Frækorn - 14.01.1910, Side 7

F R Æ K O R N
7
Heyrt höfum vér verjendur nýju
þýðingarinnar halda því fram, að
þessi útlegging á Matt. 28, 19
væri eins og norska þýðingin á
sama stað. í norsku þýðingunni
stendur: «Gjöreralle folktil Disciple,
idet 1 döbe dem«. Þetta sé sama
sem að segja á íslenzku: »með því
að skíra«. En hér hafa þeir rangt
fyrir sér. Hefði hinn íslenzki þýð-
andi ekki viljað fara lengra en norska
þýðingin, þá hefði hann notað orðin
»um leiö og« í stað »með því að«.
íslenzka þýðingin nýja á þessum stað
er óhafandi og óverjandi. Hún er
ónákvæm og gefur aðra hugsun en
frummálið. Auðvitað er hún tilraun
til varnar barnaskírninni, en er í
rauninni — að minsta kosti í aug-
um margra hugsandi manna — hin
skýrasta röksemd móti henni.
Ekkert nema ónákvæm þýðing er
til, sem styður hana. Heilög ritn-
ing nefnir hana ekki á nafn, skip-
ar hana ekki, og hefir ekkert dæmi
upp á hana.
Væri nokkur maður maður samt
í vafa um, hvað.Jesús hefir meint
með umræddum orðuin, þá tekur
frásögn Markúsar um þau af öll tví-
mæli. Samkvæmt Markúsar guð-
spjalli (sem guðfræðingarnir hér
kváðu setja hæst allra guðspjalla)
hefir Jesús sagt: »Farið út umallan
heim og boðið gleðiboðskapinn allri
skepnu. Sá, sem.trúir og verður
skírður, mun hólpinn verða en
sá, sem ekki trúir mun fordæmdur
verða.«
Enginn þarf hér að efast um að
prédikun orðsins og trú á orðið
verði að ganga á undan hjá þeim,
sein skírður er, — ef fylgja skal
orðum frelsarans.
Kirkjan hefir snúið þessu við
þannig, að fyrsta skírir hún menn-
ina, og kennir þeim síðan lærdóm-
inn um Krist ef þeir annars vilja
taka á móti honum, sem márgir
ekki gjöra, og hefir kirkjan þvísvo
marga meðlimi, sem ekki eru trú-
aðir og þá heldur ekki lærisveinar
Krists.
Boðun náðarlærdómsins og trú á
hann í hjarta einstaklingsins gerir
manninn að lærisveini Krists, og
skírnin er »sáttmáli góðrar sam-
vizku« við guð milli slíks lærisveins
og drottins.
Þetta er sannleikur guðsorðsvið-
víkjandi skírninni. — Það hefði ver-
ið æskilegt, að hann hefði fengið
að njóta sín í þessari nýu þýðingu
betur en raun er á orðin.
Frh.
Bænavikan.
Það hefir vakið almenna gleði
meðal trúaðra manna hér í höfuð-
staðnum, að þrír flokkar, aðalflokk-
arnir auk kirknanna, sem séu: Heima-
trúboðsmenn, Hjálpræðisherinn, Sjö-
undadags-adventistar, sameinuðu sig
í starfi sínu í bænavikunni.
Starfsemi þessi hófst með almenri,
samieginlegri samkomu í Goodtempl-
arahúsinu sd. 2. þ. m. kl. tll2 síðd.
Fundarboðendur voru forstöðu-
menn þessara flokka, og töluðu þeir
allir við samkomuna.
Fyrst talaði cand. theol. Sigur-
björn Ástvaldur Gíslason út aforð-
inu í Salin. 95, 6: »Komið«; því
næst talaði hinn nýkomni yfirforingi
Hjálpræðishersins, N. Edelbo, um
hvernig og hvenær vér ættum að
koma til guðs, og loks talaði Davíd
Östlund trúboði um orð Jesú í Matt.
28, 20: »Sjá eg er með yður alla
daga alt til veraldarinnar enda.«
Milli ræðanna var ýmist sameigin-
legur sálmasöngur eða einsöngur.
Húsið var troðfult,og menn hlust-
uðu með miklum fjálgleik á orðið.
Eftir að ræðuhöldin voru á enda,
var haldin bænasamkoma, þar sem
ýmsir tóku þátt, og var hún einstak-
lega hugðnaem og innileg
Á hverjum degi kl. 6 síðdegis í
vikunni voru haldnar sameiginleg-
ar bænasamkomur til skiftis í húsi
K. F. U. M., Hjálpræðishernum og
í Retel.
Þær voru allar einstaklega vel sóttar
og áhrif þeirra vafalaust mörgum
sálum til stórmikillar blessunar.
Af flokaríg höfum vér ekki séð
hin tninstu spor. Og er það ísann-
leika gott tímanna tákn.
Samkomur hafa verið haldnar sam-
tímis á hverju hvöldi kl. 8 í áður-
nefndum þrem samkomuhúsum og
hafa þær einnig verið mjög vel sóttar.
Bænavikunni lauk með afar-fjöl-
mennri guðsþjónustu í Fríkirkjunni
9. þ. m. kl. 6,30 síðdegis.
Hinir þrír áðurnefndu forgöngu-
menn töluðu.
Stjórn Fríkirkjunnará mikla þakkir
og heiður skilinn fyrir það, að hún
léði Fríkirkjuna endurgjaldslaust til
þessarrar samkomu. Sýndi hún með
því kristilegan bróðurhuga,sem mun
gleðja alla sanna Kristsmenn.
,,Vökunóii.“
1 Norðurálfu er mjög algengt, að
kristnir men halda guðsþjónustu,
sem stendur yfir síðustu klukkustund
hins útlíðandi árs og hinafyrstustund
hins nýja árs. Kristilegt félag ungra
manna, Hjálpræðisherinn og S. d.
adventistasöfnuðurinn hér í Reykja-
vík hafa um nokkur síðastliðin ára-
mót haldið uppi hjásérslíkumguðs-
þjónustum, og liafa þær verið vel
sóttar.
Nú um áramótin síðustu var byrjað
á því í dómkirkjunni að hafa slíka
guðsþjónustu. S. Á. Gíslason cand.
theol. talaði þar.
Það er gleðilegt, að þessi fagri
siður breiðist út hér á landi.
Að eins gott getur af honum leitt.
Bækur og rii
send »Frækornum«.
Þrjú œfiníýrí eftir Sigurbjörn Sveins-
son. — Hafnarfirði 1909 — Kostn-
aðarmenn: Jón Helgason og Karl
H. Bjarnason. Aðalútsala hjá Sig-
urði Erlendssyni, Reykjavík.
Sigurbjörn Sveinsson er höfund-
ur barnanna. Hann getur talað þann-
ig að þau bæði heyra og skilja.
Ævintýri þessi eru Ijómandi vel
rituð og geta vel jafnast á við æfin-
týri annarra þjóða. Málið er lipurt,
búningur hugsjónanna mjög fagur,
og kenningarnar sjálfar tilkomu-
miklar.
Það er óhætt að fábörnumsínum
í hendur hvað eina, sem Sigurbjörn