Dagskrá II - 21.09.1901, Page 3

D A G S K R Á II.
heit sín og skyldur viö hana. J)a8 er pó
svo komiö fyrir vínsölunni í Canada aö
ekkert nema glæpur—brot á lögum ríkis-
ins—-getur bjargaö drykkjustofunum þar,
en guö má vita hvort Laurier lætur sér
Þaö fyrir brjósti brenna ? Spádómur pessi
er greinilega kominnfram; Laurier framdi
glæpinn. ‘ ‘
Sagan talar.
Einstaklingar hafa dáiö svo miljónum
skiftir fyrir áhrif víndrykkjunnar—paö
sannar sagan.
Kambyses persakonungur fyrirfór sér
vegna drykkjuskapar—pað sannar sagan.
Alexander mikli dó sem præll ofdrykkj-
unnar—það sannar sagan.
Cajus Marjus dó sem útskúfaöur drykkju
maður—þaö sannar sagan.
Keisararnir Tiberius, Kalikúla, Kládius,
Neró o. fl., dóu sem yfirkomnir drykkju-
menn—þetta sannar sagan.
Trajanus keisari, einhver allrabesti maö-
ur, varö aö láta þaö boð út ganga aö eng-
inn skyldi fara eftir skipunum frá sinni
hendi eftir miðjan dag, þá var hann altaf
oröinn útúr drukkinn—þetta sannar sagan.
Svona mætti telja þúsundir og tugi þús-
unda.
HVAÐ ER BARN ?
Enskt blað hét nýlega verölaunum fyr-
ir bezta svar við þessari spurningu. Sum
svörin hljóöa þannig :
1. Mannlegt blóm sem ennþá er ósnort-
iö af hendi sorgarinnar.
2. Sambiöill föðursins að ást móður-
innar.
3. Töfra-afl, sem breytir húsi í heimili.
4. Sólgeisli heimilisins, sem rekur burtu
Ahyggjurnar.
5- Læsing á keðju kærleikans.
HARÐÝÐGI.
I Nýja-íslandi eru aðalsamgöngufærin
hundasleðar á veturna—því stjórnin hefir
hingað til haft nýlenduna útundan og ekki
skeytt um aö koma þar á járnbraut.—
Hundar þeir sem beitt er fyrir sleðana lifa
oft viö hin mestu harmkvæli. þeir eru
reknir áfram á daginn meö svipuhöggum
°g verða aö draga þunga sleöa, en á nótt-
unni eru þeir hafðir bundnir við staura
með hlekkjum úti í brunafrosti. Liggur
Það í augum uppi hvílíkar kvalir þeir taka
ut- Hér í Winnipeg hefi ég einnig séð
það, að stálpaöir drengir hafa ekiö á hjól-
sleðum á sumrin og beitt fyrir einum
hundi, er svo hefir verið illa haldinn, að
hann var lítiö annaö en beinagrindin, og
ema hressingin hefir veriö svipuhögg og
blótsyröi. þetta er skrælingjaháttur, sem
íslendingar ættu aldrei að láta um sig
spyrjast.
ÍSLAND.
Tíðarfar kalt og óþurkasamt; fiskiafli
góöur, heilsufar í betra lagi. Samþykt í
neöri deild alþingis frumvarp um kjör-
gengi kvenna og undanþágu peirra manna
er segja sig úr ríkiskirkjunni, frá því að
greiða fé til hennar.—Líkur til að banka-
málið hafi framgang. — Valtýskan sæla
samþykt; þingrof og nýjar kosningar því
sjálfsagöar næsta ár. Sagt er að þjóð-
frelsisflokkurinn muni hefja stjórnarbar-
áttu af nýju á næsta þingi þótt afturhalds-
menn hnýttu þenna óheillahnut 1 sumar,
og þeim er treystandi til þess.—þorsteinn
Gíslason á í 2—3 meiöyrðamálum og Jón
Jónsson, ritstjóri Eldingar, í öörum 2-3;
þaö er vandi að vera ritstjóri heima, þar
má ekkert segja. — Landspítala á aö
byggja í Reykjavík.—Búnaöarskólinn í
Ólafsdal lagður niöur og alt selt upp í
skuldir.— Stórstúkuþing Good-Templara
mjög merkilegt í sumar; ákveöiö aö reyna
að koma á vínsölubanni á næsta þingi;
Indriði Einarsson endurkosinn Stór-
Templar. Reglunni er borgiö í hans
höndum, einkum þegar hann hefir sér viö
hliö Guöm. lækni Björnsson, séra Har-
ald Níelsson, Sigurö barnakennara jóns-
son, sérajens Pálsson, Borgþór Jósefsson,
Sigurö Jónsson fangavörö, Ólaf kennara
Rósinkranz og Jón Árnason prentara.
pessir eru allir í framkvæmdarnefnd og er
hún mjög vel skipuð.—20. júlí gjöröi
ofsarok á austurlandi, sleit upp báta og
skemdi; einn bátur fórst á Vopnafiröi með
3 mönnum frá Færeyjum; heyskaöar víöa.
—C. Tulinius ræöismaöur (konsull) á
Fáskrúðsfirði látinn. — Brú á Hörgá í
Hörgárdal vígð 22. Júní; Þaö er hengibrú
og kostaði 19,000 kr.—Stefán Kristins-
son frá Hrísey kosinn prestur aö Völlum í
Svarfaðardal.-Enski ferðamaöurinn bred
W. W. Hovvell druknaði í Héraösvötnum
3. júlí. Hann var alkunnur íslands-vin-
ur.—22,000 kr. hefir veriö lofað af ýms-
um til ullarverksmiöjunnar á Akureyri.—
Ágúst Bjarnason hefir fengið 2,000 kr.
styrk í 4 ár af sjóöi Hannesar Bjarnason-
ar til þess að halda áfram heimspekis-
námi.—Herra Einar Helgason garöyrkju-
maöur farinn aö rækta skóga á íslandi og
er útlit fyrir aö þaö takist vel.—þjóö-
minningard. var haldinn 1 Reykjavík 2.
ág., forseti Tryggvi Gunnarsson; ræðu-
menn: Tryggvi Gunnarsson, Jón Jakobs-
son, séra Matthías og Jón Ólafsson. Há-
tíðin fór vel fram.
Tvær systur voru í boöi; önnur var ný-
lega orðin ekkja, hin var gift manni, sem
var austur í Indlandi. Maður, sem var 1
boðinu, sat við hliö ekkjunnar, en hélt aÖ
það væri systir hennar. “O, dæmalaust
er heitt hérna inni,” sagði ekkjan \ið
sessunaut sinn. “Já, það er satt, ensamt
er heitara þar sem maöurinn yöar. er
núna. ” Ekkjan leit á hann þeim augum
sem hann aldrei gleymir.
Skósmiðurinn :—“J>að er best fyrir þig
að fá þér selskinnsskó.”
“Já, en heyrðu, er það vatnshelt ?
Skósmiöurinn : — “Auðvitað, selurinn
sem lifir í sjónum ! heldurðu aö honum
dygöi skinn, sem læki ?
“þaö er satt; já, ég ætla að fá mér sel-
skinnsskó.”
í norsku blaöi sem heitir ,, Húsmóöirin
birtist nýlega eftirfarandi grein: , ,þær
stúlkur sem hér segir, ættu ekki að hafa
leyfi til aö giftast:
1. J>ær sem eru upp meö sér af því að
þær kunni ekki aö falda vasaklút; hafi
aldrei á æfi sinni búiö um rúm; viti ekkr
hvernig eigi aö fara að því að elda graut
eöa sjóöa kartöflur.
2. J>ær stúlkur sem þykir meira gaman
að því að sitja undir hundi eöa ketti en
barni.
3. J)ær sem vilja kaupa öll húsgögn ný
á hverju ári eða jafnvel hverjum mánuöi.
4. J)ær sem aldrei fá nóg af skemtun-
um, aldrei hugsa um hvað þær kosta og
aldrei þekkja gildi peninganna.
5. þær sem heldur vilja deyja en hætta
aö fylgja allri tízku.
6. þær sem halda að allir karlmenn
séu annaðhvort englar eöa djöflar.
7. J>ær sem álíta aö öll heimilisstörf
eigi aö vera unnin af vinnukonunum.
,“J)aö er merkilegt,” sagði Hinrik og
leit illilega á konuna sína, ‘ ‘ að aldrei
skuli nokkur skapaöur hlutur geta veriö
hér á réttum stað ; ef ég legg eitthvaö
þar sem það á aö vera, þá er þaö rifiö og
tætt eitthvað í burtu ; hvenær skyldir þú
geta lært aö halda reglu á heimilinu ?”
“Hvað vantar þig núna, góði minn?”
“Kallaöu mig ekki góöa þinn ! Ef þér
pætti álíka vænt um mig eins og hundmn
þarna, þótt ekki væri meira, þá mundirðu
reyna aö gjöra heimiliö dálítiö skemti-
le°ra fyrir mig. Hvar er hatturinn minn ?
Ég hengdi hann á naglann þegar ég kom
heim, en ég heföi nú reyndar átt aö vita,
aö hann var ekki vísari þar en úti á götu.”
‘ ‘En heyrðu góöi......”
[ “Enginn góði! hvar er hatturinn minn?