Fréttir - 16.08.1918, Blaðsíða 4

4
FRETTIR
Skemtiför
GoodtemplaraEs. Sterling
verður á sunnudaginn 18. þ. m. og verður farið Q
V inn að I iíiu^-ariiesi. ::: 0«
5 o
gj IQ
<H Farmerki fást hjá Sveini Jónssyni Kirkjustræti 8 B ^
g og kosta 50 aura fyrir fullorðna, en börn 25 aura. $
Sx
X
. p
3 Peir, er taka þátt í förinni, eru beðnir að mæta í p
H
a Templarahúsinu 1*1. 91/2 á sunnudagsmorguninn. -
a 4 ®
g K*
« Veitingar fást á staðnum. ”^S 2
H 3
Lúðrablástur, ræðuhöld, söngur o. fl. skemtanir. ?
Pétur Zophóníasson. Sveinn Jónsson. Jónatan Forsteinsson.
Magnús V. Jóhannesson. Sigurður Grímsson. Guðfmna Þorvaldsdóttir.
(strandferðaskip landssjóðs)
fer héðaa í strandferð vestur og norður
kringum land mánudag þann 19. ágúst.
Yörur íiflieiKlÍHt þannig:
í dag1:
til Akureyrar, Siglufjarðar, Skagastrandar, Blöndu-
ós, Hvammstanga, Borðeyrar og Hólmavíkur.
Bækur.
Þessar bækur óskast keyptar:
Ernst v. d. Recke: X_iyrisl*e I>ig-te.
Hall Caine: X>en evigre Stad.
Á morg’un laug’ardag1:
til ísafjarðar, Dýrafjarðar, Bíldudals, Stykkishólms
og Sands. ::::
Hf. Ejm$kipafélag Í$larid5.
Nokkur ný og brúkuð (viðgerð) hljóðfæri,
Svava. Grýla. Ljóðmæli
Magn. Grímssonar, Brynj. Oddssonar.
Páll Jónsson: Slíiri og skug-g'i.
Svedenborgr Vísdómur englanna.
Ritstjóri Frétta vísar á.
harmonium og píanó til sölu
sömuleiðis mikið úrval af nótum.
Hljóðfærahú$ 'Reykjavíkur.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Guy Boothby: Faros egypzki.
292
allri von, einmitt þegar alt virtist ætla að
snúast mér til heilla og hamingju!
Eg sneri aftur til gistihússins, þegar eg var
búinn að átta mig dálítið, og gekk upp í
herbergi mitt hálf-ringlaður og utan við mig.
Vonaðist eg hálf-vegis eftir að hitta Valeríu,
en sú von brást mér. Hélt eg þá áfram eftir
ganginum og drap á herbergisdyr hennar.
»Hver er þar?« sagði einhver á þýzku og
ætiaði eg naumast að kannast við málróm-
inn.
»Pað er eg«, svaraði eg. »Líður þér nú
betur?«
»Já — þakka þér fyrir — en mig Iangar
til að liggja dálítið lengur fyrir. Þú þarft
ekki að vera hræddur um mig — mér skánar
þetta, þegar kemur fram á daginn«.
Eg spurði hvort eg gæti ekki gert henni
neitt til þægðar, og kvað hún nei við því.
Gekk eg þá ofan í skrifstofu gistihúseigand-
ans í þeirri von, að hann gæti kent mér
einhver ráð til að komast burtu.
»Þið hafið komið hingað til Hamborgar á
afar-óheppilegum tíma«, svaraði hann. »Þér
vitið eflaust, að drepsóttin hefur gosið hér
upp og hamingjan má vita hvað til ráða
verður, ef hún verður hér viðloðandi. Síðan
um miðjan dag í dag hafa þrír sýkst í víðbót
og símfréttirnar segja, að fimm þúsund manns
293
eða vel það hafi þegar orðið drepsótt þessari
að bráð á Tyrklandi og Rússlandi. Hún
geisar í Vínarborg og öllu Austurríki, hefur
sömuleiðis gert vart við sig í Dresden og Berlín
og á Frakklandi vita menn fyrir víst, að
þrír hafa tekið hana. England er laust við
hana enn sem komið er, en enginn kann að
segja hvað lengi það verður, en menn eru
mjög kvíðandi þar og hafa gert öflugar sótt-
varnar ráðstafanir. F> engu skipi, sem frá
sýktu landi kemur, leyft að hleypa farþegum
þar á land eða skipa upp vörum fyr en það
er búið að vera fullar þrjár vikur í sóttkví,
svo að samgöngurnar þangað eru sama sem
engar«.
»Hvað á eg að taka til bragðs?« sagði eg,
og fanst sem nú væri fokið í öll skjól.
»Já — það eru dæmalaus vandræði«,
sagði hann, »en við því er ekkert hægt að
gera, og þó að þetta sé yður bagalegt, þá
kemur okkur það þó enn þá ver. Þér viljið
blátt áfram komast heim til yðar, en heimili
okkar og líf okkar er í ;helberum voða«.
^Mér finst það vera jafnilt fyrir alla«,
sagði eg.
Eg gekk þá aftur upp í herbergi mitt og
þegar eg opnaði hurðina sá eg mér til mik-
ils fagnaðar, að Valerfa stóð þar út við
gluggann. En sá fögnuður átti sér ekki lang-
294
an aldur og varð heldur skammvinnur. Hún
leit við þegar hún heyrði til mín og varð eg
yfirkominn af skelfingu þegar eg sá framan
i hana.
»Valería!« kallaði eg. »Hvað hefur komið
fyrir? Líður þér ver, eða því horfirðu svona
á mig?«
»Pei—þei!« hvíslaði hún. »Hafðu ekki
svona hátt. Sérðu ekki að Faros er að koma?«
Augun hennar fögru voru galopin og svip-
ur hennar bar það með sér, að hún bjóst
við einhverjum hræðilegun atburði.
»Faros er að koma«, sagði hún aftur, en
talaði nú hægt og efunarlaust. »Nú er orðið
ofseint fyrir okkur að hyggja á undankomu,
því að nú er hann að aka eftir götunni
hérna«.
Svo varð löng þögn og fanst mér þá sem
eg gæti hvorki hrært legg eða lið.
»Nú er hann kominn inn í gistihúsið«.
Svo varð aftur þögn.
»Hann er hérna«, og um leið og hún sagði
þetta var tekið í hurðarsnerilinn.
Valería hljóðaði upp yfir sig og hné með-
vitundarlaus í faðm mér þegar maðurinn
kom inn, hver sem hann nú var. Eg þrýsti
henni að mér og leit um öxl til að sjá hver
hinn óvænti gestur væri.
Það var Faros!