Baldur - 14.10.1908, Blaðsíða 3

BALDUR, VI. ftr, nr. 25.
Trúarbrögð Tafts.

m
Strax þegar búið var að ötnefna
Taft, til þess að sækja um forscíta-
sæti Bandarfkjanna af hálfu repú-
blfkana, gaus það upp eins og illur
kvittur, að hann tilheyrði únftar-
isku kyrkjunni. Samt^-arþað strax
jafnframt talin böt f máli, að kona
hans væri presbyteriönsk, sjálfur
hefði hann rjett fyrir stuttu gefið
stórfje til saroeinaðrar enskrar og
presbyterianskrar kapellubygging-
ar, og á ýmsan hátt sýnt umburð-
arlyndi sitt og frjálslyndi f trúar-
cfnum.
En f ágústmánuði kom þetta
loksins svo alvarlega til umtals, að
forsctakosningin er að þessu sinni
engu sfður trúarbragðaleg styrjöld
heldur en stjórnmálaieg. Þá kom
út eftirfylgjandi brjefíritinu “Ho-
miletic Revievv“, sem heita má
samefginlegt málgagn allra presta
í mótmælendakyrkjunum í Wcst-
urheimi:
“Hr. ritstjóri.
“Leyfið mjer að benda yður á
fáeinar greinar. f Bók Bókanna, og
biðja yður að taka að yður hlið
• þess sem rjett er ; hlið skyldunn-
ar; hlið meistarans, fetandi í hans
fótspor ; og hlið yðar eigin stjcttar,
og neyta svo yðar sjerstaklegu að-
stöðu til þess að cfla dýrð drottins
vors og frelsara.
“Þjer hafið aðstöðu til að gjöra
meistaranum mikið gagn,
og mfn
innilegasta bæn cr sú, að hcilagur
andi-styrki yðurtiiþess að reynast
trúr skyldu yðar, og að láta engin
áhrif snúa yður frá yðar skyldu
gagnvart vorum drottni, Jesú
Kristi.
“Sjá 2. Tfm.II. 12 og 19; Kól.
II. 1 —18, III. 1 og 2 og 17; I.
Kor. XVI. 22; Matt. V. 16, VI.
24, X. 32, XXW. 12; i.Jób. 1.
7, II, 4 og 23, P.gjörn. IV. 12,
VIII. 37, XIII. 47; Róm. X. 9 og
10; xll, (allur), XIV. 12; Ef. VI.
(allur); Jós. >XIV. 15; Jóh.XII.
26; Hebr. XII. 24 og 25 ; 2.Kor.
VI. 14—18; og Op. vii. 15.
“Jeg gæti bcnt á marga fleiri.
staði, og máske betur fallna, en
þessir eru nægir til þcss að skýra
hngsun mína,_ sem er sú, að þeir
af oss, sem eru f þjónustu drottins
e:ga að vcra trúir f ölium efnum
allt til dauðans, og að v'jer cigum
að vcra aðskildir frá hinum trúar-
lausu.
“Ef vjcr fylgjumst mcð syndur-
um eða sitjum á bekk með spott-
urum, þá erum vjer ekki að veita
drottni þá þjónustu sem honurn
ber ; og cf vjer veitum þeim lið,
sem hafna drottni og verjast því,
að játa hann fyrir mönnum, þá
mun hann einnig afneita oss fyrir
föður sfnum á himnum.
“Ritningarstaðirnir sýna einnig,
að vjer eigum ekki að vcra ánægð-
ir með neitt annað en guði vfgt
lff, ef vjcr ekki eigum að teljast
hálfvolgir, eins og f Op. III. 16.
“Hvernig geta þá fylgjcnclur
Jesú Krists veitt þeim fylgi, sem
afneita honum ? Hvernig geta þeir
kosið William II. Taft (únftariskan
mann) fyrir forseta þjóðar vorrar,
og jafnframt verið trúir stöðu
sinni ?
“Jeg bið yður þvf sem stríðs-
bróður í hersveit Jesú Krists að
hefja herópið, og hvetja fylgjend-
ur Krists til þess að raða sjer á
hans hlið, ekki fyrír neinar póli-
tiskar orsakir, heldur af þvf, að án
þess vjer eigum að sýna nokkrum
frambjóðanda meðhald, eigum vjer
að fella þann, sem er andstæður
clrottni.
“Drottinn blessi yður og varð-
veiti yður og helgi yður og rit yð-
ar f sfna þjónustu.
“Yðar fyrir Krist og
hans þjónustu,
Harrison D. Bovf.r“,
“P. S. Augu allrar veraldar
standa á oss til að sjá hvort vjer
reynumst trúir vorri köllun“.
“Washington, D. C.“.
Á eftir brjefi þessu falaðist rit
stjórinn eftir áliti annara um þetta
efni, og barst honum strax mikið
af undirtektum annara presta, sem
hann svo birti í septemberhefti
ritsins.
Sá fyrsti segir að ummæli Boy-
ers sje undarleg og tryllingsleg;
enginn geti f alvöru fmyndað sjcr
að Taft sjc andstæður Jcs'ú Kristi,
af þvf að hann hafi sjerstaffa trú-
fræðislega skoðun á honum.
Annar segir, að hvaða maður
sem sje, geti verið frf við það að
vera á móti Kristi, þótt hann finni
ekki að hann geti trúað á harin
sem guð.
Hinn þriðji segir, að fáir mundu
hafa trúað þvf, að svona hugsunar-
háttur væri til á 20. öld, — ef hann
hefði ekki gjört þarna vart við sig,
og bendir á að það sje cinkenni
þeirra sem sje flokkstækastir, að
beita scm skinhe’gisfyllstri fram-
setningu. Sá maður segir hann
að hcfði átt að vera fæddur fyrir
20O árum, sem vilji láta skoðanir
eins manns á þrenningarlærdómin-
um standa honum f vegi fyrir því,
að verða gjörður að forseta þeirrar
þjóðar, sem f það embætti hafa

HINAR AGÆTU
SHARPLES TUBULAR
RJOMASKILVINDUR
$
S
standa nú Ný-íslendingum til boða.
Verð þeirra, sem aðskilja 200 pund á klukkustund, er $40 (aðrar tegundir
sem afkasta jafn miklu verki, kosta venjulega $65 til $75)> °§ Þær sem dýrar' eru
aflcasta að sama skapi meira verki.
Sá sem hefir þær til sölu hjcr í nýlendunni er
G-ISLI CrOTSTSSOTT.
jtRNES P. O. MAN.
$
t
|
*
t
t
sett Jefferson, eindreginn frfhyggj-
anda, eða Lincoln, sem ekki hafi
tflheyrt neinni kyrkju. Hann seg-
ist bcra kvíðboga fyrir kristin-
dómi, sem kominn sje í það horf,
að skrifa f bjartanlegustu einlægni
undjr évona brjef “fyrir KrNt og
hans þjónustu“ ; — hann óttist að
slfk þjónusta innleiði seint hans
rfki. •
Hinn fjórði segist ekki álíta að
Mr. Boyer leggi fram nein gild
g ign fyrir rjettmæti þess starfs
scm hann hvetji ritstjórann til að
vinna. Nú, á tfmurn hinna ‘breið-
lunduðu1 trúarbragða, kveðst hann
ekki álfta að orðin f 1. Jóh. 11. 23
cigi að skiljast á þá leið, að únftar-
ar sje útiluktir frá kærleika guðs.
Svo minnist hann- á peningagjafir
Tafts til orþódoxra kyrkna og óá-
kveðin lofsorð, sem hann hafi við-
Hiaftum kristindóminn, og endar
svo sitt brjef á þcssa leið :
“Skyldi orþódox kristrii eiga að
vcita þcim manni mótspyrnu í for-1 iskri trú.
setakosningum, sem lcggur orþó-
doxum kyrkjum fjármunalegan
styrk, og mælir með orþódoxu
trúboðsstarfi, að eins vegna þess
að ætterni og kringumstæður valda
þvi, að hann er meðlimur kyrkju-
flokks, sem ekki er stranglega or-
þódox ? Vjerþurfum sterkari gögn
en málshefjandinn lagði fram, til
þess að vjer fáumst til að taka und-
ir hcróp hans“.
“Yðar fyrir Krist
“og fyrir breiða kristni,
Arthur H. Robinson,
“Pastor Methodist-
Episcopal kyrkju“.
“Kinderhöok, N. Y.“
Hinn fimmti í röðinni, presby-
terianskur prestur f Kentucky,
bendir á að trúarlærdómamatning-
ur sje orðinn úreltur í þessu landi
hins siðferðislega frelsis, hins
kyrkjulega sjálfstæðis, hin^^enn-
ingarlega umburðarlyndis, hins
andlega mötuneytis, og hins bróð
urlega kærleika*. Hann segir, að
ef vel sje lcitað, muni þeir finnast
! á forsetaskrá liðna tfmans, sern til-
heyri sama flokki eínsog Mr.Taft.
j og að sá sem enn sje kapelluprest-
! ur öldungadeildarinnar, sje einmitt
I hinn nafnfrægasti kennimaður
þeirrar kyrkju [Edvvard Everett
Hale]. “Ef vjcr, hið orþódoxa
kyikjufólk", segir hann, “eigum
að fara að hafria Mr. Taft og trú-
bræðrum hans, þá látum oss byrja
í kyrkjum vorum. Látum oss
hætta að syngja ‘Nearer, my God,
too thee“ (Hærra, tninn guð, til
þfn) eftir Mrs. Sara’n Flovver A-
dams; og látum oss klip^a úr
sálmabókunum alla sálmana eftir
Rev. Samuel Longfellow. Látum
1 oss svo næst sópa til f bókmennt
um vorum, drffa út úr lestrarsöfn
unum og skólunum ritin eftir Hen-
ry Wadsvvorth Longfellovv**,
* I erigum sannarlegym skiln-
ingi þessara orða á Ameríka
þessi ummæli skilið.
** Hann var sonur únítaraprests,
skfrður og grafinn f únítar-
Ralph Waldo Emcrson*, og aðra
sem þeim hópi heyra til.
“Mr. Taft hofir vafalaust, eins
og allir trúbræður hans, trú á kenn-
ingu hinnar drottinlegu bænar, og
hinna tfu boðorða ásf.mt útskýr-
ingu meistarans á þcim ; og fram-
koma hans á Filippseyjunum og
Cuba, sýnir að hann hefir vel lært
af hiuum miskunnsama Satnverja“.
Hjá þeim, sem sfðast er prent-
að cftir í þessum brjefaflokki f
“Homiletic Reviévv1’, kveður við
annan tón en hjá hinum. Ilann
segist fúslega vilja lýsa þvf yfir að
sjer falli vel f geð andinn f brjefi
Mr. Boyers.
Meðal annars farast honum svo
orð á þessa Ieið :
ílÞað getur á yfirborðinu virzt
ósköp saklaust, að játa Kristslausa
trú, og menn kunna að halda þvf
fra'rri, að hver íregi játa það, sem
honum sýnist, svo framarlega sem
hann lætur annara játningar í friði;
en ekki leit Kristur svo á. Hann
sagði : ‘Hver, sem ekki er mcð
mjer, hann er á móti mjer'. Fyrir
mitt leyti vil jeg segja, og segja
það eindregið, að jeg gæti ekki
kosið þann mann fyrir leiðsögu-
mann þessarar þjóðar, sem ekki
viðurkenndi sjálfur leiðsögn Jesú
Krists. Sá maður, — og mjer er
sama hvaða atgjörvi hann hefir á
að/skipa, — sem ekki lætur stjórn-
ast af kcnningum guðsorðs, cr ekki,
nei, ekki eitt augnablik, hæfur ti!
þess að stjórna sjálfur mikilli þjóð.
“Aldrei hefir í þessu landi verið
um slíka kosti a() velja, þvf hjer er
ekki nú að velja milli repúblf-
könsku og demókratisku með þeirra
mismunandi stefnum, heldur er
v
hjer annarsvegar maður, seip ekki
er einungis helgaður þjóð sinni
heldur einnig guði og Kristi, og
hinsvegar maður, sem ckki erhelg-
aður ncinu, því hann viðurkennir
ckki Krist sem opinberun guðs,
og sá, sem rengir þá opinberun,
hann getur ekki talist neiriu helg-
TIL SOLU.
Grciðasiilu-plássið “SPRING
LAKE“ með fram P'isher River
brautinni, gott húspláss og fjós fyr-
ir 24 team.
Ágætur staður fyrir greiðasölu.
Lysthafendur snúi sjer hið allra
fyrsta til
Kr. S. Thorsteinsson.
Hnausa.----Man.
LESIÐ.
Stórt og gott íveruhús í mið-
bænurn á Gimli, er til leigu með
mjög góðum skilmálum. FINNIÐ
Jónns Halldórsson
á Gimli.
* Hann var um stund únítara-
prestur, en hætti af því söfn-
uðurinn á þeirri tfðþoldi hann
ekki fyrir frjálslyndis-sakir.
aður nema myrkursins öflum. Jeg
veit að þetta verða talin ströng
ummæli, en það er þörf á ströng-
um ummælum þegar oss er boðinn
sá fyrir stjórnara, sem neitar þvf,
sem veitir allri stjórnsemi gildi.
Ef Kristur er ekki upprisinn, þá
erum vjer öllum skepnum aumk-
unarverðari, þvf þá væri ekki fyrir
neitt að lifa, og til hvers væri þá
stjórn ?
“Ef Mr. Taft er únftari, — þ.
e. a. s. maður, sem ekki trúir á
persónu Krists sem aðra persónu
þrenningarinnar, — þá er mjög lft-
ið sameiginlegt með okkur, og jeg
greiði honum aldrei atkvæði, held-
ur finn mjcr það skylt, að fyrir-
muna honum svo margra atkvæða
sem í mfnu valdi stendur, hvað
miklum tfma eða fyrirhöfn, sem jeg
þarf til þess að verja“.
Þessi sfðasta setning var seinna
tekin upp f vikublaðið “Literary
Digest“, og látin fylgja henni frá-
sögn úröðru blaði urn framkvæmd-
ir Tafts f Filippseyjamálunum,
sendiför hans frá Roosevclt á fund
páfans, o. s. frv.
* *
* *
Vestur-íslendingar ættu um
þessar mundir/að geta haft gott af
þvf, að fvlgjast með þessum presta-
bardaga f Bandarfkjakosningunum.
I Þar ættu þeir að geta sjcð sjálfa
| sig í spegli.