Baldur - 07.12.1903, Qupperneq 3

BALDUR, 7. DES. I9O3.
3
ÁRSFUNDUR
BŒNDAFJELAGSINS „GIMLI
FARMERS INSTITUTE“ verður
haldinn í Fjelagshúsinu hjá Bólstað, mánudaginn
þann 14. desember næstkomandi kl. 1 síðdegis.
Skrifari verður á staðnum kl. 12 á hádegi til að
mœta meðlimum fjelagsins og veita ársgjöldum mót-
töku.
Árfðandi málefni liggja fyrir fundi þessum, og
væri œskilegt að bœndur fjölmenntu á hann.
Yerzlun G. THORSTEINS-
SONS hefir nú meiri byrgðir af
JÓLAY ARNINGI
en nokkru sinni áður.
Að telja það allt upp tæki of mikið rúm, og fólk
þarf að sjá vörurnar áður en það kaupir.
Bezta ráðið er þvf að koma sem fyrst og sjá
hvað til er, þvf eins og vant er, hafa þeir fyrstu bezta
tækifærið að velja úr beztu munina.
BOLLAPÖR, Blómakrukkur
og margt, margt fleira af fram-
úrskarandi skrautlegri leirvöru.
Efni í hátíða og spari kjóla
alveg spánnýtt og af vönduðustu
gerð.
Mikið upplag af karlmanna-
fötum er nýkomið, úr fínu og
vönduðu efni.
Mjölvara og fóðurhœtir
er ávallt til.
Og svo til þcss að mcnn þurfi ekki að lenda í
vandræðum með að koma vörunum heim til sín, þá
hefi jeg ávalt nægar byrgðir af
SLEÍX3TJ3VC
handa þeim, sem þeirra þurfa með.
Með beztu þökkum fyrir góð viðskifti
Ella Leston.
(Framh.)
II.
f dýrindis grávörufatnað þegar hún sá hana
fyrst.
Mrs. Weldon hafði líka þjón, ungan
dreng, sem fór sendiferðir fyrir hana og
gjörði vart við komu stúlkna á stundum.
Ella fann hann, og hann fór inn og gjörði
vart við hana, en hún bcið f ganginum á
meðan. ,,Miss Leston,“ sagði hann.
,,Segðu henni að koma,“ sagði Mrs.
Weldon fjörlega. EUa heyrði við dyrnar
að tvær konur töluðu saman innifyrir.
Ella kom inn blómrjóð og fjörleg, lif-
andi fmynd æsku og vona. Henni varð
fyrst litið á konuna sem kom þangað í gulu
kerrunni, og ætlaði varla að geta slitið
augu sín frá henni til þess að lfta við Mrs.
Weldon.
Aldrei hafði hún sjeð jafn gamla konu
og þá er sat við ofninn á skrifstofunni.
Hún var lítil vexti, klædd skósfðri kápu
úr hreysikattarskinnum, með fjaðraprýdda
húu á höfðinu. Augun voru dökk og stór,
nefið þunnt og lítið og íbogið, munnurinn
svo langt inn að hann nærri hvarf bak við
hökuna, er stóð langt fram. Andlitið sýnd-
ist varla annað en augu og haka.
,,Þetta er Miss Leston, lafði Ducayne,“
sagði Mrs. Weldon.
Lafði Ducayne tók stækkunargler og
brá fyrir augu sjer, og gegnum það sá Ella
augun í gömlu konunni margstækkuð og
kolsvört starandi á sig. Hún tók einnig
eftir því að fingur hennar voru krókbognlr
eins og klær, en skreyttir gulli og gim-
steinum.
, ,Jeg hefi heyrt allt um yður,“ sagði
gamla konan. ,,Hafið þjer góða heilsu ?
Eruð þjer sterk og starfsöm ? Hafið þjer
góða matarlyst ? Getið þjer sofið reglulega ?
Eruð þjer rösk að ganga ? Getið þjer not-
ið þæginda þeirra sem lífið býður?“
,,Jeg veit ckki hvað það er að vera vcik
eða löt,“ svaraði Ella.
,,Þá held jeg að þjer sjeuð hentugar fyr-
ir mig,“ sagði gamla konan.
„Auðvitað, ef meðmælingarnar eru full-
nægjandi,“ gall Mrs. Weldon við.
veldur mjer óþæginda með veikindum,“
sagði lafðin.
,,Þjer hafið verið svo óheppnar f því til-
liti,“ sagði Mrs. Weldon í hluttekningar-
róm. Við gömlu konuna var hún auð-
mjúk f viðmóti og málrómurinn innilegur.
,,J&, jeg hefi verið heldur óheppin,“
tautaði sú gamla.
„En jeg er viss um að Miss Leston
bregst yður ekki, enda þótt yðar óþægi-
lega reynzla með Miss Thompson, sem
leit svo hraustlega út — og Miss Blandy,
sem sagðist aldrei hafa sjeð læknir sfðan
hún var bólusett
„Sem var eflaust ósatt,“ sagði lafði Du-
cayne. Svo sneri hún sjer að Ellu og
spurði stuttlega: ,,Þjer hafið ekkert á móti
því að dvelja í vetur í ítalfu vona jeg. Eða
hvað ?“
í Italfu ! Nafninu fylgdi eins og töfra-
magn. Yfir fjörlega andlitið hennar Ellu
breiddist fagur roðmi.
,,Það hefir verið mín eina ósk, að fá að
sjá Ítalíu," ansaði Ella frá sjer numin.
Til Ítalíu ! Sem hefir verið hreinn ó-
mögulegleiki að hugsa um.
,,Nú á þessi ósk yðar að rætast. Verið
þjer tilbúnar að fara með lestinni frá Char-
ing Cross kl. 11 f. h. að viku liðinni. En
þjer verðið að vera til staðar við farangurs-
skálann 15 mínútum áður. Þjónar mfnir
skulu finna yður þar og annast um ferða-
töskur yðar“.
Nú stóð gamla konan upp með tilstyrk
krókstafsins er hún studdist við. Mrs.
Weldon gekk fram að dyrunum með henni.
,,Og hvað kaupið áhrærir?“ spurði vist-
ráðakonan við dyrnar.
,,Kaupið, verður hið sama og áður —
og ef Miss Leston vill fá ársfjórðungsborg-
un fyrirfram, gjörið þjer máske svo vel og
skrifa ávísun fyrir mig, “ sagði lafði Du-
cayne, alveg eins og það væri sjálfsagt.
Mrs. Weldon fylgdi nú gömlu konunni
alla leið út, og beið þangað til hún var bú-
in að koma sjer fyrir í kerrunni. Þegarhún
kom aftur inn á skrifstofuna var hún tals-
vert móð, og búin að breyta svip sfnum f
drambshorfið, sem Ellu fannst svo þving-
andi.
,,Þjer megið hrósa happi, Miss Leston.
í bókum mínum hefi jeg fieiri tylftir af
ungum stúlkum, sem jeg hefði getað mælt
með f þessa vist, — en jeg mundi að jeg
hafði bcðið yður að koma þenna dag um
þetta leyti, — og mjer datt í hug að gefa
yður tækifæri til að ná f þessa stöðu.
Gamla lafði Ducayne er meðal hinna beztu
kvenna í mínum bókum, umhyggjusöm og
nærgætin fyrir líðan þjónustufólks síns.
(Framh.)
YDAR
G. THORSTEINSSON.
,,Jeg þarf engar meðmælingar," sagði
gamla konan. „Þessi unga stúlka erdjarf-
leg og sakleysisleg, og jeg tek hana óhik-
andi“.
,,Það er svo lfkt yður, kæra lafði Du-
cayne,“ sagði Mrs. Weldon ofur smjað-
urslega.
>Jeg þarf unga hrausta stúlku, sem ekki