Frækorn - 30.04.1908, Page 1

9. argangur.
ReyKjavik $o. apríl 190$.
10. tölublað.
MHýja guðfræðin.'*
Enginti, semdrekkurgam-
alt vín, vill undireins drekka
nýtt vín, 'pví hann segir:
hið gamla er betra. Lúk.
5, 39.
Frh.
Vér lofuðum í 8. tbl. »Fræ-
korna« að fræða lesendur vora
um, hvað hinn mikli postuli nýju
»guðfræðinnar«, séra Campbell,
segir um Krist og verk hans.
Kristur er mikill í augum hans,
en fjarstæðu álítur hann að trúa
því, að hann sé guð í annari
merkingu en alt og allir séu guð.
(Samber áður tilfærð orð hans
um guðdóminn.)!
Kenning nýja testamentisins
um Jesúm Krist álítur hann ekki
óskeikula guðlega opinberun.
Hann segir um það:
»Nýja testamentið er aðeins
fullyrðingar sumra góðra manna
um Jesúm ogfagnaðarerindi hans
við byrjun kristindómssögunnar.«
»Skoðun Páls er aðeins skoð-
Un Páls.«
Það, sem öll kristnin um svo
uiargar aldir hefir trúað á sem
guðs orð, er aðeins »fullyrðing-
ar* og »skoðanir« »góðramanna.«
Hvernig líkar kristnum mönn-
um slíkt tal ? Hér hjá oss hafa þó
afneitunar-guðfræðingarnir hing-
að til talað um nýja testament-
ið á annan hátt. Nú ætla þeir
sjálfsagt að gerast jafn djarfir og
þessi enski prestur. Það er svo
hámentað nú orðið, að japla
eftir einhverjum enskum eða
þýzkum afneitara, sem hefirfeng-
ið eitthvert lærdómsorð á sig.
Þegar menn eru búnir að
rengja kenninguna um Krist, eins
og nýja testamentið flytur hana,
þá er lítið eftir: guðdómur Krists
er farinn úr trú þeirra manna,
friðþægingin er orðin hégómi í
augum þeirra, og upprisan er
orðin þjóðsaga.
Campbell er ærlegur og ber-
orður, miklu skárri en fjöldinn
allur af þeim guðfræðingum nú-
tímans, sem er að tæta sundur
kristnu trúna. Flestir þeirra hika
við að segja hreint og beint,
hvað þeir vilja, og margir skilja
heldur ekki sjálfir, hvert þeir stefna.
Campbell þar á móti segir »hik-
laust« frá sínum skoðunum. í
einu atriði er hann samt taisvert
gætinn. Það er, þegar hann tal-
ar um upprisu Krists, Auðvit-
að eru þeir lærdómar nýja testa-
mentisins, umupprisuKrists.sam-
kvæmt hans kenningakerfi líka
aðeins »fullyrðingar« og »skoð-
anir« nokkurra »góðra manna.«
En hann kann einhvern veginn
ekki við að segja það alveg bert,
eins og svo margt annað, sem
hann býður oss í bók sinni.
Hér á eftir fylgir kafli um þetta
efni frá Campbell, og getur hver,
sem tekur eftir, áttað sig á, hver
»trúin« hjá honum munivera:
»Engin kenning viðvíkjandi
upprisu Jesú er óhjákvæmilega
nauðsynleg; aðalatriðið, sem mað-
ur verður að kannast við, er það,
að kristindómurinn hófst með
þeirri trú, að höfundur hans
væri upprisinn frá dauðum til
þess að syna, að dauðinn gæti
engan veginn eyðilagt það, sem
væri guði verðugt. Samkvæmt
þessari andlegu skoðun á mál-
inu, verður himnaförin skiljan-
leg; hún þýðir aðeins það, að
líkamanum var slept, þegar Jes-
ús hafði unnið það, sem hann
þurfti að vinna. Það er enginn
efi á því, að hinir fyrstu kristnu
höfðu þá barnslegu hugmynd,
að himininn væri staður fyrir