Baldur - 15.02.1905, Síða 3

BALDUR, 15. ff.brííar 1905.
3
Orgelið.
Gamansaga,
,,Hvaða lag þykir yður fallegt,
sem þjer þekkið ?“
,,Jeg veit ekki, — þjer sunguð
og spiluðuð ’þíi litli fugl' ör Jónas- (\S
ar heftunum um daginn. — Jeg /♦s
/ts
■>. ■>■ ■.> ->■ -s*- ■>■ a- v5- :s- '■> ■>■ ■>■ ■>■ -s- -S" •>■ >
■—------------------------
<*
F A I Ð B E Z T U SKILYINDUNA
tt • • -.t ■ c held jeg hafi aldrei hcyrt fallegra
,,Hammgjan má vita hvernig fer 1 ö . s
lag á ævi minni“. Hún lítu
fyrir okkur“, sagði Geirlaug, ,,þeg-
ar pabbi lætur svona“.
,,Vertu róleg barnið mitt, allt
gctur iagast enn“, sagði Ólöf.
Hún tók matleifarnar og setti
þær inn f skáp.
Jón hafði allt á hornum sjer um
kvöldið, og um nóttina brauzt
hann um fast f svcfni og talaði
snöggvast til hans og roðnar.
,,So-o!“
Og hann syngur annað erindið
rVt\
\m
(SS
(\S
as
M E L O
T
T
,,Ó, hjartans vinur vissir þú“, as
og leikur undir á orgelið.
Hann -hefir þýða, en skæra,
hreina rödd.
as
as
as
n\
,, Viljið þjer ekki gjöra svo vel /K
háttum hittog þetta, en iftið; syngja með ? Jeg veit Þjer .M
kunnið lagið ; þjer hafið svo oft
VJER
RJOMASK
skildist nema orð og orð á stangli, 1
t. d. „5 kr.“ — ,,orgel“, — og i
svo nokkrar nafnbœtur,
gamli“ hefir vCrið sæmdur endur
fyrir löngu.
raulað lágt erindið að tarna, í hcr-
7 ' berpinu yðar á kvöldin“.
sem ,.s& ö J
! Geirlaug roðnar ennþá meira,
j en svarar ekki.
II. KAFLI.
,.Þjer gjörið það nú fyrir mig að (\s
(\s
(\s
/IS
t\é
að biðja ykkur að bregða ykkur "" * ' " ••'Yr *-L. * „V- (fS
J styrkur f röddinm hennar, titring
snöggvast suður f Reykjavík með ,
1 flytja yður nær, — hjerna á stól
j inn — og syngja með“.
Nær flytur hún sig, — undir
sem hjer hcfir verið sagt, ætla jeg:. , . . , , , ,
_ . } ‘^ltekur hún mcð honum, það er
Til þess að þið skiljíð betur það
^uwui 1 Reykj
mjer, og horfa dálítið aftur í tím-
ann. -—
Það er um nýársleytið, veturinn j
áður en saga þessi byrjar.
Geirlaug, dóttir Jóns gamla á
Felli, er nýkomin heim af sauma-
stofunni.
Hún er ekki f herberginu sfnu. !
— Hún situr í næstu stofu.
Ljósið logar skært á hengilamp-
anum f miðri stofunni. Hún situr
í legubckknum. Ljósið kastar ein-
(\s
ur á tónsveiflunum. Svo syngja! /AN
j þau aftur annað erindið á enda.
j Það verður þögn, — hún hallar
i sjer fram á orgelbríkina.
Aftur lætur hann hvftu fingurna
; þjóta aftur og fram nótu af nótu
j og hann syrtgur:

t
st/
v»/
vt/
vt/
VI/
vt/
Vj/
vi/
v»/
V/
vi/
v»/
vt/
vt/
vt/
vt/
vt/
vt/
M/
STTOTIOTST HOSE.*
vt/
vt/
MELOTTE CREAM SÉPARATOR Co. Vt/
124 HRIUCESS STREET
■WINTlsriPEG- yý
SELJUM :
rL"viisrDTJE,
TTTIEŒISIEXXIlsrGb BELTS,
t\s
/IV
|| _A_G-LtIOTJTiTTTK_A.XJ
sr. g. -g-■<; ■<’^ ^
' X' X* X1 X’ X* ^•Xi'V X’ X’ Vk’X’ WX’VW ^ .
kennilegri hálfbirtu á,andlit henn-j
ar gegnum blcikrauðu ljóshlffina, . augu þcirra mætast.
scm hangir á lampahjálminum, það
cr stór pappfrsrós sem hún hefir .
gjört.
Hún er ekki ein.
Ungur, laglegur maður, situr
við fallegt stofuorgcl og leikur á
það hvert lagið öðru fegra.
Þetta er ungur real-stúdent, Sig-
geir að nafni, sem er að búa sig
„Mega ekki ? ‘Geta ekki ? Jú,
jeg, föðurmyndin hennar, má og
,,Flú með mjer hjeðan hjartans j get og skal drepa þær, ef þær eru
mey!“ o. s. frv. — erindið er áíhenni til bölvunar. Það er skylda
enda. Hann hættir að spila. Svojmín að vaka yfir velferð hennar
hcfir hann lágt yfir annað vísuorfl-! og gæta þess, að hún hleypi sjer
ið : „Og hvíl þig rótt að brjósti ekki út f neina vitleysu. En hverj
I mjer“.
Geirlaugu verður litið-á hann,
---’Litli guðinn* situr f horn-
i inu við orgclið ; ánægjulcga glcttn-
i isbrosið vcrður breiðara á litla and-
j litinu hans. Og af bogastrengnum
þýtur hún, þýða, fagra örin hans. -
j Þau sitja þarna sitt á hvorum
j stól, Geirlaug og Siggeir ; hægri
undir organistastarfið í Fellssókn. bancHeggurinn hcnnar liggur um
Hann er orðinn næstum full-
numa f list sinni.
Og hún Gcirlaug situr mcð oln-
bogann fram á borðið, styðurhönd
undir kinn og hlustar á þegjandi.
Þarna cr kyrð, þarna cr friður f
b’tlu stofunni, bak við þykku,
dökku vctrar-gluggatjildin. Yfir
hálsinn á honum ; höfðinu hallar
hún að brjósti hans, og hann þrýst-
ir henni fastar og fastar að sjer.
Ljúfsár tilfinning, hægur titring-
ur fcr um þau bæði.
Litli guðinn hlær í skotinu sfnu,
hann skilur hvað um er að vera.
Hann hefir hæft þau f hjartastað
stofunni hvelfist stór, kringlóttur, i meö skcytunum btli skclm
dökkur skjöldur, það cr skusrcinn
af Iarnpahjálminum. Þar rfkir
hálfrökkur, — neðar er bjart, —
fagurt qg bjart.
Dularfullum litblæ bregður ljósið
á allt umhverfis.
Og frá orgclinu líða sfðustu tón-
arnir úr , ,kveðju Becthovcns11 um
stofuna, — sármjúkir, hugðnæmir, j s
sætbeiskir., döggljúfir. —
Á slfkum stöðum, — á slfkum i
stundum cr ’gáskafulli guðinn litli*!
ínnn.
Þau voru trúlofuð. En það vissi
enginn. Hún sagði móður sinni
það að vfsu, þcgar hún kom aust-
ur um vorið, cn Jón gamli vissi
! ekkert af þvf.
---Hvernig haldið þið honum
yrði við, ef hann vissi að dottir
um cr hún heitin ?“
,,Þú mátt ckki verða vondur. —
Jeg segi þjcr það ekki, nema þú
látir hana ekki gjaldaþess, að hún
gjörði þctta án þess að spyrja þig
lcyfis. Það cr allra myndarlegasti
maður“.
,,Nú, en hvað cr þetta? Kann-
ske jeg eigi nú ckki heldur að fá
að vita hvcr það er ?’1
,,Það cr hatin Siggcir organisti.
— Þau trúlofuðust fyrir sunnan f
vctur, og —“
„Og það vantaði nú ckki annað,
kona“. — ’Kona' sagði Jón ævin-
lcga þcgar hann var reiður, — „en
að hún færi að bindasig organista.
— Trúlofuð án minnar vitundar,
og það organista. Nei, það skal
aldrei verða. Ilann skal aldrei,
aldrei fá hana Laugu, slöðinn sá,
aldrei mcðan jcg lifi og heiti Jón;
aldrei fá hana, scgi jeg!“ Og
hann barði hncfanum á hlemminn
kökubitanum og Oststykkinu á búr-
hilluna.
,,En hann kemur nú Senti að
biðja hennar, áður en hún fer
suður“.
,,Það er mjer sama. 0, jeg skal
lama hrygginn f h.........! Það
væri rjettast að hún fengi ekki að
fara suður fyrir bragðið“.
„Ilún eyðir ckki okkar pening-
um — hún kostar sig fyrir pening-1
ana, sem hann bróðir minn sálugi
arflciJdi hana að“.
„Mjcr er svo scm sama þó hún
fari og trúlofi sig tfu organistum,
hún máþað fyrir mjcr, cn það skal
engirtn organisti verða maðurinn
hcnnar á meðati föðurnefnan henn-
ar lifir. Jeg á nú líklega ekki sv'o
langt cftir ólifað, og það verður i
líklcga mál að jeg hrökkvi upp af, ;
svo að þið getið farið með reiturn-1
ar cins og þið viljið, flcygt þcim í;
organista og svoleiðis fólk og varið |
þessum fáu krónum Jil þess að sví- |
virða það sem heilagt er“.
Berserksgangurinn rann af Jóni, j
— það ratin út í fyrir honutn.
Ól'if gjörði allt sc.m hcnni varj
m\)
1
Li
l
ROSSER,
MAN.
«*
RÆKTA OG SRJRivT-A_
STUTTHYRNINGS
NAUTGRIPI
OGr
ENSK YORKSHIRESVfN.
* *
*
Sanngjamt verð og vægir skil-
málar.
*
-* *
Skrifið þeim eftir frekaii upp-
lýsingum.
1 íSfl-
unnttil þcssað telja um fyrir Jóni, I
sfn væri trúlofuð organista ?
III. KAFIfl.
,,Trúlofnð? Ilún Lauga trú-
ofan á kagganum, svo að hrykti I en það var með öllu árangurslaust.;
sjaldan langt burtu, og sjaldan að-1 lofuð án minnar vitundar, hún,
gjörðalaus. Skyldi hann ckki sitja.barnið mitt ? Og hvcrjum skyldi
brosandi f cinhverju horninu cða hún svo scm vera trúlofuð ?“ sagði
svífa ésýnilegur f hjálmskugganum , Jón gamli mcð fullan
og brakaði f hverjum staf íhonum.
,,ITcyrðu nú, Jón minn!“
,,Og jcg vil ekkert heyra ! Sú
átti erindið suður. Von cr að hún
fari oft til kyrkju, — von cr að
hún hrósi orgelskrattanum. Er
hún vitlaus, að binda trúss sfn við j
organista? Nei, búið á I'elli skal1
aldrei lenda f klónum á honum“.
,,Já, en þau eru nú trúlofuð, og
hún Lauga okkar er nú svo huga
Ýmist grjct hann cða barði og
ólmaðist eins og vitfirringur, og
loksins rauk hann út ragnandi.
! W
! w
1 Iann hafði naumast litið á smjör- í i
kvaitilið cða
kyrsafnið.
.(Framlr.)
1
f
------------------------| B
StOESSEL varckki alveg uppi-
i Æ
skroppa tneð skotfæri þegar hann j ijy
gafst upp, eftir skýrslum þeim að j
dœma s.em Nogi scndi kcisara Jap- i
köku og osti og studdi sig við skyr-
með bentan bogann og björtu ör
ina á strengnum. Hann situr sig! kagga.
sjaldan úr færi, pilturinn sá, efj Hann vaf inui í búri að skoða
tækifærið býður aðstoð sfna. - - - - safnið hjá konunni. Hjónin voru
Siggeir hættir snögglega að cin.
úlinn afT s^ns rj»-ðan<ii, a.ð Jía.ð jjiýðir ekki fyr- j ans núna fyrir skömmu. Þar er
ir okkur að taka þvert fyrir það, meðai annars talið að Japanar hafi
| sem hún vill. Jeg er viss um að fengið :
i hún fcr fr& okkur á bak og burt,
j ef hún ,fær ckki sínu fraragengt.
spila.
„Elskan mfn“, sagði Ólöf, ,,þú
,, Hvað viljið þjer nú að jcgspili. mátt ckki taka harf á barninu þínu
fyrir yður, Geirlaug ?“ segir hann : fyrir þetta; hún er sjálfráð. Hún
eftir stundarþögn.
„Jcg veit ekki,
; á mcst á hættunni sjálf. Foreldr
þjer kunnið arnir ntcga ekki og geta ekki; organisti".
Jön gamli
barna sinna". ! sótrauður f
Og við megum illa missa hana.
,, Eari hún þá, fari hún bara, en
hún skal ekki, skal ekki, segi jeg,
eiga hann Siggeir, — það var lít-
ill vegur hefði hann ckki verið
ié 3-
1
i
! II
m
svo miklu betur að vclja lögin cn : drottnað yfir og drcpið tilfinningar
jeg“.
hnsti handleggina,
framan, og fleygði
50 varnarvirki; 54 stórar fall-
byssur, 149 af meðalstcerð og 343
litlar, eða alls 546 fallbyssur; 82,
670 fallbyssuhlaðtiingar ; 60,000i^
pundafpúðri; 35,252 kúlubyssur;
2,266,6’oo kúlubyssuhlaðningar ; j
1920 hesta ; 4 bryndreka ; 2 minni'
herskip ; 14 ljettisnckkjur og tund- j
urbáta eyðileggjara ; 10 stór gufu
skip og mörg minni, en af þeim j
þurfa 35 nokkurrar aðgerðar.
WINNIPEG
BUSINESS
college:
COR. PORT. AVE.
' & FORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
Kennsludcildir:
Busincss Course.
Shorth and* & Type-
writing.
Telcgraphy.
4-
Ensk tunga.
Skrifið eftir fallcgri skóta-
skýrslu (ökeypis) til
G. W. Donald,
b
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
m
&
w
w
I/
w
w
sec.
eða finuið
B. B. OLSON.
Gimli.