eru á norskunni
frábærar að málfegurð og rímsnild
og mun það allra dómur, að
Bjarni hafi öllum vonum framar
tekist að snúa þeim á íslenzkt
mál. Sá, er þetta ritar, hefur bor-
ið saman þýðingu hans og frum-
kvæðin og þótt það gegna mestu
furðu hve nákvæmt er þýtt að
efni, anda og rími.
Nú er svo komið, að Bjarni
hefur lokið þýðingu á fyrri hluta
„Fausts" og er ætlað að gefa
hana út, ásamt æfisögu skáldsins,
skýringum og formála, fyrir næstu
RAFMAG NSTOÐVA
A
F
H
OSRAM
lampinn er áreiðan-
lega bezti lampinn. —
Fœst hjá
Indr. Helgasyni Seyðisf.
RAFMAG NSTOÐVA
AUSTURLAND
kemur út vikulega.
Verð 5 kr. árgangurinn.
Gjalddagi 1. júlí
Ritstjóri, ábyrgðar- og afgreiðslu-
maður Guðm. G. Hagalín. Sími 6 c.
Innheimtumaður
Einar Blandon, kaupmaður.
Prentsmiðja Austurlands.
Allskonar stimpla frá
» TELF- 354 • 3*. BYEN 324-X *
Signeter - Dorplader - Haandtrykkerier
Brændejern - Numeratorer - Perforérer.
i Kaupmannahöfn útvegar
HANSSCHLESCH
cand. pharm.
SEYÐISFIRÐI
umboðsmaður á Austurlandi.
jól. Á bókin að vera myndum
prýdd og hin prýðilegasta að öll-
um frágangi. En útgáfan er dýr
og því dýrari sem færri eru kaup-
endurnir. Er því mikið undir því
komið, að menn taki vel bókinni.
Tekur undirritaður á móti áskrift-
um og kemur þeim áleiðis til út-
gefanda.
Quðm. G. Hagalín.
♦
Uppboðsauglýsing.
Samkvæmt beiðni Jóns Ásbjörnssonar lögfræðings í Reykjavík, fyr-
ir hönd útflutningsnefndarinnar, verður opinbert uppboð haldið hér
á Seyðisfirði miðvikudaginn 10. nóvember næstkomandi, á circa 460
skpd. af saltfiski, eign firmans Helgi Zoéga & Co. í Reykjavík, en út-
flutningsnefndin hefur fisk þenna að handveði. Fiskurinn er geymdur
hér á Seyðisfirði hjá H/f. „Framtíðin“, H/f. Sameinuöu íslenzku verzl-
unum og kaupmanni Wathne.
Uppboðið hefst nefndan dag kl. 12 á hádegi hér á bæjarfógeta-
skrifstofunni og verða söluskilmálar þá birtir.
Skrifstofu bæjarfógeta Seyðisfjarðar, 8. október 1920.
Ari Arnalds.
A9 forfallalausu
hefi ég í hyggju að
koma til Austurlands-
ins eftir miðjan nóvember í haust, og dvelja um tíma á
Seyðisfirði og jafnvel Norðfirði og Eskifirði ef ástæður leyfa.
Vœri þá æskilegt, aö þeir, sem vildu hafa gagn af dvöl
minni, létu undirbúa það í tíma.
Akureyri, 12. september 1920.
r'
Friðjóii Jensson.
UppboðsaugEýsing.
Samkvæmt kröfu málafærslumanns, Jóns Ásbjörnssonar í Reykja-
vik, fyrir hönd útvlutningsnefndarinnar, verður opinbert uppboð sett
og haldið á Eskifirði 10. nóvember næstkomandi kl. 1 e. hádegi og
verða þá seld 250 til 260 skpd. af fiski, eign firmans Helga Zoéga
& Co. Reykjavík, en sem geymdur er hjá Sameinuöu ísl. verzlununum
Eskifirði og kaupmönnunum Andr. Figved og G. Jóhannessyni, Eski-
firði. Fisk þenna hefur útflutningsnefndin að handveði fyrir víxilskuld
nefnds firma. — Söluskilmálar verða birtir á undan uppboöinu.
Skrifstofu Suður-Múlasýslu, 11. október 1920.
Sigurjón Markússon.
Hásetarnir gripu austurtrogin og
hömuðust við austurinn, en Jakob
og Þorvaldur héldu bátnum upp í
vindinn.
— Hættið þið nú! kallaði Þor-
valdur, er þeir höfðu minkað sjó-
inn í bátnum. — Komdu og taktu
árina Þórður. Jón og Grímur rif-
ið þið seglið.
Þórður tók árina og Þorvaldur
hraðaði sér aftur eftir bátnum og
setti stýrið fyrir. Eigi leið á Iöngu
unz alt var til reiðu. Hálsinn á
seglinu var settur fastur í fremstu
þóftuna og skautið tók Þorvaldur.
Síðan var siglan reist og seglið
dregið upp. Þórður settist við
dragreipið en Grímur gamli tók
skautið. Jakob og Jón áttu að
vera viðbúnir ef taka þyrfti seglið
saman.
Báturinn þaut af stað. Hann
skar sig ofan í öldurnar, svo að
þær freyddu fjaliháar á báða bóga.
Hann lék í höndum Þorvaldi, var
sífelt á iði fram og aftur, eins og
hann væri lifandi vera.
Himinhá holskefla æddi á eftir
bátnum. Skipshöfnin fann kaldan
gustinn leggja af henni og heyrði
hvæsandi gný hennar yfirgnæfa
stormdyninn og stynjandi smásæv-
ið umhverfis bátinn.
— Hækkið þið seglið! hrópaði
Þorvaldur, en skipunin kafnaði í
brakandi gný, er báran skall yfir
bátinn. Grímur gamli gaf eftir á
skautinu og alt hvarf í sjó. Að
lokum skaut bátnum aftur upp
og rann hann fleytifullur af sjó
undan storminum, seglið hafði
rifnað frá ránni og siglan brotn-
að í þóftunni.
— Losaðu brotið úr þóftunni
Þórður og sker þú Grímur snæri
úr lóðinni og reyrðu seglið við
rána. Ausið’ þið á meðan Jakob
og Jón, kallaði Þorvaldur.
Skipunum var hlýtt, höfuðbönd-
in stytt og siglan reyst á ný. Síð-
an var dregið upp seglið og bát-
urinn þaut af stað með sama
hraða og áður.
Umhverfis æddu öldurnar,
freyddu og hvæstu og keyrðu bát-
inn hnýttum hnefa, svo að hann
fleytti kerlingar áleiðis til Iands.
Ált í einu sá skipshöfnin bát á
hvolfi ríða á öldu rétt hjá borð-
stokknum. Hann velkist í sjónum,
snerist við og fór á hvolf aftur,
stakk niður stöfnunum og hvarf í
öldubrot. En innan skams skaut
honum upp á ný og þar fleygðist
hann fram og aftur, stjórnvana í
storminum og æðisgangi öldu-
brotsins.
Mennirnir mæltu ekki orð, þeg-
ar þeir sáu þessa sjón, en svipur-
inn varð þyngri og drættirnir í
andlitinu skarpari. Þeir litu eins
og ósjálfrátt til Gríms gamla og
svo var sem meðaumkvun skini
út úr saltdrifnum andlitunum. Þeir
höfðu ailir þekt bátinn. Það var
bátur Bergs á Stapa, sem elzti
sonur Gríms reri hjá. En Grímur
gamli hóstaði ofur lágt og var
sem hann reyndi að renna ein-
hverju niður.*
Jakob starði á bátinn, unz hann
hvarf. Hann brosti lítið eitt og
horfði niður í kjölinn á hátnum.
Síðan togaði hann hattinn enn þá
betur ofan á ennið og varð al-
varlegur og þungur á svip sem
áður.
Nú rofaði til og var skamt ti
lands. — Á undan bát Þorvaldar
sigldi annar bátur. — Brimgnýr-
inn úr landi barst móti stormin-
um, ógnandi og heiftþrunginn og
löðurtungurnar sáust bera hátt
við loft, er öldurnar brotnuðu
með dunum og dynkjum á skerj-
unum. Alt loftið var hulið þykkri
snjóþoku, að eins á stöku stað
sáust rof, er stormurinn reif á
skýin öðru hvoru og byrgði þau
svo á ný. Öldurnar umhverfis
bátinn öskruðu og hvæstu, typtar
hvítum faldi; úrkaldar og ömur-
legar læstu þær klóm sínum uin
skut bátsins, en seglið skaut hon-
um úr greipum þeirra, og hend-
inni, er um stjórnvölinn hélt, skeik-
aði aldrei hið minsta. Við og við
gaf á bátinn framan við skutinn,
er hann skar sig dýpst í ferleg-
ustu öldurnar.------[Nl.
♦