Austurland - 31.12.1920, Blaðsíða 3

AUSTURLAND
3
Tjón póstsjóðs
af brunanum í Borgarnesi hefur
reynzt miklu minna en ætlað var
í fyrstu.
Stjórnarráðfð
hefur gefið út yfirlýsingu, par
sem menn eru varaðir við að
fara til Danmerker til atvinnuleit-
anar, þar eð þar fari atvinnuleysi
• sívaxandi.
Kra;jh,
rektor, einn a dansk-íslenzku
sambandsnefndarnönnunum hefur
nú mótmælt hai ðlega því, sem
ýmiss dönsk blöð hafa eftir hon-
um hermt um fcr hans hingað í
vor. *
D’Anni nzio,
sem látið hefur svo mikið til sín
taka stjórnmál oj gerst ríkisstjóri
Fíúme borgar, he ur nú orðið að
leggja niður völd sín. Sem mönn-
um mun kunnugt, er hann stórfrægt
skáld og rií har.s þýdd á fjölda
tungumála.
Skemtun.
Kvöldskemtun \ élt skemtifélagið
„Bjólfur" hér á annan dag jóla.
Var þar leikinn gimanleikur „Frá
Kaupmannahöfn til Árósa“. Er
hér erfitt um slík og var sviðinu
og útbúnaði þes; furðu vel fyrir
komið. Menn sktmtu sér yfirleitt
vel við leikinn, ieikendum tókst
„upp og niður cins og gengur“,
þó lék einn þeirri mjög vel. Var
það Jón Vigfú ;son, bygginga-
meistari. Lék ha in svo sem vér
höfum séð hann bezt gera áður.
Þá sungu þeir vísöng Kristján
Kristjánsson yngr og Jón Vigfús-
son og síðar un kvöldið sungu
þeir einsöngva. Sungnar voru
þrennar gamanv sur all-snjallar.
Gerðto þeir það Sig. Baldvínsson,
póstmeistari og .ndriði Helgason
rafmagnsfr. Síðasr þessara gaman-
Ég sat við brunn falskra tilfinn-
inga.
Ég bergði af bikar nautnanna
og þóttist sjá af næsta leiti fram-
undan ljómann, sem ég átti að
ganga inn í.
Ég var ekki í neinu kapphlaupi
við lífið. Og áðu en varði sá ég
það á fleygiferð fram hjá mér. —
Ég var orðinn eins og grugg-
ugur stöðupollur sem ekki einu-
sinni getur látið geisla hádegissól-
arinnar glampa á yfirborði sínu.
------En nú e’U augu mín að
ljúkast upp fyrir því, hvað þetta
líf er lítils virði.
Ég er orðinn hiður á því.
Ég hata það. Cg ég fyrirlít það.
Sjáðu til. Ef ég kreisti hnefann
utan um það, þt smýgur það út
á milli fingranna eins og skúm.
Nú aumkva ég veslingana, sem
verið hafa félagar mínir og kunn-
ingjar, og auðrm nnina, sem ég
hefi dýrkað eins og æðri verur.
Nú veit ég að þi.ð er falstrú hjá
þeim, að gildi íísins fari eftir
fjölda þúsundannc, sem þeir eign-
ast, og lengd tímans, sem þeir
geta verið iðjulausir ...
Kjörþing
verður haldið í bæjarþingstofunni hér í bænum Laugardaginn 9. janúar
næstkomandi og hefst kl. 12 á hádegi til þess að kjósa 3 fulltrúa í
bæjarstjóm Seyðisfjarðarkaupstaðar.
Listar með fulltrúaefnum verða að vera afhentir á skrifstofu bæj-
arfógetans fyrir hádegi, tveim sólarhringum á undan kosningunni.
Skrifstofu bæjarfógeta Seyðisfjarðarkaupstaðar 29. desember 1920.
Ari Arnalds.
Til raísuðunotenda.
Sökum þess hvaö rafljósin hafa verið dauf undanfarna daga, sem
stafar af ofmikilli straumnotkun, þá hefur Rafmagnsnefndin neyðst til
að fela eftirlitsmanninum að taka úr sambandi, fyrst um sinn, alla
hitunar og bakarofna.
Sýni það sig að ráðstöfun þessi reynizt ófullnægjandi, neyðist nefndin
til að gera nýjar og frekari ráðstafanir.
í þeirri von að unt sé að komast hjá þessu, leyfir Rafmagnsnefndin
sér enn á ný að skora á alla rafsuöunotendur, að nota sem allra
minst rafsuðuáhöldin sfðari hluta dags, eftir að Ijós eru kveikt.
Rafmagnsnefndin.
vísna söng Sig. Baldvínsson og
var í sjómanns gerfi. Var gerfiö
gott og tilburðir söngmannsins
að sama skapi, en vísurnar síðri.
Að lokum var danzað lengi nætur.
Til Austurrfsku barnanna
hafa oss borist 10 krónur frá
ónefndum. Kærar þakkir.
Hundahreinsun.
Konvið hefur til vor fyrirspurn
um það, hvernig á því standi, að
hundar hafa ekki verið hreinsaðir
hér undanfarin ár. Viljum vérspyrja
þá, sem um slíkt eiga að sjá,
hvort þessu sé svo farið og hvers
vegna.
Á síöasta
bæjarstjórnarfundi var dregið um
hver ganga skyldi úr stjórninni
um þessi áramót. Var dreginn
út Stefán Th. Jónsson, konsúll. Á
því að kjósa 3 menn í bæjarstjórn
eftir nýjárið.
Landpóstur
kom hingað í fyrrakvöld. Var
hann með 4 hesta undir pósti og
færð afar ill.
— Og ungu stúlkurnar, sem
stytta sér stundir með því að
brjóta heilann um sniðið á næsta
kjólnum sínum, hvernig Gunna og
Sigga hafi veriö búnar á síðasta
danzleik, og hvað það sé unaðs-
legt að þurfa ekki að slíta sér út
á daglegu striti; eða húsmæðurn-
ar, sem eyða tveim þriðju hlutum
æfi sinnar í það, að bursta fisið
af húsgögnunum og drekka kaffi
hjá vinkonum sínum. Eru þetta
ekki brjóstumkennanlegustu verur
jarðarinnar?
Eru það ekki olnbogaböm lífs-
insj? —
Enginn þessara manna hefur
hugmynd um það, hvað lífiö get-
ur verið dásamlegt, þar sem lífs-
baráttan er háð við sjálf náttúru-
öflin og hvert fótmál getur leitt
út í dauðann. — Þar, og eingöngu
þar getur hún verið óháð lög-
máli breytileikans.
Þar, og eingöngu þar geta elsk-
endurnir’ runnið svo saman í eitt,
að þeir verði eins og tærir kryst-
ailar, sem brjóta ljósiö nákvæm-
lega eins. —
— Þar sem konan, hvert sinn
og hún fær mann sinn heim, finn-
,ur að hún hefur heimt hann úr
helju, þar sem haitturnar hanga
yfir höfði manns eins og skýjadrög
á haustdegi, þar helzt ástin síung,
sívakandi og sístarfandi.-------
------Nei, á þessum vegamót-
um er ég ekki í neinum vafa um
það, hverja leiðina ég á að fara.
Dúna, — viltu koma með Tnér
yfir bláfjöllin háu, sem bera tign
tilverunnar á herðum sínum. Viltu
lauga þig í lindum himinblámans
og andvara öræfanna. — Viltu
lifa með mér þar sem þú finnur
að lífið er áþreifanlega dásamlegt,
þar sem hvert einasta augnablik
minnir manninn á, að hann er fædd-
ur til að starfa, og þar sem á-
reynzlan verður manninum yndi.
Viltu koma með mér þangað,
sem stormurinn æðir í tryllingi
og fönnin jafnar yfir lægðir og
hóla, — þangað, sem vorsólin
vinnur dásamlegustu kraftaverkin.
— Dúna, — þangað þráir hug-
ur minn. Þar vil ég lifa með þér,
berjast með þér og deyja með
þér. —
Móðurhjartað.
Eftir Jean Richepin.
Einu sinni
var ungur piltur,
heldur fátœkur,
hægur og stiltur.
Hann elskadi stúlku
meö stein fyrir hjarta,
og sýndist hún vera
sólin bjarta.
Hún sagöi: „Hundur minn
svangur er inni.
Mettu 'ann á hjartanu' úr
móður þinni“.
Hann drap sína móður.
Á diski bar hann
hjartað, sem blœðandi’ úr
brjósti’ ’hennar skar hann.
Hann rak í fótinn
og féll á kné,
en hjartað í bleytuna
blœðandi hné.
Þá grátraust heyrðist
við götupytt:
„Æ, daztu nú blessað
barnið mitt"!
Guðm. G. Hagalín.
Fjórðungsþing
„Fiskifélags íslands*, fyrir Aust-
firðingafjórðung, var haldið á
Norðfiröi 16. þ. m. Fulltrúar voru
kosnir á sambandsþing Hermann
Þorsteinsson, Seyðisfirði og
Bjarni Sigurðsson Eskifiröi. SíCar
verður fjórðungsþingsins nánar
getið.
Ég vil sjá þig daglega við ræt-
ur öræfanna, háa og tigulega eins
og norræna gyðju. Yndislega eins
og vornótt inn til dalanna. Sak-
lausa eins og blómið við jökul-
rætumar.
Þar hefur mig dreymt að ást
þín ætti að ljóma um mig hlý
eins og bænirnar hennar móður
minnar.
Dúna, — ef guð skapari lífsins
er nokkursstaðar nærri okkur
mönnunum, þá er það inn til
fjallanna, þar sem mennirnir eiga
í sífeldri baráttu við lífið, og þar
sem baráttan verður þeim guð-
dómleg nautn.
Ég hef séð hann í skýbólstrun-
um, er þeir þyrlast um himininn.
Ég hef heyrt til hans í storminum,
þegar tindarnir hafa nötrað pg
fjöllin skolfið.
Ég hef séð hann í morgunroð-
anum breiða blessandi faðminn
út yfir jörðina.
Og ég hef heyrt til hans í vor-
blænum, þegar suðrænn ylurinn
hefur farið lífgandi um ungviði
jarðarinnar.