Dagsbrún - 29.06.1918, Side 4

68
DAGSBRÚN
30 kaupakonur
vantar.
Atvinnuskrifstofan
Kirkjustræti 12.
IVýkomiÖ:
Melodier fra alle Lande — Dan-
marks Mslodier — Norges Melod-
ier — Ungdommens Melodialbum
— Hver Mands Eje — Schubert
Impromtu — Mozart Sonater —
Chopins Valze — Kjerulfs Sang-
Album — Cornelius Album —
Friedmann — Grieg .— Sinding —
Torsten Petre — Rachmanninow
o. m. fleira.
NB. Enn eru nokkur orgel Har-
monium óseld.
HljóðfæraMs Rejkjavíkr
(gegnt Dómkirkjunni)
opiö frá 10—7.
Ekki vita menn enn þá hver á að
hafa heiðurinn af því að hafa orð-
ið fyrstur til þess að líta jarðnesk-
um augum þessa nýju stjörnu,
vitandi að hún var það; en hald-
ið er að þann heiður muni Elías
Bresson kennari í Helsingjaeyri,
sem leggur stund á stjörnufræði í
frístundum sínum. Þessi nýja
stjarna er í Arnarmerki og mundi
því standa mjög lágt á lofti nú
um sumartíma sóð héðan af ís-
landi, ef við ættum kost á að sjá
hana fyrir björtu nóttunum.
Það er ekki mjög sjaldgæft að
nýjar stjörnur komi í ljós, en það
er fremur sjaldgæft að slíkar stjörn-
ur séu jafnskærar og þessi. Einna
fræg'astar af þessum stjörnum er
nýja stjarnan, sem Tycho Brahe1)
fann árið 1672, og nýja stjarnan
í Perseus; hana fann í febrúar
1901, skozkur prestur að nafni
Anderson, sem lagði stund á
stjörnufræði í hjáverkum, sér til
skemtunar.
Þessar nýju stjörnur dofna vana-
lega fljótt aftur, og það svo, að þær
J) Höf. þessarar greinar minníst nú
hinnar ágætu þýðingar síra Matthiasar
á kvæðinu „Tycho Brahe kveður land“.
eru stundum alhorfnar áður en
árið er liðið. Það má þvi búast
við að þessi nýja stjarna verði
ekki sýnileg berum augum, þegar
nótt er orðin dimm, svo hún sjá-
ist aldrei af íslandi.
Ekki vita stjörnufræðingarnir
ennþá með vissu hver er orsökin
til þess, að hnettir langt, langt úti
í himingeimnum blossa þannig
upp snögglega. Áður héldu menn
að orsökin mundi vera, að tveir
dimmir eða lítt lýsandi hnettir
rækjust á, og yrðu við það gló-
andi; en nú eru flestir á því, að
orsökin muni vera, áð dimmir eða
hálfdimmir hnettir á sveimi sínu
um geiminn, rekist inn í stjörnu-
þoku og verði glóandi við nún-
ingsmótstöðuna er hún veitir, á
sama hátt og stjörnuhröp verða
glóandi á núningsmótstöðu lofts-
ins. /
f íjarveru minni
annast
Guðgeir Jónsson
bókbindari,
Lækjargötu 6 sími 263,
atgreiðslu „Dagsl>r<ínar“.
Menn eru beðnir að snúa sér til
hans með borgun fyrir blaðið.
Guðm. Oaviðsson.
Auglýsingum í Dagsbrún
veitt móttaka í Lækjargötu 6,
og í Gutenberg (uppi).
Skrá yfir nótur
frá
Hljóðfærahúsi Beykjavíkur
(framh. í næsta blaði).
Nóturnar eru sendar gegn póst-
kröfu um alt land. Vilji menn fá
nótur, sem ekki eru hér á skránni,
þá útvegum vór þær fljótt.
Piano og harmonium
fyrirliggjandí, bæði ný og gömul.
Mikkelsen Saxtorph: Pæ,Sivensak‘
Sang. 0,75.
— — „Forspil*.
Sang. 0,75.
— — „Tre Skæmt-
eviser" 1,00.
— — „Kornmod".
0,75.
— — „Ved Rug-
skellet" 1,00.
— — „Klokken“.
0,75.
Möller Betty: „Og jeg har otte
Kærester1'. 0,60.
Mendelssohn-Bartholdy: „Lieder
und Gesánge". 0,60.
Mozart: Symphoni (7-moll, 4hænd.
1,25.
— Arie af Figaro. 0,85.
— Don Juan. 4hænd. 0,30.
Malling Jörgen: Bjarkemaal. 0,20.
Magnússon Guðmundur: Syngið,
syngið svanir mínir. 0,50.
„Musik for Alle“. 5,00.
Melodi-Album for Zither. 0,90.
Melodi-Album. Hefte 29 og 30. 0,90.
Meyerbeer G. Fakkeldans B-dur 0,40
— —Hugenotterne. 4hænd.
0,50.
Mortensen Carl: Harmonium-Skole.
2,00.
Mertz I. K: Udvalgte Kompositi-
oner f. Guitar. 1,25.
Mendelssohn: Duetter. 2,00.
-----Album. 0,90.
----Bartholdy: „Lieder
ohne Worte“. 1,65.
----nAuf Fliigeln des Ge-
sanges“. 0,40.
Nielsen Ludolf: Min Sol. Sang. 1,25.
— — Kukkenvise. 1,50.
— — Symfoni Nr. 2 4-
hænd. 2,50.
Neupert E: Nye daglige Övelser.
1,75.
— — 33 Etuder. 4,00.
Norden. Album f. 3 Violiner 2,35.
Z&mar steinðlintnnnnr
kaupir
Alþýðubrauðgerðin
Laugavegl 61.
Kaupendur blaðsins, sem
ekki hafa enn greitt andvirði yfir-
standandi árg., svo og þeir er
skulda fyrir eldri árg., eru vin-
saiplegast beðnir að greiða það
hið fyrsta.
DAGSBRÚN
kemur út á laugardögum, og er að
jafnaði 4 sfður aðra vikuna en 2 hina.
Árg. kostar 3,00. kr. ogborgist fyrir-
fram.
Afgreiðsla og innheimta í Lækjar-
götu 6. (Sími 263.)
Prentsmiðian (iutenberg.
159
Hún leit svo yndislega til hans að hjarta
hans barðist af fögnuði.
»Elísa«, hvislaði hann, »þú hlýtur að
hafa séð* hversu heitt ég elska þig, og að
ég hefi tilbeðið þig frá því ég sá þig í
fyrsta sinn. Þykir þér ekki dálítið vænt
um mig — eitthvað ofboð lítið?«
Hún hallaði sér upp að honum, og
hann tók hana í faðm sér og þrýsti henni
að sér.
»Ég var svo hrædd um að missa þigor,
hvíslaði hún.
»Á því er nú engin hætta framar —
nú er ég þinn um aldur og æfi!«
»Hvað hafðir þú saman að sælda við
stúlkuna þarna áðan?« spurði hún alt í
einu forvitnislega.
»Þegar við komum til gistihússins,
skal ég segja þér frá þvi öllu«, svaraði
hann og hló við. »Það er nú búið, þvi
þú ert min, og enginn skal hér eftir kom-
ast upp á milli okkar.«
Varir þeirra mættust og þeim lá við
að gleyma öllu í kring um sig.
»Við megum ekki dvelja hér stund-
inni lengur«, mælti Borgar að lokum.
»Getur þú nú gengið lengra?«
»Já, já«, hvíslaði hún.
160
»En nú hefi ég ekki lengur hringinn
þinn«, sagði hann alt í einu.
»Hvað hirði ég um hann, úr þvi ég
hefi fundið þig!«
■k ★
-¥•
Um 9-leitið morguninn eftir kom frú
Ragsdale inn í borðsal gistihússins hress
og blómleg af fertugri konu að vera. Hið
fyrsta, sem hún rak augun í, voru Elísa
og Borgar, sem sátu við borð út við
gluggann, og með fagnaðarópi flýtti hún
sér til þeirra.
»Jæja«, sagði hún; »ég var nærri því
hrædd um að þið mynduð sofa yfir ykk-
ur, því við förum aftur til Gibraltar seinni
hluta dagsins.
»Kæra frú--------«, byrjaði Borgar, en
ekkjan greip fram í fyrir lionum.
»Ég vona að þið séuð mér ekki reið
fyrir það að ég hljóp frá ykkur í gær
og skildi ykkur eftir. Én þegar við kom-
um frá göngunni, fór Turnbulls með
okkur til miðdegisverðar hjá nokkrum
kunningjum, sem búa í nánd við Tanger.
Við vildum gjarnan hafa ykkur með, en
þið voruð ekki komin aftur. Hvar í ósköp-
unum voruð þið! Nú, þið hafið líklega
gengið ykkur til skemtunar í tunglsskin-
161
inu. Sagði dyravörðurinn ekki hvert við
íórum? En ég vona nú, að þið séuð mér
ekki reið og hafið skemt ykkur vel. Nótt-
in var svo dásamlega fögur, að við
dvöldum lengur en við ætluðum, og þeg-
ar við loksins komum, þá voruð þið ný-
sofnuð. Þið verðið að fyrirgefa mér, að
ég skildi ykkur eftir«, sagði hún hlæjandi.
»Kæra frú, berið engar áhyggjur þess
vegna. Dyravörðurinn sagði okkur til,
þegar við komum.«
En hann gat þess ekki, að hann gaf
honum gullpening, þegar hann komst
að raun um, að enginn hafði orðið fjar-
veru þeirra var og þjónarnir héldu, að
þau hefðu farið með hinu fólkinu, og
það hélt, að þau hefðu verið i gistihús-
inu. Borgar hafði líka stungið á sig bréfi
Gyðingsins, þar sem hann krafðist lausn-
arpeninga fyrir Elísu.
»Og ég hefi fréttir að segja ykkur«,
mælti ekkjan enn fremur; ég er nefni-
lega trúlofuð herra Mc. Intosh.«
Borgar óskaði henni til hamingju og
Elísa tók innilega í hönd hennar.
»Og ég er svo hamingjusöm«, sagði
ekkjan, »og vona að þið hafið ekki haft
það leiðinlegt í gær.«