Frækorn - 14.01.1910, Blaðsíða 6

6
F R Æ K O R N
Skat Rördam, Dr. iehol.,
biskup yfir Sjálandi, var fæddur 11.
febr. 1832, en dó 25.sept f. á. Hann
var einn af helstu mönnum dönsku
kirkjunnar og hefir gjört mikið til
þess að vekja og glæða kristindóm
með dönsku þjóðinni. Hálærðurvar
hann og ritaði margt um trúarbragða-
leg efni. Þýðing hans á nýja-testa-
mentinu er mjög nákvæm, og margir
taka hana fram flestum öðrum þýð-
ingum á No. ðurlöndum. Ágætar
skýringar skrifaði hann og að nýja-
testamentinu. Til dæmis um kirkju-
legar framfarir á biskupsárum hans
má geta þess, að aldrei hefir dansk-
ur biskup vígt eins margar kirkjur
eins ogRördam. — Frjálslyndi hans
var að orði haft. Við cianskameþó-
dista-prestinn A. Bast sagði hann
einu sinni: »Yður meþódista skoða
eg sem meðstarfendur mína.« Og
fyrir frjálslyndi hanns náðu áhrif
hans mikiu víðar en til þeirrar kirkju,
sem hann tilheyrði, og hans er sakn-
að af kristnum mönnum alment.
Biblían nýja.
í 13.—16. tbl. Fræk. f. á. fórum
vér nokkrum orðum um nýju biblíu-
þýðinguna, að því er gamlatesta-
mentið snertir.
Hérskal leitastviðað gjöra nokkrar
athugasemdir viðvíkjandi nýjatesta-
mentinu.
Það var miklu fyr á leiðinni en
hið gamla, þar sem nýja testamentið
kom út 1906, en hið gamla árið
1909 (það mun hafa verið um árs-
lok 1908, að biblían var fullprent-
uð, en ekki var hún til sölu fyr en
fram leið á árið 1909).
Þýðendur að nýja testamentinu
hafa verið fleiri en að hinu gamla,
þar sem prestaskólakennararnir, er
þá voru þeir séra Þórh. Bjarnason,
séra Jón Helgason og séra Eiríkur
Briem, skiftu með sér verkinu og
þýddi hver fyrir sig nokkrar af bók-
um nýja-testamentisins.
Þannig þýddi
Séra Jón Helgason
Matteusar-guðspjall,
Jóhannesar-guðspjall,
Rómverja-bréfið og
Korintubréfin,
Séra Þórhallur Bjarnarson
Markúsar-guðspjal I,
Postulasöguna,
Hebrea-bréfið,
Tímóteusar-bréfin,
Títusar-bréfið og
Opinberinberunar-bókina,
Séra Eiríkur Briem
Lúkasar-guðspjall,
Galata-bréfið,
Efesus-bréfið,
Filippi-brefið,
Kóiossa-bréfið,
Þessaloniku-bréfin,
Filemons-bréfið,
Jakobs-bréfið,
Péturs-bréfin,
Jóhannesar-bréfin og
Júdasar-bréfið.
Lítilsháttar breytingar til bóta eru
gjörðar í endurprentun nýja-testa-
mentisins nú er öll biblían var prent-
uð í einu lagi; þó hefði æskilegra
verið, að meiri endurbætur hefðu
verið gjörðar á þessarri nýju þýð-
ingu, oví engum athugulum manni
dyist, að margt hefði mátt bæta frá
útg. 1906. Sérstakiega er það grát-
legt, að aðfiuslum séra Guðmundar
Einarssonar í »Bjarma« II., 17. og
18 tbl. skyldi alls ekki vera gaum-
ur gefinn, enda þótt hann færði
góðar og gildar ástæður fyrir ýmsu,
er hann vildi láta betur fara. Skulum
vér síðar í þessari grein benda á
sumt það, er hann gagnrýnir.
Ein mikilsverð leiðrétting í þýð-
iugunni á Matteusar-guðspjalli og
Jóhannesar-guðspjalli er þó gjörð
í nýjustu útgáfunni, og þar sem vér
göngum út frá því, að séra Jón
Helgason hafi sjálfur gjört hana, þá
er öss ánægja að geta hennar hér:
í útg. frá 1906 var orðið daimon
= djöfull, illur andi, þýtt víða í
þessum tveimur guðspjöllum með
orðinu andi; alveg eins og orðið
pneuma, sem þýðir andi; á þessu
fór auðvitað afar illa; t. d. stóð í
útg. 1906 í Matt. 10,8; »Rekið út
anda« (eins og Iærisveinunum væri
boðið að taka lífið eða andann frá
mönnum) og í Jóh. 8, 49, þar sem
Gyðingar sögðu, aðjesús hefði djöful
eða illan anda, er í útg 1906 sagt:
»Þú ert samverji og hefir anda« (!).
Á þessum stöðum og fleirum er nú
komin leiðrétting ísíðustu útg. þannig
að orðið daimon er nú þýtt með:
»illur andi«; og er það þakklætis
vert að fá slíka endurbót. En —
eins og sagt var: Margt fleira hefði
verið æskilegt að fá breytt.
Einn staður sem því miður ekki
erorðinn lagfærður, er Matt. 28,19.20.
Eins og hann er þýddur í eldri
þýðingum, hljóðar hann svo:
»Farið og kennið öllum þjóðum
og skírið þær í nafni föður, sonar
og heilags anda, og bjóðið þeim
að gæta alls þess, er eg hef boðið
yður«.
Þessi orð bera Ijóslega með sér,
að boðun fagnaðarerindisins á að
ganga á undan skírninni. Séu þessi
orð rétt, getur hér ekki verið um
aðra skírn að ræða, enfulltíðamanna
skírn, ellegar að minsta kosti skírn
þeirra sem geta tileinkað sérboðun
orðsins. (Sbr. Mark. 16, 15, 16:
»Fárið út um allan heim, og kunn-
gjörið glaðiboðskapinn allri skepnu.
Sá, sem triíir og verður skírður, mun
hólpin verða o. s. frv.«).
En þýðingin nýja á þessum texta
hljóðar svo:
»Farið því og gjörið allar þjóð-
irnar að Iærisveinum, með því að
skíra þá til nafns föðursins og sofi-
arins og hins helaga anda, og með
því að kenna þeim að haldaalt það
er eg hef boðið yður.«
Hún er röng, þar sem textinn er
latinn segja, að það að verða læri-
sveinn Jesú og verða skírður sé eitt
og hið sama; menn verða ekki læri-
sveinar Jesú meðþvíað skírast, heldur
með því að trúa á hann.
Gríska orðið baptizontes, sem nú
er þýtt: »Með því að skíra« erblátt
áfram: »skírándi«: hefði J. H. þýtt
nákvæmt, þá hefði hann auðvitað
notað það orð.
Loks skal það tekið fram, að vér
höfum borið hina málfræðislegu hlið
þessa máls undir nokkra hinahelstu
grískufræðinga hér í bæ, og viður-
kenna þeir skýlaust, að vér höfum
á réttu að standa í þessu.