Austurland - 31.12.1920, Blaðsíða 2

2
\USTURLAND
SEYÐISFIRÐI
hafa fyrirliggjandi:
Jörð til sölu.
Víöidalur á Fjöllum fæst keyptur á næsta ári, ef viðunandi boð fæst.
Undirritaður er eigandi jarðarinnar og ber því að snúa sér til hans.
Bær og úthýsi jarðarinnar eru í all-góðu lagi og engjar grasgefnar
og heygóðar, útbeit all-góð, kvíaær mjög þægar og arðsamar, vatn
innanbæjar og mjög gott. Jörðin ber 250—300 kindur, 10 hesta og 2
kýr að minni reynzlu. Möðrudal. 23 des. 1920.
Jón A. Stefánsson.
Kex, sætt og ósætt
Sago
Kartöflumjöl
Riismjöl
Baunir, heilar og hálfar
Riisgrjón
Þurkaða ávexti
Leverpostej
sjá það, að „borgir falla ekki fyrir
stóryrðum“. Hún þarf að læra
að gera mun á þeim mönnum og
verðleikum þeirra, sem tala fag-
urt og lofa öiiu góðu, þó að það
sé hvergi að finna, og hinum,
sem hafa í sveita síns andlitis
orðið sjálfstæðir menn og eigi að
eins skotið fótum undir sjálfa sig,
heldur og sveita- .eða bæjar-félög
sín og þar með þjóð sína.

Hitt og þetta.
Stjdrnarfrumvörp.
Eftirfarandi frumvörp samþykti
konungur í ríkisráðinu hinn 15.
nóv. s. 1. að leggja mætti fyrir
næsta Alþingi.
1. Frv. til laga um tekjuskatt
og eignaskatt.
2. Frv. til laga um fasteigna-
skatt.
3. Frv. til laga um aukatekjur
ríkissjóðs.
4. Frv. til laga um stimpiigjald.
5. Frv. til laga um erfðafjár-
skatt.
6. Frv. til laga um útflutnings-
gjald af síld.
|. 7. Frv. til laga um vörutoll.
8. Frv. til Iaga um breytingu á
1. gr. tolllaga nr. 54, 11. júlí 1911.
9. Frv. til Iaga um lestagjald af
skipum.
10. Frv. til laga um hreppskila-
þing.
11. Frv. til laga um verðlag.
12. Frv. til laga um breyting á
þeim tíma, er manntalsþing skulu
háð.
13. Frv. til laga um einkasölu
á tóbaki og áfengi.
14. Frv. til laga um lífeyrissjóð
embættismanna og ekkna þeirra.
15. Frv. til vatnalaga.
16. Frv. til laga um vatnsorku-
sérleyfi.
)7. Frv. til laga um hlutafélög.
18. Frv. til laga um skipulag
kauptúna og sjávarþorpa.
19. Frv. til laga um heimild
fyrir ríkisstjórnina að leyfa ís-
landsbanka að gefa út alt að 12.
milj. kr. í seðlum, án aukningar
Fiskilínur
Öngla
Öngultauma
Umbúðastriga
Umbúðapappír
Prímusa
Rjól
Munntóbak
á máimforðatryggingu þeirri, sem
hann nú hefur.
20. Frv. til laga um viðauka við
lög 8. marz 1920, um heimild fyr-
ir landsstjórnina til að takmarka
eða banna innflutning á óþörfum
varningi.
21. Frv. til laga um heimild
fyrir ríkisstjórnina til að taka í
sínar hendur alla sölu á hrossum
til útlanda, svo og útflutning þeirra.
22. Frv, til laga um breyting á
lögum nr. 54, 30. júlí 1909, um
stofnun vátryggingarfélaga fyrir
fiskiskip.
23. Frv. til laga um breyting á
77. og 78. gr. fátækralaga 10. nóv.
1905.
24. Frv. til laga um stofnun og
slit hjúskapar.
25. Frv. til laga um afstöðu
foreldra tii skilgetinna barna.
26 Frv. til laga um afstöðu for-
eldra tii óskilgetinna barna.
27 Frv. til laga um breyting á
lögum nr. 36, 26. okt. 1917. um
stofnun alþýðuskóla á Eiðum og
afhending Eiðaeignar til lands-
sjóðs.
28 Frv. til laga um afnám laga
nr. 12, frá 18. sept. 1891, um að
íslenzk lög verði eftirleiðis að
eins gefin út á íslenzku.
29 Frv. til laga um einkasölu
á lyfjurn.
Fjárlaga- og fjáraukalaga-frum-
vörpin munu eigi tilbúin.
Danska stjórnin.
Eftirtektaverð er framkoma
dönsku stjórnarinnar gagnvart við-
skiftahöftinum. Nefnd hafði verið
skipuð til athugunar viðskiftunum.
Voru menn þar ekki á einu máli
im hvað gera skyldi, en meiri
hlutinn hallaðist þó heldur að við-
skiftahöftunum. En stjórnin vildi eigi
láta sér þau ráð að kenningu
verða, taldi öll vandkvæði á slíku,
kvað verðlækkun og batnandi hag
í nánd og þótti alls ekki svara
kostnaði öll þau óþægindi, sem
af mundi leiða viðskiftahöftunum.
En íslenzka stjórnin er víst fjærri
því, að feta í sömu fótsporin, þó
að auðsýnilega mætti það leiða
ti! bóta.
Skólanefnd
Reykjavíkur heíur nýlega skipað
tvo menn, þá Ölaf Ólafsson, fyrv.
prófast og Steingrím Arason, kenn-
ara, til að kynna sér lestrarkunn-
áttu í barnaskóla Reykjavíkur og
eiga þeir að hlýða á Iestrarkenslu
í skólanum. Væri eigi fjærri hæfi,
að þetta væri víðar gert, ef til
vill þykir ekki ástæðulaust hér á
Seyðisfirði að gera slíka ráðstöf-
un og verður þá með henni skor-
ið úr nokkru þeirra deilumála,
sem hér hafa risið upp um kenslu
í skólanum.
„Tíminn“
og „Morgunblaðið“ hafa sem
oftar skifzt á orðum undanförnu.
í einni greinanna talar „Morgun-
blaðiö“ um það, að „Tíminn“ sé
mjög mikið útbreiddur, en hægt
er að uppplýsa um það, að er
maður ferðast um sveitirnar og
sér þar „Tímann“ á fldstum bæj-
um, þá fær maður brátt að vita,
að blaðið er sent án þess um
það hafi verið beðið og án þess
að það sé borgað. Útbreiðsla
blaðsins er því vafasamt tákn vin-
sældanna.
Einar H. Kvaran
rithöfundur er kunnur að því,
að vera skáld smælingjanna. Hvar
sem gripið er ofan í bók eftir
hann, !er samúðin með smælingj-
um þjóðfélagsins auðsæ. Það get-
ur því ekki skrifast tekjumegin á
lista íslenzkra jafnaöarmanna, að
þessi* maður skuli vera þeim svo
Hillingar.
— (Brot). T
Ég fór að heiman á bezta aldri,
eitt haustið, þegar frostrósirnar
skreyttu rúðurnar.
Nóttina áður höfðu laufblöðin í
skóginum handan við vatnið byrj-
að að fölna, og blómin í garðin-
um heima hneigt krónur sínar til
foldar.
Ég fór með hugann drukkinn
af unaðslegustu endurminningum
og fángið fult af háleitum von-
um. „....
Fóstri minn kvaddi mig á hlað-
inu. Og þá sá ég það, sem ég
aldrei hafði séð áður, að augu
hans vöknuðu sem snöggvast.
Hann klappaði á öxlina á mér og
sagði: — En mundu það í lengstu
lög, drengurinn minn, að hugsjón-
irnar verða ekki að veruleika,
nema kraftur viljans sé ótvístrað-
ur. En helzt af öllu hefði ég kos-
ið, að æfidagar þínir mættu iíða
algerður andstæðingur, að hann
skipar annað sæti á lista andstæð-
inga þeirra, við næstu alþingis-
kosningar í Reykjavík.
í fyrirlestri,
sem Einar H. Kvaran flutti í
vetur í Sálarrannsóknarfélaginu,
lofar hann frjálslyndi hinnar ís-
lenzku kirkju, þ. e.: það er þó
gott við hana, þrátt fyrir alt og
alt. En stórlega mun það samt
efasamt, hvort „frjálslyndi" henn-
ar er henni nokkur vörn. Mun
réttara að líta á það, etirf eðli
þess, sem vott veikleika hennar,
glundroða og hirðuleysis, heldur
en ávöxt sannrar víðsýni og and-
legrar tignar.
Um „Vígslóða“
Stephans Q. Stephanssonar er
farið mjög hörðum orðum í „Lög-
bergi“. „Vígslóði“ stendur að baki
fjölda kvæða skáldsins að skáld-
legu gildi, en hann er harður
dómur á vígaferli og ofbeldisverk
og í honum lýsir sér sár gremja yfir
því, að nokkrir íslendingar skyldu
gera þjóð sinni þá smán að út-
hella blóði sínu á altari svívirð-
inganna. En „Lögberg" telur orð
skáldsins hina herfilegustu for-
smán, og segir þá jafn-vítaverða,
sem séð hafa um útgáfu bókar-
innar eða lagt henni liðsyrði. Ætti
þessi skömm vestræna blaðsins
seint að fyrnast meðal íslendinga.
hér. Hér er nægilegt starf fyrir
hraustar hendur. —
Fóstra mín fylgdi mér út fyrir
túngarðinn. Og það fanst mér
örðugast, að skilja við hana.
Ég lofaði henni því, að verða
ekki lengi að heiman, en þó hafði
ég einsett mér að hverfa ekki
heim aftur, fyr en ég hefði unnið
þá frægð, sem færði henni óum-
ræðilega gleði...
— En það var nú í þá daga.
Nú eru liðin mörg ár síðan.
Ég lít yfir líf mitt.
Ég geri upp reikninginn.
Hvað hef ég gert?
Hvaða þýðingu hefur starf mitt
haft? V
— Hver svarar?
Fóstri minn, værir þú kominn
til mín nú, er ég stend hér við
vegamótin, þá hefði ég niargt að
segja þér, margs aö biðja þig
fyrirgefningar á.
Þú hafðir reynzluna, en ég bar
ekki giftu til að fylgja ráðum
þínum.1 Ég sá sjónir, sem voru
ímyndaðar, — lífið í draumfögr-
um hillingum.