Frækorn - 31.12.1903, Blaðsíða 2

FRÆKORN.
Mundu, þú, scm enn þá unir
æsku þinnar Paradís,
þótt þér leiki lífsins munir
lærðu snemma fræðin vís.
Meðan gröf og grátur þegir,
gleðibikar þiggja skal,
nógu snemma vísa vegir,
vinur, fram á Kaldadal.
186_________________________________
Vit þú, himins helgur eldur
hjá þér, maður, innra býr ;
allt þér Guð með elsku geldur,
ef til hæða sál þín snýr.
Skyldleik þinn ei þarftu efa,
þegar bræður deilir við :
vertu fús að fyrirgefa,
föðurinn sama eigið þið!
Attu gott? svo gæða neyttu,
gleddu þig við hvað sem er,
en án tregðu öðrum veittu,
æ því meir sem veitist þér.
Sel oss hönd og sýn oss þingin,
sjáðu vort sem eigið gagn,
bræðra þinna brífi hringinn
hjartans gæða rafurmagn.
Þóttú stríðir, þóttú fallir,
þolir svik og alla nauð,
trúar þinnar himinhallir
hylji aldrei jörðin snauð.
Lít í hæðir; bræðin bitur
brennur út á feigðarstund;
lít í hæðir: sjá, hvar situr
sáttgirnin við Drottins mund!
Þú, sem hrósar heilla gæðum,
hæsta tindi lífs þíns frá,
bráðum af þeim háu hæðum
hörfar þú með fölva brá.
Bættu þeim, sem bölvi grættir,
bygg þitt hús á fastri strönd;
bjóddú óvin sæmd og sættir,
seldu vini trausta hönd.
Þú, sem hinzta hleður steini
hæzta lífs þíns markasvið,
sjáðu þann, sem lágt í leyni
læðist nær, og stattu við!
Veiztu, hvað og hvert bann bandar ?
hér mun ekki boðin töf;
bú þig svo, að beztu andar
beri þig að værri gröf.
Fyr en kveður kumblin auðu
kvikum gjald þú lífs þíns skatt;
hræðzt svo aldrei hina dauðu,
hafirðu’ elskað rétt og satt.
Engin iðrun, engin reiði
eitri þér hin bröttu stig;
náðarverur væran breiði
vængi sína yfir þig!
Matth. Jochumsson þýddi.
Slö (öfö