Frækorn - 24.12.1901, Blaðsíða 2
2
F R Æ K 0 R N .
< V E T U R .
ETUR cr í veröld. — —
Vetur, hvaðan komstu,
sem tókst sál (rá blómum,
sem tókst kraft frá strái,
-sem lést sólu víkja,
sem lést skugga ríkja
yfir öllu hér ?
Lífsins Ijós frá himni
lýsti þó um veröld,
lýstl' líf í blómin,
lýsti kraft í stiáin,
veturinn lét víkja,
vonár sólu ríkja
aftur, aftur hér.
Vetur er í veröld,
vetur manns ( sálu. — —
Hver Iét hjartað syrgja ?
Hver lét blóm þess fölna ?
Hvcr lét von þess víkja,
vonlaust mytkur ríkja
yfir öllu hér?
Farið er hið fyrra,
farið, gleymt í Ijósi.
»Drottins öll sé dýrðin.«
Drottins ljósið sigrar.
Trúum: Vonska víki,
von og elska ríki
aftur, aftur hér.
D. Ö
Hann mun koma aftur.
iblían, sem vitnar um hinn
mikilvæga sannleika, að
1-1/ Kristur, guðs einkason,
gerðist maður, ber 'eins
greinilega vott um það,
j u að hinn sami frelsari muni
/ koma aftur til jarðar vorr-
ar. Hinir mestu og mikil-
vægustu viðburðir, sem um
er talað i hinu guðinnblásna orði, eru
koma Krjsts í lítillæti og endurkoma hans
í veldi og dýrð. »Orðið varð hold og
bjó með Oss«, til þess að geta orðið
»guð með oss« (Jóh. i, 14; Matt. 1,23).
En »í annað sinn mun hann birtast« til
þess að taka oss til sín, til húss föður
síns, svo að v é r verðum með guði (Jóh.
14,3; 17, 24.)
Hve mikillega ætti ekki »hin útvalda
þjóð« að hafa þráð tilkömu lausnarans!
En gerði hún það ? Orðiðvitnar: »Hann
kom til sinna, og hans eigin meðtóku
hann ekki.« (Jóh. 1, 11.) En því með-
tóku þeir I ann ekki. Kristur sagði sjálfur
við þá: »Þér villist með því þér skiljið
ekki riminguna |né mátt guðs.« (Matt.
22, 29.)
I.átum oss læra af þessu að rannsaka
orðið með bæn til guðs um að skilja
það í ritningunni, sem snertir hina síð-
ari tilkomu Krists. Og þótt vér ekki get-
um vitað dag r.é stund fyrir tilkomu hans,
þá getum vér samt vitað, að koma hans
færist nær með hverri líðandi stundu.
Og enn fremur bendir guðs orð á mörg
tákn, sem verða mundu til merkis um
nálægð hins mikla dags. Og um þessi
tákn segir Kristur sjálfur: »Nær þér
sjáið allt þetta, þá vitið, að hann er í
nánd og fyrir dyrum.« (Matt. 24, 33.)