Baldur - 01.03.1905, Blaðsíða 3

BALDUR, t. marz 1905.
3
Orgelið.
Gamansaga.
kistuna. Næst á eftir kistunni
gengu þær Óluf og Geirlaug, —
við hlið hennar gekk Siggeir org-
anisti.
En orgelið þagði ekki.
Siggeir ljek ekki á það þann
(Niðurlag). | dag, en hann Ólafur organisti f
Ilann æddi fram og aftur um ! Eyrarkyrkju hafði vcrið fcngin til
gólfið, tuggði kortið á milli tann- . að leika á það.
-:o:-
anna og tætti það í sundur.
Það hafði ckki þótt ciga við að
Svo fulnaði hann upp, settist; láta orgclið þegja, þegar verið væri
niður og stundi þungan.
Ólöf reyndi að sefa hann.
Það koin fyrir ekki.
Loksins þagnaði hann.
Það setti að honum grát, ekka-
þrunginn ákafan grát.
Hann vissi að hann hafði beðið
ósigur, beðið ósigur fyrir organista.
Að verða nú að þola þetta þar á
ofan af einkabarninu sfnu, það var
þungbært.
Suða kom fyrir cyru honum,
hún óx smátt og smátt, — þungan
j að jarðsyngja jafn merkan mann
og Jón gamli hefði verið.
Og sorgargöngulagið hljómaði
dapurt og drungalegt — það fylgdi; é
#
/IV
/IV
é
é
é
/IV
/IV
/♦S
/IV
/IS
/iN
/IV
/iV

^^..
F i I Ð B E Z T U SKILYINDUNA
3VE S IL O T T
Jóni gamla sfðustu ferðina.
Það gjörði nú ekkert til.
Jón gamli heyrði það nú ekki
framar.
VJER SELJUM :
RcronvE^SKixijNriJsrjDTm,
THEESHIJsTG- BELTS,
Úti fyrir þaut stormurinn hvín-
andi yfir lciðunum.
Og úr fjarlægð heyrðust brim-
dunurnar frá hafinu.
Stormgnýrinn, brimhljóðið, org-
klið, drunur og org breytti hún j elstónarnir, Ifksöngurinn, allt
sjer 1. Það var orgelshljómurinn.
Nú kom hann ofan á allt saman
til þess að særa hann, leggja hann!
í gröfina. Jú, það var áreiðanlega
orgelið scm hann heyrði til.
Var það hjónavfgslulagið sem
leikið var á það ? Eða var það
j rann það saman í eitt, — í emn
j afarsterkan, dynjandi orgelshljóm.
Og tónarnir hljómuðu yfir gröf-
inni hans Jóns gamla, — sorgar-
blandnir, en — sigri hrósandi dun-
uðu þeir yfir gröfinni hans.
En hann heyrði það ekki.
Nú svaf hann 1 friði
/IV
/♦V
/«v
/IV
! _A.GrDRIOTTILjTTTii_A.Ij
/v
/iv
/iv
/iv
/iv
/IV
/IV
/AV
STTCTXOTsT HOSE.f
v/
v&
MELOTTE CREAM SEPARATOR Co. Vj/
124 PEINTCESS STEEET
■WHNTIsriH'ElG- tf'
vært og
-ENDIR.-
Eftir Á. VíKlNG.
Faðiriim kom scm
fjandinn úr sauðar-
leggnum.
Ifksöngslagið ? Varvcrið að syngja j fast] hann jón gamii 4 Felli.
hann sjálfan til grafarinnar? Og
kliðurinn varð hærri og hvellari.
Kyrkjuklukkurnar tóku undir
mcð orgelinu.
Jón var lengi náfölur, þcgjandi.
-----Hann kvartaði um lasleik
er að kvöldi Ieið.
Hann háttaði, en — fór aldrei á
fætur aftur; f rúminu lá hann það
sem eftir var vetrarins, framávor.
Sumarsólin heilsaði öllu brosandi
um himin og j">rð.
Hún kyssti stofugluggana
Felli.
Hana langaði til að líta inn.
En það
drcgnar fyrir gluggana.
Og daufur var hann, s
hennar, scm vafð' svörtu Ifkkistuna
á stofugólfinu ljósörmum sínum.
Hún gat ekki betur gjiirt, bless-
uð sólin ; — það voru mennirnirj
' ■*’■ jr. ■*. ■*. -*>■ ■**■
Ilinn ungi maður, herra Pippitt,
átti föður einhvers staðar f Vestur-
á heimi. Allir, sem þekktu ungl-
ingsmann þenna, vissu það ; hann
hafði oft talað um föður sinn, um
voru hvftar blæjur | auð þann hinn milda, er hann rak-
aði saman, og um hinar rausnar-
eislinn ! leSu SÍafir. er hann scndi synin-
í um heim.
En svo kom að þvf, að hcrra
i Pippitt tók að minnast sjaldnar á
, föður sinn, og var ekki eins fjöl-
orður um gjafirnar rausnarlcgu.
Þannig stóðáþvf að menn höfðu
nálega glcyrnt þvf, að herra Pipp-
itt hinn cldri væri til í heimi þcss-
scm híifðu varnað hcnni inngöngu
Geirlaug stóð I reiðfötunum inn
í stofu við hlið móður sinnar, og
unnusta. Hún var nýkomin
heim.
I
Enginn talaði orð.
Ilátfðleg þögn rfkti umhverfis í
fiiðurmissir, einkum þar sem faðir-
inn var bæði rfkur og örlátur, svo
mikið tap, að enginn framgjarn,
ungur maður gat látið svo mikið
mál falla niður bótalaust.
Járnbrautarfjelog hafa að jafnaði
allmikla þekking á mannlcgu eðli
og eru fremur hneigð til efagirni,
enda voru þær æðimargar fyrir-
spurnimar, ergerðar voru viðkom-
andi lffsferli, starfsemi, stöðu og
gróða herra Pippitts hins eldra og
sjerstaklega var spurt um peninga-
sendingar hans til sonarins.
Pippitt hinn yngri stóðst þetta
spurninga-þrumuveður með mcstu
sniíld ; hann hafði f fórum sínum
brjef frá föður sfnum, og voru hin
yngstu rituð sex márraðum áður
en slysið vildi til, og hatin leiddi
v’tni að þvf, að hann hefði árlega
tekið á móti álitlegum penínga-
upphæðum hin sfðustu fjögur ár,
er faðir hairs hefði verið fjarver-
andi.
Þegar þcssar sannanir voru fram
komnar f máfinu, var að eins eftir
skoðana-munur milli fjclagsir.s og
herra Pippitts á ý-msum smáatrið-
um, er úr þurfti að jafna. í fyrsta
lagi: var vissa fyrir þvf, að hcrra
um, þcgar þeir voru minntir á tii-
veru hans á mjög sviplegan og Pippitt hinn cldri hcfði haldið á-
sorglcgan hátt. Herra Pippitt: fram að græða fjc ? í öðru lagi:
hinn eldri hafði lcnt við strendur |
Englands
f verzfunarerindum með næsta
póstskipi. Með þvf skipi hafði
heldri maður, Pippitt að nafni,
farið austur um haf og hafði, að
öllum Ifkindum, tekið sjer far með
eimlestinni þegar við lendingar-
staðinn, og þannig' látið lffið, er
eimlestarslysið varð.
Herra Naylor sá þegar f hendi
sjer, að málstaður hans var hinn í-
skyggilegasti og jós þvf, að hátt-
um lögmanna, hinum irrgustu meið-
yrðum yfir herra I’ippitt, um feið
og hann, í laumi, bauð herra Bud-
ge, málflytjanda herra Pippitts,
fjiigur þúsund purKÍ til sátta og að
fjelagið skyldi þar að auki greiða
málskostnað.
Herra Budge kvaðst verða að
ræða það mál við skjólstæðing sinn,
og sagðist ætla að bíða þangað tii
hann. hefði lokið framburði sf.ium.
Herra Naylor kinkaði kolii, og
jóli að mún skammaskothrfðina á
herra Pippitt.
Hcrra Budge reis nú á fetur tii
þcss að endur-yfirheyra skjólstæð-
ing sinn, ogljeksigurbros uroand-
lit honum.
Herra P’ippitt skýrði frá þvf, að
hann hefði enga ástæðu til að halda, WIííjN"IX^FtGr
ROSSER,
MAN.
li^E! jESITJA OG SELJjA.
STUTTHYRNINGS.
NAUTGRIPE
0&.
ENSK YORKSIIfR ESVÍN..
1 * *
*
Sanngjarnt vcrð og vægir skil-
málar.
* *
Skrifið þeim eftir frckaii upp-
lýsing-um.

að verzlunarstarfsemi fö'ður síns
hefði farið hninnandi. Þvcrt á móti.
var það vfst, að hann hefði haldið j Og sama væri að segja um örlæt’
á leiðinni til í áfram að senda syni sínum pen-
htnn dána.
Henni Geirlaueu varð litið
. Lundúnaborgar, er hann ljct lífið t jnga
. þannig, að eimlestin, cr hann var frv.
<i 1
þótt hann hefði iifað ? o. s.
hægri hendina á sjer. Það glamp- 'ncð’ varð fyrir vóðalegu slysi. ; samt til mcð að borga herra Pip- ; þefr feðgar unmtst hugástum -
. Nafn hans fannst á brjefi, cr var f. pítt þúsund pund sterling svona í 1 vanalega innilega. Og-nú vik
aði á hringinn hennar.
Hún roðnaði, stundi
mcð tárin f augunum.
lcit niður i
vasa
hans við sig, Faðir sinn hefði æ-
tfð látið sig skilja þaðásjer, að það
En hins vegar var fjclagið j skyldi ætfð verða hið sama. Já,
ó-
knað.
og röddin
hans, og var það auglýst. j bróðcrni, cn herra Pippitt gat ckki I herra Pippitt mjög svo,
...... • . • 1. _ . . . . i _ .
w
§
f
w
JÉ
k
É
É
■'É
i
Herra Pippitt hinn yngri hjclt mcð góðri samvizku þcgið minna j titraði. Dómarinn Ijct hluttekning
sem hraðast til slysastöðvanna. i
j Lfkið var alls ekki limlest cða af-
sfns, höndin hennarskalf hægt. shræmt] og brfitt skýrði hinn sorg- j hann varð að höfða mál gcgn fje-
Svo fölnaði hún, það komu bjtni sonur viðkomandi embættis- i laginu.
díikkgrænir flókar fyrir augun, —j manni, er hafði sýnt honum lfkið, | Herra Naylor, málflytjandi fje-
það varð hálfrökkur.------í ómeg-; frá því, að hinn framliðni væri fað-; lagsins, lýsti yfir þvf, að herra
in fjell hún f faðm unnusta sfns
við líkbfirurnar hans fíiður sfns; færði fram við lfkskoðanina
sáluga.
BUSINESS
COLLEGE.
COR. PORT. AVE.
& FORT ST.,
WINNIPEG,
MAN.
h
h
m
Hún studdist við arm unnusta
ir sinn. Sannanir þær, cr hann Pippitt væri hið bezta vitni, sem
voru I hann hefði komist f kynni við.
Siggcir bar hana út-----
Lfkið hans Jóns gamla á Eclli
var borið út úr kyrkjunni. Kyrkj-
an var troðfull af fólki.
Fjórir helztu bœndurnir báru
skýlausar. Hcrra Pippitt stóð j Framkoma hans væri hin prúð-
fyrir útför föður sfns, klæddist sorg- i mannlegasta, röksemdirnar óhrekj-
arbúningi og ritaði umboðsmönn- anlcgar, minnið hvorki óeðlilega
um járnbrautarfjelagsins.
| gallað nje óskfljanlega gott. í síð-
Þótt honum væri það mjög ógeð- j asta brjefinu, er hann lagði fram
r „ ,. r , r..a , , . _ , ar, crhefði tengt hann við föðurinn,
fclt, að það skyldi hta svo út, sem frá föður sfnum, var ávfsan upp á , ’. ,. , , _ , *
' r þá heýrðist hrópað upp úr mann
sorgaratburður þessi yrði honum 300 pund sterling og f þvf stóð þrönginni framarlega I ganginum :
eins konar gróðaVegur, þá var þó i einnig að brjefritarinn kæmi heim [ (Framh. )
en fimm þúsund pund frá fjelaginu, j sfna f Ijós, og formaður dómnefnd-
og það var ástæðan fyrir þvf, aðfarinnar rilaði ,^5,000 ?“ á seðil,
er hann svo rjetti að mcðdómend-
um sfhuní.
Þessi vet leikni fiður-söknuður
hafði einnig önnur áhrif. Gangur
dómsalsins var troðfullur af slæp-
ingum, eins og vant cr að veravið
þess-konar tækifæri, og langað.; C'
fólk það einkum til að heyra á end-1
ur-yfirheyrslu herra Naylors.
Þegar hinn yflrheyrði lagði sem
mesta áherzlu á það band ástarinn-
* 2
é
é 3-
$ 4.
Kennsludeildir:
Business Courae.
Shorthand &. Typc-
writing.
Telegraphy.
Ensk tunga.
X
Skrifið cftir fallcgri skóía-
skýrslu (ókeypis) til
G. W. Donald,
SCC.
cða finnið
w
é
w
w
B. B. OLSON.
Gimli.