Baldur - 12.05.1909, Blaðsíða 2

B A L D U R, VI. ár, nr. 47.
BALD
ER GEFINN ÖT Á
GIMLI
hósinu á meðan hinn er að leika
það sama álfka lengi.
Hjer að framan hefir G. T. P.
Brautin verið tilfærð sem dæmi
upp á þær fjeþíifur, sem stjórn-
M ANITOB A i málamennirnir bráka til þess að
draga hingað peninga frá auð-
míinnum annara landa, Þegar svo
OHAÐ VIKUBLAi) j slfkum fyrirtækjum er haldið með
cinhverju móti 1 höndum fiokks
j þcsg) sem að völdum situr, - en
ekki haft laust við flokkana, — þá
eykur það mögulegleika stjórn-
flokksrns til að fljetta úr skjól-
iii'iim ■ i 1 • 1 u 11
tmrnnima.
KOSTAR $1 UM ÁRIð.
BORGItiT FYRIRFRAM.
BtaaÍTiiiíAsi'miriifíniVAriírJÍTiJVifcíaa stæðingakerfinu (The Patronage
| System) sem sterkastar viðjar á
(ítgeiendur : j hina ýmsu smáhópa um allt ríkið.
THE GIMLI PRINTING & : Tómas H. Johnson má vissulega
PUBLISHING COMPANY ! samkvæmt því sem fyr er talið,
LIMITED.
tilfærast sem dæmi upp á það,
hvernig einn og cinn skjólstæðing-
WSÍMS® ur rfkissjóðsins verður að sigur-
nagla í keðju
1 keðju utan um dálftinn
hóp, —útgáfufjelag Lögbergs, sem
ætlað er til þess að hóa í kvfarnar
svo miklu sem unnt er af einni út-
lendu þjóðinni, sem til landsins
flyzt.
Sjerhver skjólstæðingur er svo
: sjálfsagður umboðsmaðnr þegar til
Verð á smáum auglýsingum cr kaupanna kemur, — tiltrúarkaup-
25 c. fyrir þumlung dálkslengdar.
UTANÁSKRIFT TIL BLAðSINS :
GIMLI,
TÆ_A^3ST.
Æ-g- -g.- *r- m
v w v v v «
Afsláttur er gefinn á stærri auglýs
ingum, sem birtast í blaðinu ynr
lengri tfma. Viðvíkjandi slíkum af-
slætti ogöðrum fjármálum blaðsins,
eru menn beðnir að snúa sjer að
ráðsmanninum.
“Pólitík.”
Frœðigrein og íþrótt.
anna fyrir hvcrjar kosningar. En
allt kostar eitthvað, og stóru fje-
þúfurnar fyila ekki hlutfallslega
jafnmikið kosningasjóðinn, eins og
þær auðga stjórnmálaforsprakkana
að hlutabrjefum, og miða til þess
| að græða út skjólstæðingakerfið.
Þess vegna er leitað nýrra bragða
til þess að samla f kosningapyngj-
una, svo umboðsmennirnir verði
látnir hafa eitthvað handa á milli,
þegar út í stríðið er komið.
j
Fyrst er að selja þjóðina, ny’ Þá kcmur ýmiskonar smáhlunn
svo er að laupa hana aftur. ! indasala að góðu haldi, og upp á
■ j hana tilfallast árlcga ótal dæmi.
Meðal alls þess grúa, sem til er
(Niðurlag).
Eins og áður hefir verið sagt er j
ekki það, sem venjulcga nefnist
hjer pólitfk, neitt við það bundin,
að láta landsbúuin líða vel,
heldur hitt, að komasjálfumj
sjer í efni í gegn um tiltrú
kjósendanna.
Það þarf gáfur til að hugsa upp
arðvænlegustu fjeþúfurnar; —gáf
ur til rð hafa sinn skerf úr þeim
én þess a# gjöra auðmennina ó-
ánægða, sem leggja tii pen ngana
í þær; — og gáfur til að skipa svo
stallinn í kring um þær, að sem
auðveldast veitist,. að fá á sig frið f
hjá kjósendUnum þegar allt er |
komið upp.
Vandasömustu fimleikabrögð pól-
itfsku íþróttarmannanna eru fólgin
í þvf, að handsatna aftur tíltrú j
þjóðarinnar hvað oft sem hún erj
svikin, — að mega óhuitur ofur-
selja hagsmuni þjóðfjciagsir.s í eir.-
stakra manna höndur upp 4 það að skrjfa und|r þennan samning fjt-kk
hægt verði að kaupa tiltrú þcss hann ‘pOntunina’. og það urðu
cftir sem áður. $2,400 sem hann skilaði aftur,
Söigulega reynzlan cr það í þess- samkvæmt þessum sarnningi, af
um efnum, að hverjum stjórnmála- því scm stjórnin borgaði honum.
flokki heppnast þctta þrisvar, fjór- j 2. “Charles Strubbe f Montrea!
um sinnum í riið, ef ekkert sjer-1 fjekk pöntun fyrir $2,300 virði af
stakt kemur fyrir, og svo verður þjöium. Reikningur hans nam
hann að bfða vipstra megin í þing- j $4,786, ea af því varð hann að
! af þeim, eru 4 tilfærö f sama núm-
erinu af blaðinu “Tribune” sem
frjettin er f um rannsóknina yfir
Mr. Johnsön. Blaðið segir frá
j þeim á þessa leið:
1. "Charles Patton f Ottavva vildi
selja stjórninni eldslökkvivjelar.
Áður en honum var veitt ‘pöntun-
ín , varð hann að skrífa undir svo-
fclldan samning:
“Fyrir $1 til staðfestingar
skuldbindur undirritaður sig til
að endurgjalda C. S. Cameron
$2000, með þessum hætti: $1000
um leið og hann fær frá siglinga
og fiskimáladeildinni ‘pöntun’
fyrir 500 af eldslökkvi vjelum sín-
uin i.Star Glass lined Chem-
ical Fire Extinguishers) og aðra
$tcoo þremur mánuðum eftir
móttöku þeirrar ‘pöntunar’; og
svo hlutfallslega framvegis við
hverja ‘pöntun’.
“Þegar Mr. Patton var búinn að
LL
yy
Og hvf er betra’ að höggva’ í skóg sinn rjóður ‘
ef höllin byggð á annars land er sett?
Nei, sá er þræll, sem þykist af þvf góður
að þjarka’ á aðra skyldu sinni’ og rjett
—en það er eins og urgi’ f hverju tetri,
að einvöld sjálfstjórn verði skaða-næm.
Já, hvað er úrlend eigingirni betri
en innlend sfnka? þó að hún sje slæm.
Vort Frón var sjálfrátt forðum — þegar strfðast
að frænda-löndum spenntust þræla-bönd.
Og sje það aftur fyrst í flokk — ei síðast!—
með frjálsa þjóð, um gjfirvöll Norðurlönd.
Off hvernig sem þeir fiæJcja, þvœla. fela
það fyrir Dönum, íslendinyum, sjer,
þá ffetur enffin vœfla stjárnar-rjela
þœr vonir HRÆTT nje FLEÐAÐ út úr mjer
Stephan G. Stephanson.
Smbr. Svarið til kongsins, haft eftir Kr. dómara.
gefa upp $2,286 áður en hanr. fór
úr Ottawa.
“Úr þessum tveim atriðum söml-
uðust saman $4,689.
3. “Pappírssali f Toronto fjekk
pöntun fyrir dálitlu af umslögum.
Þegar hann lagði fr.im reikning
sinn, var mælst til að hann setti
hann $70 hærri og skilaði svo þeirri
upphæð aftur,, þegar reikningurinn
yrði borgaður, Úr þessu varð
ekkert, af þvf pappfrssalinn fjekkst
ekki til þess.”
Þetta er gott dæmi upp á það
hvernig lftið er notað. Margt
smátt gjörir eitt stórt.
4. “Af stærri atriðum má tilfæra
dæini frá St. John. Maður nokk-
ur gaf kost á að grafa þar upp
höfnina fyrir 50 ct. á ‘jarðið’.
Honum var ekki veitt verkið fyr
en hann var búinn að ganga inn ,á
það við formann lfberal-klúbbsins
f borginni, að færa verðið upp í
55 ct. og afhenda formanmnum
þetta 5 senta ofanálag. Stjórninni
vaið verkið svo miklu dýrara að
formaðurinn fjekk í sinn hlut
$35.933- Menn efast um að Mr.
McAvity, móttakandinn, hafi haft
þetta handa sjálfum sjer. Senni-
legra þykir, að hann hafi gjört
þctta f "pólitfskar” þarfir.
“Þessi d.æmi sýna, hve.nig rfk-
issjóðurinn cr hagnýttur.”
Ekki virðist það óhugsandi, að
Tómas okkar hafi verið látinn að
parti, gjöra eitthvað svipað því,
sem Mr. McAvity virðist hafa
gjört svona hressilega þarna aust-
ur frá.
Ilvað scm því Ifður, geta menn
af þessu komist f sRÍlning um það,
hvernig þeir peningar eru til komn-
ir, sem brúkaðir cru f brennivín
og mútur um hverjar kosningar.
Islenzkum vesalingum, sem kynni
að verða fyrir freistingum af þeirri
tegund, væri vert að minnast þess
að “þjófurinn þrífst, en þjófsnaut-
urinn ekki.”
Þetta er gangurinn f “pólitfk”
þcssa lands: að selja þjóð og kaupa
þjóð; og sá er hjcr mcsta ‘pólitíska’
mikilmennið, sem mesturer fþrótt-
amaðurinn f þessari grcin.
Um óbreytt þingmannsef.ni er
það aldrci spurningin, hvert hann
sje góður maður cða hæfur maður,
heldur hvert hann "taki atkvæðin;"
og um flokksforingja, hvert hann
“taki fylkið” eða “taki rfkið.”
J. P.S.
í slands-málin.
Hvað gjöra íslendingar næst?
Það er aðalspursmálið nú, og þvf
er fljótast svarað með þvf, að íhuga
hvað þeir gjörðu f haust, þeir skip-
uðu sjer á bak við citt visst merki.
Það mcrki var borið fram f ákveðna
stefnu, —jekki neina flærðar sleikj-
uskapar og kjassmála stefnu. Sá,
sem bar fram merkið, hjet ekki
Björn Jónsson, heldur Skúli Thor-
oddsen. Honum fylgdi þjóðin að
málium, hafi hún nokkuð hugsað
lfkt þvf, sem gjörist í öðrum lönd-
um. Honum fylgdu Vestur-ís
lendingar f anda. Hann var sjálf-
kjörinn flokksforingi.
Hvcrsvcgna var þjóðin svikin í
trj'ggðum þegar komið var á þing,
—merkisberinn hennar genginn á
bug? Var sjálfstæðispóliþfkin orðin
að matarpólitík? Kom það nú loks
fram þegar verst gegndi, sem Jón-
jas Hallgrfmsson kveið mest fyrir,
að þingið drægi dám afReykjavfk?
Voru vitibornu þurfalingarnir þar
orðnir svo margir, að þeirra hags-
munavonir urðu þyngriá metunum
en þjóðarinnar hagsmunavonir?
Er það ekki svangur merkis-
beri hinna svöngu, scm tekinn cr
við, í staðinn fyrir djarfan merkis-
bera hinna djörfu?
í greinþeirri f ,,BcrIingi“, sem
: fyr er vitnað í, stendur ennfremur
þessi kafli:
“Enn cr ekki vandalaust að ætl-
| ast á um það, hvern'g aðstaða hans
I mutii verða gagnvartgjörbreytinga-
i flokki þeim á alþingi, scm farið
er að brydda á að hreyfa muni
andófi að einhverju leyti undir for-
ustu SkúlaThoroddsens gegn meiri
hlutanum. En ráðherrann getur
öruggur rcitt sig á hina oflajus'tu
hjálp frá Dönum í allri baráttu
gegn sundrungarviðleitni. “
Jæja, geti hann reitt sig á hjálp
frá Dönum, þá ætti Skúli að geta
reitt sig á hjálp frá öllum sönnuin
Islendingum.
Afstaða Vestur-Íslf.ndinga
verður að lfkíndum framvegis ó-
breytt frá því sem hún var 1 fyrra,
Allur þorri þcirra manna hjer, sem
þá ljetu til sfn heyra, voru mjög
skýrmæltir um sfna skoðun. Þeir
vildu sjá ísland algjörlega sjálf-
stœft lýðveldi, — en þeir voru til
ineð að sœtta sig rið að það væri
sjálfstœtt konunjsr/ki og að kon-
ungur þess og konungur hins
danska ríkis væri sami maðurinn.
Skúli sagði: Ekkert annað en
SAMBAND VIÐ KONUNG, — að Í5ðr-
um kosti FULl.AN AnSKII.NAn.
Undir þetta tóku Vestur-íslend-
ingar, — ekkert annað.
En foringi íslcnzka sjálfstæðis-
flokksins flytur nú Dönum þá til-
kynningu, að íslenzka þjóðin vildi
ekki sitt forna sjálfstæði, þó henni
væri boðið það. Miklir cru yfir-
burðir mannanna yfir dýrin!! Eng-
inn hundur væri svo hógvær, að
vilja ekki láta losa af sjer keðjuna,
af ótta fyrir þvf, að hann væri
ekki fær um að ganga laus.
Með engum orðum verður af-
staða Vestur-íslendinga betur skýrð
heldur en með Ijóði þvf sem Steph-
ani G. Stephanssyni varð á munni
þegar fregnin barst hingað um þá
yfirlýsingu Kristjáns Jónssonar, að
99 af hverjum too íslendingum
vildu halda áfram sambandinu við
Dani. Það ljóð er prentað á öðr-
um stað f þessu blaði.
Landvaknarmenn
þeir, scm bera það nafn með rjettu
hljóta nú að kuma fram sem sjer-
skilinn flokkur.
Að fara nú að setjast niður með
samanlagðar höndur, af því reyk-
vfskir snöltrarar hafa komist að
krásinni, er ekkert stjórnarbótar-
starf. Hinir sinnu landvarnarmenn
eru sviknir og seldir, og þar f
heimahögum hljóta þcir að vita
vel hverjir hafa gjört það. Á
þcirra herðum hvflir framvegis
frelsisbarátta hinnar fslenzku þjóð-
ar, Það sem hvatti þá til að steypa
Hannesarstjórninni hlýtur að sjálf-
sögðu að hvetja þá til að stcypa
þessari Björnsstjórn.
Hvernig Birni Jónssyni fórst
það, að mæta danskinum sýnir
bezt hvað sannfrónskur hanner, ef
miðað er við orð skáldsins:
“Mcðalmanni mciri þjóða
Mæta frónskur þorir enn.
Lofum guð vjcr hjcldum hrcysti
—hrG)’sti þeirra er voru me.nn.“
Ellegar ef miðað er við það,
hvernig Skúla fórst að mæta fyrir
! íslands hönd f fýrra, þegar hann
1 stóð einn uppi til þcss.
Hann er maðurinn.
Landvarnarflokkur, með þing-
mannseftii í hverju einasta kjör-
dæmi undir þvf merki, sem Skúli
hefir að undanförnu borið frarn til
| sjálfstaiðis, — það er næsta
: sporið.