Baldur - 06.04.1903, Blaðsíða 3

BALfrUít, 6. APRÍL I9Ö3.
3
var það gjört af vini
'num S. J. Vfdal, að
taka til máls um hjarðlagam/ilið.
Hann segist hafa verið og vera á
mðti hjarðlugum, og hann hafði líka
framkvæmd til þess að nota sveit-
arblaðið til þcss, að láta þessa skoð-
un sfna f ljósi. Svona á það að
vera. Baldur er til orðinn til þess,
að menn ræði f honum málefni sfn
og láti hann flytja hugsanir og j
skoðanir frá manni til manns. Það [
er ekki sjálfsagt að þcir sem gcfa j
blaðið út hafi allt af orðið. Nci,
þeir ætlast til að þegar mönnum j
detta einhver ný málefni f hug, þá [
riti þeir um þau og birti það í blað-
inu sfnu. Sömuleiðis, ef þcir cru
ekki samdóma þvf sem í blaðinu
birtist, og finnst skaðlegum cða
röngum skoðunum haldið fram, þá
er það skylda þeirra að mótmæla |
þeim. Einnig er rjett af mönnum
að ræða um starfsemi sveitarráðs-
ins, hvað það cigi að gjöra og hvað
ekki. Fyrir ölfu þesskonar cr Bald-
ur opinn, að eins að það sjc kurteis-
lega fram sett og menn haldi sjcr
við málefnið.
Jeg játaþað, að jeg er hjarðlaga-
maður. En það skal jeg segja vini
mfnum Vídal, að jeg vil ekki hamra
áfram þetta mál njc önnur, scm
skoðanir gjaldenda cru mjög drcifð-
ar um, þar til vissa er fengin fyrir
að meiri hluti sje mcð þeim. Jeg
ritaði fyrri grcin mína til þcss að
inrtteiða umræður um málið, og jeg
er glaður yfir því að það heppnað-
ist. Jcg rita ekki þcssi orð til þcss,
að fara að rita löng mótmæli. Við
höfum báðir, Vídal og jeg, sctt
fram okkar skoðanir, og málið ligg-
ur opið fyrir öllum til umræðu og
athugunar.
Vinur minn Vídal verður dálft-
ið fyndinn yfir þcssari setningu í
fyrri grein 'minni : ,,Jeg hcfi heyrt
gætna og athugula mcnn halda því
fram, að skemmdir af þessum or-
sökum nemi þúsundum dollara á
ári hverju“. Mjcr þykir ævinlcga
mikið fyrir því að hafa saklausa
menn fyrir rangri sök, og er ætfð
fús að bæta úr þvf ef þcss er unnt.
Ef hr. Vfdal því sannar mjer,
að vinur okkar, þingmaðurinn fyr-
ir Gimli, hr. B. L. Baldwinson, sje
ógætinn og athugunar-
1 a u s , þá finn jeg mjcr skylt að
taka þessa staðhæfing aftur, því
þingmaðurinn er einn af þessum
athugulu mönnum sem mjer varð
á að kalla svo, en jeg bið fyrirgefn-
ingar ef það hcfir verið rangt að
skipa hr. Baidwinson í flokk með
gætnum og hyggnum mönnum.
En þó við Baldwinson híifum ekki
verið á sömu skoðun f pólitik, þá
hefi jeg nú haft þá skoðun á hon-
um, að hann væri nokkuð praktisk-
ur maður. En þctta er lfklega fljót-
færnisflónska hjá mjcr. Það er held
jeg ekki nákvæmlega rjctt hjá Vf-
dal, að fylkið hafi ekki lagt meira
cn $425 á ári f vegabœtur f Gimli-
svcit. Það mun sjaldnast hafa ver-
ið undir $1000, cn oftar nær $2000
sfðan um 1890 að jeg fjekk Col-
cleugh til þess að taka það málefni
að sjer. Jeg sýndi honum fram á,
að þessi sveit nyti cngra hlunninda
úr fylkisfjehirzlunni móti öllum
þeim fjárveitingum til vegagjörða
og brúabygginga, sem cldri sveitir
höfðu notið áður, og voru þvf komn-
ar í blómlegt ástand, og þar ofan í
kaupið hafði verið og var verið að
vcita stórfjc til járnbrautarlagninga,
þar scm Gimli naut einskis.
Frá því fylkið fór að styrkja vega-
gjörð hjcr hcfir það veitt árlega frá
eitt til tvö þúsund dollara á ári.
Fyrstu árin var það um $2003 og
nú segir Baldwinson okkur að það
sje$2SOOseinustu árin. Meðskyldu-
vinnudagsverkunum má rcikna
$1 100 til $2000 scinustu árin frá
sveitinni. Svo þcssi seinustu ár
hcfir þvf vcrið varið frá $2000 til
$4000 til vegabóta f svcitinni á ári.
Það erþví ckki nægsönnun móti
því að gripir eyðileggi vegina, að
enti sjeu til upphækkaðir vegir.
Það sannar bara það, að gripirnir
cru ckki nógu rriargir til að eyði-
leggja þá alla, svo að sveitarfjelag-
ið og fylkisstjórnin hafa heldur bct-
ur en gripirnir cnn sem komið er,
en fjölgi gripum að mun cr ckki
gott að sjá hvcrjir sigra muni.
Að ’domparnir' í Breiðuvfk halda
sjer betur cn annarstaðar, sannar :
1. Að J. Julius hcfir verið vand-
virkari cn þeir, sem sfðar hafa
sjeð um vegagjörðir ; cða
2. þar hefir vcrið betri ofanfburð-
ur: eða
3. gripirnir í Breiðuvík eru skyn-
samari cn gripir eru annarstaðar
f nýlcndunni. Eða þá að allar
þcssar orsakir eiga þátt f þvf,
að vegir hafa haldist þar betur
við.
G. Thorsteinson.
Toðaleg ásökiín.
(Framh.)
Káetuþjónninn og stýrimaður-
inn .sögðu frá áflogunum. Maður-1
inn, sem við stýrið hafði staðið,
sagðist hafa sjeð Smith einsamlan.
Svo komu þcssi tvö vitni, sem
höfðu eiðfest það að þau hefðu sjeð
mig myrða hann.
,,Jeg verð að biðja yður,“ herra
dómari,“ sagði lögmaður minn, ,,að :
leyfa vitnunum ekki að hlusta hvert j
á annars framburð11.
Fyrsta vitnið kom inn og var |
yfirheyrt. Jeg mundi að jeg hafði j
sjeð þann mann áður, og ekki meira.:
Hann sagðist hafa verið á vcrði
nóttina sem Mr. Smith var myrt-
ur, og að þegar kl. var hjer um bil
tvö, hefði hann heyrt tvo menn
vcra að rífast, af málrómnum
kvaðst hann hafa þekkt að það var
Mr. Smith og jeg. Hann kvaðst
hafa staðið bak við segl, svo hann
gat sjeð allt án þess að hann sæist.
Við hcfðum rifist stundarkorn, svo
hefði jeg tekið kaðalfleininn, barið
Mr. Smith mcð honum í höfuðið
og hrint honum um leið svo hann
fjell útbyrðis. Vitnið kvaðst ekk-
ert aðvörunarhróp hafa gctað gcfið,
því sjer hefði legið við yfirliði, og
svo hefði Ifka hitt vitnið komið til
sín í þeim svifum og sagt sjer, að
það bæri bezt að þegja fyrst um
sinn, sfðarmeir myndi þcim gcfast
tækifæri til að ná f morðingjann.
Hann kvaðst hafa viljað segja
skipstjóra frá þessu, en þá hefði
Murphy sagt, að þcir ættu þá á
hættu að vera kallaðir sem vitni
fyrir rjettínn, og yrðu þá að eyða
löngum tfma án nokkurs endur-
gjalds. Hann kvaðst ckki hafa
reynt að þvinga morðingjann íil að
borga sjer peninga, þar eð Murphy
einnig hefði ráðið sjer frá þvf.
Lögmaður minn spúrði vitnið,
hvernig hann hcfði vitað að það
varjeg, scm framdi illvirkið. Hann
kvaðst hafa þckkt mig á rómnum,
og svo hefði tunglið skinið bcint
framan í mig, svo ekki hefði verið
hægt að villast á þvf. Hann kvaðst
alveg viss um að það hefði verið
jcg-
Hitt vitnið var nú kallað inn.
Það var búlduleitur maður, rauð-
hærður, smáeygður og inneygður,
munnstór og nefið cins og skorið
þvers yfir. Hann sagðist hafa
sctið fyrir framan atkersvinduna
þegar morðið var framið. Allir
hefðu sofið ncma hann og varð-
bergsmaðurinn. Hann sá Mr.
Smith og mig koma fram á, heyrði
okkur vcra að rífast, sá mig berja
hann með fleininum og hrinda hon-
um útbyrðis. Kvaðst hafa hcyrt
skvetturnar þegar hinn myrti fjell
f sjóinn, en varð svó hræddur að
hann gat ekkert aðvörunaróp gcfið,
enda hefði sjer við nákvæmari í-
hugun virzt skynsamlegast að
þegja.
„Var það áform yðar að reyna
að hafa peninga út úr þeim ákærða
fyrir þögn yðar?“ spurði lögmaður
minn.
,,Já, það var áform mitt. Mjcr
stóð alveg á sama um Mr. Smith“.
,,Fannst yður ekki rjettvfsin
krefjast þess, að þjer segðuð sann-
leikann ?“
,,Rjettvísin, rjettlætið ? Hvað
varðar mig um slfkt. Ef við hefð-
um sagt frá þessu, hefðum við tap-
að tíma, misst atvinnu okkar, og
þcss utan verið umsetnir eiris og
fangar, án þcss að geta varið frftíma
okkar að eigin vild. Eigi jeg að
gjöra eitthvað fyrir rjettvfsina, vil
jeg hafa borgun fyrir það“.
,,Hafið þjer í síðastliðin 10 ár
cngum sagt frá þessu ?“
,,Nei; hinn ákærði hvarf og jeg
vissi ekkert hvert hann fór. Síðah
hcfi jeg verið á ferðalagi og þess-
utan f gulllandinu, og þar eru menn
ekkert áfram um að koma rieinum
manni í klfpu fyrir það, þó'hann
berji óvin sinn“.
(l'ramh.)
! B. B. OLSON, \
* *
* samningaritari
1 og I
» •
i innköllunarmaðiir. *
| GIMLI, MANITOBA. |
•▼w w w W W WWWWWWW+ www
HÚS til sölu.
Tvö góð hús á GIMLI
til sölu eða leigu,
með fjósum og fleiru tilheyrandi.
Um nákvæmari upplýsingar
snúið yður til
G. Thorsteinson,
GIMLI, MAN.