Baldur - 25.01.1905, Blaðsíða 3

BALD.UR, 25. jANtfAR 190S.
3
K
r ó. k a 1 e í
Eftir Robert Barr.
ð a
3
um, hjer er nrinna af svikum og I
undirferli en í borgunum. Seinast
i þegar jeg kom til Lundúna, fannst é
mjcr jeg vera eins og drenghnokki é
sem kemur heim. 1 ílfmnmgar /iv
if/

(Framhald)
William jórtraði þetta dálítið og
sagði svo :
,,Jeg er hálfhræddur um — satt
að segja, jeg er viss um að þjer
haflð rjctt. Nð ætla jeg að fara.
Á jeg að skila hokkru til kunn-
ingjanna ?“
,,Nei“.
,,Jæ-ja, gott“, og með það fór
hann.
Þegar Kenyon var böinn að
koma fyrir dóti sfnu, settist hann
og fór að hugsa um það sem
William hafði sagt. Horium stóð
ásama hvcr þessarabófa var, hann
ætlaði fyrir hvorugan að vinna.
Nú duttu honum allt í einu í hug
tilmæli, sem hann hafði bcðið
Wentworth að bera fram fyrir
hinn nýja eiganda. Hann vildi | vjg
engan grciða þiggja af Mclville, !
mfnar eru breyttar, og ef það væri
ekki vegnaþín ög ónefndrar stúlku, m
hirti jeg ekki um að sjá- hina stóru /l\
borg aftur. En þvf er jeg að j /|\
skrifa ’ónefnda stúlku', þarsemþú /l\
/l\
/IV
Jeg meina
veizt hverja jeg meina
auðvitað ungfrú Longworth. Þú
veizt lfka að jeg elska hana og hcfi
lengi gjört það. Ilefði mjerlán-j^u
ast að grœða peninga á þvf að selja j
námuna, er ekki ómögulegt að je
♦V
7|\
/IV
hefði getað haldið áfram að grœða j
og að endingu komist í þá stöðu
að geta beðið hennar, en það og
ýmsar fleiri vonir hafa brugðist,
eftir því sem reynzlan í Lundún-1
um hefir kennt mjer. Jcg fcr nú j
inn f skógana til að reyna að ná
aftur glaðlyndi mínu og trausti til
mannanna. Ef þú getur útvegað
mjer eins eða tveggja ára vinnu j
námuna, þá gjörir þú mjer 1 é
Iftv
Síðasta kafla brjefsins las Gcorg /IV
stórgreiða
og þvf skrifaði hann Wentvorth
annað brjef, þar sem hann aftur-
kallaði það sem hann hafði skrifað
um í fyrra brjefinu, að því búnu
lagði hann brjefið í póstkassann,
fór svo upp á herbergi sitt og hátt-
aði, magnlaus af þreytu.
XXVII. KAI'íTULI.
Þessi kapftuli flytur aðallega j
brjef. Venjulega eru það að eins
sá sem sendir og sá scm fær brjefin, j
sem gaman hafa af þeim, en þau ,,Kæia ungfiú Longwouh! j
eru sett hjer í þeirri von, að lcs- ! Seinast þegai þjer voruð hjcr,
endunum sjcu svo kunnir þeir | se&ðust þjci \ilja fá að sjá öll skjöl j
menn, sem þau eru frá og þcir,
FÁIÐ B E Z T U S K I L V I X I) U N. A
| :m: e l o
t
t xi.
'V
/IV
/IV
/IV
/IV
/IV
/IV
þrisvar sinnum. Svo stóð hann
upp, íór að ganga um gólf og sagði
við sjálfan sig: ,,Um þetta efni
gct jcg ckki ráðfært mig við neinn.
Kenyon þyrfti að hafa meira sjálfs-
traust en hann hcfir“. Svo stans-
aði hann allt f einu göngu sína.
,,Jæ-ja, jeg skal gjöra það, hvað
scm það kostar“. Svo settist hann j
við hallborðið og fór að skrifa brjef.!

VI/
VI/
VI/
VI/
f
vl/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
VI/
V[/
vl/
VI/
VI/
vV
VI/
w
STJOTXOIsr HOSE. t
VI/
VI/
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co. VI/
124 PEINTGESS STREET ^
'SÁTiisrisrxTPEiG- ^
■.Jf. jsr.^ zLfs-i
VJER SELJUM : '
RJOMA KZIIi'VIISriOTJXl,
THEESHINTG BELTS,
| -AGIRIOTTIjTTXXLA.T,
/(*
a*. j*. jp. jr. sT. a*. jg1-■
X • ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
svo Kenyon að hr. Smith hafi á-
kveðið það þannig.
Verið þjer varkár í orðum yðar,
þegar þjcr skrifið, svo Kenyon fái
Yðar
Edith Longworth“.
fc>
að
þeir
inni-
sem eiga að hljóta þau,
hafi ánægju af að kynnast
haldi þeirra.
Nálægt hálfum mánuði efiir að
Wentworth fjckk sf mritaskeytið
frá Kenyon, fann hann tvö brjef
mcð canadiskum frfmerkjum á hall-
borðinu sfnu einn morgun.
opnaði þegar þynnra brjefið, sem
hljóðaði þannig:
viðvfkjandi námunni.
Þegar
Wentworth hafði lesið
I morgun ,
, c ■ r 1 bnef þetta, var hann cngu nær um
hefi jeg fcngið árfðandi skjal. Einsl , ’ , .
. . . . . , c 1 það, hvort Edith Ifkaði vel cða
og þjer sjáið, þegarþjer lcsið brjcf- . .*
, ! illa Hann sknfaði samt undir
íð, biðurKenyoa um að fá að vcra
T , . , I eins brjcf til Kenyons, og tjáði
vcrkstjon. Jeg þarf ekki. að .taka; J , J J
, , , " , , . í honum að Smith væri himinglaður
þvf fram, að engati f ollum heim- '3
. . r , r , yfir því, að hann vildi stjórna nám-
mum á!ft jeg jafn hæfan l>pnum . J
! , r' „ , , , , I unni. Svo nefndi hann kaupið og
j til þess starfa, og að í hans hond- I r ö
, , , þar mcð, að ef hann væri ekki á-
tT 1 um sjc náraan ugglaus. Jeg legg
Ilann . T. nægður með það, myndi hr Smith
þvf brjefið hans með þessu. Mjer l f, 1
1 +-i t , , f hækka það.
kom til hugar að khppa cndann af
^.Iværi Georg!
Mjer hefir nýlcga vcrið sagt að
þvf, en þar eð þjcr hafið krafist að ! Kenyon \ aið mjig glaðui þegar
fá að sjá allt, er j-eg svo djarfur að 'lann l,etta bijef.
senda það eins og það kom.
Mclville sje sá maður, sem kcypt tiokkur ásakandi fyrir þctta
hefir námuna, og ýmislegt cr sem Það JeS-
bendir mjer á að svo sje. Taktuj Yðar mcð virðingu
þess vegna ekkðrt tillit til tilmælai Georg Wcntworth
þeirra, sem.eru í hinu brjefinu, j
sem jeg lagði rjett áðan f póstkass-
ann. Mjer fellur illa að Melville
skuli eiga námuna, og finnst jcg
hafa varnað einum bófanum frá að
eignast hana, til þcss að annar næði
henni,
Þinn vinur
John Ivenyon“.
— Sje
þá cr
Samstundis og Wentworth las
sín brjef, var John að lesa þau
brjef, sem honum voru send frá
Englandf, undir cins og þangað
frjettist að hann hefði keypt nám-
una. Ilann varð feginn þegar
„Hún fær brjefið f kvöld, og|hannsáað það var ckki Melville
kcmur svo hingað að tala við mig", | sem kcypt hafðij og fðr undir cins
hugsaði Georg, þegar hann hafði að vinna með stcrkum vilja að þvf,
scnt brjefið. I að auka tekjur námunnar. Eyrstu
Það er líklcga óþaift að takaþví j dagana — áður en hann fjekk
fram, að hún kom e k k i þann ! þrjefið — gjörði hann ckki annað
en kynna sjer hvcrnig þá var unn-
ið f námunni, og komst að þvf að
margt og mikið þprfti að umbœta.
Vjelarnar voru að miklu lcyti eyði-
sagði hann, ,,var náman vel virði
þeirra 200,000 sem við heimtuð-
um fyrir liana. Þctta ár hefir hún
gefið af sjer 10% af þeirri upphæð,
og það er nóg til að borga upp-
runavferð bennar með, svo mjer
finnst sanngjarnast að láta allan
gróða þessa árs ganga til hr. Smiths,
sem hljóp undir bagga f vandræð-
unum með að leggja til þeningana.
Á þann hátt fær hann peninga
sfna enduiborgaða. Upphæðina
scm ætJuð var til að reka starfið
með, hefi jeg nefnilega ekki snert.
Gljásteinninn hefir gjört meira en
að borga tilkostnað, svohitt eralltf
saman hreinn gróði. Ef þú crt
þvf samþykkur, sleppum við því
okkar þriðju pörtum f Sgtíðanum
þetta ár. Jcg legg gn'kkuin hjer
með“.
Loksins fjekk Kcnyo-n svar upp
á þctta brjcf frá Wentworth þcss
efnis, að hr. Smith vildi ekki heyra!
annað nefnt en allt stæði við sama ! málar.
og ákveðið var f fyrstu, að hver j
hefði sinn þriðjung, og að hann !
dag og ckki marga daga á eftir, en
rnorguninn eftir fjekk hann svo
hljóðandi brjcf frá henni:
,,K;eri hr. Wcntworth !
Sendingin á brjefi hr. Kcnyons
til mfn cr mjög hættuleg athöfn,
m
JD
1
j
ROSSER.
1 EÆKTA OG SELJA
STUTTIIYRNINGS
NAUTGRIPI
OG
ENSK YORKSHIRESVIN.
dr *«»*
*
Sanngjamt vcrð- og vægir skil-
(hr. Smith) hefði viknað yfir hinni1
* *
Skrifið þeim efti? frekati upp-
eðallyndu uppástungu Johns. Af- i
leiðing þessa brjefsvarsú, að John i
lagði í póstkassann brjef til föður j
síiis með álitlegri á-vfsan innan f,
og hefir það vfst verið- ánægju-
mesta augnablikið á æfi hans. N ú I
er lfka brjcfaskiftunum lokið.
i lýsingum.
•'VrtT'
„Melville eigandinn!“
Wentworth. „Hvernig getur Sendingin & brjefi hr. Kenyons lagðar, ogöll vinnan var kæringar
Kenyon dottið það f hug. Ilitt til mfn cr mjög hættuleg athöfn, j laus, cins og vant er að vera þar
brjefið cr líklcga eldra“. Hann|sem Þjer alls ekki megið halda á- | scm yfirumsjón vantar. Verk-
greip það og opnaði. í því voru fram með að því leyti, að senda stjórinn var rnjög hræddur um að
ýms skjöl viðvfkjandi námunni, og' Kenyon nein þau brjef scm þjcr missa stöðuna. John sagði honum
f sjálfu brjefinu voru upplýsingar j fáið. En, eins og þjer munuð hafa að annar væri orðinn cigandi nám-
um saiua efni. Svo stóð næst f j-sjeð fyrirfram,- er ckki hægt að á- unnar, en hverjar breytingar yrðu
þvf: ,, Jeg vildi þú gætir gjört I saI<a neinn f þcssu tilfclli. Eftir-1 gjörðar, gæti hann ckki sagt um
mjer grcic
spyrja ciganda
jeg geti feirgið verkstjórastöðuna. | sfður óska jcg að fá öll skjöl, John fyrir alvöru og þá kom bráðla j cinstöku sinnum að Icoma þangað, ,
Mjer cr áhugamál að sýna að nám- Þjer eftir eins og hingað til, án þcss breyting á allt starfið. Hann bauð [ og hann lofaði sjálfum sjcr þvf, að ; /(]
W
§
XXVIII. KATÍTULI.
Kenyon tjáði sjálfum sjer að j 1$
gæfan hefði snúið sjer að honum. ! l(k
Annað árið var betra en hið fyrstaj í(k
og hið þriðja einsogannað. Hann [ ®
átti óbrigðula markaði fyrir vörur
sínar, og elskaði heimili sitt f skóg-
inurn og hina óbrotnu menn sem
hann uingekkst.
<,» 'ss.-’-S- -sc,* Wi,-
WINNIPEG
BUSÍNESS
COLLECE.
COR. PORT. AVE.
& EORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
m
é
Georg, þann, að í leiðis megið þjer samt vcra varkár fyr en brjef kæmu frá Englandi. Þrátt fyrir allt sem þann hafði
námunnar hvort með að senda brjef svona óstytt. ; Þegar svo brjefin komu, byrjaði | út á London að setja, þráði hann
1.
Kemisludeildir:
Business Course.
m
m
<*
2. S-horthaJid & Type--
jeg held að starf
an sje góð, og
mitt geti orðið meira vert cn laun-
in, hver svo sem þau vcrða. Jeg
er cnginn ágengnismaður
að nátt-
en gefðu mjer það sein þú
úrufari
heldur að jeg vinni fyrir
khppt sje af þeim. Jeg er yður
þakklát fyrir brjefsendinguna.
Að þvíersnertir stjórn námunn-
ar, þá bið jeg yður að segja hr.
Kenyon, að hr: Smith sje framúr-
Ástæður I skarandi ánægður með að hann
verkstjóranum sem var, að gj'irast | við ]Qk hins þriðja árs skyidi hann j
undirverkstjóri, cn hann komst skreppa þangað. Wcntworth hafði l
3-
4-
brátt að þvfaðhægu dagarriirvoru
horfnir.
Tvisvar varð John að fara til
Telcgraphy.
Ensk tunga.
-s
0
w
W
w
w
w
oft ráðgjört að heimsækja hann,
en alltaf fórst það fyrit.
Betur kunni John við sig á vetr-
Bandafylkjannatil þess aðfámark- um en á sumrurn þrátt fyrir kuld-
mfnar fyrir þvf að vinna mjer inn j taki að sjer þá stöðu. En þarcð j að fyrir efnin, sem framleidd voru ann, sem oftast var jafn ogtilbreyt-
peninga, cru ckki þær, að jeg ætli jeg hcfi enga þekk.ngu á hvaðajúr námunni, enaðöðru leyti dvaldi I ingalaus. Á sumrin ætluðu mý-
sjálfum mjcr þá, þvf satt að segja, ; kaup sje hæfilegt, þá bið jeg yðurj hann allt af við námuna, cða f litlaj flugurnar að gjöra út af við hann,
Georg, þá er jeg orðinn þreyttur að ákvcða kaupið og bu?ta við það þorpinu á árbakkanum. Að ári einkum fj’rsta sumarið.
bæði á borgunum og mönnunutn. 2co pundum árlega. Segið þjtr iiðnu skrifaði hann' Wentworth;
Jeg víl hddur vera hjer f skógun-!
glaðlegt brjef. „Eins og þú sjerð",!
(Framh. j
Skrifið eftir failegri skóla-
skýrslu (ókeypis) til
G. W. Donald,
scc.
eða finnið
B. B. OLSON.
' Gimli.

W
W