Dagblaðið - 28.10.1913, Síða 4
4
DAGBLAÐIÐ
Skósmídayinnustofu
höfum við undirritaðir sett á stofn á Laugavegi 58.
HLöíum til sölu nýjan skólatnaö
mjög ódýran.
Vönduð viiuin. lúljót aígreiðsla.
Virðingarfylst.
Felix G uðmumlsson.
Magnús Gíslason,
skósmiðir.
ofan Svínadal, suður Strönd, og
enda á Hrafneyri. Hvernig lízt
þér á þessa tillögu?
Siggi: Tillögu! Má eg gera
tillögu?
Gróa: Já, við mig.
Siggi: Jæja. Gott og vel!
Eg vil helzl að hún byrji hér
á heiðarhorninu, og þræði fjöll
á Eiríksjökul, og þaðan fjallsýn
á toppinn á Öræfajökli, þá
kæmi hún einhverjum að gagni
við Qallaleitir og fleira.
frh.
Stökur.
Hinn sjálfhælni.
Lofsyrðum safna eg saman,
er sagt hefir fólkið um mig;
en þó finst mér gjarnan gaman
hið gagnstæða að breiða’ út um
Þ>g-
III ástæða.
Vitið tekur vitrum frá
valdafýknin megna;
sæmd og virðing setja hjá
sóttar þeirrar vegna.
M. G.
Skrítlur.
Eitt sinn fór kerling til ný-
bygðrar kirkju og var svo ó-
heppin að reka sig á dyrum-
búninginn þegar hún ætlaði inn.
Varð henni þá að orði:
»Miklir bölvaðir asnar geta
mennirnir verið, að setja kirkj-
una rétt á gangveginn«.
Eitt sinn mætti maður dreng
sem kom grátandi úr skólanum.
M. »Hversvegna ertu að gráta,
drengur minn?«
D. »Kennarinn sló mig utan
undir«.
M. »Af hverju gerði hann það?«
D. »Þegar hann var að hlýða
okkur yfir náttúrusöguna,
spurði hanri mig að, hve
margar tennur væru i mann-
inum«.
M. »Og hverju svaraðir þú?«
D. »Eg — sagði bara, að hann
hefði fullan kjaftinn«.
»Einu sinni kom eg heim í
rökkri«, sagði karl einn, »og
sýndist mér þá konan mín
standa á hlaðinu og sagði: ,Sæl
og blessuð, Helga mín!‘ En þetta
var þá helvísk tunna«.
Skaðræði hernaðarins.
Eftir Amerisku blaðl.
—o—
Kostnaðurinn hefir bundið
heiminn á þeim klafa, sem lam-
ar áhrit kirkju- og kristindóms,
limlestir öll líknarráð, er þrösk-
uldur í vegi allrar góðrar lög-
stjórnar, dregur dáð úr öllum
umbótum, blindar alla stjórn-
málamenn svo þeir sjá ekki
yfirvofandi vandræði, svo sem
örhyrgðina og alt það ilt, sem
fylgir ónógri næringu, en lætur
þá stara á ímyndaðar ógnir og
háskasemdir, sem fjærri liggja
— eða ekki eru til. Hernaðar-
farið magnar og margfaldar út-
sæði alls sundurlyndis og fjand-
skapar, skerðir vit og ráðdeild
manna með vitlausum ímynd-
unum, nagar hjartaræturnar með
tortrygni og illgirni. Þessi blindni
sveltir menn miljónum saman
og styttir ótal mönnum æfina,
og i fám orðum sagt hefir þeg-
ar þokað mannfélaginu út í þá
ófæru, að alt skipulag þjóð-
anna er komið á heljarþröm og
hlýtur vonum bráðar að koll-
steypast. Þjóð sem kaupir fall-
byssur fyrir hálft annað hundr-
að þúsund krónur hverja, sem
eru alveg óþarfar, meðan heil
borgarhverfi með miljónir íbúa,
lifir hunda lífi, sú þjóð hlýtur
annaðhvort að bæta bráðlega
ráð sitt, ellegar kemur fyr eða
síðar refsing drottins yfir hana,
lík refsing þeirri, sem steypti
Babílon, og kipti fótunum und-
an veldisstól Rómaborgar, þeim
er þjóðirnar ætluðu að eigi
mndi bilau að eilífu.
Elzti maður heimsins er Indíáni
sá, er mynd þessi er af.
Róald Amundsen heimskautafar-
inn frægi, er fyrstur komst á Suð-
urpól jarðar.
Útgef.: Félag í Keybjavík.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður
Magnns Qislason.
Prentsmiðjan Gutenberg.