Frækorn - 07.11.1907, Side 2

242
FRÆKORN
„Bjarmi" 09 „biblian ein“.
»Bjarmi« flytur 31. okt. grein um
stefnuskifti séra Friðriks Bergmanns í til-
liti til trúarinnar á innblástur biblíunnar.
Ut af þessu segir svo blaðið þessi orð,
sem vér viljum biðja alla lesendur vora
að taka vel eftir:
j>Mannleg skynsemi og vísindi hafa
aldrei reynst áreiðanlegir leiðtogar í trúar-
efnum. Orsökin til þess, að menn hafa
stefnuskifti á þann hátt, sem hér er um
að ræða, er jafnaðarlegast sú, að þeir
falla frá þeirri trú, að biblían ein hafi
úrskurðarvaldið í trúarefnum, og fá svo
mannlegu hyggjuviti og samvizku það
valdi í hendur að mikl,u eða öllu leyti.
En þegar svo er komið, þá taka menn
til að auka guðs heilaga orð eða skerða
það eða vefengja það með ýmsu móti,
og »sanna« það og það atriði trúarinnar
»vísindalega«, eins og gang himintungl-
anna eða annað þvíumlíkt. Rá láta þeir
sér t. d. ekki lynda frásögn guðspjalla-
mannanna um upprisu Krists, heldurleita
þeir frétta af framliðnum um það atriði
— á »vísindalegan hátt« og segjast þá
fyrst trúa því. Og svo er um hvað annað.
En samkvæmt guðs orði er þetta að
villast frá trúnni og »vera ekki sannleik-
anum trúr«. — Er nokkrum manni það
ábyrgðarhluti, þó hann fylgi hiklaust orði
guðs í heilagri ritningu?
Hver sannur trúvarnarmaður á að fylgja
orði guðs með allri djörfung, og láta það
óhaggað standa, sem hann ekki skilur.
Hann má ekki fara eftir því, hvort mönn-
um kann að líka það betur eða ver eða
láta hugfallast af því, að hann kunni fyr-
ir það að týna áliti sínu sem vísinda-
maður.«
Biblían ein hefir úrskurðarvaldið í trú-
arefnurm, segir Bjarmi.
Blaðið hefir ekki sagt sannari orð. —
En af því að vér viljum vera »sannleikan-
um trúir í kærleika«, getutn vér ekki Iát-
ið hjá líða að leggja nokkrar spurningar
fyrir »Bjarma« og mælast til þess, að
hann svari þeim:
Ef »biblían ein hefir úrskurðarvaldið
í trúarefnum*, hvernig stendur þá á því,
að »Bjarmi« rígbindur sig við skilning
og kenningar manna um ýms trúmál?
(Sbr. inngangsorð »Bjarma«, 1. tbl.)
Hvar stendur t. d. eitt einasta orð í
heilagri ritningu um skírn ungbarna, sém
»Bjarmi« heldur svo mjög upp á?
Hver verður afstaða blaðsins til þessa
máls ,ef »biblían ein« á að hafa >úrskurð-
arvaldið« ?
Eða til þess að taka annað dæmi: Hvar
í heilagri ritningu er nokkurt boð, sem
! skipar helgihald sunnudagsins í stað sabb-
i atsins?
Hver verður afstaða »»Bjarma til þessa
máls, ef »bib!ían ein« á að hafa »úr-
j skurðarvaldið« ?
j Vill ekki »Bjarmi« svo vel gera að gefa
j fullnægjandi svarvið þessum spurningum?
Út um land eru þúsundir manna, setn
munu bíða eftir því svari.

Annars skulum vér taka það fram, að
fyrir þá, sem endilega vilja halda dauða-
haldi í þjóðkirkjukenninguna, og hafa
hana og ritninguna í heiðri undireins, er
eflaust skynsamara frá mannlegu sjónar-
miði séð að líta á ritninguna eins og séra
Jón Helgason gerir: álíta, að margt í
henni sé alls ekki guðs orð, þótt margt
sé það. F*ví að þá gerir það ekkert til,
að uppvíst verður, að - kirkjukenningin
sé ekki í fullu samræmi við ritninguna;
það er altaf hægt, að segja þá, að það
í biblíunni, sem ekki kemur heim við
kirkjukenninguna, sé alls ekki guðs orð.
— Á þann hátt kemst maður allvel
fram úr því.