Baldur - 12.09.1906, Síða 1
»«**»♦»<
| 10 prc. afsláttur |
2 áf ðllum ísskápunum gegn pen-
JJ ingum út f hðncl. Þeir eru úr
bezta harðvið, fóðraðir mcð sínki
*® °g galv. járni, VTerð $7 00 og
5 þar yfir.
6 ANDERSON & THOMAS,
« Hardvvare & Sporting Goods.
^ 538 MainSt., VVPG. Piione 339.
4»*• *• «P>éfc
*5<WS#l»*a4 ♦«♦*♦<»♦« »•♦•♦«>♦©
STEFNA: Að cfla hreinskilni og
cyða hræsni t hvaða máli, sem fyrir
kcmur, án tillits til sjerstakra flokka.
AÐFERÐ: Að tala opinskátt og
vöflu'aust, eins og hæfir því fólki
sem er af norrœnu bergi brotið.
Brúðargjafir. |
Vjer höfum mikið af silfruðttm #
varningi, svo sem ávaxtadiska og a
könnur, sykurker og glashylki, borð- «
hnífapör brauðhnífa. Farfir munir •
♦ og fallcgir. £
1 ANDERSON & THOMAS |
| 538 Main St. , WPG. Piione 339. ^
»♦<**<»*♦♦•♦•♦•♦•♦ ♦*♦•♦•♦«♦•♦«♦«»♦•
IV. ÁR.
GIMLI, MANITOBA, 12. SEPT. 1906.
N r. 31.
Yinsældaveiðar.
,,Vatnið cr mfn vcika hlið,“
sagði karl nokkur einu sinni. Hann
vissi að það lá það orð á honum,
að hann væri heldur hneigður fyrir
dropann. Eins mætti komast að
orði um núverandi ritstjóra Heims-
kringlu. Málfrœðin cr hans veika
hlið, en hann er samhaldssamur
maður, og '’ill ekki láta góð tæki-
færi faratil spillis Það var þvf f
alla staði honum eðlilegt, að gcfa
tengdasyni sfnum dálitla auglýs-
ingu í samkomu-prógramminu 2.
ágúst; og sömulciðis var það hon-
um eðlilect, að hafa svo tilkomu-
»
mikið orðfæri á þeirri auglýsingu,
seinni tfð, cr hinn s'ami sem kemur’ hlið,—og minnist þess svo, að i
fram í löngu ritgjörðinni f H“kr. i nokkur Roblin er til, og að;
23. ágúst, þeirri, sem maður getur
ekki nefnt með sinni eigitv fyrir-
sögn, af þvf maður skammast sfn
fyrir að taka sjer hana í munn.
Við skulum skoða þá ritgjörð,
og sjá svo, hvort hátíðavesenið er
ekki í ætt við hana.
Ritgjörðin byrjar á sögu, sem
hefir svo svívirðilega álýgi á ís-
Ienzku þjóðina í sjer fólgna, að all-
ar þær frásagnir, sem stóðu f rit-
gjörð Ólafar Sigurðardóttur f Eim-
reiðinni, ‘eru gullvægar f saraan-
bprði, en í þéssu sama tölublaði
Hkr. birtist þakkargjörð til rit-
stjórans fyrir ritgjörðina, sem
Hkr. hafði flutt 26. júlf á móti
Ólafar-ritgjörðinni. R itstjórinn
hafði þá sjeð sjer færi, að koma
sjer við fjöldann með því að mót-
mæla, cn þegar náunginn lá yið
högginu stuttu seinna, þá gleymd-
ist þessi næma þjóðarhluttekning.
Hún á engar fœtur í eðli manns-
ins. Hann hefir ekki kynnt sig
að þvf, að bera blak af þjóðinni
heima, heldur álitið afla tfð að hún
ætti _að flytja, til Amerfku til þqss
áð komast til manns. Þótt verið
sje að skrifa þessar vinsælu
r i t g j ö r ð i r , þá veit maður að
óheilleJkinn er svo mikill, að ekki
er hægt að henda reiður á því,sem
látið er f vcðri vaka. Að fuðra
upp eins og púðurkaggi út af
þeirri smán, sem þjóðirtni hafi ver-
ið gjörð f Eimreiðinni, en nota
svo Hkr. cftir fáa daga eins og
náðhús fyrir langtum argari ó-
þverra, það sýnir hvað vandlæt-
ingascrnin á djúpar rætur. Svodd-
,,ekkertjan ,,meining“ um máiefnið er
ckki lítils virði !
Svo kemur það næst f ljós.
sem alltaf cr hætt við að komi
fratn þegar orðstír aflast á vin-
sama prjcdikunarblænum setn var sældaveiðunurn,og það er gorgeir.
í næstu ritgjörðinni á undan. i Það vill svoleiðis til. að í grcin
Vitleysan; það var agnið sem ! þeirri í featmeiningunni, sem rit
að menn bæði veittu þvf sjerstakt
athygli, og finndu það hæfilegá
samboðið brezkum þingmcnnsku-
tengdum.
Svo lcið og beið þangað til citt
pfnulftið ,,J“ f Baldri — einum
púnkti stærra samt heldur en ,,J“
cr í Ilkr.—benti honum á, að það
hcfði súrnað hjá honum í hátíða-
dallinum. Þá reiðist hann svo, að
hann. gfn ýfir beitunni, sem fyrit
hann var lögð, eins og Miðgarðs-
ormur yfir uxahausnum; fer og
fyllir einn dálkinn í Kringlu sinni
með upphrópunarmerkjum og gæs
arlöppum, í staðinn fyrir dollara-
merkin, sem hann brúkar vana-
lega; og spyr svo í miðju kafi,
hvað menn treysti sjer til að kom-
ast langt f vitfi'rringu, cn ávarar
þvf jafnhliða sjálfur, eins og hanti
vissi sig bærastan um það að dœma.
Allt þetta óskapa þot kom f hann
af þvf að , ,ofurlftið J“ setti nýlega
f Baldur grein, sem
orð af v i t i“ var í ,,frá upp-
hafi til enda,“—mesta furða að
hann skyldi ekki heldttr segja ,,frá
eilífð til eilffðar,‘‘ tll þess að halda
átti við han.n.
Hann segist ætla að kalla ,,J“ í
st.jóri Hkr. er að svara. er viðhaft
orð, sem á til tvær ól'fkar mcrk-
þvf, sem á cftir fylgi hjá sjer, j ingar. Það er orðið ,,þræll“.
,,bara þetta,“ ,en talar f enda j í ,,Sam“. cr það brúkað sen;
sömu setningar um grein ,,h an s“, þrælmenni cða skálkur og er þar
og f þeirri næstu um nafnið, sem j svoleiðis f'•veit komið, að dóna-
,,hann“ gefi íslendingadeginum. i skapurinn er undraverður; en rit-
Málftœðin er hans ve;ka hlið, aum-. stjóri Hkr. greip það f þeirri mcrk-
ingjans. ^ Það slær svona, út f fyrirj ingtt, scm hottum var viðkvæmari,
manni þegar maður cr re.ður. —hjelt að það væri verið að
Kringla litla fær ckki fremur að
jeta, ef hún er óþekk, heldur en
þó hún hefði hjerna á árunum ver-
ið svolfti! negrastelpa suour f rfkj-
um. Gorgeirinn er brúkaður til
þess að hressa ’vinina1 svo þeir
geti verið ’sælir' ýfir þvf, að ckki
vanti kjarkinn hjá foringjamim.
En það er ekki nóg að sleppa
aðeins við það að láta á sig bfta.
Gprgeirinn er ekki einhlítur. Það
verður Ifka að sýna að maður
kunm' að beita skáhninni á móti,
þegar á mann er ráðist; cn þegar
hæfileikinn til þess er ekki f pall-
inn, þá er bctra en ekki neitt að
vera gefinn fyrir andlegt tildur.
Hafi maður enga vængi sjálfur,
þarf enginn um það að vita þótt
flogið sjc með annara fjöðrum.
Það cr ekki laust við að vera citt-
hvað af þeirri sortinni, þegar einn
r
og hann las vissa grein, dottið f
hug saga, sem honutrt var sögð f
hjálpscmdarskyni nokkrum tíma
eftir að hann las greinifta, og sem
hapn sfðan man svo illa, að hann
færir hana úr lagi þegar hann ætl-
ar að fara að hafa hana fyrir texta.
Það sem f þessatl löngu titgjörð
f Hkr., 23. ág., er minnst á tf-
u tdarmállð, virðist vera gjört til
þess að m;nna menn á að gleyma
þvf nú ekki, að vera sjer nú þakk-
látir fyrir forr.a vclgjörninga. Ef
ekki er fölgið bæði f þcim og iiðr-
ttm mótþróa gegn sjera Jóni neitt
daður við únftariskt og annað ólút-
ersk fólk, þá er erfitt að sjá hvtrt
slfkum örvum er stefnt; þvf eng-
um heilvita manni kunnugum dett-
ur í hug að jafrt hagsýnn maður
eins og ritstj Hkr. sje að skrifa út
f bláinn, það scm ekkert er upp úr
að hafa. Ef það væri áreiðanlegt
að hanti væri svo skyni skroppinn,
að hann sæi ekki hvernig færa má
sjer í nyt hina friðrisku hálfvelgju,
páfadómsffkn og embættatvöfiild-
un, þá fengjust menti til að trúa
þvf, að gullhamrarnir á Tjaldbúð-
„NOTIÐ TÍMANN, ÞVÍ NÚ ER HÆTTULEG TÍГ.
ÞESSIK MIKLW HITAR
VIRÐAST HAFA DEYFANDI ÁHRIF Á FJÖLDA FÓLKS
BÆÐI UNGAOG GAMLA.
Þessvegna er alveg nauðsynlegt að íá upp-
frískandi styrkingarlyf, sva sem
DR. NYWALL’S , R£STORIN“ &
NERVt PiLLS,
SEM STYRKJA TAUGaKERFIÐ OG GEFA ÞEIM
MATTFARNA FJÖR OG LÍF,
einnig má nefna hjer önnur meðui frá þessu orðlagða
LUNDIN?S-F|ELAGí
i Chicago:
„Titus’ Fanacea Plaster“ Iæknar
mjög fijótt brjóst- og bak-verk;
„Russian Pile Cure" læknar gylli-
næð og allar kvalir og óþægindt
sem af henni stafa;
„Corn Killerr“ er eitt með betri
meðuium, sem brúkuð iru við lík-
þornuui;
, ,Odontalgine Tooth-Ache Cure“
er gott tannpfnumeðal;
„Amykos Aseptin“ er skfnandi
meðalyið freknum, finnum í and-
liti og útbrotum, hreinsar hár-
svörðinn og eykur hárvöxt;
Ouick-Relief Ear-Ache Remedy
er fljótt linanði hlustarverksmeðal,
og goít iíka;
„Scalpoline" er bezta hármeðal á
markaðinum;
„The Scientific Speedy Female:
Remedy" er hið allra bezta raeðaí
fyrir veiklað kvennfólk, og sjer-
staklega það sem stendur f barna-
eign;
Ludin’s Hea'thgiving Kur er eitt
hið frægasta blóðhrcinsandi meðal;
„Balsamic Cough Drops“ er bless-
að og gott meðal við hósta—5C-
askjan;
Lundin’s Condensed Juniper-Ade-
—cinirberjasfróp, sem laga má úr
glásinu 5 gallon,og kostar þó, ekkií
nema 25 cts. glasið.
,,Cough Cure“, er skfnandi hósta-
mcðal, tilbúið af einni jurt;
,,15-Minute Headache Tablets",
sem lækna jafnvel verstu tilfelli af
höfuðvet k;
„Pain Cure“ ér gott meða! við
vondum vcrkjum og krampa;
„Eye Medicine“ er dágott augna-
mcðal;
„Old Monk’s HealthgiVing Bitt-
er“ er nýuppfundiö, og læknar í
allra
sjúkdóma;
verstu tilfellum alla maga-
Ividney & Bladder Cure hjálpar
itstjóri segir ;ið sjer hafi, um lcið 1, . , .. , ,,
1 J ’ þcttn scm þjast af þvagteppu og
þesskonar kvölum;
ELECTRIC LINIMENT, við
gömlum meiðslum og styrðleika
bæði í mönnum og skepnurn;
„Old St.John’s RHEUMATIC
CURE“ er orðlagt giktarmeðal;
„St. ANTHONR’S N E VER-
FAILING CATARRII CURE“
er óbrigðullt meðal við kveft með
horrertsli, sje það brúkað f tíma;
„Maceo’s P’ever Chech“ er gæðti
meðal við hitaveiki;
„Titus Asthtna Cure“ er óbilugt
tneðal við mæði og brjótþyngslum;
„Children’s Worm Cure“ er
óbrigðult örmameðal fyrir börn;
15-mittute Croup Cure læknar
kýghósta á 15 mfnútum;
,,Ajax Laxative Pills“ er skfnt
andi hreinsunarlyf;
„Stehpano’s Little Liver Pills“—
ekkert er betra að brúka við lyfrar-
oólgu en þær;
„Robach’s Plastcr“ cr eitt með
þeim allra beztu grreðandi lvfjuin
sem cnn eru uppfundin fyrirskurði
og sár og einnig fyrir kýli, og ver
algjörlega blóðeitrun;
Þcir, sem óska eftir lækninga-
bókum þessum meðulum viðvfkj-
andi, geta fengið þær á Ensku,
Dönsku, Svensku eða Þýzku.
P'ullkomið hús-apotek sel jeg
fyrir $4’50.
Lcsið rækilcgæ „THE GIMLI
COMM UNICATOR", sem út-
býtist frítt til hvevs sem óskar.
eftir.
s. BjoEisrsoisr,
G-TdyCTLiI.
LÆ.A.TST ITOBA
hátt <jg Sigtryggs-ele-
menntið þar næst á undan; og svo
trtcinga sig mcð því, að hann væri
Óþarft að fjölyrða meifa um ru
ing á svo htlu fornafnt. þræll einhvers manns eða flokks,
Að nefna samKvœmið, setrt á þann hátt að vcra undir hann
I
haldið var í River Park, 2. ágúst, 1 gefinn sem nauðungarmaður. Gor-
,,hið únftariska 1 jaldbúðar-pic- geirinn, f yfirlýstngunni um að
nic,“ befir dálítið meira til sfns ; því sje nú ckki svoleiðis varið með
1
máls, heldur enritstj. Hkr. kærir 1 Kringlu sfna, verður nokkuð ’kóm-
sigum að sje farið með f hámæli. j íslair', þegar maður sjer fyrs':
arprestinn væru eitthvað annað en | aftur hitt, að hátfðaveseninu hefir
knallhettusprengingar f vinsælda " ný* 1 /‘e’r' ^1 ' cri^ Laldið uppi mc
skyttiríi; en annað er það,sem bet-
ur er hægt að rciða sig á, nefnilcga
þctta, að hcfði það vcrið jafnarð-
daðri við Únftara og smjaðri við
Tjaldbýðinga.án þcss Steinkyrkju
búar komi þar nálægt (nema agent-
inn, scm hcfir fjævvcruna itm ánið
sjcr til af.sökunar og greinarnar,
vænlegf til atkvæðasmöiunar ájscrn .graftaðar'cru á pröfessorinn);
sljettunum, að lasta Eriðrik cn lofa bá fcr ekki að verða cins mikil
r. , . , r... . , 1 , . J heimska f þvf að kalla þetta árlega
Jon, þá hefðt það ekkcrt sfður vcr- , , r'T • , 7 -r-- , ,, , „
J 1 1 hátfðahald ,.Unftar.skt Tjaldbúð-
ið gjört. Þar er aftúr óheiUeikinn arpicnic“, eins-og-ritstóri Hkr. vil!
láta fólk álfta.
Svo cr nú aðalkjarninn í grein
þcssari, sem fer á eftir liingu grein-
og rinnœldaveiðarnar.
Þegar það er nú tekið hlið við
hlið, að Hkr. ber það eins skýrt|inni, orðið ,,forysta“. Undarleg-
mcð sjer cins og skjal fyrir rjetti, 111 hjálfab,,ci h\ flir ) fit öllum þe.rri
að óheilleiki, gorgcir og tildur eiga! þar gætj nyeira kraftlítils ræfildóms
þar nú orðið sitt höfuðból, slðau heldur en karlmennskulegrar reiði.
Attdinn, sem ræður f hinu svo- itlaupið á hundavaði út úr algengu Baldvins-elementið varð ofan
i\ .
Ilana'- getur þó ritstjórinn stöku
shmum haft dálítið mvndarleg á
ricfnda þjóðhátfðarhaldi nú f.orði, — en m&lfrœðin er hans veikal fylkispólitíkinni, og hætti að þofe! takteimuru Heldur hann virkiTe
að stafurinn ,y‘ í stofni nokkurs.
orðs f norrænu máli sje upprrna-
legri heldur cn ,u‘? Veit hann-
ckki, vcsalings fáfræðingurinn, að
,a‘, ,i‘, og ,u‘ hafa ávallt talist
elztu rótarstafir málsitis? Sýnist
honttm stafsetniugaróvissan hjá
þj’óðintti bera þess vott að allir sje
svo sáttir með skoðanir Konráðs
Gíslasonar, eða nokkurs annars, að
enginn ,mennskur‘ maður hafi ve-
fcngt þær? Þegar ritstjórinn cr
búinn að velta þessum spuruingum
fvrir sjer, væntir maður þess ckki,
að hann fari að gjöra út úr þvf
neina blaða-ornstu. Ónei, það
verður svoljt.ð ,,klass:ska>a“, —
blaða-orgsta.
Ennþá ,ofurUt'.ð j‘.
P.S. Ritstj. Hkr. glcj'mdi alveg
,?.ð minnast á verðlaunavéitingarnar
2. ágúst fyrir það> að tapa. Hann
gjövir það næst. J-