Breiðablik - 01.08.1913, Page 11

BREIÐABLIK
inn almenningur er því vanastur aö heyra
ekki talað um manninn frá prédikunar-
stólnum eða í guðsorðabókunum nema í
sambandi við synd og spillingu, og því
finst honum sem verið sé að draga úr tign
firelsarans, þegar talað er um hann sem
mann. Sé ekki þegar í stað bætt við
einhverju, sem lætur menn ganga úr
skugga um, að Jesús hafi verið mera en
maður, er óðara spurt, hvort hann hafi
þá verið ,,e i n g ö n g u maður“. Hitt
athuga menn ekki, að slík spurn'ng felur
að réttu lagi í sér óvirðingu á almáttug-
um guði — þótt sízt sé til þess ætlast —
og lítilsvirðingu á handaverkum hans.
Eingöngu maðurPspyrja menn. Mig lang-
ar til að spyrja aftur á móti: Er þá nokk
ur meðal handaverka guðs, sem komist
nær guði, nokkuð undursamlegra, nokk -
uð lotningarverðara, nokkuð heilagra en
einmitt maðurinn? Er maðurinn ekki
kóróna sköpunarverksins? Er maðurinn
ekki það eitt af handaverkum guðsá jörð.
ur.ni, sem heilög ritning segir oss að guð
e 1 s k i? Og svo ætti það að varpa rýrð á
nafn frelsarans að talaumhann sem mann,
sannan inann, fullkominn mann! Vér
ættum vissulega fyrir löngu að vera upp
úr þeim barnaskap vaxnir, að kinnoka oss
við aðsegjaþaðum frelsarann, sem sann-
ast verður um hann sagt.
H i n ástæðan er sú, að menn álíta að
endurlausnarverk Krists heimti, að alveg
sérstök áherzla sé lögð á guðlegu hliðina.
Friðþægingin sé öll undir því komin, að
Kristur hafi verið fyrst og fremst
guðleg vera, því að eins og þegar hefir
verið bent á, þá er það eitt af meginatrið.
um hinnar katólsk-lútersku friðþægingar-
kenningar, að sekt mannkynsins við guð,
sem bæta þurfi fyrir, sé svo óendanlega
mikil, að enginn nema guð sjálfur geti
bætt fyrir hana svo að kröfum guðs sé
fullnægt. Þess vegna kemur jafnvel fyrir,
að menn láta sér annað eins og það um
munn fara á prédikunarstólnum, að
„guð hafi verið krossfestu r“, að
4 3
,,g u ð hafi d á i ð“. En slíkt tal er e k k i
kristilegt og ekki biblíulegt,heldur af
heiðinglegri rót runnið. Þetta gerðu
góðir kristnir menn vel að athuga.
Eins og sýnt var fram á í síðustu hug-
leiðingu minni, ber enga nauðsyn til
þess vegna endurlausnarverksins að
draga fjöður yfir það, að Jesús hafi
verið sannur maður. Jesús v a r sannur
og fullkominn maður, svo sannur og svo
fullkominn, að þar hefir mannlegt eðli
komið fram hér á jörðu í sannastri og
fullkomnastri mynd sem hann var. Hann
var ekki aðeins maður, heldur maður bú-
inn öllum þeim mannkostum í ríkasta
mæli, sem prýtt geta þroskaöan, mann-
legan sjálfstakling.
,,Að neita því (að Jesús hafi verið mað-
urjsegir R. Seeberg, aðalforingi í h a 1 d s-
stefnunnar meðal þýzkra guðfræðinga,
það er sama sem að reka steyttan hnef-
ann frarnan í allar hinar sögulegu frum-
heimildir að lífi hans og er blátt áfram
óbiblíulegt“. Því fer svo Ijarri, að á-
stæða sé til að draga úr því, aft Jesús hafi
verið maður, að miklu fremur mætti telja
það einn höfuðþátt tignar hans, að hanri
var maður; því að hann er að réttu lagi
eini alsanni maðurinn, sem lifað hefir hér
á jörðu.
Svo mikil er ,,fegurð“ þessa sanna og
fullkomna manns, svo miklum ,,yndi.sleik
er úthelt yfir varir hans“, svo dásamleg
eru verkin hans, svo óviðjafnanleg öll
framkoma hans, að samróma vitnisburð-
ur allra þeirra sem kyntust honum bezt
verður þessi: maðurinn Jesús er sonur
hins lifandaguðs. Jesús hafði ekki
sagt þeim það lærisveinum sínum þarna
hjá Sesareu Filippi, þar sem þessi vitnis-
burður um hann hljómaði í fyrsta skifti
af lærisveins vörum. Jesús hafði ekki
byrjað á því að ganga fram fyrir fólkið og
segja: ,,Eg er sonur guðs! Því verðið
þér fyrst og fremst statt og stöðugt að
trúa, ef eg á að geta hjálpað yður. Eg
get engin mök átt við yður nema þér
trúið þessu. Það er skilyrði fyrir