Frækorn - 27.11.1908, Side 4

212
GrúaráRðfíKtormiir
virðist vera að blása upp hér í
Reykjavík óg ef til vill fara víða
um Iand líka.
10. þ. m. flutti »Reykjavík« all-
snarpa árás á andatrúna hér, hélt
fram hiklaust, að svik væru í frammi
höfð, vísvitandi svik. — »Lögrétta«
tók í sama strenginn. Vítti mjög
framferði þeirra öndunga.
Andatrúar-félagið komst mjög við
af þessu og hélt fund með sér.
Sumir meðlimir þess vildu höfða
mál, en aðalmennirnir fengu aft-
rað því — af ástæðum, sem ekki
þarf að Iýsa frekar.
Eina vörnin var vottorð 18 manna
úr félaginu (sem þó telur um 80
meðlimi alls) um það, að þeir
hefðu eingra svika orðið varir hjá
miðlinum Indriða Indriðasyni. Auk
þess voru greinar frá Einari Hjör-
ieifssyni um málið, þar sem öllum
sökum var neitað.
Nú 24. þ. m. kom svo »Reykja-
vík« aftur með mjög svo svæsna
grein. Eru þar bornar enn verri
sakir á andatrúarmenn og beinlínis
skorað á þá að hreinsa sig af þeim,
ef þeir geta.
Neitun þeirra á sögunni um Pórð
f Hala er þar fyrir borð borin og
skírskotað til vitna, og skýringar
Björns um meiðsli, sem sagt var
að hefði átt sér stað á andatrúar-
samkomu, og af honum (B. J.)
haldið fram að hefði átt sér stað
í húsum hans heima, — er nú
sögð vera vísvitandi ósannindi hjá
Birni Jónssyni.
Margt er þessu líkt í »Reykjavik«.
Hún endar grein síha með þess-
um orðum:
»R.vík skal ekki linna fyrenflett
er ofan af svikum andaloddaranna
Einars og Indriða. Peir segja
FRÆKORN
báðir, að kuklið sé yfirnattúrlegs eðl-
is, en hljóta báðir að vita að það
er ósatt, og taka þð fé af fólki fyrir.
En þetta eru svik.
Viti þeir sig saklausa og ætlist
þeir til að nokkur heilbrigður
maður trúi þéim, þá verða þeir eitt
af tvennu, annaðhvort að bjóða
vantrúarmönnum til þess að rann-
saka allar þeirra gjörðir eða þá
höfða mál móti þeim, sem bera
jafn þungar sakir og svik á þá.
»R.vík« tekur með gleði móti
slíku máli.
Hún bíður þess með óþreyju.«
F*eir eru víst margir, sem bíða
þess með »Reykjavík,» að mennirnir
hreinsi sig af þessum voðalegu
áburðum. Geri þeir það ekki,
mun almenningur ekki geta álitið,
að þeir virði sóma sinn að nokkru.
Málstaður þeirra gæti sjálfsagt
grætt stórlega mikið, ef þeir gætu
hreinsað sig af þessu, og ættu þeir
ekki að kynoka sér við því, þar
sem Einar Hjörleifsson í fyrirlestri
Sínum á sunnudaginn var tók það
fram, að í Rochester í Ameríku
hefðu þrjár nefndir verið skipaðar
til að rannsaka spíritista-fyrirbrigði
þar, og hefðu allar nefndirnar þar
orðið að bera vitni með spiritism-
anum. En í stað þess að kveina
um »ofsóknir«, ættu þeir menn að
treysta svo málstað sínum, að þeir
létu menn rannsaka málið hispurs-
laust.
En þeir, sem þekkja mennina
bezt, fullyrða, að ekki vilji þeir
andatrúarmennirnir gera neitt í til-
efni af þessum sakargiftum, heldur
munu þeir halda áfram að væla
um misrétti, sem þeim hefir verið
beitt. En þessi »harmagrátur« þeirra
er ekkert annað en tilræði við um-
ræðufrelsi manna. Par sem dreg-
ið er úr því frelsi, kemur annað
verra óhjákvæmilega í staðinn: æs-
ingar og órói hjá mönnum. Nálæg
framtíð mun sýna, hvernig fer hér
hjá oss.
fioia$Miki Uknuð.
f hinu enska vikublaði s. d.
adyentista, Review and Herald,
22. okt. þ. á., er frásaga, sem
greinileega sýnir, að tími undr-
anna er enn eigi liðinn:
í Austur-Bengalíu á Indlandi
lifir gamall maður að nafni Sadhan
Chandra Sircar, sem var lækn-
aður af holdsveiki fyrir rúmlega
þrjátíu árum. Frá barnsaldri hafði
hann liðið af þessum óttalega
sjúkdómi. í mörg ár — hér um
bil hálfa öld — hafði hann beð-
ið til allra guða Indverja um
frelsi frá veikinni, en ekkeit gagn
varð að því.
Einn dag kom trúboði til hans,
sagði honum frá sönnum og
lifandi guði og gaf honum eitt
eintak af Matteusar guðspjalli.
Hann fór að lesa, og þá sá hann
í bók þessari, að Jesú læknaði
holdsveika menn. Hann byrjaði
að biðja Jesúm, og í þrjá daga
báðu Indverjinn og trúboðinn
um lækning. Guð heyrði bæn
þeirra, og hann varð heilbrigður.
í þrjátíu ár hefir hann staðið
sem lifandi vottur um máttjesú
til að lækna holdsveika.
Fyrir hér um bil einu ári með-
tók Sadhan Chandra Sircar rit á
móðurmáli sínu um hvíldardag
drottins. Ritið hét »Kristur óg
hvíldardagurinn«. Rar sá hann, að
hinn sami Jesús, sem læknaði
sig holdsveikan, hélt sjöunda dag
vikunnar sem hvíldardag, og svo
fór hann að halda hann heilagan
líka.