Baldur - 09.05.1904, Blaðsíða 1

BALDUK
II. ÁR.
GIMLI, MANITOBA, 9. MAI 1904.
Nr. 19.
W. F. McCREARY
er dáinn.
Yarð bráðkvaddur í rúrai sínu aðfaranótt
hins 4. þessa mánaðar.
glNS og kjósendum í þessu kjíirdœmi er kunnugt, hefir þingmaður
þeirra verið við þíngstörf austur í Ottawa nú um tfma. Hann
hjelt til íi Russell House, og bjö á fjórða lofti, nálægt herbergjum lög-
reglustjórans í borginni og einn af ritstjórum blaðsins ,,Toronto
VVorld“. Undir kvöld, þann fjórða þ. m., gat þjónustustúlka þess
við þcssa tvo menn, að hún kœmist ekki inn f herbergi þingmannsins,
og hefði ekki sjeð hann á ferli. Gœtti þá lögreglustjörinn inn um
gluggann yfir hurðinni, og sá að McCreary var í rúmi sfnu og leit út j
fyrir að vcra andaður. Brutu þeir þá upp hurðina og Sendu eftir!
lækni og líkskoðunarmanni. Allt var f sinni ruð f herberginu, úrið
gekk og var hið eina, sem bærðist.
Þessi þrekmikii framkvœmdarmaður hafði, að því cr virtist,
gefið upp andann í svefni, augun og munnurinn var lokaður, og hönd-
urnar lágu hver ofan á annari yfir um brjóstið, og andlitið rólegt og
óafrnyndað. Enginn þurfti þvf að veita nábjargir. Læknarnir álitu
að hann mundi vera dáinn fyrir 12 til 14 klukkustundum.
Clifford Sifton, innanríkismálastjóri, sem manna mest hafði haft
saman við hinn látna að sadda, og manna síðast hafði setið á tali við
hann að kvuldi þess 3., gjörði allar nauðsynlegar ráðstafanir fyrir flutn-
ingi líksins til Winnipeg. Hinn látni tilhcyrði Meþódistakyrkjunni
og flutti prestrur þess flokks ræðu yfir ííkinu áður en það \-ar flutt til
járnbrautarinnar. Sex lögregluþjónar báru líkið, og fylgdi því allur
þingheimurinn, cn Mr Puttee, þingmaður Winnipegborgar, og nokkrir
aðrir þingmenn hjer að vestan fó'ru með Iíkinu tll Winnipeg.
McCreary heitinn var fæddur í Pakenham í Ontario, 5. maf ,1855,
og vantaði þvf einn dag f 49 ár. Faðir hans var frskur, • en móðir
hans skozk. Þau eru bæði dáin, en á lífi lætur hann eftir sig, í
Winnipeg, konu og sju burn, 5 syni og 2 dœtur.
Hinn iátni byrjaði starfsferíl sinn á þvf, að vinna f búð hjá R. J.
Wtíitla, sem þá verzlaði f Öntario, en er nú stórkaupmaður hjer f
Mamtoba. Árið 1881 kom McCreary til Winnipeg, og varð þá
skiifari hjá Schultz fylkisstjóra. Upp úr því fullkomnaði hann lörj-
fiœðisnám sitt, dg var um langa tfð f lugmennskúfjelagi við George
Llliott f Winnipeg. Árin '83, '84, og ’86 var hann þar borgarstjóri.
Sama árið vaið hann innflutningsumsjónarmaður hjer í Vestur-Canada
undir yfirstjóin S:ftoiís, sem þá varð innanríkismálastjóri í Canada.
Bóti honum væri rjettar mafgar hnútur í sambandi við það stárf,
hiunu ínltif kannast við, að þar hafi hvað bezt komið f Ijós hið afar-
mikla starfsþrek, sem þcssi framliðni maður hafði til að bera.
Haustið 1900 kom h.ann fram scm merkisbéri ’liberala1 hjer í Scl-
kirk-kjördœminu, en átti þá við svo sterkan andstæðing að e.tja, að
þá kosningu vann hann mcð að cins eins atkvæðis meiri hjufa. Samt1
er það Ifklegt, eftir þeim viðtökum,
sem hann mætti hjer í Nýja ís-
landi, þegarhann var hjer síðast á
fero, að hann hcfði fengið fleiri at-
kvæði en f fyrra skiftið, ef hann
hefði lifað það, að leita til þcirra í
næstu kosningum.
Það mun sönnu nær, að Mc
Creary heitinn hafi verið meðal
hinna frjálslyndari manna í hinum
svonefnda frjálslynda flokki, eftir
sumu af þvf að dæma, sem honum
hraut af munni á
um hjer á Gimli.
ifðasta fundi sfn-
Að hve miklu
leyti hann hefir haft þröngan skó á
fœti, sakir flokkbanda í stjórnmál-
um, skal hjer látið ósagt. Enginn
efi er á því að,að manni þessum er
stór eftirsjón fyrir flokkbrceður
hans og fyrir allan þann fjelags-
skap, sem hann tók nokkurn þátt
f. Röskleiki hans og mannskapur
var almenningi hjer vel kunnur, og
,,atgjörvisins allir sakna,“ enda
kveður það hvervetna við meðal
þeirra scm til hans þektu og frjett
hafa lát hans.
geta gjört þetta verður maður að
bcra fyrir borð skynsemi sfna, og
fela sinn anda algjörlega í hendur
kennilýðsins. Þetta værj nú ekki
svo óttalegt ef kenningar þær sem
maður á að læra að trúa, væru f
öllum tilfellum samrýmanlegar við
mannlega skynsemi, og hefðu
göfgandi áhrif á breytni manna.
En þv( er miður að þetta er ekki
svo. Ymsar af kenningum þess-
um cru f algjörou ósamræmi við
skynsemi mannsins, og eru ýmist
barnalegar eða beinlínis ljótar og
siðspillandi.
Námsgreinarnar f þes^um skóla
eru þvf ekki ejns auðlærðar eins og
manni kann að virðast í fyrstu.
Til þess að komast áfram í skóla
þessum verður maður þvf betur
staddur, sem maður cr heimskari,
nema því að eins að
bœtt það upp með
drengskap sem mann brestur f
heimsku. Það er því eðlilegt að
þessum skóla og þessari lífsskoðun
fari eftir því hnignandi, sem öðr-
um skólum, þar sem skynsemin er
aðal starfmagnið-—fer fram.
hver er svo tilgangurinn meðþenn
an skóla og þetta nám? 'f’að er
svona:
Guð bjó ti! mennina Mennirn-
ir eru f eðli sínu vondir, svo vond-
ir að þeir verðskulda ekkert annað
en óútmálanlegar kvalir um alla
eilffð. En þó má bjarga þeim frá
reiði guðs ef rjett er að verið.
Guð er sem sje til með að miskuna
einhverju afhinu spjllta iíiannkyni,
en ’nann veit ekki hverjum hann á
helzt að sýna þá miskun fyr cn
i bann er búinn að prófa þá, og það
maður geti
hrœsni og ó-
Og
Til hvcrs lifum við?
(Framhald).
Það er næst að athuga svar hinn-
ar orþodoxu kyrkju. Hún heldur
þvf fram að þetta líf sjc að eins,
undirbúnings skóli undir annað
æðralíf. Jeg brúka orðið ’skóli,1
af þvf að jeg hefi heyrt það oft
notað í þcssu sambandi, af kenni-1 gjyrir hann í þessuin skóla sem tal-
mönnum kyrkjunnar. Ef nú j að er um hjer að framan. Hann
þetta líf er skóli, þá leiðir það af! heldur próf yfir öllum námsmönn-
sjálfu sjer að það er ætlast til að ! um> eftir dauðann, og þeirscm þá
maður l,æri eitthvað. Ou hvað á standa si- ,vel f* /SÍna §ulIk<5rónu
og sinn sælustað á himnum. En
þeir sem hafa gjört sig seka f þvf
að hlýða rödd skynseminnar og
ijcu ciudvau, Og hvað á
maður svo að læra í þessum skóla?
Fyrsta og helzta námsgreinin er
t r ú, og sú næsta er a u ð m ý k t.
Með öðrurn prðum, maður á að
æfa sigLþvíað trúa öllu, sem
kennirnenn kyrkjunnar segja
manni, og að vera þeim hlýðnir og
efíirlátsamir í öllu, Til þcss að
ekki hafa heldur viljað hrœsna,
þeim er veittur bústaður f eldin-
um sem aldrei slokkriar.
Þessi skoðun á tilgangi lífsins
er f mesta máta barnaleg, siðspiU-
andi, og niðurlægandi fyrir bæði
guð og menn.
(Framh.).