Dagsbrún - 20.10.1916, Side 3

DAGSBRÚN
123
Egill Jacobsen.
Landsins
f j ölbrey ttasta
vefnaðarvöruverzlun.
Nýkomið með s/s Islandi og Gullfossi:
Regnhlííar,
með nýtízku
skafti.
JPlyds iákpvuern-
'| > svartar, mislitar. Komið fljótt,
-* | 9 m 9 áður en þær beztu seljast.
Oivanteppi ■' WpSSSiæa&Sr BorOdxxlta úr ö
Klæði, ''"'„."Sk'S”" I íiiinteppi. Grardínutaa, S'?!.
Sængurdúk. Léreft. TvÍHttau. Morgunkjólaefni.
I^óöixrefixi. æillsi, **'£$£££?* æiHiisvnjxtxiefixi faT|
T etrarkápur. >retrarliattar. Ilattaísikraut.
Vetrarhanzkar skÍnarog Svuntur. JRTaixel
og ótal margt
fleira.
Með s/s Isilantli kom mjög stórt lírval af
Myndum og Myndarömmum.
Komið og skoðið! Þó þrengslin séu mikil\
þá borger það sig samt að bíða!
úsar, og hvers er annars að
vænta af honum, sem beinan
hag hefir af þvi, að kaup há-
seta sélágt? Um Svein ersama
að segja, hann er riðin við svo
mörg atvinnu-hlutafélög, að
hag hefir hann af því, að auð-
valdið þróist.
Blöð þeirra langsum-manna,
ísafold, Morgunblaðið og Vísir,
réðust með ódrengskap á há^
seta-Verkfallið og gerðu alt sem
þau gátu til að sundra samtök-
um sjómanna, bæði meðan
verkfallið stóð yfir og á eftir.
Þar með hefir flokkur sá,'sem
nú hefir þessa alþýðuvini á
boðstólum ákveðið sér stefnu,
sem er að sundra og eyðileggja
félagsskap meðal sjómanna —
og öllum ætti að vera enn í
minni svívirðulegulegu árás-
irnar sem flokkur þessi gerði
um síðustu bæjarstjórnarkosn-
ingar.
Vonandi sýna bæði verka-
menn og sjómenn nú við kosn-
lngarnar, að þeir kunni
gera skil á réttu og
röngu, 0g kjósi ekki á þing þá
menn, sem hafa verið and-
stæðir þvi, að verkamenn fái
bmtt kjör sín, og vegna sinpa
umfangsmiklu »spekulatióna«
hljóta að halda þeirri stefnu
áfram.
ísafold og Lögrétta! burt
með blekkingartilraunir ykkar,
hættið aflri rökkur-lýgi!
Og þið, verkamenn og sjó-
menn, látið ekki leigusnápa
þeirra heimastjórnar- og ísa-
foldarmanna blinda ykkur með
fygasögum þeim, sem búnar
eru til á skrifstofum þeirra
höfðingjanna. Nói.
Reykjavíkur-pistill.
»Oft er llagð undir fögru
skinni«, sagði eg við frænda
minn úr sveitinni. »En eg vil
taka það fram, að eg á ekki
við Svein Björnsson. Mér finst
hann alls ekki fallegur, enda
manstu hvað ég sagði þér um
hann þegar við mættum hon-
um áðan. En vel á minst, ætli
hann sé búinn að fá usla-
gjaldið frá fátæklingnum, sem
varð fyrir því slysi, að missa
þrjár rollur inn í Edengarð-
inn hans Sveins, sem ekki er
nefndur Paradís, af því þar er
engin slanga, nema vatns-
slangan, sem aldrei hefir heyrst
mæla orð við konuna, en
ram-slæg er hún eins og gamli
Skjóni.
Halló, Róbert! Hvert ert þú
að fara? Hvað segirðu, dreng-
ur? Eftir tveimur dósum af
skósvertu fyrir Pétur Zóphóni,
sem farinn er að gerast grá-
hærður af vonleysi um að
hann komi Jóni Magnússyni að,
um Knút hefir hann aldrei haft
neina von, og eiginlega hefir
enginn átt von á því, nema
Knútur sjálfur, séra Bjarni og
Guðm. klæðskeri.
Frændi minn úr sveitinni!
Lánaðu mér vasahnífinn þinn,
ég sker hér i sundur með
honum pistilinn, því Jón segir
að meira komist ekki af hon-
um í blaðið. Hinn búturinn
getur komið í næsta blaði; það
skemmist ekki lundabagginn,
þó hann sé skorinn í tvent, ef
ekki er rakinn af honum rist-
illinn.
Jón Söngur.
Upp eða niður.
Verkamenn og hásetar, lang-
fjölmennasta stétt kaupstaðarins,
sennilega um 3500 kjósendur af
4500 alls, liafa hingað til engu
ráðið um landsmál og litlu um
bæjarmál og um kaup sitt.
Hafa þegið það sem heldri menn
og vinnuveitendur hafa að þeim
rétt. Hafa látið brúka sig.
Ekki af því að þeir þyrftu að
láta binda sig. Þeim hefir þvert
á móti verið innanhandar að
ráða öllum kosningum til bæj-
arstjórnar og alþingis og miklu
um launakjör sín.
En þeir hafa verið brúkaðir
af því að þeir hafa hingað til
ekki þekt mátt samtakanna.
Framtíðargengi þeirra er undir
því komið, að þeir sigri sem
oftast, helzt altaf þegar þeir fara
af stað.
Þeir urðu algerlega undir við
landskosningarpar og fóru á
annað hnéð í verkfallinu síðast-
liðið vor.
Verði þeir undir við héraðs-
kosningarnar núna, sem allir
vita að þeir geta algerlega ráð-
ið, þá er úti um þá gfir sjáan-
lega framtíð. Þá missa þeir sjálf-
ir alt traust á sér og mótstöðu-
menn allir virðingu fyrir þeim.
Enginn óttast auman. Þá ráða
vinnuveitendur öllu um kaup
þeirra.
Vimú þeir aftur á móti bæði
sætin liér í Reykjavík núna, þá
er vist, að þeir geta heft marg-
an áganginn á þeirra hagsmuni
á næstu þingum eftir því sem
líklegt er um flokkshlutföllin.
Þá er liklegt af sömu ástæð-
um, að þeir geti komið ýmsum
lagabótum fram á högum sín-
um. Þá er vist, að þeir geta
ráðið mestu um kaup sitt fram-
vegis. Því að þá þekkja báðir
aðiljar mátt þeirra, verkamenn
og vinnuveitendur.
21. okt. sker úr um það, hvort
hagur verkamanna á að hœkka
eða lœkka hér í bæ í næstu
framtíð.
Þeir eru alveg sinnar hikku
smiðir.
. Verkamaður.