Baldur - 12.07.1905, Qupperneq 3

BALDUR 12. jt?Lí, 1905.
3
C^t^C^3C^3C^3t^3C^3^C^3C^3C^3C^3C^3t^3C^3
C^C^C^3C^3C^3C^3f^3^C^3C^3C^3C^3[^3C^3Cg3
FRÍÐA.
SAGA EFTIR NORSKAN. RITHÖFUND,
&'IGURD SIVEETSON.
#
VJ>
í
W
«8
■8
*8
*8
*
( Framhald. )
—slíkur sokkur, hann er hlýr! Jeg þakka þjer innilega fyrir
sfðustu sokkana sem þú gafst mjer, mamma mín, þeir voru
svo fyrirtaks injúkir
!>Já) íeg get trúað því, en þú hefir fleirum en mjer
að þakka fyrir þá gjöf. “
,,Er það?"
.,Einn daginn sem jeg var uppfrá, og cins og vant
var kom inn til frúarinnar til að heilsa henni, barst erindi
mitt f tal, það nefnilega, að jeg ætlaði að kaupa ull í sokka.
Þcgar hún fjekk að vita að það var handa þjer, scndi hún
Frfðu inn f búðina eftir ullinni. Það leið nokkur tími
þangað til hún kom aftur með ullina, en þá var það líka
sannarlega g(5ð ull, þvf aldrei hefi jeg spunnið jafn mjúka
°g góða ull. Af þessu sjerðu að frúin, Frfða og jeg, eig-
um allar þátt í gjöfinni. “
„Slík þrenning------svo þið vinnið allar svo vel
og sameiginlega að mfnu gagni.“
,,Já, það gjörum við. Þær ciga ekki sinn jafningja;
—meðan þú varst í bœnum, kom Fríða oft til mín —hún
sagðist vilja læra að spinna, . ,því“ sagði hún, ,,heima er
engin sem gjörir það eins vel og þú,“ og það er satt—jeg
kann það vel. Þú veist að jeg fjekk verðlaun á sýningunni,
og að það var frúin sem sendi það fyrir mig og sá um það
allt. Hún var svo innilega ánœgð þegar hún færði mjer
verðlaunapeninginn. Jeg hefi spunnið mikið fyrir frúna,
bæði áður og eftir þetta, en nú borgar hún mjcr helmingi
meira vcrð fyrir vinnuna, skal jeg segja þjer; maður á að
launa fyrir listina, scgir hún.
Já, það er sjalclgæft kvcnnfólk sem cr cins fullkomið og
frúin og dóttir hennar lfka; cn Rönning cr, já, hann hefir
nú allt af verið klókur,— en jeg hefi enga ástæðu til að
kvarta, nei, það hefi jeg ekki, hann hefir alltaf verið mjer
góður— og þjcr lfka~-er það ekki?“
„Jú, það væri rangt að segja annað — en nú hcfi
jeg sagt upp vistinni."
,,En Þorvaldur—hvað segirðu—sagt upp vistínni
—fara frá þeim?—Þorvaldur, jeg held að þetta sje ekki
rjett afþjer. Hefir ykkur mislfkað?"
, .Dálftið, en það er þó ekki þess vert að tala um
það; en jeg verð að fara nú — sökum framtfðar minnar.
Sjáðu, mamma, jeg verð að fara að hugsa um ókomna
tfmanri, en má ekkigjöra mig ánægðan með að hafa það
svona og svona gott. Ef jeg ætti aðeins að taka tillit til
þess að mjer lfði vel — þá væri hyggilegast fyrir mig að
vcra kyr, þvf betur en þar getur mjcr ekki liðið, eins gott
og það er við mig, einkum frúin.“
„Og Frfða?.“
,,Já, Frfða Ifka. “
,,Hún talar ávalt svo vingjarnlega um þig---------
maður má næstum halda—“
,,Nei, mamma, hún gctur verið vingjarnleg án þess
—-að"
, Já, auðvitað. .. .og, já. .. . og auðurinn; nci, jeg
meinti ekkert.....En, Þorvaldur, það verður svo einmana-
legt. . . . já. . . . og þú vcrður að hugsa um ókomna tímann
. ...efþú byrjaðir dálitla verzlun hjerna, myndu allir
fiskimennirnir koma til þfn .... þú mátt vera viss um að
það gengi vel. ‘ ‘
,,Hvað heldurðu að Rönning segði við þvf? Nei,
mamma; jeg er ckki fær um að gjfira hann að óvini mfnum
. .. . hann myndi ckki þola slfka mótspyrnu gegn sfnum
ímynduðu rjettindum. .. .nci .... og það yrði auk þess
svo Iftilfjörlegt. .. . hjá mjer, sem ckki orka að eiga við stór
innkaup á fiski. Að öðruleyti er gott og hentugt pláss á
eyrinni... .það sje jeg; cn það krefur höfuðstól. Nei, jeg
verð að fara til bœjarins, læra mcira og útvega mjer "við-
skiftavini," þá öðlast jcg stöðu sfðar meir.“
,, Já—já, góði drengurinn minn, það er cflaust hyggi-
«8
«
v
n
4
«
«8
«
«
«
$
%
&
E
JUl
T\
T\
JJU
II
o
u
o
M
œ
QD
Ö
•>H
&
M
O
U
o
o
pH
cð
H
o
H
Jpólkið hefir vit á hlutunum og uppgötvar brátt hvort þeir eru
eins og þeim er lýst. Annrfki okkar vex óðum eftir því sem af-
sláttar-verzlunin stendur lengur yfir, og það er ekki nndarlegt þeg-
ar þjer getið keypt af nýjasta varningi bezta klæðnað sem fæst í
landinu. Þjer þekkið kringumstæður okkar---verðum að fara úr
búðinni innan 60 daga og engin búð fáanleg. VÖRURNAR
VERÐA AÐ GANGA ÚT FYRIR HVAÐ SExV ER. Vitið
þjer hvað það meinar ? Til dæmis seljum við fallegan karlmctnn-
afatnað með nýjasta stiiði S 14.00 virði, fyrir $9.75,
Fatnað S12.50 rirði seljum við fyrir S7.75,
SJcyrtur 91 og 92 virði seljast á 9
BÍÐIÐ EKKI LENGUIl!
Nú er tækiíærið
•
o
u
o
M
Wl
ÖC
G
•tH
Æ
M
©
u
ö
o
Gt
o
&
H
THE PALACE GLOTHiNG STORE
G. G. Long.—-wijsrjsriFEd"-~4B8 Main Str.
ávalt dvelja hjá þjer, föður mfnum .... og hinum. “
,, Jeg vona það . . . . en þrátt fyrir það er þar svo
margt sem hrífur hugann, svo margt slæmt sem freistar,
svo margt sem veldur of miklum æsingi. “
, ,Það er sjálfsagt satt, mamma, en þá cr gott að
eiga eitthvað heima til að hugsa um, eitthvað sem maður
þráir, og ákveðið takmark að stefna að.“
,,Já, sonur minn, en það bezta er að hlýðnast
drottni og treysta honum, munandi það, að hann sjer og
veit allt. ‘ ‘
,,Já, mamma, en það er erfiðast.... jeg á hægra
með að finna stuðning f ástinni til þeirra, sem hann af
gæzku sinni hefir gjört mjer nákomna. “
„Ó, já, það er mjög lfklegt.... jeg skal ekki ásaka
þig um þetta, Þorvaldur, mig skortir þrek til þess .... og
jeg finn oft huggun í orðum föður míns um þetta efni'
"Hver sem elskar sannleikann, hann heyrir mfna rödd."
Hann sagði þetta oft og meinti með því það, að þegar
sannleiksandinn fær að ráða, þá gangi allt annað vel. Faðir
minn var góður og trúr maður; skólabörnunum þótti mjög
vænt um hann, og jeg held að hann hafi afrekað margt
gott á meðan hann lifði. Mönnum fannst hann nokkuð
sjerlegur; hann varð til dæmis aldrei reiður þó eitthvert
barnið kynni illa það sem það átti að læra; en yrði hann
var við að eitthvert okkar skrökvaði, þá varfiann strangur.
"Lygin er anddyrið að öllu illu, hún rekur sannleiksandann
á burt og er hinn fyrsti undirbúningur til manndrápa,"
sagði hann; og svo bœtti hann við með undarlegri áherzlu
f rómnum: "Hver sem elskar sannleikann, hann heyrir
mfnarödd." Já, Þorvaldur, afi þinn var góður maður.
Við vorum fátæk, en hann æðraðist aldrei, og móðir mfn
aðhylltist lífsreglur hans með óbifanlegu Jrúnaðartrausti.
Hann fyrirleit ekki jarðnesk atiðæfi; þegar þau eru rjett
brúkuð, þá eru þau góð; en þau eru mörgum hættuleg.
Miklum fjármunum fylgir mikil ábyrgð .... sagði hann ....
en líka mikil blessun fyrir þá, sem eru trúir ráðsmenn.
Ýmsan sannleika á borð við þetta skýrði hann fyrir okkur
svo vel, að við áttum auðvelt með að skilja hann, og jcg
er viss um að sumir hafa geymt hann í minni sfnu til sfð-
ari tfma. Þorvaldur, jeg vona að þessi sannleikselska verði
ættgeng framvegis, eins og hún hefir verið hingað til
Faðir minn leit á ætt sfna f þessu friðarins Ijósi. Slík
sannleikselskandi ætt hlaut að framleiða blóm, fögur blóm,
og að síðustu góða ávexti. “
Þorvaldur hlustaði með mestu eftirtekt á móður sína;
honum fannst að hann hefði ekki þekkt hana fyr en nú;
og þetta kvöld vakti hjá honutn ýmsar áður ókomnar hugs-
anir, þar á meðal ábyrgðartilfinningu. Skildi það eiga cftir
fyrir honum að liggja, að brjóta nýjar brautir fyrir ættina
BRAUÐ VERZLUN1
Jeg er nú byrjaður aftur að
verzla með
BRAUÐ
og óska
eftir viðskiftum manna.
Yðar einlægur
T3- Z&ÆYYG-ZrsTTXSSOlSr,
GIMLI.
UYL^dSr-
... hefja hana til álits og valda? Eða, áttu cnn þá fleirj
legra; en það er svo erfitt að missa þig, .þarna uppfrá ættliðir að lifa við fátækt? Ovfst. . . ,en í háðum tilfellum
varstu eins og heima .... jcg er svo hrædd um að jcg missi! var ábyrgðin hin sama.
þig alveg inni f bœnum.“ . “
,,Ekki þarftu að óttast það, mamma; hugurinn mun
Með þcssa fullvissu í huga sf.ium
kvaddi hann móður sfna og fór.
(Eramhald.;
SUMAR-
ÆVINTÝRI.
----:0:-----
(Framh.)
,,Nú, hann er þá ekki
giftur enn.“
„Brúðkaupið á að verða
f næsta mánuði, en það
má heita, að þau sje -gift'
Hann á mikinn auð og er
f meira Iagi ástfanginn.“
,,Og unnustan?“
- ,,Já, hún hefir veitt
hann f netið sitt. “
,,Sko til! Og þjer get-
ið ekki frelsað vesalings
föðurbróður yðar?“
„Það er honum sjálfum
að kenna; hann þekkir
skoðanir mfnar."
,,Og samt ætlar hann
að fara eftir sfnum vilja,
án þess að kæra sig um
skoðanir yðar?“
, Jeg held að þjer sjeuð
að gera gis að mjer.“
,,Nei, mjer er full al-
vara. Á tvftugsaldrinum
hafa útásetningar manns
mikið alvarlegri þýðingu,
heldur enn 30 árum seinna.
Æskumaðurinn nú á dög-
um álftur að hann hafi
tæmt vizkubikarinn, og
þykist hafinn yfir hinn
þroskaða mann. Hvað
segir annars föðurbróðir
yðar.“
„Fyrst reiddist hann á-
kaflega, en hvað hald-
ið þjer svo að hann
hafi sagt?“
„Hvernig á jeg að geta
gizkað á það?“
,,LIann sagði að tilvon-
andi ,,tanta“ mfn skyldi
löngu fyrir brúðkaupið fá
mig til að skifta skoðun-
um hvað giftingu hans
sncrti. Jcg skal vissulega
hlœgja að honum, þegar
hann kemur, því brúð-
kaupsdagurinn er ákvarð-
aður í næsta mánuði, og
jeg hefi enn þá ekki sjcð
konuefnið hans.“
,,Það er þó leiðinlegt—
fyrir hana.“
„Einilfa, mjcr fellur illa
að þjer hæðist alltaf að
mjer“.
„Hvenær hefi jeg gefið
yður leyfi til að kalla mig
skfrnarnafni mfnu. Það
’ cr mesta ósvífni“.
,,Ætlið þjer að fyrir-
gefa mjer það?‘ ‘
k',Jeg skal reyna það.
En hvað hcnni nýju ,töntu‘
yðar viðvíkur—“
,,Við skulum ekki spilla
þessu yndislega, fagra
' kvöldi með því að tala um
hana. Þjer getið skilið
tilfinningar manns, sem—‘
(Framhald.)