Baldur - 16.09.1908, Blaðsíða 3

B A I> D U R, VI. ár, nr. 21.
«
«
«
0*
«8
«8
*8
THE G-IMLI
-ADHSTG- co
MAN.
GIMLI.---------------
Hefir ávalt í verzlun sinni birgðir af eftirfylgjandi
vörum:
i kanna af ágætu kaffi, brendu og mOluðu 250
1 hálfpunds kassi af bezta Ceylon tei 20-
1 pundspakki af hreinsuðum kúrennum 10 —
1 pundspakki af hreinsuðum rúsfnum 15-
lausar rúsfnur pundið 10 —
Vanilla og lemon flavors, glasið 20-
Jelly f glíisum hverc glas 10-
Jelly í fötum hver fata 65 —
ágætt Jam f sealers (heiman frá
Englandi) ................... 25-
l kanna af niðursoðnum Beans 10-
1 kanna af ágætum lax 1 5 -
2 könnur af Kippered Herring 35 -
1 kanna Roast beef 1 5 -
1 kanna Corned beef 15 -
«
«
«
«
»2
«
«
«
«
»1
«
«
«
«
«
«
«
1 kanna Tomatoes I5-
1 flaska Tomatoe Catsup 15 ~
1 flaska af góðu Pickles 20-
1 flaska af ágætu Pickles 3° ~
1 kanna af niðursoðnum eplum 15-
1 kanna af niðursoðnum strawberries - 20 —
2 pd kanna af Edwardsburg table syrup 15-
10 punda kanna af sama sírópinu 65 -
1 kanna af Molasses 15-
6 stykki af góðri handsápu 25 —
Einnighöfum við hinaalþekktu Golden
West þvottasápu, 6 stykki
25- s
Einnig höfum við birgðir at ettirtylgjandi vörum:
Patent meðul
Groceries
Leirvöru
Stundaklukkur
Trjefötur
Axarsköft
Brooms
Álnavöru
Olfudúka
Stífskyrtur
OG MARGT FLEIRA.
Nærfatnað
Blankett
Overalls
Skófatnað
Ennfremur hinar alþekktu, ágætu prjónavjelar.
Þessar vörur seljum við með ems lagu verði og hægt er, gegn borgun út f hönd.
Komíð, sjáið og sannfærist.
Við óskum viðskifta, og munum þar af leiðandi reyna að gjöra alla ánægða.
THE GIMLI TRADING C°.
O-ZXÆXjZ.________zmz^mst
8*
8>
8»
&
8»
S

gj
s
8»
8*
8*
&
8*
8*
&
Þegar teknir eru tveir pakkar í einu
gefum við ágæta teskeið í kaupbætir.
§>
8>
§•
§<>
§>
§>
§>
§>
§>
§>
§>
|o
§>
ARFURINN ÚR SJÓNUM.
Leacli okrari var ósveigjanlegur
f kröfum sfnum, svo Gerald Arch-
er stundi við um leið og hann
lagði brjefið frá sjer. Það hafði
líka komið annað brjef þenna sama
dag, sem einnig vakti áhyggjur,
og málarinn vjek sjer nú við á
móti konu sinni sem inn kom.
‘Eru nokkrar nýungar í dag,
Gerald ?‘
‘Það er bara brjef frá Leach,
scm mjer finnst ósanngjarnt. Hann
gefur mjer gjaldfrest til næsta mið-
vikudags, en jeg á vfst ekki hægra
með að borga honum 10,000 kr. á
miðvikudaginn en í dag‘, sagði
hann nokkuð skapþungur.
‘En þú geturfengið þessar40oo
krónur fyrir litmyndina sem John-
son ætlar að selja fyrir þig‘-
‘Nei, hann skrifar einmitt núna
að kaupandinn vilji ekki bbrga
ncma 3500 kr. fyrir hana, svo það
lftur helzt út fyrir að engir hafi
peninga nema okrarar*. Um leið
og hann sagði þetta, rjetti hann
konu sinni brjefið frá Johnson.
‘Ó, vertu ekki hnugginn', sagði
konan hughreystandi. ‘Það bjarg-
ast einhvernveginn, þú sannar
þaðh
‘Á sama augnabliki heyrðist
stapp í litlum fótum fyrir utan
dyrnar, hurðinni var lokið upp og
inn komu tvö Ijóshærð börn, sem
kepptust um að komast til föður
sfns. Gerald tók þau, setti þau á
hnje sjer, sitt á hvort hnjeð, og
um leið hurfu allar ógcðfeldar hugs-
anir, sem dögg fyrir sólu.
Þegar börnin voru farin aftur,
og dyrnar að myndasmfðahúsinu
lokaðar, gjörðu þessar ógeðfeldu
hugsanir vart við sig á ný, ogtrufl-
uðu hann svo að hann gat ekki
farið að vinna, en fór að gangaaft-
ur og fram um gólfið f einhvers-
konar hugsunarleysi, starði ýmist
á þenna hlut eða hinn, en gat ekki
fest hugann við neitt.
Allt f einu stóð hann kyr við
stóra gluggann, sern sneri að sjón-
um, í gegnum hann varð honum
litið á Sussekshæðarnar, sem blöstu
við sjón hans háar og breiðar.
Fyrir fimm árum síðan hafði
Gcrald byggt heimili þetta, sem
nú var orðið honum svo dýrmætt
og kært — en eins og útlitið var
nú, varð ekki annað sjeð en að
hann yrði að missa það fyrir fullt
og allt.
Þessi fimm ár sem hann var bú-
inn að dvelja f Overhampton,
hafði tfminn verið eins gleðirfkur
og unnt var. Hann flutti með
konunni sinni inn f þetta litla, lag-
lega hús niður við sjóinn. Þar
fæddi hún honum son og dóttur,
sem hamlaði þvf að þeim finndist
tfminn langur, og Geraid hafði allt
af haft nóg að gjöra, svo fjárhags-
lcgar ástæður þcirra höfðu vcrið
góðar þangað til nú.
En nú hafði einn af vinum Ger-
alds orðið orsfik f þvf, að hið fyrsta!
skuggaþrungna ský dró yfir hugar-
himin þeirra. Það var gamla sag-
an : mislukkað gróðafyrirtæki, scm
var byrjað með of litlum höfuðstól; j
peningalán hafði verið fengið hjá
okrara — og núverandi ásigkomu-
lag var afleiðingin.
Gerald vjek frá glugganum og
gekk þvert yfir herbergið, reyndi
að snúa huganum að vinnu sinni,
cn gat það ekki. Þvf meira sem
hann hugsaði um ástæður sfnar,
þess hnuggnari varð hann, ogloks
lagði hann verkfærin frá sjer og
fór út, hann stefndi í áttina til ár-
innar sem aðskilur Overhampton
og eyðilega sjávarbakkann yfir að
Klemping.
Hann fór yfir ána á ferjunni, og
eftir hálfrar stundar göngu yfir
grýttu hæðarnar, þar sem sjávar-
golan ljek um eyru honum og and-
lit, var hann búinn að gleyma öllu
mótlæti lffsins, og fannst tilveran
vera inndæl og ánægjurfk að öllu
saman lögðu.
Eftir þriggja stunda göngu kom
hann til Klemping, en sá þar ?ð
eins hafnarvörðinn og nokkur
börti, sem komu frá skólanum, svo
það leit út fyrir að þetta væru all-
ir fbúarnir.
Það var komið fast að sólarlagi
þegar Gerald sneri aftur heim á
leið.
Nú gekk hann langs með fjör-
unni á heimleiðinni, fram hjá ótelj-
andi hlutum af ýmsu tagi sem að-
fallið og flóðið hafði flutt á land,
er Iágu þar innan um grjótið og
biðu þess að einhver tæki þá til
hirðingar, sem annars ætti þar leið
um og áliti þá þess verða.
Hins vegar við ána var ávalt
nóg af fólki á fcrð til að hirða það
sem á land rak, en þeim megin
sem Gerald var, skeyttu fáir eða
engir þvf sem að landi bar, svo
það annaðhvort barst burt með
sjónum aftur, eða fúnaði þar f fjör-
unni.
Meðal alls þessa rekalds var einn
hlutur sem vakti eftirtekt Geralds,
svo að hann stóð við og prikaði í
hann með göngustaf sfnum.
Hlutur þessi var að mestu leyti
á kafi f sandim m, og lcit út eins
og seglfestupoki, sem tftt er að
nota á fiskibátum, en er kastað út-
byrðis þegar vel fiskast.
En hann var aðgætinn, og sá
strax að þessi poki var úr vaxdúk
cn ekki venjulcgum pokastriga,
auk þess var sterku snæri vafið um
hann.
Þetta gjörði Gerald forvitinn,
svo hann laut niður og skoðaði
hann nákvæmar.
Hann komst þó að þeirri niður
stöðu að það væri seglfestupoki,
eins og hann hjclt fyrst, og gekk
frá honum dálítinn spotta heim á
leið — sneri svo allt f einu við til
að fullvissa sig um hvort skoðun
sfn væri alvcg rjctt.
Nei, hann var all-undarlegur út-
lits, og þegar hann tók f hann,
fann hann strax að það var ekki
sandur f honum. Hann tók nú
upp vasahnífmn sinn, opnaði hann
og skar langa rifu á pokann.
Vaxdúkurinn var gama-i! og far-;
!.
mn að feyskjast af sjónum sum-
staðar, Af þvf að dæma sem upp
úr sandinum stóð, virtist Gerald
[hann líkjast magabelti, og þegar
hann var búinn að sópa sandinum
og mölinni frá, sá hann stóra málm-
spcnnu, sem sannaði það að til-
gáta hans var rjctt.
Á innri hlið dúksins voru marg-
ir vasar, sem var traustlega lokað
með hnöppum, en f gegnum rifuna
sem hann skar á, sá hann innihald
eins þeirra, það var strangi við
stranga af gullpeningum frá fyrstu
rfkisárum Victorfu drottningar.
Það var orðið nærri fulldimmt,
og sjórinn flæddi yfir fjöruna af
aðfallinu, þetta hvorttveggja
minnti Gerald á að hann þurfti að
flýta sjer, en þetta dularfulla belti
þurfti nákvæmari rannsóknar, og
þvf vafði Gerald það saman eins
vel og hann ga^ til þess að missa
ekki neitt af hinu dýrmæta inni-
haldi þcss. Svo hraðaði hann sjer
heim.
Beltið var þungt, en glaðurmað-
ur gctur lyft þungri byrði, og Ger-
ald komst óhappalaust til árinnar.
Tveimur bátum var fest við
bryggjuna, en til þcss að umflýja
forvitni ferjumannsins, sem var
1 innj f húsi sfnu skammt þaðan,
! leysti Gerald annan bátinn og reri
honum sjálfur yfir til Overhamp-
ton f myrkrinu.
Þcgar hann gekk yfir garðinn
heima hjá sjer, stóð hann við tilað
Ifta inn um gluggann á mynda-
smfðastofunni, þar sá hann Bea-
trice, hún sat þar þungbúin mjög
og starði inn f ofninn.
Gerald gekk með hægð inn í
húsið, fól byrði sfna f dimmasta
skotinu f öndinni og fór svo inn
til konu sinnar.
Hún stóð upp af stólnum, glað-
Ieg á svip.
‘Ertu kominn, vinur minn ?
Hefirðu verið úti til að svipast eft-
ir hjálp ?‘
‘Já, jeg hefi fundið nokkuð sem
jeg held að sje mjög nytsamt1,
sagði Gerald, um leið og hann
settist f mjúkan hægindastói. ‘Jeg
vil að eins te núna', bætti hann
við og kveykti svo f pfpu sinui.
‘Svo ætla jeg f bankann og biðja
Winter gamla að þiggja kvöldverð
hjá mjer. Mjer er vel við karlinn
og svo ætla jegað leita ráða hans'.
‘Já, mjer hefir lfka dottið í hug
að hann kynni að geta hjálpað, en
er það ekki neyðarúrræði ?‘
‘Við sjáum nú til‘, svaraði Ger-
ald og hló.
Þegar Gcrald var búitin að
drekka tcið, fór hann út að sækja
gcst sinn, en sncri við aftur og
gckk inn og sagði:
‘Beatrice, jeg held þú megir
biðja Mary að koma með vfnflösk-
urnar frá '84, Og opna þær. Jeg
vona að okkur lfði vel f kvöld'.
Svo þaut hann burtu, en Bea-
trice settist aftur og fór að hugsa
um það, hvort nokkur bót væri f
því að vera ljettlyndur eins og mað-
ur hennar.
Kvöldverðurinn var hinn ánægj-
ulegasti, þrátt fyrir það að þeir
höfðu lokað sig inni f myndasmíða-
stofunni þangað til súpan var
nærri köld.
‘Við æ'tlum að reykja í starf-
stofu minni, vina mfn, og óskum
helzt að þú komir með okkur’,
sagði Gerald. v ‘Við ætlum alls
ekki að tala um viðskifti, þó þú
haldir það máske. Við ætlum að
rannsaka nokkuð'.
‘Við hvað áttu, Gerald ?‘
‘Það færðu strax að sjá‘, svaraði
hann og gekk inn á undan hinum.
Eldur brann í ofninum inni f
myndasmíðastofunni, svo þar var
mjög viðfeldið inni. Eitt borðið
hafði verið hreinsað, og á það rað-
að mörgum háum hlöðum af gull-
peningum, sem stóðu f röðum.
Þar lá einnigþetta ljelega belti, og
auk þcssa bolli með gimstcinum f,
Frh. á 4. s.