Frækorn - 16.09.1910, Blaðsíða 4

124
F R Æ K O R N
®5ku-tíminn.
»Og þetta því heldur, sem vér
þekkjum tímann, að oss er mál að
rísa uppaf svefni, því nú er oss hjálp-
ræðið nær, en þegar vér tókum trú.«
Róm. 13, 11.
Fyrir rannsókn ritningarinnar höf-
um vér sannfærst um, að endir allra
hluta nálgast. Boðskapurinn um,
að koma Krists sá nálæg, má ekki
tapa þýðingu og krafti, þannig, að
vér verðum kærulausir, missum eftir-
tekt og verðum sljóir, ófærir til að
skilja hið sannverulega. Þegar vér
erum sofandi, erum vér í ósönnum
lieimi og tökum ekki eftir því, sem
gjörist í kring um oss. Mesti voði
ógnar, án þess séð verði, að oss
gruni nokkuð. Það er hægt að los-
ast við þetta andlega svefnmók.
Postulinn áminnir: »Nóttin er um-
liðin, en dagurinn er í nánd; leggj-
um því af verk myrkursins og íklæð-
umst herklæðum ljóssins.« Róm.
13, 12.
Til eru þeir, sem hafa Ijós sann-
leikans ljómandi alstaðar íkringum
sig, án þess það hafi áhrif á þá.
Óvinurinn hefir vélað þá í snöruna
og heldur þeim föstum. Þeir búa
sig ekki undir hinn mikla dag, er
brátt upprennur yfir jörðina. Þeir
virðast algjörlega ómóttækilegir fyrir
hin himnesku sannindi. Þér, sem
vitið, að nóttin kemur, en einnig
morgun, ættuð að starfa óþreytandi
að því að vekja vini yðar upp af
svefninum. Oetið þér ekki skilið
þá hættu, sem þeir eru í, beðið
fyrir þeim og með lífi yðar og
hugsunarhætti sýnt þeim, að þér
sjálfir trúið, að Kristur muni koma
bráðlega.
Það, að tíminn, sem aðskilur oss
frá eilífðinni, er óðum að þverra,
ætti að hafa meiri áhrif á oss. Við
hvern dag, sem líður, verður einum
færri eftir fyrir oss til að framkvæma
ætlunarverk vort. Þessi sannleikur
er marg endurtekinn, eu verður þó
aldrei gamall, fyr en viðburðurinn
hefir skeð. Sannleikurinn verður að
endurtakast, bæði sem aðvörun og
alvarleg áskorun; vér þurfum að
sýna trú vora í verkinu. Meðan
fiöldinn sefur og margir sóa dýr-
mætum tíma án umhyggju í kæru-
leysi, svo að segja á barmi eilífð-
arinnar, þá séu þeir, sem trúa, al-
gáðir og vaki, alvarlegir og kapp-
samir; þeir verða að vera árvakrir
í bæninni. »Sæll er sá þjónn, sem
herra haus finnur þannig breyta,
þegar hann kemur.« Matt. 24, 46.
»Innan harla skamms tíma mun sá
koma, sem væntanlegur er, og ekki
tefja. < Heb. 10, 37. Hafið þér
lampa yðar til reiðu og Ijós yðar
logandi? A þessum tímum er rann-
sóknardómur í dómsölum himinsins.
A eyjunni Patmos segir Jóhannes
frá vitrun, er honunr var gefin:
»Mér var fenginn reyrleggur, líkur
staf, með þessum ummælum: statt
upp og mæl musteri guðs og alt-
ar.'ð og þá, sem biðjast þar fyrir.«
Opinb. 11, 1. Þetta alvarlega verk
er framkvæmt á jörðunni. Hvernig
reynist líf og hugarfar yðar, þegar
á það er lagður mælikvarði réttlæt-
isins, guðs heilaga lögmál? Þeir,
sem tilbiðja, verða að ganga undir
mælikvarða guðs. Hver fær þá stað-
ist? Kristur segir: »Eg þekki þín
verk.« Ekkert er hulið fyrir honum,
sem Jóhannes segir um: »Höfuð
lians var hvítt eins og ull, eins og
mjöll; hans augu voru sem elds-
logi.« Opinb. 1, 14. Hve margir
hreinsa sálir sínar með hlýðni úð
sannleikann? Hve margir eru nú á
þessum tímum atgjört með drotni?
Hve margir keppast eftir að verða
öðrum til blessunar? Margur þarfn-
ast hjálpar ástúðlegra orða og ná-
kvæmrar umhyggju. Og ef þér
biðjið með þeim, getið þér orðið
þeim til blessunar.
Þér getið verið trúfasfir hermenn
Jesú Krists. Ef breytni yðar er
sannkristileg, verður eftirdæmi yðar
mörgum til hjálpar, þó þér segið
ekki eitt einasta orð. Þolinmæði
og þrautsegja í því að gjöra hið
góða mun hjálpa öðrum til að
beita fótum sínum á veg sannleik-
ans og réttlætisins. Sumir hæða
yðurfyrir varkárni yðar og nákvæmni;
getur verið þeir nefni yður sjálfs-
réttlætingarmenn. En sjáið til, að
þér breytið réttilega, haldið svo áfram
stilt og rólega. Ef öll sagaDaníels
stæði afmáluð fyrir hugskotssjónum
yðar, þá fengjuð þér að sjá freist-
ingarnar, sem hann varð að mæta:
að verða fyrir háði, öfund og hatri,
en honum lærðist að yfirstíga alla
örðugleika. Hann treysti ekki á
sjálfan sig. Hann varpaði sinni
áhyggju upp á sinn himneska föður
og fól honum sálu sína. Hann
trúði því, og guð heyrði hann og
hann varð hughreystur og naut
guðs blessunar. Hann var hafinn
yfir fyrirlitningu og háð; hið sama
verður sérhver sá að gjöra, ersigra
vill að lokum. Daníel öðlaðist hreint
og glaít hugarfar, af því hann trúði
að guð væri vinur hans og hjálp-
ari. Ervið skyldustörf, sem hvíldu
á honuin, urðu létt, af því hann
hafði ljós guðs og kærleika með í
starti sínu. » Allir droítins vegir eru
miskunn og trúfesti fyrir þá, er
geyma hans sáttmála.« Sálm. 25, 10.
Minnist þess, að þér daglega
temjið yður góðar, venjur, sem eru
í samræmi við ritninguna, og leiða
yður daglega til himins; þér vaxið
í náð og þekkingu á sannleikanum,
og guð mun gefa yður vizku eins
og hann gaf Daníel vísdóm. 'Þá
munduð þér ekki æskja eftir að
ganga brautir eigingirnis og sjálfs-
nautnar. Qætið allrarhófsemi og álitið
þau lög heilög, er drottinn hefir
ákveðið að ráði í líkama yðar. Guð
á tilkall til hæfileika yðar og krafta.
Þess vegna er kæruleysi og van-
ræksla á lögum heilbrigðinnar synd.
Því betur sem þér fylgið lögum
heilbrigðinnar, því fljótar þekkið þér
freistingarnar og getið séð við þeim,
þér fáið þá fyllri skilning á gildi
þess, sem eilíft er. Quð hjálpi yður til
að nota þau tækifæri sem allra bezt,
sem þér hafið nú, svo þér daglega
vinnið nýjan sigur og að lokum
getið inngengið í guðs ríki, með
jaeim, sem hafa sigrað fyrir blóð
lambsins og fyrir orð vitnisburðar
síns. — e.
Kvöldvers.
Nú líður dagur, ljósið hverfur bjarta,
á láð og himin breiðist myrkrið svarta.
Ó, vertu, drottinn, vörður minn í nótt;
í verndarskjóli þínu’ eg blunda rótt.
Jónas Jónsson.