Dagfari - 14.05.1906, Page 3

Frá heiðum
til hats.
Ari ritstjóri Jónsson er setíur
sýslumaður á Seyðisfirði.
Pað slys vildi til á fiskiskipinu
Rut, eign Friðgeirs kaupmanns Hali-
grímssonar hjer á Eskifirði, að skip-
stjórann, Jón Diðriksson, tók
útbyrðis í föstudagsrokinu 27. f. m.
Hann var ættaður að sunnan. Hann
var kvæntur og átti jarjú börn.
Var mikill dugnaðarmaður og er
mannskaði að honum.
Bóndinn að Borgum í Eskifirði,
Tryggvi Hallgrímsson, fyrverandi
póstur, missti yfir 100 fjár í sjóinn
sama dag. Hann varð að skilja við
fjeð úti, því að hann gat ekki komið
því heim — átti að sækja í mót
veðri og vindi. Hreppsbúar hjer
hafa hlaupið drengilega undir bagga
með honum.
Enn vildi það slys til á páska-
dagsmorgun, að Brynjólfur Sig-
urðsson, vinnumaður Þórhalls verzl-
unarstjóra Daníelssonar að Höfn í
Hornafirði, drukknaði af hesti í svo-
nefndum Þveitarlæk.
»Einstakt slys má það kallast«,
er oss skrifað úr Hornafirði, »að
hraustur maður, allsgáður, í björtu
og bezta veðri skuli farast í læk
þessum, sem ekki var dýpri á vaðinu
en í hnje. En hann hafði farið
utan við vaðið og lent þar i djúpum
kýl. Hesturinn komst til sama lands.
Brynj. heit. var dugnaðarmaður, 36
ára gamall.
Samsöngur var haldinn á Seyðis-
firði sunnudaginn 6. maí — og
þótti að góð skemmtan. Kristján
læknir Kristjánsson var söngstjóri.
Er það þarfaverk og þakklætis vert,
að læknirinn hefir stýrt söngflokki
þessum. Slíkt eykur söngmentun
í landinu, og er söngmönnum og
bæjarbúum til ánægju og gleði, og
það veitir ekki af. Það er ekki svo
mikið um skemmtanir í kauptúnum
hjer á landi.
Fuúdur var haldinn í Hafnardeild
Bókmenntafjelagsins 21. apr. Par
gerðist fátt sögulegt. Þorv. Thor-
oddsen endurkosinn forseti. Rætt
var um, að óhæfa væri að gera
Skírni að andatrúboðsriti og var
tillaga samþykkt um, að fundurinn
teldi það óheppilegt að nota tíma-
ritið þannig.
Mótorbátar fjölga mjög hjer Aust-
anlands, sem getið er í síðasta blaði.
Verzlun Carls Tuliníusar liefir komið
mótorbáta-verksmiðju á stofn hjer
á Eskifirði. Á skipum, sem komu
hingað í síðustu viku frá útlöndum,
vóru nokkrir mótorbátar.
Sjómenn hjeðan úr firðinum sáu,
að Vesta sneri suðurum á föstudag-
inn. Hefir auðvitað orðið að hverfa
frá Norðurlandi, sakir hafíss.
Skálholt hafði líka farið suður fyr-
ir. Orðið að halda suður og aust-
ur fyrir af sömu ástæðu sem Vesta.
Slys enn.
Þórhallur verzlunarstjóri Daníels-
son í Höfn í Hornafirði skrifar Dag-
fara 3 maí.
Síðustu dagana í apríl voru hjer
mikil norðanveður. Þó tók útyfir
þ. 28. f. m. Þá var svo rnikið af-
spyrnu rok, að elztu menn hér muna
tæplega annað eins.
Fá heimili í A. Skaítaf. sýslu munu
hafa farið á mis við að verða fyr-
ir einhverju tjóni í því veðri á hús-
um, bátum, fje o. s. frv.
Niðri í byggð var lítið snjóveður,
en fje hrakti undan veðrinu í ófær-
ur og slóg niður til dauðs. Fyrir
tilfinnanlegustum skaða urðu bænd-
ur í Bjarnanesþorpinu. Misstu um
100 fjár í svo kallaðri Skoey.
Orjót og sandfok víða mikið.
Nokkrar jarðir stórskemdust við
það, einkum á Mýrum.
Rjett eftir að veðrinu slotaði (þ. 30.),
strandaði frönsk fiskiskúta við Suður-
sveit; hafði brotnað svo í veðrinu,
að hún varð ósjófær.
Skipið hjet Sirena fra Dunkerque.
Skipshöfn, 1Q. menn, komst af, mjög
litlu varð bjargað úr skipinu, því að af-
landsveður var. Mennirnir voru
fluttir austur á Höfn óg biðu Hóla
þar.
Ýmislegt.
Tiðin er hræðileg. Fjúk, kafald
og kuldi á hverjum degi. Snjór
ofan í sjó. Er miklu líkara, að það
væri nú þrjár vikur af vetri en
sumri. Hjer í hreppi munu menn
samt allvel staddir með hey.
Benedikt Kristjánsson, hinn nýi
skólastjóri á Eiðum, var á Mjölni
um daginn. Hann hefir dvalið 7
ár í Noregi og veitt þar stærðarbúi
forstöðu. Hann er Húnvetningur
að ætt, bróðir Jónasar læknis
Kristjánssonar í Brekku.
Jóhannes sýslum. Jóhannesson
dvelur í Silkiborg á Jótlandi, sjer
tií heilsubótar. Hann er nú albata
eða sama sem og ætlaði að koma
heim í júní, er hann skrifaði seinast.
Sjera Einar Þórðarson, alþm., dvel-
ur á sama stað. Er væntanlegur heim
í þessum mánuði.
Guðmundur læknir Hannes-
son kom hingað um daginn á
Mjölni og var á heimleið frá út-
löndum. Hafði ferðast um Danmörk
og Noreg — fór alla leið norður
í Þrándheim.
Þorkell Þorkellsson, cand. mag., og
Sigurður Jónsson, stud. med., ætla
að ferðast um landið í sumar til
«radium»—rannsókna. Fara þeir til
Kröflu, Kveravalla, Kerlingafjalla og
seinast suður í Árnessýslu.
Þórður Sveinsson, cand. med., höf-
undur greinarinnar um andatrú hjer
í blaðinu, dvelur í Árósum á Jótlandi
og leggur þar stund á sálarsjúk-
dóma og sálarlækningar. Hann
verður læknir við fyrirhugað geð-
veikrahæli á Kleppi við Reykjavík.
Skip.
MJölnir kom 4. maí frá útlöndum.
Farþegjar: Asgeir kaupmaður Pjetursson
á Akureyri, Þórður kaupmaður Gunnarsson
í Höfða og Ólafur frændi hans, Jón Mel-
stað, jarðyrkjumaður, Jóhannes Jósefsson
kaupm. á Oddeyri.
Otto Wathne kom að norðan 6. maí.
Kong Helge kom að sunnan 4. maí.
Vesta kom frá útlöndum 2. maí. Far-
þegjar: stúdentarnir Gísli Sveinssou, Gtið-
brandur Björnsson og Sigurður Jónsson,
cand. jur. Bjarni Jónsson og Þorkell
Þorkellsson cand. mag.
52
móður minni sárnaði það, að nú var ekki leikið eins dátt við hana,
eins og þegar hún var borgarstjóra-frú.
Frá henni hurfu líka vinirnir hver af öðrum, og henni fannst
enginn slægur í að verða Iaus við þá. Henni fannst sjer misboðið
með því. Nú varð hún einnig döpur í bragði og sár yfir tilverunni
og mjer finnst líklegast, að það hafi borgið mjer.
Það greip mig fyrirlitning fyrir þessum síngjörnu smásálum,
þesum hræsnurum. Jeg þóttist þess fullviss, að bezt mundi vera að
hirða ekki um aðra, reyna að standa stuðningslaust og treysta aðeins
sjálfum sjer.
Mjer skildist af sáryrðum móður minnar, að henni þótti ein-
stæðingsskapurinn þungbær. Það bætti einnig gráu á svart, að
systur mínar, er báðar voru lifandi um það leyti, gleymdu algjört
hinni gömlu móður sinni, af umhyggju fyrir mönnum sínum og
börnum.
Þetta kom mjer á rjettan kjöl, veitti mjer þrek og sjálfstraust,
brá upp Ijósi í svartnættinu, smeygði litbreytinguni inn í þunglyndis-
móðuna Jeg þoldi ekki að hlusta á raunatölur móður minnar. Taldi
í hana þor og þrek.
Og ýmsir hlutir í mannlífinu skýrðust fyrir mjer, þegar jeg sat
hjá móður minni, þar sem hún var að vinnu sinni á kvöldin, eftir að
kveikt hafði verið.
Jeg einsetti mjer að verða stoð og stytta hennar á þessum
vonbrigðis-tímum. Jeg bjó mjer til eins konar heimspekiskerfi. Það var
heimspeki harðúðar og gremju, og óvirðingar á mönnum.
Hugsjónir mínar urðu með degi hverjum ljósari, því við töluðuin
optsinnis um þess kyns atriði.
49
flest. Eg var latur, en ekki mjög heimskur. Hefði sennilega komist
af á lífsleiðinni, eins og fjöldinn.
Gat einnig skeð, að missir sjónarinnar yrði mjer að happi.
Það var því að þakka, að jeg bætti ráð mitt.
Umheiminum var lokað fyrir mjer, hann var týndur. Og úr
vitund minni hvarf hann smámsaman.
Fyrst framan af komu skólabræður mínir til mín; en svo varð
jeg bráðlega meir og meir einmana.
Þeim leiddist að tala við mig. Eg gat ekki tekið þátt í áhuga-
málum þeirra: að nú átti einhver þeirra að lesa hátt, að á morgun
áttu þeir að fá mánaðarfrí, hvere þeir bjuggust við af nýja skólastjór-
anum, hver litla, laglega skólastúlkan var, sem þeir höfðu orðið sam-
ferða heim á leið, að einhver þeirra hafði orðið skotinn á dansæfing-
unum og s. frv.
Endirinn varð sá, að skólabræður mínir fjarlægðust mig meir
og meir, af því við gátum ekki framar talað saman um þau atriði, er
jeg hafði engin kynni af, og á hina hliðina höfðu þeir lítið annað
til að skemmta mjer með, en að harma hlutskifti mitt, og f þær sakir
fóru þeir varlega, til þess að styggja mig ekki.
Smámsaman hættu þeir svo að koma. Það er alvanalegt í
lífinu.
Með hverjum deginum varð kyrlátara í kringum mig. Mjer
varð sama um vinina, sem jeg átti áður. Hafði ekki ánægju af neinu,
og hafði engan framar við að styðjast, aðra en ættfólk mitt.
í fyrstunni voru aliir ættmenn mínir mjer innilega góðir, en
þess varð jeg fyllilega var, að þeir gátu ekki gleymt mjer því, að jeg
hafði reynt að stytta mjer aldur. Að minnsta kosti ekki systur mínar.