Baldur


Baldur - 23.02.1903, Blaðsíða 3

Baldur - 23.02.1903, Blaðsíða 3
BALDUR, 23. FEBRÍAR 19O3. 3 Frá Carberry í norður til Nec- pawa og þaðan norðvestur á fylkis- jaðar. Frá Carbcrry f suðaustur til Mor- dcn og þaðan suður að lfnu. Frá Winnipcg til Brandon og baðan •rc'jnum Elgin og Delorainc suður að lfnu. Frá Elgin f norðvcstur gcgnumj Hartncy og VTirdcn vestur á fylk- isjaðar. ! Frá Delorainc vcstur á fylkis-: jaðar. Frá Winnipcg f norðvcstur til Narrows við Manitobavatn og grein út úr þcirri brant til Winni- pegvatns. ÁLYKTANIR. þær, sem mcnn geta dregið afj ol'lum þessum umbrotum f landinu, í kunna að vera margvfslegar, cn þó j sf nast tvær ályktanir liggja bcinna i við hcidu.r en nokkrar aðrar.. Ann- 1 aðhvort cru auðmcnn orðnir mjög hræddir nm, að það sje að verða i hver síðastur með það, aðkomaj fje sfnu f arðsSrn fyrirtaiki áður cn bjóðin fari sjálf að eig.a jámbraut- | ir.iaar ,; cilegar þessar tvær bœnir um Stofnskrár, sem cru svo furðan- lega Ifkar hvcir airnari, — önnur frá Bandarfkjunum, hin úr Catxada, ■— cru stórslcgnar póilitiskar, ,plöt- ur,‘“ sjerstaklega fitreiknaðar sem kasningaáhald. Sje fyrri Silyktan- in rjctt, .ætfi cnginn hcilvi.ta mað- U.r að geta misskilið þaö, að rfkir ninstaklingar leggja ekki fje sitt á vitxíu f neitt það, sem þjóðinni f ncild sinni væri ckki aivcg eins ó- keett að lcggja íjc siti 1 Kcynist 's£ðari ályktunin rjettari, ætti cng- ]nn kjósandi þessa fylkis að láta slfkan mauravefnað hafa nokkur á- hrif 'i atkvæði sitt til cða frá. Fað er komið mikið meira en nög af svo góðu. Canadi'ska þjóðin ætti sem fyrst að kaujra þæ>r ixrautir, scm búið cr að leggja. Skýrslur Kyrratiafsbrautarfjelagsins sýna, að tckjur þess lvafa verið h á 1 f r i ’sj8ttu tmiUjón c'.<ollara ^nciri sfðas’tUðið ár ’lndldur en árið n;est á undan, og hefir þó gróða Þess fjelags jafnan vcrið við brugðið. 5’að getur enginn heilvita mað- Ur rekið sjálfan sig úr vitni um það, &ð það fer sannarlega að ganga igUepi næst fyrir nokkurn þing- uunig *ð gr.eiða atkvæði sittmeðþvf aðfjölgaslík- u m k ú g u r u m f 1 a n d i n u. Allt, sem skaparinn veitir, er frjálst, — lögur loft og iáð. Allt, sem maðurinn ræður við er ófrjálst, — afurðir láðs, lofts, og Lagar. Ný- fœdda barnið kreppir litla hncfann utan um það, sem fyrst er látið f lófa þess. Mcð aldrinum vcrður hnefatakið alltaf fastara og fastara, þangað til öllu náttúrlegu cðli er stundum otboðið svo, að einn mað- ur vcrður annars manns hcrfang, fyrir ágirndar sakir. Merkilegt er, að sá tími skuli koma, að jafnvel hinn ágjarnastl yfirgaitgsscggur verður að sleppa takinu, — hætta að krcppa lmefann, — þcgar hinn skammvhrmi æfidagur hans er að kvöldi kominn. Þá fer hann aftur til þcss ósýnilega, •scm hann er upprunninn frá, — alveg eins tóm- hentur eins og harin kom þaðan fyrst. Almenningur ætti nú að hafa glöggar gætur á þvf, hvernig þingin og fjelögin haga fram- kvæmdum sfnum í þessum stór- kostlegu fyrirtækjum. Menntun bœnda. vanin á að starfa svo vel sem skyldi, og því crum vjer seinni til að tileinka oss nýjar hugmyndir og Að mcnntun væri nauðsynleg nýtt: fyrirkomulag. Meimurinn fyrir bœndur, því hcfir a1lt til yfir- í brcytist mcð hvcrjum degi. Vöðv- standandi tíma ekki vcrið mikill' ar hafa minna Sildi 1 baráttu lffs- ins nú en fyrrum. Maður, sem hcfir vitsmuni og kann að nota þá, er sá, cr nú þykir mest tii : koma, og liann ersá, er brátt mun I verða f broddi fylkingar. F'yrh rjg j nær því hvcrja aðra stöðu f lífinu gaumur geíinn Að svo mmskakk- ur hugsunarháttur, sem það, að menntun hafi enga vcrulega þýð- | hann ing fyrir þanti mann, sem ætlar að gjöra landbúnað að lí'fsstarfi sfnu, skuli hafa loðað svona lcngi v menn, cr ekki vcl skiljanlegt. En þurfa mcnn að hafa oðlast ákveðna aðal-ástasðan er sú, að akuryrkjan, þckking, cða að hafa gengið gegn- sem í raun rjcttri er eitt hið göf- j nm ákv.eðið namstímabil, áður en ugasta lífsstarf, cr menn geta gefið | Þeir Þyhi stöðunni vaxnir ; en sig við, hefir aldrei verið sett í mjög háan sess meðal atvinmiveg- anna, ekki aðcins af þcim, er aðra atvinnu hafa stundað, heldur, og það jafnvel sjerstak'lcga, af hœnd- unum sjálfum. Þótt akuryrkju hafi stöðugt farið fram, frá því að racnnt- un hófst meðal mannkynshis, þá hefir hún alldrei vcrið höfð í þeim metum, sem hún svo margverð- skuldar. Nú fyrst eru racnn að eins að byrja að Ojpna auguia fyrir þvf, að menntun sjc nauðsynleg þeim mönnum, er hana stun.da, sem og allan land'bún.r&ð.. Skortur á menntun og almcnnri akuryrkjukcnnslu hcfir til þessa verið hinn ömurlcgasti „Þrándur f Götu“ fyrir vcruleguin framförum bœndastaðan, sem þó útheimtir mciri dómgreind og Akveðnari hæfileika, en nokkur önnur staða, er álitin svo auðveld, að hún út- heimti ekki mikinn þekkingarforða. Þvflík fásinna ! I landbúnaðinum eiga mcun heinlínis fangbrögð við náttúruna, og þar af leiðir, að þekking k k'iginn hennar cr óum- flýjanleg, eigj maður ekki að verða undir í glfmurmi Fáir hœndur halda n&kvæman búreiknújg, eða hafa vissu fyrir, hve mikið þeir framleiða árlega.; en þar af ieiðir, að margur leka- staður kcmur á búbátinn, sem þeir aldrci finna hvar er. Þar eð greinar landbúnaðarin* eru margar, v.cr.ður að Ifta nákværn f landbúnaði. Allt til yfirstandandi i l^íí51 eft'r þeim o liura, til þess að tfma var hugmyndin um sjcrstaka j hoinast hjá ónauðsyniegum útgjöld- kennsiu í a’kuryrkju höfð að skojri, nálega afhverjum manni. Og meira að segja, menntun sú, er alþýðu- skólarnix vcita, i>ótti ekki ibuenda- efnum mjög nauðsynleg. Undir eins drcn<jirnir t>- voru um og að ekkert gangi í súginn. Vjer höfum ýmislegt út á þá menn að sctja, sem fara að einhverju ó- búmannlega, og sigla sig svo ura, en þó hiildum vjer sjálflr áfrarn orðnir I Þessum slempilukku-bú&kap ár cft- tiœgilega stórir til að virtna, urðu jir ^r> °& hfdduna að við sjeum þcir að yfirg.efa skólana,; cn af mestu búsnilliagar, afþvíviðhöí- þessu athœfi l.eiddi svo, að fjiildi ungra manna 'kunnu að eins að lesa og skrifa og það stundum lak- lega. Nú gcta allir náð til skól- um ekki til þessa koUstungist. Eitt tjónið, er vjer bœnd,ur bfð- um af menntunarleysinu, e.r það, að vjer getum ckki látið halda anna, og menu ættu þóað minnstaj nœgnlega uppi svörum fyrir oss á kosti að færa sjcr I nyt þau hlunn- j fylkisþinginu og í stjórnmálum 1 Empire. Þetta er mynd af Empire- skilvindunni, sem GUNNAR SVEINSSON hefir nú tíl siilu. Um hana þarf ekkert :að Tjölyrða. H.ún mælir bezt mcð sjcr sjálf. indi þannig, að hver cinasti dreng- ur fengi alþýðuskólamenntun. Það er engum efa bamdtð, að mcnntunars’kortur cr vissari en nokkuð annað, ti’l að tá'Ima fram- fi'irum vorum, ,vegna þcss, að oss er jafnan torvelt að losa pss við ýmislegt það, cr v'jer erum orðnir ranir rið,; >en það kemur af þvf, að dómgreind vor hefir ekki verið heild sinni. Vjer búum í landi, sem hefir tekjur sfnar nær þvf ein- vörðungu af akuryr'kju, og þar sem hagur ákuryrkjubcenda ætti því að takast til grcina allu öðru framar. Hvernig verður tekið ncegilegt til- lit til ‘hagsmuna vorra, meðan stjórnmál og stjórn er í höndum þcirra manna, cr gera sjer slíkt að atvinnuvegi, en hafa enga hlut-

x

Baldur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Baldur
https://timarit.is/publication/165

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.