Baldur - 01.03.1905, Blaðsíða 4

4
BALÐUR, i. MARZ 1905.
við sem flestu. Þó ljet sjera Stein- ! það tíundargjald, sem nú væri um
grfmur það í Ijðs, að of mikil þögn ; að ræða, ætti ekki einungis að
gæti ollað vondri samvizku, en ' ganga til prestanna, heldur einnig
sjera F. B. hjclt aftur á móti, að til missjónsstarfa, og til fátækra-
talið gæti stundum valdið vondri! sjóðs.
samvizku. , Hr. Klemcns Jónasson tók þá
Það er vandi að skilja, hvað hefir I til máls. Hann sagðist hafa verið
asta fundar. B, L, Ba'.dvinsson, verið meininginmcð þessumþanka- báinn að láta það á sjer heyra, að
þíngmaður Gimlikjördæmisins, var brotum um samvizkuna, og þvf ó- ; hann mundi halda 2 tfma ræðu á
Úr heimahögum,
24. febr. hjelt sveitarráðið fund
f Kjalvík, samkvæmt ályktun sein-
þessum fundi, en það hefði verið
sjeð við því, með því að skammta
sjcr og öðrum málfrelsið f 10 mín-
útur. Eigi að síður nægði sjer sá
staddur á fundinum, til að vinna ! v’fst að nokkrum auðnist að hafa
að1 því að hrinda áfram járnbrautar-1 þann orðaleik rjett eftir. Stóra
máli nýlendunnar, sem hann sýnir ■ kúnstin er að þegja.
inikinn áhuga fyrir. " I A fundinum hjerna tilkynnti
Á fundinum mættu þrjár scndi- sjera Stcingrfmur í byrjunihni, að tfmi til þcss að benda á það, scm
nefndir frá hinum ýmsu pörtum málfrelsi yrði að eins vc.tt mönn- væri mergurinn málsins, nefnilcga,
■sveitarinnar, kosnar af gjaldendum | um, sem stæðu í lúterskum söfnuð-! að þctta tfundarmál væri hið
til að vinna að þvf með þingmann- um, í 10 mfnútur í einu, en oftar. stærsta afturfararspor, sem nokk-
inum og sveitarstjórninni, að gjöra. cn einu sinni cf þess yrði óskað. urntfma hcfði verið stigið, og það
ýtrustu tilraun að fá járnbraut Hann sagði, að umræðucfnið væri bæri saga íslenzku þjóðarinnar vott
lagða norður um nýlenduna norð- það spursmál, hvernig kristinn | um. Frá þeim tfma að lögkænska
ur að íslendingafljóti. ; maður á að líta á eigur sfnar, og Markúsar, mælska Sæmundar, og
B. L. Baldvinson gaf ýmsar! að sjcra Björn ínnlciddi umræðurn- • ástsæld Gissurar hcfðu haft það af,
góðar upplýsingar og leiðbeiningar, ar, en sjera F. B. svaraði spurn-| að leggja tíund á fslendinga, hefði
áleit að sveitarráðið ætti ckki að ingum, ef einhvcrjir vildi leggja j þeim stfiðugt hnignað iild fram af
hika við að veita fje til að standast þær nokkrar fram.
öld. Þar með hefðu þeir til fulls
nauðsynlegan kostnað í sambandi! Hr. Hjörtur Leó tók að sjer að ! vcrið komnir undir ok hins sam-
við þessa starfsemi. Auk þing- skrifa það, sem fram færi, til þess j einaða konungs og klerka valds.
;mannsins töluðu fyrir hönd nefnd- að birta það f Lögbergi, cn það, ! Svo fór hann nokkuð út f tfund-
anna:
J. Sigurðsson,
C. B. Julius,
B. B. Olson,
A. C. Baker,
John Ileidinger,
Karl Meckling.
Oddvitinn svaraði fyrir
ráðsins, að spursmálið væri
um 200 til 500 dollara kostnað við
þetta má), heldur hvernig bezt
væri að vinna að þvf, áleit að bezt
væri að kjósa sjerstaka standandi
nefnd f málið, sem ynni f samráð-
tim við sveitarráðið, og það tæki
að sjer að borga kostnaðinn upp að
einhvcrri vissri upphæð.
Meðráðendur voru þessu með-
;mæltir að mestu l.eyti.
Sveitarráðsfundinum var frcstað
•eina klukkustund til að slá á al-
• mennum fundi fyrir alla viðstadda
■með 15. L. Baldvinson fyrir forseta.
Þossi fundur samþykkti að mæla
með þvf við sveitarráðið, að það
skipaði fasta ncfnd f málið og mælti
uneð eftirfylgjandi mönnum í
nefndina :
B. Andcrson,
G. Oddleifsson,
St. Sigurdsson,
S. Thorvaldsson,
G. Thorsteinsson,
B. B. Olsori,
C. B. Julius,
A. C. Baker,
John Heidinger,
Karl Meckling.
Sveitarráðið skipaði þessa mcnn
í járnbrautarnefnd samkvæmt ósk
fundarins, og tók þá ákvörðun að
sveitin borgaði kostnað nefndar-
innar upp að $200.
Járnbrautarnefndin kaus A. C.
Baker fyrir forseta, og B. B. Olson
fyrir skrifara, og ákvað að hafa
fund á Gimli 4. marz.
sem hjer segir, cr skrifað eftir | arlögin hjá Gyðingum, en kom ekki
og er ckki vísvitandi farið j fyrir sig nafni konungs þcss, sem
minm.
rangt með ncitt af þvf, sem frá cr um var að ræða í þvf sambandi,
sagt. j og bað prestana um upplýsingu á
Sjera Birni sagðist prýðilega. j nafni hans. Svöruðu þeir því með
Sagði hann að maðurinn hvorki j hægu brosi yfir þekkingarskorti ’ó-
kæmi nje færi með neitt fje í vörzl- j lærða mannsins'; en ræðumaðurinn
hör.djum, og ætti þvf, meðan hann ; Ijet það ekki á sig bíta, og kvaðst
ekki j dveldi í þcssum hcimi, að Ifta á1 mundi þora að bera fram skoðanir
cignir sfnar sem ráðsmennskufje í j sfnar, þótt að sjer væri hlegíð.
þarfir alls, sem gott væri, cftir þvf j Söguna um Ananfas og’ Saffíru
sem maður hefði framast vit á. j kvaðst hann muna svo sjálfur, að
Sjera Kristinn lagði áherzlu á j h'ún sannaði ekkert um vilja guðs
það, að menn verðu cfnum sfnum viðvfkjandi tfund, þvf þar hefði
— en um það, um hvað það hefir
sannfærst, það er jafn óvfst eins og
hitt, hvort minnisvarðinn á Beli
Roek var reistur þar yfir ræningj-
ann cða prcstinn.
KAFLI ÚR BRJEFI
TIL RÁÐSMANNS BALDURS.
svona grein sjálfur, fyrst af þvf.
auðvitað, að hann gæti ekki jafnast
við höfund hennar, og f öðru lagí
af þvf, að hann mundi ekki hafa
j þorað það. Þótt sjer þætti greinin
j góð, þá virtist sjer þar vera Gamla
! Testamentis kristindómur. Svo
þegar greinin í Hkr. hefði komið,
hcfði hann aftur fengið sting í
hjartað, því þá hefði hann sjeð, að
höggstað hafði verið náð á kyrkj-
unni.
Kom þá fyrst sú spurning fram,
hvort prestarnir álitu heppilegt, að
allir legðu allt sitt f guðskistuna.
Það taldi sjera F. sjálfsagt, og
staðhæfði, að guð mundi sjá hverj-
um þeim borgið, sem þannig legði
fram allar sínar eigur. Guð sæi
slíkum manni fyrir nauðþurftum , , ,
J * \ lenzku konunum virðist hggja,
sfnum, þótt hann stæði ber á bakk- , r, ,, , ,, I ,
’ draga upp fána okkar með áletrað :
Gall þá einhvcr fundar- , .*, , ,*r » • f , ,
■ ; Afram ! Afram með jafnaðarkenn-
yrði
---------Hvað eigum við kon-
urnar að gjöra til þess að komast á
kosningalistann ogöðlast atkvæðis-
rjett ? Rjett til þess að greiða at-
kvæði mcð því sem er gott og göf-
ugt hjá þjóð vorri. Jeg sje að eins
eitt ráð til þess, og það ráð er, að
hrinda frá okkur allri deyfð, fáburt
numið það farg sem á okkur ís-
anum.
manna við
að manninum
inguna. Vjer viljum jöfnuð karla
auðvitað borgið á vitlausra spftal- , , , , , •
, & ! °g kvenna. Burt, burt með ein-
anum ; og Arni Friðriksson minnti j okun 6j0fnuð<. Með áhuga og
menn á Doukhobora-uppnámið og | samtökum tekst oUkur að haida
hvernig landstjómin hefði orðið j uppj ftna okkar Qg ft okkar máU
að taka í stienginn, þcgar Þc'r; frarngengt, þá gefst okkur tæki-
hefðu yfirgefið allt sitt til að sinna r . , . , , .. , .
J ö . færi að sýna karlmonnunum hvort
málefnum guðsrfkis npp á sína • ,,
ö 11 ; við konurnar erum ekki eins góð-
’ . . í um gáfum gæddar og þeir.--------
,,En þeir voru geggjaðir-', greip
SELKTIiK, 24. feh. ’05.
Iljer cr nýafstaðinn trúmálafund-
ur (20.f. m.) f viðurvist fjölda fólks
og fimm presta. Það er ckki fimrn
blaða rós á hverju strái.
Skömmu áður höfðu tveir slfkir
fundir verið haldnir 1 Winnipeg,
og varáöðrum þcirra um það rætt,
gttðsrfki til eflingar, og ijet það á
sjerheyraað mönnum þættí vænna
um budduna og dollarinn hcldur
cn um hjartað og guðsríki.
Þá hvatti sjcra' Stgr. Ieikmenn
til þess að taka til máls, og varð
hr. Sigvaldi Nordal fyrir svörum.
Sagði hann að sjer þætti prestarn-
ir, sem allajafna væru þó vanir að
láta til sfn taka á fundum, vera
sparir á sjer nú, og þóttist sjá, að
þeir ætluðu sjer að iáta leikmenn
að þessu sinni ganga á undan til
þess að hafa síðasta orðið sjálfir
og tækifæri til að hrinda skoðun-
um leikmannanna. Virtist honum
svo sem sjera Jón hcfði mcð Sam-
einingargreininni um tíundinascnt
leikmönnuin svo -sterka pillu, að
rnemi ættu von á ræðu frá honum
um rjettilega meðhöndlun á eign-
um sfnum.
Stóð þá sjcra Jón upp, og Ijct f buddunnar °S dollarsins væri heit-
Ijós efa sinn um það, að nokkur ar‘ en *■'' hjaltaris °g guðsrfkis.
maður væri þar innan vcggja, scm Hr. Árni Friðriksson kvað það
væri sýkn af þvf, að hafa vanrækt j vafasamt, að sín orð þætti mik;ð að
rjcttmætt tfundargjald. Athuga-; marka, af þvf hvað kaupmcnn
vert taldi hann það, að ekki trúin væru taldir ágjarnir, en sjer hefði
heldur vantrúin hefði komið af1 alltaf hugsast, að sfn fyrsta skylda
stað óánægju. Heimskringla hefði á afnotum cigna sinna, væri að ’for-
lygin vcrið cfst á borði, og gæfi
það þeim mönnum Iexfu, sem
vildu hyima yfir sannleikann.
Hr. Vilhelm Paulson vildi, að
þvf er virtist, Icitast sem bezt við
að milda úr Klemens, með þvf, að
skýra það fyrir fundinum, að það
væri ckki vcgna sfns eigin vasa,
að liann tæki svona þunglega í
þetta mál, heldur mundi hann vera
hræddur um að þctta yrði kyrkj-
unni til tjóns, af þvf aðrir tækju
þessu illa. Hann liti svo á sem
garðurinn hcfði vcrið lækkaður
þarna, og svo yrði hlaupið þar á
hann. Ilann bæri þvf ekki kvfð-
boga fyrir sjálfs sfri, heldur kyrkj-
unnar styrkleika.
Sagði þá Klcmcns, að prestarn-
ir beittu sig og fóikið sömu sakar-
giftum, sem þeir þættust vera
beittir af Hkr., að kærleikurinn til
sjera Jón fram f, og virtist mönn-
| um svo sem það lýsingarorð mundi
! lika eiga við manninn f dæmisögu
■ sjera Friðriks.
I Þá var þess spurt, hvort sjera
I Jón væri í hjarta sínu samþykkurj
Sameiningargreíninni. Þvf kvaðst
sjera Friðrik ekki geta svarað,
hann væri ekki hjartnanna og
nýrnanna rarinsakari; en sjerajón
lcysti úr þeim vanda, mcð þvf,
að segja, að sjer þætti greinin
Kona ÚR NORðRI.
* BONNAR &
alla sfna tfð veitt sjer árásir, ogþað
sorga1 fjölskyldu sfna, og að svo
án uppihalds þegar hann hcfði lcg- Læri sjer að lfkna nauðstöddum og
ið veikur f rúminu. Greinin, sem j styrkja hvert það gott fyrirtæki
hann hcfði birt í’Sam.‘hcfði sjer j eða uppbyggilega stofnun, sem
þótt merkileg, þegar hann hefði j hann væri maður til að rjetta hjálp-
lesið hana fyrst, og blaðið ,,Sun- ; arhönd.
day School Times“ hefði metið j Þarna sagði sjera Jón að almenni
hana svo mikils, að endurprenta j hugsunarhátturinn kæmi fram.
hana nú eftir 20 ár, og það bæri hyrst væri maður sjálfur og fjöl-
ekki á, að lesendur þcss blaðs, skyldan, svo þetta og þctta, og
hefðu fengið sjer hana til, en vort i guð alltaf f endanum á lestinni, en
fólk þyldi minna. Hkr. og van- menn gleymdu þvf, að þeim væri
trúnni væri um óánægju fólks að boðið að Ieita fyrst guðsríkis.
hvernig lúterskt fólk ætti að verj-j kenna, en ekki Sam. og trúnni. ! Á meðan sjera F. B. beið þess,
ast mótsþyrnu andstæðinga sinna. j Það sem tíundarkröfunni sjálfri við- að taka á móti þcim spurningum,
Sjera Friðrík Hallgrfmsson inn- ! kæmi mætti segja, að hún væri j sem fram kæmu, gat hann þess, j
leiddi þær umræður, og ýmsir töl- j ekki ákveðin f Nýja Testamcntinu, ! að þcgar hann hefði lesið greinina
uðu á eftir. Þótti sjera Hriðrik j en refsingin, sem Ananfas og Saff- j f Sam., þá hefði hann fengið sting
Bergmann heppilegast, að taka \ fra hefðu orðið fyrir, bæri vott um i f hjartað, ekki af því, að sjer hefði j
mótmælum mcð þögn og þolin- : guðs vilja f þessu efni. Svofór ekki þótt greinin góð, heldur af
mæði, og varð það dregið út úr hann mörgum orðum um Job, ogjþví, að hann hefði strax sjeð, að
flestu, sem sagt-var, að nú væri hvað stórar kröfur hcfðu verið f íik mundi ekki þola hana. Ekki
hæ-tta á ferðum, og bezt að þegja! gjörðar til hans, og cnnfremur, að’kvaðst hann mundi hafaskrifaðj
mjög góð
og mcrkilcg,
{
HARTLEY
BARRISTERS Etc. &
P. O. Box 223,
WINNIPÉG, MAN.
Mr. Bonnar er
hinn langsnjallasti málafærslu-
maður, scm nú er í
fylkL *
þessu
IE ftirfylgjandi menn eru um-
boðsmenn Baldurs, og geta þeir,
sem eiga hægra með að ná til þeirra
helduren til skrifstofu blaðsins, af-
án þess
hann væri viss um að hann felldi
sig við hvcrt orð f henni. I Sam.
birtist sumt, sem ekki væri að
öllu leyti við sitt skap, en sjer
hefði ekki fundist hann geta fund-
ið neitt merkilegra þegar hann
hefði látið prenta þessa ritgjörð f
fslenskri þýðingu, og hún hefði
svo mikið gildi fyrir sig, að hann
ætlaði ekki að draga undan tf-
undina af sfnum tekjum, það sem
eftir væri æfinnar.
,,Hvað kalla prestarnir guðs-,
1 , , T-i 1 • hent þcim borgun fyrir blaðið og
k:stu ? var enn spurt um. Ekki 1 & z »
mun ölium áhcyrendum hafa orðið , Askriftir fyrir þvf. Það cr ekkcrt
vel ljóst svar sjcra Friðriks upp á j bundið við það, að snúa sjer að
þá spurningu, en helzt varð það þeim, sem er til ncfndur fyrir það
drcgið út úr þvf, að allur heimur- ^ pósthjerað, sem maður á heima í.
inn væri guðskista. Fór mönn- *, . , „ ,, r ,, . .
. & | Aðstoðarmenn Baldurs fara ekki í
um þá að verða óljóst, hvar annar-
„ , . , ._ . ; ncinn matning hver við annan í
staðar þcir gætu Iatið eignir sfnar, 1
og varð því einhvcr tii að spyrja Lcl,ri sökum.
þess, hvert fólk ætti þá að snúa j Jóhannes Grímólfsson - Hecla.
sjer mcð fórn sfna, en sjera Frið-! Sveinn Þorvaldsson - - Iccl. River
rik áleit, að sú spurmng væri ekki1 Sigfús Sveinsson - - - - Ardal.
lögð fram af góðum hug, og leiddi Sigurður G. Nordal - - Geysir.
hjá sjer að svara henni.
Að því búnu sagði herra Vi 1-
helm Paulson síigu af skeri nokkru 1 Haraldl,r Anderson ‘ ' wpgBeach
v;ð Bretlandscyjar. Þar höfðu I Gunnlaugur Sölvason
mörg skip farist f gamla daga, og Sigmundur M. Long
ræningi einn lifði afþvf, að hirða Sveinn G. Northfield - Edinburg.
Finnbogi Finnbogas. - Arnes.
Guðlaugur Magnúss. - Ncs.
Selkirk.
Winnipeg.
það scm fjemætt var í hinum
strönduðu skipum. Loks fór
prcstur nokkur að leita fjársam-
skota, til þess að byggja vita á
skerinu, cn fjckk svo iftið, að hann
keypti sjer klukku, og vann að þvf
sjálfur, að hringja henni f þokum ! Jdn Sigurðsson
og náttmyrkrum. Með þessu
þótti ræningjanum spillt fyrir sjer,
svo hann rjeð prestinn af dögum,
en síðar fórst hann sjálfur á þessu
skeri. Á skeri þessu
byggður minnisvarði,
klukkunni prestsins ncfnist skerið j
Bell Rock enti f dag.
í fundarlokin Ijet sjera Stein-
grfmur þá von sína f ljós, að fólk
hefði nú sannfærst um málefnið, í Telefón nr. 1498.
Magnús Bjarnason - - - Mountain.
Magnús Tait..........Sinclair.
Guðmundur Stefánss. - Baldur.
Björn Jónsson........Westfold.
Pjetur Bjarnason - - - - Otto.
Oddson - - - Cold Springa
Mary Hill.
Davíð Valdimarsson - Wild Oak.
Ingin.undur Erlendss: - Narrows.
Frceman Frecmans. - - Brandon.
Guðmundur Olafsson - Tantallon.
Ilclgi r
var sfðar! Stephan G.Stephanss. - Markerviue.
og eftir ---------- --------------
Dr. O. STEPHENSEN
643 Ross St.
WINNIPEG.