Fréttir - 31.08.1918, Qupperneq 4

4
FBETTIR
til olíu-flutnings. Bandaríkjastjórn-
in hefur pantað nokkur slík skip
hjá þessari stöð.
Bandaríkjamenn leggja hald á
þýzkar eignir. Til júlíloka voru
Bandaríkin búin að leggja hald á
hálfan miljarð dollara af eignum
óvinaþjóða. Lausafé var varið til
kaupa á stríðslánsskírteinum og
var búið að verja á þann hátt
nær 43 miljónum dollara.
Bardaginn við Sergy.
Svo er mælt að bardaginn um
landsþorpið Sergy í byrjun þessa
mánaðar hafi verið afargrimmur
og hafi verið notaðar þar allar
tegundir vopna alt niður í skamm-
byssur og hnífa, því barist var i
návígi. Áttust þar við Bandaríkja-
menn og Þjóðverjar. Hafði úrvals-
deild úr þýzka lífverðinum fengið
skipun um að stöðva framgang
Bandaríkjadeildar við Sergy og
reka hana aftur j'fir ána Ourq.
Höfðu Bjóðverjar svarið að gefast
ekki upp og Bandaríkjamenn höfðu
einnig heitstrengt * að láta ekki
hrekjast yfir ána. Bardaginn var-
aði með smá millibilum í 48
kiukkustundir. Þjóðverjar gerðu
14 áhiaup, en Bandaríkjamenn
stóðu fastir fyrir og hver herflokk-
urinn eftir annan af Þjóðverjum
varð að hníga í val, því að eng-
inn gafst upp; 300 manna flokkur
af Þjóðverjum sem varði Coulon-
nesveginn var að Iokum umkringd-
ur og sagt að gefast upp, en hann
hélt áfram að skjóta þangað til
allir voru fallnir fyrir kúlum og
byssustingjum.
„Blindir fá sýn‘:
Suður-józkur kennari í Bordes-
holm, Jungjohann að nafni, var
tekinn í her Þjóðverja á vestur-
vígstöðvunum. Hafði hann verið
blindur á öðru auga frá barnæsku.
En í orrustu þar vestra særðist
hann á höfði og misti þá sjónina
á heilbrigða auganu. Tóku Frakk-
hann höndum blindan á báðum
augum.
»Rendsburger Tageblatt« skýrir
frá því, að meðan hann var fangi
Frakka, gerðu franskir augnlæknar
skurð á auganu, er hann hafði
áður verið blindur á, og tókát svo
vel, að hann fékk sæmilega sjón
á því. Var hann svo laus látinn
og fékk að fara heim til sín og
taka sér 3 mánaða hvíld frá ó-
friðarstörfum.
*
Dýr tryppi.
Tveir danskir bændur hafa selt
í sumar sitt tryppið hvor hesta-
kynbótafélaginu í Skarpsalling.
Voru það hest-íryppi og verðið
17.000 kr. á öðru gegn borgun út
í bönd, en 25.000 kr. á hinu með
skildagasölu. (»HoIstebro Dagbl.«)
„Hugfró”
Laugaveg 34. Sími 739.
Selur í fjölbreyttu úrvali:
Tóhaksvörur. iælgæti,
Gosdrykki. ÖI,
Reykjarpipur,
Tóhakspung-a,
o. m. fl. ’
Verð hvergi lægra.
Vörur sendar heim.
Dreng’i
vantar til að selja Fréttir.
Prentsmiðjan Gutenberg.
Frá landsímanum.
Frá 1. september að telja, verður þjónustutími
stöðvanna: Re}rkjavík, Hafnarfjörður, Borðeyri, ísafjörð-
ur, Akureyri, Siglufjörður og Seyðisfjörður, aftur frá
kl. 8 til kl. 21 á virkum dögum.
Reykjavík, 30. ágúst 1918.
O. Forberg.

vSS
Utilega
Handbók útileg-u-manna |
fæst í bókaverzlunum #
/■\ 8
Auglý
Hinn 31. «*igúst og næstu daga verða af-
lientir á venjulegum stað nýir
kornvöru og sykurseðlar
sem gilda frá 1. sept. til ársloka. Gamlir stofnar afhendist um leið.
Frá sama tíma verða afhentir nýir steinolfuseölar sem
gilda til febrúarloka 1919.
G a m 1 i r bráuöseölar falla úr gildi 1. sept., en þó má
nota þá meðan á skiftum stendur eða til 6. sept., en þann dag skulu
þeir allir vera afhentir á seðlaskrifstofuna.
Reykjavík, 30. ágúst 1918.
Bjargráðanefnd.
Guy Boothby: Faros egypzki.
337
hitti Faros þar fyrir. Hann var nú búinn
eins og þegar eg sá hann fyrst hjá Medenham,
í silkiflosjakka með svarta kollhúfu og studd-
ist við stafinn með gullhúninum.
»Vagninn er víst kominn að dyrunum«,
sagði hann þegar eg kom inn, »og nú er
bezt að við leggjum af stað«.
Við gengum ofan í anddyrið, fórum í yfir-
frakkana og gengum út. Stigum við þar í
snotran vagn og komum eftir tíu minútur í
fornfræðingaklúbbinn, sem er líklega skraut-
legasti og prýðilegasti klúbburinn í Lundún-
um, og veit eg ekki, hvernigFaros hafði tek-
ist að fá inngöngu í hann. En það reyndist
hér alveg eins og í Pompeji, Kaíró, Lúxor
og Prag og raunar í öllum borgum Norður-
álfunnar, að Faros virtist vera þar eins og
hverjum manni kunnugur. Þegar þjónarnir
höfðu tekið við yfirhöfnum okkar, gengum
við upp marmarastigann og gegnum forstof-
una, sem prýdd var myndum af ýmsum
helztu meðlimum klúbbsins bæði lífs og
Iiðnum. Borðsalurinn var afar-skrautlegur,
hár og mikill um sig, en samsvaraði sér þó
vel, og hef eg aldrei komið í fegurri sal.
Faros v^ldi okkur borð úti við einn glugg-
ann og sást úr honum út á fljótið. Virtist
það vera uppáhaldssæti hans.
Klukkan átta gat að lita fjölda prúðbúinna
338
og tígulegra manna i sal þessum, en hin
skrautlegu húsgögn, myndirnar á veggjunum,
þjónarnir í einkennisfötum sínum og hinn
dýrmæti borðbúnaður — alt var þetta feyki-
leg viðbrigði frá hinu óþverralega gistihúsi
»Markgreifanum af Brandenburg« og eins og
annar heimur.
»Þetta er nú fyrsta hliðin á Lundúnalífinu,
sem eg ætlaði mér að sýna yður«, sagði
Faros, þegar við höfðum lokið snæðingi og
vorum seztir að dýrindis portvíni — »ein
hliðin af óhófinu og munaðarsýkinni, sem
alt af fer vaxandi í þessari óhemju borg.
En nú skulum við halda af stað aftur, ef þér
eruð tilbúinn. Við eigum eftir mikið að sjá
og skoða, en tíminn er naumur«.
Við gengum þá ofan í anddyrið aftur og
fórum í yfirhafnirnar.
»Má eg ekki bjóða yður einn vindling eins
og þann, sem yður féll svo vel i Neapel?«
spurði Faros, og tók silfurhylki upp úr vas-
anum, en eg tók einn vindlinginn og kveykti
í honum og gengum við því næst út að
vagninum, sem beið okkar á götunni.
Eg varð að kannast við það aftur, að tó-
bakið í vindlingnum var fyrirtaks gott og
hafði það sömu sefandi áhrifin á mig sem
áður, svo að eg leit mildari augum á Faros,
en eg var vanur. Reykti eg því annan til
339
með mikilli ánægju og að honum loknum
vorum við komnir að leikhúsi einu allfrægu.
Eg vissi að leikhús þetta var afarfjölsótt um
þetta leyti árs og bjóst því við að okkur
mundi veita erfitt að fá inngöngu, en jafn-
skjótt sem við komum inn úr dyrunum,
kom þar þjónn á iRóti okkur, hneigði sig
kurteislega fyrir Faros og sagði að leikhús-
stjórinn hefði skipað svo fyrir, að okkur væru
ætluð sæti. Fylgdi hann okkur síðan eftir
rajóum gangi og visaði okkur til sætis. Hljóð-
færasveitin var byrjuð á leik sínum, en ekki
var baktjaldið komið upp. Öll baksætin og
lofjsvalirnar voru þéttskipaðar fólki en fáir
eða engir á innbekkjunum, sem þó eru talin
beztu sætin.
»Hérna getið þér oú séð höfðingjalífið f
Lundúnum frá einni merkilegri hlið þess«,
sagði Faros og færði stól sinn framar. »Það
skiftir engu, hversu gott leikritið kann að
vera, sem sýna á. Mikill hluti áhorfendanna
gengur þá fyrst til sæta sinna, þegar tjaldið
er komið upp, og truflar þannig af ásettu
ráði áhrif leiksins bæði fyrir leikendum og
áhorfendum, en slíkt lætur hann sig engu
varða og eru það alkunnar venjur stórhöfð-
ingja. Þeir eru að ræða einkamál sín meðan
leiknum fer fram og það af svo mikilli ákefð