Baldur - 07.03.1906, Síða 3

BALÐQR, 7. marz, 1906.
3
og fleiri urðu að sæta lffláti
fyrir. Níina fyrir svo sem sjö
árum voru um 2000 manns f þorp-
'nu’ en a^ sfign nær nú ekki
200, og fækkar <5ðum“.
>.Við tfitðum allan mánudaginn
°g höfðum tal af mörgum. Pilt-
arnir sögðu mjer frá cinhverjum
heinum, sem þeir hefðu sjeð á
sunnudaginn, og jeg vildi Ifka fá
að sjá þau. t>að kom þá upp, að
fáa faðma frá húsinu, sem við vor-
Um f> lá hrönn af mannabeinum f
grasinu. Jeg taldi 36 hauskúpur,
°g margar grindur sem kúpuna
vantaði á. Jeg spurði einn svert-
ingann út f þetta. ,,Þegar ’röbb-
erþorstinn’ byrjaði,“ sagði hann,
>:Þá skutu hermennirnir svo marga,
°g bönnuðu okkur svo oft að
grafa þá, að við hrösluðum þeim
saman hjerna úti f grasinu. Jeg
skal sýna þjer þetta f hundraða-
vfsi hjer allt f kring ef þú bara
vilt“. En jeg kærði mig ekki
um að sjá meira. Jeg var orðinn
veikur af þessum frásögum af
hvets manns vörum. Mjer fannst
búlgarisku hryðjuverkin mega telj-
ast blfðleikar, hjá því sem hjer
hafði fram farið“.
„Þessa tvo daga, sem við stóð
um þarna við, ofbauð mjer hvað
röbbersöfnunin’ var mikil. Menn-
’rrur homu f lestum með körfur
S*nar’ e'ns °g jeg hafði líka sjeð í
®°ngo, og jeg sá þeim borgað
með krúsarfylli af salti, og tveim
jörðum a’ ’kalikó’ kastað f for-
mennina. Jeg horfði á hræðslu-
titringinn, og yfir höfuð bar ailt
vott um það skclfingar ástand,
sem fólkið átti við að búa“.
Svona hljóðar þá þessi kafli úr
ferðasögu prestsins, sem fyrstur
tókst á hendur að gjöra verulega
■annsókn. Einhver kynni að
Lirða sig á, að þeir, sem út f skóg
voru sendir, skyldu nokkurntfma
homa aftur, en við þvf sáu hinir
hvftu yfirmenn, bæði með því að
halda konum og börnum f hlekkj-
Unh svo mennirnir skyldu vera
sjálfbundnir fyrir ástar sakir við
skyldulið sjtt, ogsvo með því að
taka svarta böðla sjer til aðstoðar,
6r flokkum sem á vfxl voru hver
oðrum fjandsamlegir. Það var ein
Þeirra drjúgasta stjórnaraðferð,
að halda við sem mestum eldi á
milli hinna ýmsu flokka
niá oftast fá einhver
til að vega að sinni eigin þjóð,
þótt á æðra stigi standi heidur eu
Afrikusvertingjar.
Einn þessara svörtu morðtóla,
Mulunba að nafni, stóð f eitt
skifti fyrir þvf, að beira hinni
svonefndu morðgildru. Trúboði
einn, Rev. W. II. Sheppard, ljct
mann þenna, sjálfan segja sjer frá
atburðinum, og ritar svo um við-
tal Þeirra á þessa Ieið :
>>Jeg heimtaði 30 þjóna hjerna
megin við ána, “ sagði Mulunba,
>>°SÍ 30 hinu megin frá; 2 fflstenn-
Ur; 2500 ’röbberhnúða’; 13 geitur;
boð um það að heimsækja mig á
vissurn degi, þvf jeg væri að hætta
við söfnunina og fara f burtu.
Þegar fólkið var komið hjerna inn
í virkið, þá heimtaði jeg allt, sem
jeg hafði sagt því áður, og þegar
það neitaði, þá ljet jeg bara loka
hliðunum, og við drápum það
nærri allt hjerna inni í girðing-
unni. Það sluppu fáeinir út um
skörð, sem þeir gátu brotið“.
,,Hvað drapstu inarga ?“ spurði
jcg-
,,Góðan slatta. A jeg að sýna
þjer þá ?“
Jeg vildi það.
,,Lfklega svo sem 80 cða 90
hjerna,“ hjelt hann áfram. ,,Jeg
veit ekki um hin þorpin.
sendi hina piltana þangað“.
Þcgar við komum út á grundina
fyrir utan virkið, sá jeg, að af
þrcmur lfkunum hafði holdið allt
verið flegið ofan frá mitti.
,,Hvernig er þessu varið,“
spurði jeg.
„Piltarnir átu það,“ svaraði
hann viðstöðulaust. ,,Þeir sem
hafa lftil bðrn,“ bætti hann svo
við, ,,jeta ekki mannakjöt, en hin-
ir gjöra það allir“.
Vinstra megin við mig lá stór
maður, skotinn f bakið, en höfuð-
laus. (Lfkin voru öll nakin).
„Hvar er höfuðið af mannin-
um ?“ spurði jeg.
,,Það tók einhver kúpuna til að
geyma tóbakið sitt f henni“.
enginn leit til hennar, en þó var
enginn, af þeim sem þar voru,
kostulegar útbúinn af náttúrunn-
ar hendi heldur en hún—engin
hæfari til að elska eða vera elskuð
en hún. Þarna sat hún í sinn:
niðurlægingu og horfði á straum-
inn sem fram hjá fór.
Jeg þekki ekki allan æfiferil
hennar. Jeg get lítið annað sagt
þjer en það, sem náttúran hcfir
skráð á andl/t hennar, svo allir
gætu lesið.
Góðar vættir brostu þegar hún
fæddist, og báru henni heillaóskir.
Hún var kvennmaður, fædd til að
elska. Það mátti sjá það á aug-
um hennar þegar hún leit til
Jegjmanns, þrátt fyrir niðurlæginguna
sem hún var f. Það mátti sjá það
á vörum hennar að þær voru gjörð-
ar til að gcfa kossa og þiggja þá,
eða tapa hlutverki sfnu að öðrum
kosti; og þú gazt sjeð það á henni,
hvar sem var, að náttúran hafði
ætlað að gjöra úr henni mikla
persónu.
Góðar vættir brostu þegar hún
fæddist. Jú, að vísu, en brosið
hefir hlotið að breytast í tár á eft-
ir. Hún var fædd í einu af marg-
hýsunum í Nevv York, og það má
svo segja, að áður cn hún gæti tal-
að, væri hún farin að vinna íeinni
af þessum rjettnefndu þrælahalds-
verksmiðjum, sem New York-borg
er svo rfk af. Guð veit hvei nig
hún náði, á þeim stað,þeim þroska
Svo gcngum við þar um og jeg og þeirri fegurð sem hún hafði.
A
1
íi
YIÐ LOK REIKNiyGSARSINS.
ELDRI YÖRUR VERÐA AD YÍKJA
FYRIR NÝJUM
í verzluninni hjá
'Mátmáám.
j
G-IMLI.
TIL AÐ SÝNA FÓLKI HVE MIKILL AFSLÁTTUK
FÆSTÍBÚÐ MINNI, EF KEYPT ER FYRIR-PENINGA,
SKULU TILFÆRÐ FÁEIN DÆMh
og svo
varinenni
taldi 41 lfk; hin höfðu verið jetin.
Við eitt lfkið tók jeg eftir því
að hægri hendina vantaði, og
þegar jeg bað um útskýringu á
því, sagði Mulunba mjer, að þeir
hjyggju ævinlega hægri hendina
af, til þess að afhenda stjórninni
til jarteikna.
„Gcturðu sýnt mjer eitthvað af
þeim ?“ spurði jeg.
Þá fylgdi hann mjer að dálitl-
um cldi, sem var kynntur undir
rimlagrind, og á henni lágu hend-
urnar, — jcg taldi þær —- 81
alls.
I varðhaldinu voru 60 kvenn-
menn. Jeg sá þær sjálfur“.
(Framh.).
í strauminum.
Karlmanna yfirhafnir, ......
-— ------ makinow
Drengja yfirhafnir,
Drengja alfatnaður, .....
Fur coats.
-gt verð $5.75 nú $4.50
— II. ío - 9.25
— 10.50 - 8.00
— 13.00 - 9 75
— 9-75 - 7-75’
— 6.00 - 4.50-
— 5.00 - 4.00
— 3-So- - 2.85.
~ 5 25. 4-15
— ó.ro - 4.50
— 3- 75 - 2.90
— 6.50 - 5.0O'
— 4-75 - 3-B5
— 1 5-\ 00 - 10.00
—- 2 5 00 - T 8.00
cru áreiðanleg, og rjc tivaiin
Þjer sparið stórkostleg a meft
sýnishorn af þvf hvað ódýrt jeg seh
því að kaapa af mjer meðan þessi kiörkaup eru til boða.
Hún var fögur. Hún vartötra-
leg. Hún var tilkomumikil, en
þreytuleg. Hún hjeit höfð nu
hátt og leit ckki undan. Á and-
liti h.ennar voru leirslettur og ó-
hreinindi.
Láttu orðin ganga þjcr til hjarta;
láttu þau brenna slg inn f meðvit-
und þína. Hún var drukkin.
Guð veit að það er óskiljanlegt að
hún skyldi ekki verða eins ogvisið
og tilfinningalaust strá, eins og
svo margar af stallsystrum hennar.
—Eða, kannske guð viti það ekki;
kannske hann hafi enga meðgjörð
með fólkið f marghýsunum f New
York.
Hún var ekki yfir átján ára að
aldri, og jeg þóttist sjá að þetta
var í fyrsta ^skifti scm hún hafði
fengið tfma til að sleppa úr þræl-
dómnum. Hún hafði sloppið um
stund með því að gjöra sig
drukkna. Það er til önnur aðferð
til að sleppa. Jeg er stundum
hissa á því að Lún skyldi ekki j enSin
brúka hina aðfcrðina— aðferðina
| sem um alla tfma gat losað hana
j við marghýsin og þrældóminn.
j Hún notar hana auðvitað ein-
hverntfma — notar hana lfklega
næst.
Þegar hún deyr, þessi fallega
stúlka, scm fæddist til að elska,
þá held jeg hún þurfi enga afsök-
un aðra en þessa: >>Jeg er fædd
í marghýsi f Nevv York, og jeg
vanti á verkstæði þangað til jeg
var átjan ára.—Og svo—“
Jcg held að guð spyrji ekki um
fleira, og jeg held að hann reikni
I ekki það sem ketnur á eftir, ef
in, þar sem fötin okkar vöru’búinj
til fyrir íftið endHsigjald; þar sem j
i
fólkið býr við harðan kost, við \
ilía meðferðv harðýðgi, örbyrgð og j
gíæpi—þar sem þessi gjörvulega j
stúlka vann sjer brauð - þessi j fbúðarhús> ásamt einni bæjarlóð,
stúlka, sero fæddist til að elska.
C^3 C&h C&ÖC^3 £&3
TIL SÖLII
*•
—Og svo heíd jeg a& hann reikni í
okkur eitthvað af örlögum gjörvu-!
lcgu stúlkunnar, sem fæddist til
að elska. (Ne\v York WoRKF.R.)
* *
Mann hryllir við—er það nú svo?
—-°g það er hreint ekki geðfelt að ! fóikið f marghýsunum tilheyrir
Hvaða stúlka verður það, sem
einhvern tfina má lýsa svonaf
þessu dandi ? Engin, auðvitað
Þetta er út f hött, það á
ekki við hjer. Þetta er nýtt land
og laust við örbyrgð. Hjer eru
engin verkstæði, sem heimta
mikla vinnu og borga lítið kaup.
Það voru einu sinni engin verk
stæði í Nevv York. Hjer eru
engin marghýsi sem fólkið neyðist
til að búa í. Það voru einu sinni
engin marghýsi f Nevv York.
Iljer verður ástandið aldrei lfkt
því sem það er í New York.
—Hvers vegna ? Þjettbýlið kem-
ur, verkstæðin koma, ogmarghýs-
n koma—og örbyrgðin kemur
lfka, ef mannfjelagið er nógu ó-
gætið til að lofa einum að auðgast
á annara kostnað, og ef 1-iggjaf-
arnir halda áfram að gj ira menn
á góðum stað á Girnli.
Um verð og borgunarskilmála
ge.ta. menn sannð við undimtað-
ann; rmmnlega eður brjeflcga.
G. P. M'AGNússon,.
Gimli, Man.
C^3 Cg3 C^3 Cg3 C^3 Cg3

WINNiPEG
BUSiNESS
k
COLLEGE. 1
COR. PORT. AVE- ®
& FORT ST., X
WINNIPEG, 0
MAN. m
skrifa um drukkinn kvennmann. honum.
Ef hún h fði ekki verið f Central I En þegar við og þið komum í skattskylda sálarlausum gróðafje-
Park sfðastliðinn sunnudag, þáiþangaðþá held jeg hann spyrji I lögum.
hefðir þú aldrpi þurft að vita neitt j margra spurninga—um marghýs- Marghýsin koma; verkstæðin
IO h<ensn>; 6 hunda og ýmislcgt um hana; en nú máttu til.
I
Það fer ætíð hrollur f gegnum
fleira”
< >En hv,
dagann ?“ spurði Jeg
>>JSS' gjörði hrtfði
öHu fólkinu, körlu
enug kom til mcð bar-j mig, þegar je.g fer fram hjá sæt-
j inu sem stúlkan sat á. New
og j York- fólkið streymdi þar aftur og
mgjunum
in sem við byggðum, eða Ijetum 1 koma; örbyrgðin kemur, og—svo
byggja handa öðrum, ennutumjmá sjá gjörvuiegu stúikuna á
KennsUideildir:
1. Business Course.
2. Shorthand & Type-
writing.
3. Telegraphy.
4. Ensk tunga.
* *
Skrifið eftir fallegri skóla-
skýrsiu (ókeypis) til
G. W. Donald,
sjálfir afrakstursins, við skcmmt-
anir, sólskin og ferðalög—og um
verkstæðin sem við áttum eða
m og kouum, j fram, cn cnginn gaf honni gaum; j leyfðutu öðrum að eiga—verkstæð
bekknum í Ceritral Park, ef þessu
nýja landi er iofað að verða ,,Ne\v
York“.
E. Ó.
W eða finnið
w
f
w
sec.
B. B. OLSON
Gimli.